Student afgewezen voor stageplek wegens ‘uiten’ homoseksualiteit

Student Bas van der Meer is geweigerd voor een stageplek in Drachten vanwege zijn seksuele geaardheid. Hij schrijft op Facebook: ‘Vanwege mijn seksuele geaardheid ben ik afgewezen bij mijn stage. Niet het feit dat ik een andere geaardheid heb is het probleem, maar het uiten ervan wel. Ze kwamen er namelijk via mijn Facebookaccount achter dat ik een vriend heb. Een vriend hebben als man zijnde wordt anno 2015 blijkbaar nog niet door iedereen geaccepteerd. De mail die ik heb gekregen heeft mij diep geraakt. Ik word gediscrimineerd vanwege mijn seksuele geaardheid. Voor zover ik weet is dat een strafbaar feit in Nederland.’

Het is een merkwaardige interpretatie van een merkwaardige beslissing. Het bedrijf dat de stageplek aanbiedt zegt er geen bezwaar tegen te hebben dat iemand homoseksueel is, maar wel als dat tot uiting gebracht wordt. Maar hoe kan iemand homoseksueel zijn als dat verborgen moet blijven en niet getoond mag worden? Daar is een woord voor: schijnheilig. Het zou oprechter zijn van het bedrijf als het zei een hekel te hebben aan homoseksuelen en ze absoluut niet over de vloer te willen hebben. Nu komt er een lafhartige uitleg die een homoseksueel in theorie zegt te accepteren, maar niet in praktijk. Maar een mens kan in theorie niet bestaan.

Of de weigering voortkomt uit religieuze inspiratie is de vraag, maar goed denkbaar. Bij godsdiensten bestaat nog altijd weerzin tegen homoseksualiteit. Mogelijk vanuit de calculatie dat homoseksuelen niet of nauwelijks voorzien in nieuwe aanwas en daarom niet interessant zijn. Nog dit jaar blokkeerde de in sommige kringen om zijn ruimdenkendheid bejubelde rooms-katholieke paus Franciscus de benoeming van Laurent Stefanini bij de Heilige Stoel omdat de Franse diplomaat er openlijk voor uitkomt homoseksueel te zijn. En de priester Krzysztof Charamsa die er ook openlijk voor uitkomt homoseksueel te zijn werd om die reden in oktober van zijn post in  het Vaticaan ontheven. Of religie nou wel of niet meespeelt in de weigering voor de stageplek is niet de hoofdzaak, het gedachtengoed dat leidt tot de weigering is verwerpelijk en dient bestreden te worden.

Wat betekent ‘welke obediëntie zijn homoseksuelen toegedaan’?

Nederlands en Vlaams hebben overeenkomsten en verschillen. Hetzelfde geldt voor Nederland en Vlaanderen. ‘Lees maar, er staat niet wat er staat’, dichtte Hendrik Marsman in Awater. Mogelijk een woordgrap, mogelijk een diepere waarheid. Als Nederlander die weliswaar op zo’n 20 kilometer van de Belgische grens is opgegroeid en ontelbare keren in Zelzaete, Gent, Knokke of Brugge kwam begrijp ik niets van een bericht in het Vlaamse nieuws. Het gaat volledig aan me voorbij. Mentaliteiten die aan elkaar grenzen sluiten elkaar uit.

Het betreft een uitspraak van de Antwerpse burgemeester Bart de Wever. Volgens de N-VA-politicus zouden loketbedienden hun homosexuele geaardheid niet mogen uiten. Tot zover een conservatief standpunt zoals Silvio Berlusconi, Vladimir Putin of Marco Rubio die uiten. In de Vlaamse terminologie gaat het over Holebi’s, (Homo’s, Lesbienne’s en Bisexuelen) alsof het om een exotische stam gaat. In Nederland een onbekende term. Maar dan komt het: ‘Holebi’s een obediëntie noemen getuigt van weinig inzicht‘, citeert De Standaard.

Wat betekent dat? Wat is een obediëntie? Ik heb geen idee, al herken ik er het woord gehoorzamen in van het Franse ‘obéir‘. Maar gehoorzaamheid aan wat? De liberale politicus Alex Polis maakt het er voor mij niet duidelijker op als-ie zegt: ‘(..) dat doe je niet door een ganse groep van mensen weg te zetten als een obediëntie.’ Ik raak ervan overtuigd dat het een schandelijke zaak is. Maar wat betekent het in hemelsnaam?

Het gaat verder: ‘De Wever maakt een grote denkfout door een positieve keuze zoals het toetreden tot een obediëntie, gelijk te stellen met geaardheid.‘ De Wever zou een denkfout maken. Maar welke? Het gaat verder. Oppositiepartij SP.A reageert met verbazing op De Wever: ‘De partij vraagt zich zaterdag in een persbericht af ‘welke obediëntie homoseksuelen toegedaan zijn‘.’ Och God, wat vreselijk, is obediëntie een dodelijke ziekte? Een soort Vlaamse Aids? Of anders een ritueel van de mormonen, katholieken of vrijmetselaars? Want zelfs vrijgevochten Vlamingen kunnen in gedachten geen afstand nemen tot religie. Ook als ze menen een andere obediëntie toegedaan te zijn. Ik geloof het te begrijpen. Maar zeker weten doe ik het niet. Daar ben ik blij om.

Foto: Antwerpse mannen.

Met Ziauddin Sardar op weg naar een seculiere islamitische staat

De van oorsprong Pakistaanse wetenschapper en schrijver Ziauddin Sardar is voorzitter van het in Londen gevestigde Muslim Institute. Dat zoekt de dialoog tussen moslims en niet-moslims, en tussen moslims van verschillende geloofsstromingen. Het Institute wil bemiddelen tussen Oost en West, controversiële vragen helpen stellen over geslacht, minderheden of seksuele geaardheid, evenals over dogmatiek en geloof waarvan het vindt dat moslims die moeten aanpakken. Uiteindelijk doel is de hervorming van de islam.

Ziauddin Sardar meent dat door het kolonialisme het vertrouwen tussen de islam en het Westen is verstoord. Da’s zijn socialistische kijk op de geschiedenis. Daarom dient volgens hem de relatie opnieuw opgebouwd te worden. Het intellectuele vermogen van de islamcultuur dat door het kolonialisme verloren is gegaan moet hersteld worden zodat moslims met vertrouwen aan de 21ste-eeuwse moderniteit  kunnen gaan deelnemen. Dat proces kan er op zijn beurt voor zorgen dat het Westen tot het inzicht komt dat culturen op basis van gelijkheid naast elkaar kunnen bestaan. Dat het Westen het samen met andere culturen moet zien te rooien.

Sardar ziet het islamitisch fundamentalisme als het laatste toevluchtsoord van de machtelozen. Het is een produkt van een traditioneel systeem met een romantische notie van de islam dat ook nog eens met de rug naar de toekomst staat. Radicalen vinden daarin legitimatie voor hun acties en bieden misplaatste trots. Maar uiteindelijk is het een doodlopende weg met lege slogans die niet bij deze tijd passen en niets bieden.

Juist daarom is hervorming nodig ondanks het idee van conservatief-fundamentalistische moslims dat de islam per definitie niet hervormd kan worden. Dat valt te betwijfelen. Hervorming kan via zelfkritiek en kritisch denken. Daartoe moet de hele islam op de schop om het weg te halen uit het Middeleeuws denken waarin het nu verkeert: de sharia en de scheiding van kerk en staat, de positie van de vrouw, minderheden en homosexuelen, koranonderzoek, individualisering en de inperking van de islamitische geestelijkheid.

Vanavond organiseert het Muslim Institute een gesprek over een seculiere islamitische staat. De deelnemers willen secularisme en islam verzoenen. Net als bij christenen bestaat er misverstand over wat secularisme inhoudt. Vraag is ook hoe islamgeleerden het begrip omschrijven. Wat is er nodig om het voor moslims acceptabel te maken, zodat het in het debat een rol kan spelen? Het valt in ieder geval te wensen voor de moslims dat er een islam ontstaat die het belang van het volk voorop zet. Maar de gedachten van Ziauddin Sardar en andere seculiere moslims dat de islamitische staat overbodig wordt als de Arabieren op zoek gaan naar seculier politiek bestuur lijkt voorlopig nog een wensdroom. Maar wel met perspectief voor de verre toekomst. Bij het Muslim Institute wordt dat voorbereid. Zo’n debat van binnenuit is beter dan al het andere.

Foto: Evenwicht zoeken.