Londen weet dat Russische inlichtingendienst GRU moordpoging op de Skripals uitvoerde. Kremlin wilde dat de Britten dit wisten

De Britse autoriteiten hebben de twee leden van de Russische militaire inlichtingendienst GRU geïdentificeerd die in maart 2018 de aanval met zenuwgas in het Britse Salisbury hebben uitgevoerd op de Skripals. In een commentaar zegt Tom Rogan voor de Washington Examiner dat het opvallende aan deze zaak is dat het Kremlin door deze twee eenvoudig te identificeren GRU-agenten in te zetten blijkbaar wilde dat het Verenigd Koninkrijk wist dat het verantwoordelijk was voor de aanslag. Want anders had het indirecter en verhullender gewerkt via ‘cutouts’ uit derde landen. Volgens Rogan wilde de Russische president Putin dat deze GRU-medewerkers zouden worden geïdentificeerd. Onder meer om Russische overlopers onder druk te zetten.

Deze overduidelijke provocatie van het Kremlin vraagt volgens Rogan om een reactie: aanscherping van de sancties en een agressiever antwoord op Russische inlichtingenoperaties, en dan vooral die van de GRU.

Advertentie

VS zet ‘CBW Act’ in werking vanwege Skripal-vergiftiging in Engeland. Zware sancties dreigen voor de Russische Federatie

Met tegenzin van president Trump en een maand te laat heeft het Amerikaanse State Department vanwege de vergiftiging van de Skripals in het Verenigd Koninkrijk sancties aangekondigd tegen de Russische Federatie waar het wettelijk toe verplicht is volgens de ‘CBW Act’. Na een periode van 15 dagen waarin het Congres wordt geïnformeerd treden ze rond 22 augustus in werking, aldus een verklaring van het State Department. Dat is na de tussentijdse verkiezingen van 6 november. Een briefing van 8 augustus geeft de bijzonderheden.

Als het Kremlin geen openheid van zaken geeft over de achtergronden van de vergiftiging en met zoveel woorden bekent die vergiftiging op Britse bodem uitgevoerd te hebben, dan moet volgens sectie 307(B) van de CBW Act een tweede ronde van zwaardere sancties opgelegd worden. Het valt niet te verwachten dat het Kremlin zal inbinden en daaraan voldoet. Procedures worden gevolgd die de wet oplegt. Interventie van president Trump is aan handen gebonden. Na een termijn van 90 dagen kan dat tot ernstige gevolgen leiden voor de handel tussen VS en Russische Federatie zoals het panel van TYT meent. Die kan tot stilstand komen.

Foto: Schermafbeelding van deel van de ‘Special Briefing ‘Previewing the Imposition of Chemical and Biological Weapons Control and Warfare Elimination Sanctions on Russia’ van het U.S. State Department van 8 augustus 2018.

Reactie van regering-May op de aan het Kremlin toegeschreven gifgasaanval op Russische ex-mol Skripal is ferm en slap tegelijk

De reactie van de regering-May op de gifgasaanval in Salisbury op de voormalige Russische mol Sergei Skripal en zijn dochter wordt afwisselend ferm en slap genoemd. Dat is niet met elkaar in tegenspraak. Het is kan allebei kloppen. May reageert ferm en slap tegelijk. Het ligt eraan voor welk gebruik haar reactie bedoeld is.

Het idee van een slappe reactie wordt niet zozeer door de actualiteit bepaald, maar door de economische en politieke bewegingsruimte die May en haar regering geacht wordt te hebben. In de reportage van BBC Newsnight wijst John Sweeney op de contacten die er bestaan tussen de Britse politiek en de vrienden van president Putin in Londen. Voor Politico borduurt Leonid Ragozin in een opinie-artikel hierop voort: ‘De waarheid is dat het Rusland van Putin een integraal onderdeel is van het westerse politieke en financiële stelsel. Wat een eeuwig conflict lijkt, is in feite een gezellige symbiose, waarbij elke kant de ander voedt.’

May speelt op dit moment een ferme reactie doordat zij binnen haar partij zwak staat vanwege gekissebis over de richting van de Brexit. Daarnaast kan door het terugtrekken van de Noord-Ierse coalitiepartner DUP of dissidente parlementsleden in het Lagerhuis elk moment haar regering de meerderheid verliezen. Dan dreigen verkiezingen. Dan moet May sterk staan in haar partij waar rivalen de messen slijpen. Ook tegenover Labour die met leider Jeremy Corbyn electoraal in haar nek hijgt. May reageert nu ferm op de aanval met gifgas die waarschijnlijk in opdracht van het Kremlin is uitgevoerd. Als die verontwaardiging uitgewerkt is, dan zal er niks veranderd blijken te zijn. Of de Britse economische en politiek elite moet de Russische elite economisch en juridisch aan willen pakken. Maar dan moet het zichzelf aanpakken. Zo’n daad van opofferingsgezindheid zal de hoogste kringen vreemd zijn en valt in de huidige omstandigheden niet te verwachten. Maar wie weet.

Russische Federatie zadelt Europa op met complex minderwaardigheidscomplex

De in het Westen ervaren agressieve houding van het Kremlin is vooral bedoeld voor binnenlands gebruik in de Russische Federatie. Het kan geen toeval zijn dat de moord op Skripal en zijn dochter enkele weken voor de presidentsverkiezingen plaatsvond. De Russische Federatie kent geen vrije verkiezingen. De oppositie is uitgeschakeld en wordt niet eens toegelaten tot het politieke systeem.

Het is eenzijdig en valt in de huidige omstandigheden niet te winnen voor westerse landen. Het Kremlin beroept zich in het Westen op redelijkheid en overleg en zet daar een schappelijk gezicht op, maar is in eigen land autoritair en spijkerhard. Dat is schieten vanuit een vesting waar iedereen wordt geweerd.

Westerse landen hebben geen antwoord op die agressie. Vanwege het vredesdividend hebben ze hun defensie niet op orde. Niet doelbewust, maar uit naïviteit. Zelfs de krijgsmacht van een economisch belangrijk land als Duitsland hangt met draadjes en elastiekjes aan elkaar. NAVO is een schim van wat het 25 jaar geleden was. Door de militaire macht van de VS is NAVO nog altijd indrukwekkend. Dat is echter geen samenwerking, maar een Amerikaanse alleengang. Het maakt de EU afhankelijk van de luimen van een wispelturige president Trump. Zelfs in dat besef versterken de EU-lidstaten nauwelijks hun defensie. Schort het aan hun mentaliteit om voor zichzelf op te willen komen?

Het ergste is de verdeeldheid die het Kremlin bij radicaal-links en radicaal-rechts koopt in het Westen. Maar ook bij het bedrijfsleven (Shell, Gasunie). Dat kan in bepaalde gevallen als landverraad worden gezien. Maar zo wordt het tot nu toe in de westerse publieke opinie niet genoemd. Dat uitblijven van een publiek debat hierover is merkwaardig en onverklaarbaar. Wellicht heeft het te maken met de naweeën van de invasie van Irak en de toenmalige greep naar de macht van de neoconservatieven. Ze ageren nog steeds op de achtergrond en velen wil er niet mee geassocieerd worden. Maar als de vijand van het Kremlin gezien blijft worden als het neoconservatisme, dan neutraliseert dat elke opbouwende kritiek die rechtstreeks de meelopers (radicaal-links, radicaal-links, bedrijfsleven en zakenvrienden) aanspreekt op hun gebrek aan solidariteit voor de eigen zaak.

Tekenend is dat in Europa sociaal-democraten (in de traditie van Clement Attlee of voor Nederland Jacques de Kadt en Joop den Uyl die afstand tot de communisten namen), Groenen en links-liberalen het meest principieel en standvastig zijn in het doorzien van de beweegredenen van het Kremlin. In Duitsland is de in de DDR opgegroeide christen-democraat Angela Merkel iemand die de Russische motieven in haar genen voelt, en daarnaar handelt.

Bij de kritiek op het Kremlin voegen zich nu in het Verenigd Koninkrijk de conservatieven, maar dat is een flinterdunne basis. Als er vanwege commercieel belang zaken valt te doen met Russische bedrijven of oligarchen, dan zijn de Tories zo weg en geven ze de voorkeur aan hun portemonnee. Net als de VVD in Nederland hebben ze geen principes die het recht en de ethiek boven het machtsevenwicht stellen. Vanuit andere motieven geldt dat ook voor de rechter- (Peter Mandelson) en linkerflank (Corbyn en de basisbeweging Momentum) van Labour. Soft left tegenover hard left. Er blijft zo binnen de twee grootste Britse partijen weinig ruimte voor ethische politiek.

Zo winnen de schreeuwers met de grootste mond evenals de profiteurs die zich door die mond om laten kopen. Het is een somber beeld.

De tragiek is dat dit toegeven aan intimidatie door de Russische Federatie onwerkelijk is omdat het in werkelijkheid een zwak en machteloos land is. Het ligt op de knieen, maar weet dat drommels goed te verbergen. Bij een nucleair of conventioneel militair conflict is het in de minderheid. De Russische Federatie is publicitair een groot Potemkin-dorp dat het niet gaat om het opbouwen en duurzaam maken van het eigen land, maar om het verzwakken van andere landen. De Russische Federatie is een complex minderwaardigheidscomplex zonder echt geloof in eigen kracht. De tragiek die het Westen treft vanwege de Russische agressie volgt uit de tragiek van de Russische Federatie zelf. Dat is de echte tragiek van een land dat op zoek is naar een doel. Ten koste van ons.

Foto: Chemists at war

Reacties in Westminster op de vergiftiging van Skripal: Afwijkend gedrag van Corbyn en getoonde daadkracht over partijlijnen heen

Labour-leider Jeremy Corbyn kreeg vandaag veel kritiek op zijn opstelling in het Britse Lagerhuis over de vergiftiging van de Russische mol Sergei Skripal in Salisbury. Die kritiek kwam van buiten zijn partij, maar ook van zijn eigen backbenchers. In een opinie-artikel voor Washington Examiner is Tom Rogan duidelijk, volgens hem heeft Corbyn zichzelf vernietigt en speelt hij in de handen van de propaganda van het Kremlin: ‘Corbyn speelde perfect in de handen van Russische propagandaberichten en bewees opnieuw dat hij een Kremlin-stroman is’. Onlangs kwamen er geruchten in het nieuws dat Corbyn een communistische spion was die in 1986 door de Tjsjechische geheime dienst geworven zou zijn. Corbyn en zijn woordvoerders ontkennen de aantijgingen, maar kunnen de schijn niet wegnemen. Hoe dan ook kan Corbyns pro-Russische opstelling door zijn tegenstanders binnen en buiten Labour telkens weer aangegrepen worden om zijn positie te verzwakken.

Premier Theresa May had evenmin een goede dag. Ze speelde daadkracht, maar het bleef een afzichtelijk toneelstuk waarbij ze de daad onvoldoende bij het woord voegde. Luke Harding legt in een artikel in The Guardian de vinger op de pijnlijke plek. May had meer kunnen doen om haar te lauwe reactie als toenmalig minister van Binnenlandse Zaken op de moord door het Kremlin op Aleksandr Litvinenko te corrigeren. Ze kan wel ferm willen optreden, maar ze mist de middelen daartoe. Haar land is nog eens extra verzwakt door de naderende Brexit wat het zwakker maakt dan het al was: ‘Nothing May has announced is likely to deter Putin from future adventures similar to what happened in Salisbury. Justly or not, he will interpret May’s remarks on Wednesday as proof of what he concluded long ago: that Britain is lacking in allies and weak.’

Zo resteert een verwarrend beeld van een Russische staat die tegen burgers in een ander land een zenuwgas gebruikt dat uniek verwijst naar de Russische Federatie. Gesteld dat het om novichok gaat. Dat zenuwgas werd volgens de Britse expert in chemische wapens Hamish de Bretton-Gordon uitsluitend ontwikkeld en geproduceerd in Shikhany, Midden-Rusland. Geruchten dat bij de ontmanteling van de Sovjet-Unie in de chaos (chemische) wapens zijn zoekgeraakt worden weersproken. Ze zouden steeds onder strikte controle van de Russische militaire inlichtingendienst GRoe hebben gestaan en onregelmatigheden zijn nooit gemeld.

De inzet door het Kremlin van novichok kan daarom vergeleken worden met het afvuren van een kogel waar de naam van de afzender op staat gegraveerd. Vooral omdat het nationale onderzoekscentrum op het gebied van chemisch oorlogsvoering Porton Down slechts 12 kilometer van Salisbury verwijderd is kon ontdekking door analyse niet uitblijven. De aanslag op Skripal en zijn dochter was een provocatie, zelfs een vernedering van de Britten die tot nu toe niet passend beantwoord is. Hoewel de echte reactie door de regering May wellicht nog kan komen en bestaat uit geheime acties die de daders alsnog met gelijke munt terugbetaalt.