Kan Europa zich politiek, economisch en mentaal losmaken van VS?

Het Texaanse bedrijf Lavabit dat versturen van versleutelde emails mogelijk maakt schort haar acties op. In een verklaring zegt topman Ladar Levinson waarom. Hij verloor een juridische strijd en moet de encryptie ‘uitzetten’ of gegevens van z’n klanten overleggen. Onder wie Edward Snowden om wie het de Amerikaanse overheid vermoedelijk te doen is. Levinson weigert dat en ziet sluiting als enige weg. Het is hem verboden om over de details naar buiten te treden. Levinson raadt iedereen af gegevens nog toe te vertrouwen aan een bedrijf met fysieke banden in de VS. Ook het vergelijkbare Silent Circle heeft haar diensten preventief gestaakt ‘to prevent spying’. Zie ook hier. Glenn Greenwald zet de details uiteen in een recente Guardian-column.

Door de hechte samenwerking van Silicon Valley met de NSA wordt nu ook bij het grote publiek bekend dat de privacy bij Apple, Google, Microsoft en de Amerikaanse techbedrijven die fysiek in de VS zijn gevestigd niet in goede handen is. Hoewel de samenwerking angstvallig uit de publiciteit wordt gehouden sijpelt er voldoende informatie naar buiten om te concluderen dat overheid en bedrijfsleven onder een hoedje spelen. Bedrijven als Lavabit of Silent Circle die dat niet willen voelen zich gedwongen hun bedrijf te sluiten. De schatting is dat de Amerikaanse ‘cloud computing industrie‘ door deze negatieve publiciteit en het verlies aan geloofwaardigheid de komende drie jaar tussen 21 en 35 miljard dollar aan omzet verliest. Waar kan dat geld heen?

Dit verwachte verlies aan omzet van Silicon Valley roept de vraag op wat de kans is op een (Noord)-Europese ‘cloud computing industrie‘ die financieel, politiek en fysiek los van Amerikaanse overheid of bedrijfsleven opereert. Inclusief haar partners. Wat is de kans op een autonome Europese industrie die de privacy van gebruikers garandeert, encryptie toestaat en overheden buiten de deur houdt? De crisis biedt Europa kansen.

Hoewel nog veel onduidelijk is en een onderzoek van toezichthouder CTIVD naar het opereren van de veiligheidsdiensten AIVD en MIVD in het najaar verschijnt lijkt de Nederlandse politiek achter de NSA aan te lopen. Voor de eigen nationale veiligheid vertrouwt Nederland op de techniek van de VS en durft het niet op eigen benen te staan. Daarmee blijft het afhankelijk van de VS, ontwikkelt het met anderen geen alternatief en wordt Nederland tegen wil en dank meegetrokken in het massaal schenden van de burgerrechten.

Kan Nederland een omslag helpen maken en een en ander combineren? Alles strikt beredeneerd vanuit het Nederlandse belang. Bij voorkeur in samenwerking met het Duitse bedrijfsleven en de Duitse overheid. Het gaat dan om 1) ontwikkelen van een ‘cloud computing industrie’ voor consumenten naar Rijnlands model dat de privacy van burgers weer zoals voorheen garandeert; 2) ontwikkelen van ICT-spionageprogramma’s met andere Europese overheden die zowel juridische garanties, autonomie los van de VS als doelmatigheid combineert; 3) terugwinnen aan eigen juridisch eigendom over de infrastructuur aan kabels en afluistercentra die onder Europese autonomie worden gesteld en 4) politiek en mentaal afstand willen nemen van de VS.

Het kabinet-Rutte heeft in de openbaarheid nog geen inhoudelijke toelichting gegeven op de onthullingen over de Amerikaanse spionage en de eigen betrokkenheid daarbij. Mogelijk omdat het gedwongen wordt door de VS om over de geheime programma’s te zwijgen. Nederland kan dit goedmaken door in samenwerking met Duitsland het initiatief te nemen voor een Europees project dat afstand neemt van de VS. Het bevordert de economie omdat het voor veel hoogwaardige banen zorgt. Het bevordert het zelfbeeld van een politiek lamgeslagen Europa dat naar de pijpen van de VS danst zoals bleek toen Europese landen het vliegtuig van de Boliviaanse president Evo Morales tegenhielden. Het is in lijn met de mentaliteit van een menselijk Europa waar de burger telt. Europa heeft nu de kans om zich politiek, economisch en mentaal los te maken van de VS.

Foto: Telegraafkamer van het Mundaneum te Brussel. Zie hier voor ‘Mundaneum, Paul Otlet en Alle Kennis van de Wereld‘.

Advertentie

GroenLinks mist opdracht voor groene partij van de toekomst

Er gaat onder voorzitterschap van burgemeester Eduard van Zuijlen van het Groningse Menterwolden tot uiterlijk april 2013 een interim-bestuur aan de slag bij GroenLinks. Het interim-bestuur bereidt het partijcongres voor. Dus een doorstart. Maar heeft GroenLinks niet elke geloofwaardigheid en bestaansrecht verloren? Onbegrijpelijk is waarom in de opdracht aan het interim-bestuur opheffing niet genoemd wordt.

Was het gebrek aan professionaliteit bij de leiding maar de enige oorzaak voor de afgang van GroenLinks geweest. In de publiciteit zijn allerlei problemen naar voren gekomen: de praat- en vergadercultuur, de partijbaronnen, de verdeeldheid tussen vrijzinnig-liberalen en de rest van de partij, het gebrek aan aandacht voor milieu en duurzaamheid. In ieder geval resteert er een flets profiel. Ook de slechte peilingen waren niet de oorzaak. De verleiding om de fout niet in eigen gelederen te zoeken leidt nu tot een leven na de dood.

Gepast om te constateren dat GroenLinks landelijk nooit aan de verwachtingen heeft voldaan. Ook onder Rosenmöller werden niet meer dan 11 zetels behaald. Altijd werd er gehoopt op meer met vergezichten over een linkse meerderheid die nooit in de parlementaire geschiedenis van Nederland is gerealiseerd. Zelfs in 1973-1977 onder Joop den Uyl niet. Die vlucht in visioenen en vergezichten zegt dat GroenLinks los staat van de politieke werkelijkheid. Dat relativeert het gebrek aan leiding van nu. Dat zoekt de oorzaak dieper.

Een vlucht in visioenen en vergezichten had positief aangewend kunnen worden als het een pleidooi voor de inhoud was geworden. Maar de vlucht bleef steken in machtspolitiek. Als Jolande Sap iets te verwijten valt is het dat ze niet de groene inhoud liet spreken. Extra meelijwekkend was dat ze op een linkse meerderheid hintte. Sap was de enige politicus in de campagne die serieus een verkeerd vergezicht als uitgangspunt nam.

De documentaire Power to the People van VPRO’s Tegenlicht schetst onbedoeld toekomstige overbodigheid en gemiste kansen van GroenLinks. Dat gaat over kleinschaligheid, zelfvoorzienende energie en zelfredzaamheid van burgers. Het tekent de contouren van de duurzame samenleving van de toekomst. Weg van de grote verbanden en bedrijven, op weg naar baas in eigen huis. Daaruit volgt gemeenschapszin en sociale gelijkheid.

Als GroenLinks visie had gehad, dan had het in de campagne maatschappelijke trendsetters gemobiliseerd om te hinten naar dat toekomstbeeld en het losjes in haar programma gevoegd. Dan had het zich onderscheidend gemaakt. Dat gemis maakt nu de weg vrij voor een groene partij van de toekomst. Die verder kijkt dan het Binnenhof en ministersposten. Een partij met een belast verleden als GroenLinks staat dat ideaal in de weg.

Foto: Pavel Constantin, Greenwashing, 2011

Jolande Sap treedt af en biedt GroenLinks een uitweg

Jolande Sap is vandaag afgetreden als partijleider van GroenLinks, zo maakt ze in een verklaring bekend. Ze stapt uit de fractie van de Tweede Kamer. Bij de verkiezingen van 12 september verloor de partij zes van de 10 zetels. Haar politiek inzicht komt tot uiting in het volgende fragment: ‘tot de dag van vandaag is mij onduidelijk welke oplossing een overhaast vertrek biedt‘.  Welnu, dat heet politieke verantwoordelijkheid.

Sap was sinds december 2010 een weinig overtuigende leider van een partij die onvast met de macht omgaat. Het door Femke Halsema voorbereide Kunduz-akkoord zorgde keer op keer voor irritatie. Onder Halsema probeerde de partij de weg naar het centrum te vinden. Paradox is dat Halsema faalde waar Sap met het Lenteakkoord slaagde. Maar als een politiek leider meer goedkeuring vindt buiten dan binnen de eigen partij dan legt dat een bom onder de toekomst. Die bom ging vandaag af. Sap was tweeslachtig door de ruimte naar zowel links als rechts open te willen houden. Telkens bezorgde Sap haar partij een onduidelijk profiel.

De gebrekkige organisatie en het schoolmeesterachtige optreden van de verkiezingscommissie onder leiding van senator Tof Thissen bij het samenstellen van de kandidatenlijst zorgden voor veel kwaad bloed. Een beeld van een kinderachtige partij die door hardleerse partijbobo’s wordt geleid ontstond. Dat beeld kon niet meer rechtgezet worden. Kamerleden als Tofik Dibi, Arjan El Fassed, Mariko Peters en Bruno Braakhuis ruimden het veld. Ineke van Gent liet eind juli in de pers zelfs weten dat GroenLinks al een jaar geen leiding meer had.

GroenLinks moet zichzelf opnieuw uitvinden. Sap’s aftreden is de juiste stap. Aan haar kleefde de blamage van een slecht verkiezingsresultaat en onvast optreden. Organisatorisch en strategisch is de partij zwak, maar programmatisch sterk. In de luwte kan de partij opnieuw beginnen. Verlost van het recente verleden.

Foto: Jolande Sap. Credits: GroenLinks

Karin Spaink verlaat GroenLinks en geeft stem aan Piratenpartij

Op Sargasso.nl kondigt publiciste en oud-PSP-ster Karin Spaink haar afscheid van GroenLinks aan. Ze heeft het gehad met een partij die zich door premier Rutte liet overhalen om tegen de eigen principes in de operatie in Kunduz te steunen. Volgens haar maakt de trots van Jolande Sap op een krakkemikkig resultaat het er nog erger op. Hoe groot de chaos bij GroenLinks is bleek bij de opstelling van de kandidatenlijsten. Kundige kamerleden als Arjan El Fassed en Tofik Dibi kregen als schoolkinderen vernietigende kritiek vanuit de partij. De kamerleden Van Gent, Braakhuis en Peters hielden het voor gezien en kondigden hun vertrek aan.

Het onmiskenbaar beschamende voor GroenLinks wordt nog erger als de Amsterdamse GroenLinkser Jorrit Nuijens zich in de discussie mengt. Zodat alle kritiek van Spaink opgerakeld wordt. Nuijens bereikt zo in zijn ongeduld het omgekeerde van wat-ie nastreeft. Geen weerlegging, hij stipt de zwakheden van GroenLinks opnieuw aan. De kern van Spaink kritiek, namelijk de Kunduz-missie laat Nuijens liggen. Zijn onhandige en onnodige antwoord toont aan dat GroenLinks de goede vorm kwijt is. Een kritische uitvoerende artiest verwijt GroenLinks dat het standpunten van de (Zweedse) Piratenpartij ‘leent’: ‘GroenLinks, onze eigen piratenpartij‘.

Machtsdenken dat onder Femke Halsema in een hogere versnelling kwam bevalt Spaink slecht. Het leidt tot compromissen die ze onverteerbaar acht. Da’s niet de klassieke spanning tussen wel of geen vuile handen maken. Merkwaardig is dat GroenLinks voor dat laatste niks terug heeft gekregen. Dat negeert Nuijens en merkt Spaink op. De partij opereert in haar compromisbereidheid dus ook nog eens onhandig. Kernpunten realiseert het er niet door, maar levert het juist in. Karin Spaink zegt voorlopig voor de Piratenpartij te kiezen.

Foto: Boekomslag ‘De Wereld van de Piraat‘ van Val Garwood

GroenLinks heeft al een jaar geen agenda

Wie googelt op ‘assange groen links’ komt berichten van december 2010 tegen als Tofik Dibi en Arjan El Fassed in de kamer vragen stellen en aandringen op een eerlijke procesgang voor Julian Assange. Op de site van GroenLinks dateert het laatste bericht over WikiLeaks van april 2011 als Mariko Peters zich kritisch uitlaat over de strafvervolging van Rop Gonggrijp. Daarna worden er geen berichten over dit onderwerp genoemd. Peters verlaat de fractie, haar WOB-voorstel voor een transparante overheid is haar politieke testament.

Vandaag publiceert De Volkskrant een interview met scheidend kamerlid van GroenLinks Ineke van Gent onder de titel: ‘Van Gent: GroenLinks heeft al een jaar geen leiding.’  Da’s de mening van Van Gent: ‘Jolande (Sap, red.) is fractievoorzitter, ik vice-voorzitter en Tofik Dibi secretaris. Maar dat bestuur functioneerde sinds de zomer van 2011 niet meer‘. Jolande Sap probeert in een tweet de kritiek klein te maken: ‘Wat een storm in een glas water hoe de #VK vandaag opent. Iets met komkommers?’ In de peilingen doet GroenLinks het ronduit slecht. De lijsstrekkersverkiezing tussen Sap en Dibi bracht de partij veel negatieve publiciteit door de aanpak.

Heeft Jolande Sap gelijk dat het interview met Ineke van Gent nergens over gaat? Vraag is hoe de ambitie van GroenLinks ingeschat moet worden. Je zou de agenda verwachten van het Australische Groene parlementslid Scott Ludlam en diverse nationale Groene partijen: WikiLeaks, privacy, burgerrechten, transparantie, radioactiviteit en cyberspace. Voor het grootste deel de agenda van de Piratenpartij. Sap heeft zich in een groots gebaar verbonden met D66, ChristenUnie, VVD en CDA aan het Kunduz-akkoord. Dat kan na de verkiezingen van 12 september verzilverd worden. Aan de basis zijn echter de kernpunten veronachtzaamd. Daarmee is de noodzaak afgenomen om op een partij te stemmen die de eigen agenda niet langer volgt.

Foto: Fractiebestuur van GroenLinks: Tofik Dib, Jolande Sap (midden) en Ineke van Gent, 2012. Credits ANP

Onduidelijkheid bij GroenLinks over kandidaat-lijsttrekker Dibi

Update 19 mei: Onder druk van onder meer de partijraad heeft het partijbestuur van GroenLinks besloten om Tofik Dibi als kandidaat-lijsttrekker toe te laten. Maar de kandidatencommissie beoordeelt Dibi nog steeds als ‘ongeschikt’. Aldus een verklaring op de site van GroenLinks. De interne verschillen liggen op straat. 

Er gaan geruchten dat Tofik Dibi door het partijbestuur van GroenLinks niet geaccepteerd wordt als uitdager van lijsttrekker Jolande Sap. Dibi zou optreden in het NTR-programma De Halve Maan maar werd gesommeerd om te keren en niet te gaan. Zijn media-optreden zou een schending van de interne partijregels zijn. Dibi gaf gevolg aan de wens van het partijbestuur en keerde om. Formeel heeft-ie dus geen regel overtreden.

Onduidelijk is waarom Dibi niet geaccepteerd wordt als kandidaat-lijsttrekker. In een mededeling verklaart GroenLinks dat de sollicitatieprocedure voor de lijsttrekker nog loopt. Volgens een peiling heeft Sap niets te vrezen van Dibi. Dat maakt het raadselachtig waarom Tofik Dibi niet geaccepteerd zou worden als uitdager.

Hoe dan ook wordt GroenLinks beschadigd en komt het negatief in het nieuws. Er resteert een beeld van een angstige partij die bang is om leden te raadplegen. Ogenschijnlijk ontbreekt het zelfvertrouwen in een partij met slechte electorale prognoses. GroenLinks kan de kandidatuur van Tofik Dibi maar beter accepteren.

Foto: GroenLinks-kamerlid Tofik Dibi geeft een toelichting op zijn aanmelding als kandidaat-lijsttrekker van GroenLinks, 14 mei 2012.