Domme actie van GeenStijl om NRC aan te klagen over kwestie Omtzigt en MH17

In een opvallend artikel ‘Bassiehof – Domme actie Pieter Omtzigt weegt niet op tegen kwaadaardigheid NRC Handelsblad’ zakt Bas Paternotte van GeenStijl door de vloer van de journalistieke geloofwaardigheid. Hij beantwoordt gedegen onderzoeksjournalistiek met een bedenkelijk commentaar dat een vreemde kleuring aan de feiten geeft. Notabene in een artikel over de geloofwaardigheid van CDA-kamerlid Pieter Omtzigt. Overigens ligt de betekenis van de woorden dicteren, (laten) voorzeggen en souffleren dichter bij elkaar dan Paternotte suggereert. Het frame waarin Paternotte NRC wil vangen is de omlijsting van een journalist die het onverenigbare wil verenigen. En daarin jammerlijk mislukt. GeenStijl was tegen de associatie-overeenkomst van Oekraïne met de EU, zoals dat in 2016 in  een referendum werd gevraagd. Mijn reactie bij het artikel:

Dit is bedenkelijke journalistiek van Bas Paternotte. Want het kopje ‘Russische Invloeden’ bij een artikel ‘Hoe twijfel rond MH17 in de hand wordt gewerkt’ in NRC gaat niet over Omtzigt, maar over de invloed van het Kremlin om de westerse publieke opinie te beïnvloeden.

NRC zegt nergens dat Omtzigt zich voor het karretje van het Kremlin heeft laten spannen. Dat maakt Paternotte ervan. Paternotte maakt een stroman om die vervolgens met veel geraas in de fik te steken. De positie van NRC is het niet, maar uitsluitend de positie van Paternotte. Dat is niet alleen slechte journalistiek die niets toevoegt, maar die bewust afleidt van de feiten en de waarheid.

Blijft de vraag waarom het gerespecteerde CDA-kamerlid Omtzigt in de kwestie van de Oekraïense getuige over de MH17 die helemaal geen getuige was zo uit de bocht is gevlogen. Was het profileringsdrang om in zijn partij opgemerkt te worden? Het lijkt er sterk op. Het is dan ook niet waarschijnlijk dat hij namens zijn partij woordvoerder over de MH17 kan blijven.

Het is jammer dat het gebeurd is omdat Omtzigt zijn eigen geloofwaardigheid heeft beschadigd. Ook over de andere dossiers waar hij zich voor inzet. Zoals de Magnitsky Act waarover recent in het Canadese parlement tot grote woede van het Kremlin een wet werd aangenomen. Omtzigt kan zich herpakken door in de Tweede Kamer te proberen om ook in Nederland zo’n wet aangenomen te krijgen.

Dan slaat hij twee muggen in één klap. Hij herstelt zijn geloofwaardigheid en laat ook journalisten die graag het randje van het betamelijke opzoeken en daar af en toe overheen gaan weten dat hij niet onder Russische invloed staat. Bij NRC is dat al bekend.

Foto: Schermafbeelding van deel artikel ‘Bassiehof – Domme actie Pieter Omtzigt weegt niet op tegen kwaadaardigheid NRC Handelsblad’ van Bas Paternotte in GeenStijl, 12 november 2017.

Timmermans symboliseert de open blik naar het buitenland

Zonder per se sociaal-democratische sympathie te hebben kan toch gesteld worden dat het een verademing is dat minister Timmermans zijn collega Uri Rosenthal opgevolgd is. Een verschil tussen een open blik en dichte ramen. Sinds Frans Timmermans op Buitenlandse Zaken zit is het een plezier om de antwoorden op de kamervragen te lezen. De geest van een tolerant Nederland klinkt erin door. Inclusief het realisme dat ook de verre voorganger Max van der Stoel kenmerkte. Niet voor niks een voorbeeld van Timmermans. Na de periode-Wilders zoekt Nederland weer aansluiting bij de wereld. Hoewel de indruk bestaat dat Timmermans dat in het kabinet in z’n eentje  moet bevechten en niet vanzelf cadeau krijgt. Hij krijgt die ruimte echter wel.

De antwoorden van Timmermans op de kamervragen van D66-er Sjoerd Sjoerdsma over de discriminatie van niet-gelovigen vatten de open blik programmatisch samen. Ze werden gesteld naar aanleiding ‘Freedom of Thought 2012; A Global Report on Discrimination Against Humanists, Atheists and the Nonreligious‘. Een rapport van de International Humanist and Ethical Union. De woorden van de minister zijn het citeren waard.

Reactie op het rapport: ‘Nederland zet zich al vele jaren in om de vrijheid van godsdienst en levensovertuiging in brede zin te bevorderen. Het is mijn stellige overtuiging dat de vrijheid van godsdienst en levensovertuiging ook het recht omhelst om van geloof te veranderen of zonder enige vorm van religieuze overtuiging of activiteit te leven.‘

Inzet om de situatie van niet-gelovigen te verbeteren: ‘Nederland [zet] zich in om de vrijheid van godsdienst en levensovertuiging in brede zin te bevorderen. We besteden in dit kader al langer expliciet aandacht aan de situatie van niet-gelovigen. (..) Nederland heeft in Europees verband gepleit om de rechten van niet-gelovigen op te nemen in de EU-richtlijnen over godsdienstvrijheid.’

Actie in het buitenland: ‘Ik heb kennis genomen van het deel van het rapport dat erop wijst dat er ook binnen de EU voorbeelden zijn van atheïsten die achtergesteld worden alsook de organisaties die hun belangen behartigen. Ik ben van mening dat de EU zijn eigen huis op orde moet hebben als we op een geloofwaardige manier andere landen willen aanspreken.‘

Foto: ‘Meer dan 300 nieuwe leden van de Zevende-Dag-Adventisten afkomstig van 20 congregaties in West-Java, zijn in het Senajan zwembad van de Indonesische hoofdstad gedoopt‘. Indonesië, 1966. 

Wat zegt de zwakte van Uri Rosenthal over Mark Rutte?

Is de Nederlandse ministersploeg nou sterk of zwak? Ondernemers gaven driekwart jaar geleden premier Mark Rutte en minister van Financiën Jan Kees de Jager de hoogste cijfers, een 7,7. Maar in de NRC noemt Melvyn Krauss De Jager de slechtste naoorlogse Nederlandse minister van Financiën. En: De Jager is geen echte minister van Financiën – hij is een populist, vermomd als minister van Financiën. Sinds deze zomer is De Jager de populairste minister. 

Mark Rutte is voor velen een verademing na Balkenende die slecht communiceerde en de Nederlandse taal geweld aandeed. Hoewel een slechte verpakking een slechte inhoud doet vermoeden, is dat geen noodzakelijk verband. Maar het omgekeerde geldt evenmin. Wat is er in hemelsnaam aan de hand als de populairste minister door een gezaghebbende econoom als Krauss de slechtste minister van Financiën sinds 1945 wordt genoemd? Wat zegt dat over de ministersploeg?

Toch heb ik voor zowel Jan Kees de Jager als Mark Rutte een zwak. Ze kunnen bij mij een potje breken, dus zijn populair, hoewel ik niet altijd geloof dat wat ze zeggen ook waar is. Of dat ze altijd weten waarover ze praten. Deze twee als kwajongens vermomde ministers toveren een glimlach op mijn gezicht. Dat kan ik niet zeggen van minister van Buitenlandse Zaken Uri Rosenthal. Die komt over als een betweter die evenmin precies weet waarover-ie praat maar dat koste wat kost verbergt.

Om ook een duit in het zakje te doen durf ik de stelling aan dat Rosenthal de slechtste minister van Buitenlandse Zaken sinds Chris van der Klaauw is. Uri Rosenthal ontraadde in een overleg van 29 juni 2011 met de kamer de unaniem aangenomen motie Çörüz (CDA) die de Nederlandse regering oproept om zich aan te sluiten bij de protesten tegen mensenrechtenschendingen in Rusland. Toegespitst op Sergei Magnitsky die onder erbarmelijke omstandigheden na 358 dagen voorarrest om het leven kwam.

Rosenthal zei: De tiende motie van de heer Çörüz gaat over advocaat Sergei Magnitsky. De zorg van de heer Çörüz deel ik in hoge mate. Wij stellen deze zaak aan de orde. Nederland en de Europese Unie blijven de Russische federatie ook aansporen om schuldigen op te sporen en te berechten. Gezien de voortgang enzovoort kan deze motie echter al gauw gezien worden als een blijk van forse kritiek. Een blokkade van tegoeden en visa zal op dit moment ook geen effect sorteren en de relatie tussen de Europese Unie en de Russische federatie niet bevorderen. Om die reden ontraad ik per saldo de aanneming van deze motie. Het spijt mij zeer, maar ik kan niet tot een ander oordeel komen dan dat.

Wat is er mis met forse kritiek op zijn tijd tussen vrienden? In een NRC-artikel van 15 augustus 2011 vragen Coskun Çörüz en Pieter Omtzigt nogmaals aan Rosenthal de motie-Çörüz uit te voeren. En het signaal te volgen van de Amerikaanse Senaat, zijn Duitse collega en het Europarlement. Het zou Rosenthal sieren als-ie zich aansluit bij het mensenrechtenbeleid van zijn voorganger Verhagen. Aandacht voor economische politiek alleen kent haar grenzen. Zoals minister Rosenthal ongewild bewijst.

Foto: De begrafenis van Sergei Magnitsky in november 2009. Fotograaf: Mikhail Voskresenskiy / Reuters