Waarom doet Rutte alsof hij niet weet dat een Russische invasie van Oekraïne bevestigd is?

Schermafbeelding van delen artikel ‘Rutte: sowieso sancties tegen Rusland, maar een inval is nog niet bevestigd‘ in de Telegraaf, 22 februari 2022.

Terwijl op sociale media de filmpjes van binnentrekkende Russische troepen in de pseudo-separistische ‘Volksrepublieken’ Donetsk en Loehansk, die sinds 2014 worden bestuurd vanuit Moskou, worden gedeeld zegt premier Rutte op dinsdagochtend in een korte persverklaring dat hij ‘precies wil weten’ wanneer de militaire invasie is gestart.

Welnu, als Rutte en zijn adviseurs hun ogen open hadden gehouden, dan hadden ze geweten dat de Russische invasie van Oekraïne op dinsdagochtend is gestart. Voordat Rutte zijn persverklaring gaf. Dit roept de vraag op waarom premier Rutte de invasie van Oekraine die door onafhankelijke bronnen is bevestigd ter discussie stelt.

Kan het dat Rutte door zijn politieke en militaire adviseurs zo slecht wordt geïnformeerd? De MIVD moet dit weten door het inwinnen van eigen informatie of door informatie die het van Britse, Amerikaanse en andere inlichtingendiensten heeft gekregen. Doet Rutte dan net alsof hij niet weet dat er sprake is van een Russische invasie? Daar lijkt het sterk op. Hij heeft er zogezegd ‘geen actieve herinnering’ aan.

Volgens Rutte was op dinsdagochtend een militaire invasie van Oekraine door de Russische Federatie ‘nog niet bevestigd’. Dat is klinkklare onzin. Dat is wel degelijk bevestigd. Russische troepen zijn dinsdagochtend deze pseudo-separistische troepen binnengetrokken als zogenaamde ‘vredestroepen’ en daar is beeldmateriaal van.

Het betreft zonder enige twijfel volgens internationale definities een militaire invasie omdat dit gebeurt zonder instemming van Oekraïne. Reguliere Russische troepen bezetten een deel van het Oekraïense grondgebied. Dat is een invasie. Oekraïne dreigt vanwege deze invasie de diplomatieke betrekkingen met de Russische Federatie op te zeggen.

Wat nu? Als het Westen de eigen logica volgt dienen de strengste sancties op korte termijn door VS, VK, Canada, de EU en andere landen die zich hierbij willen aansluiten als Japan, Turkije, Australië, Nieuw-Zeeland en Zuid-Korea collectief ingesteld te worden. Het betoog om de strengste sancties zoals het afsluiten van de Russische Federatie van het internationale betalingssysteem SWIFT en de definitieve sluiting van gaspijplijn Nord Stream II nog even achter de hand te houden om erger te voorkomen is een foute redenering.

Er is een militaire invasie van Oekraine door troepen van de Russische Federatie geconstateerd en dat is voldoende voor het inzetten van de strengste sancties. Des te meer omdat dit is aangekondigd. Het Kremlin is meermalen gewaarschuwd dat als het Oekraïne zou binnenvallen er harde sancties zouden volgen. Het Kremlin heeft zich er niks van aangetrokken. Daarom moet het Westen op korte termijn alle sancties inzetten. Ook om het Kremlin duidelijk te verstaan te geven dat de fouten van 2014 toen het Westen slap handelde niet zullen worden herhaald.

Een invasie is een invasie. Hoeveel slechter de oorlog ook kan worden. De Russische Federatie stopt niet met een militaire invasie van de pseudo-separistische ‘Volksrepublieken’ en wil verdere delen van Oekraïne bezetten.

Kunst heeft in Nederlandse politiek geen prioriteit. In het land der liegende politici is éénoog premier

Grete Stern: “Das Ewige Auge“, um 1950. Fotomontage, Silbergelatinepapier.

Het gebrek aan prioriteit dat het kabinet geeft aan de kunstsector is verbazingwekkend. De ons omringende landen hechten wel belang aan de kunst. Nederland niet. Waarom niet?

Het valt niet te begrijpen waarom het demissionaire kabinet Rutte III vindt dat musea en theaters achteraan de rij aan mogen sluiten bij het weer openen van de samenleving als gevolg van de COVID-19 pandemie. Het Parool bericht over de verwachte kabinetsbesluiten.

Dierentuinen, pretparken, sportscholen en verdere verruiming van de openingstijden van de al eerder geopende terrassen komen naar verwachting voor de openstelling van musea en theaters in de tweede helft van mei. Waarom is dat? Eerder waren de slijterijen en kerken open en de bibliotheken en musea dicht.

Hoeveel haat jegens de kunst kan een kabinet tonen en hoeveel haat jegens de kunst willen weldenkende burgers aanvaarden? Is de bodem onder een redelijke benadering van de kunstsector in het kabinetsbeleid al niet lang geleden weggevallen? Denk aan de botte bijl van toenmalig staatssecretaris Halbe Zijlstra (VVD) die geen verbeelding aan de macht wilde, maar zelf last kreeg van zijn verbeelding toen hij loog bij president Poetin op bezoek te zijn geweest in diens buitenhuis. Liegen is de enige kunst die leden van de kabinetten Rutte zichzelf toestaan.

Collage, zonder titel of nadere gegevens.

Bij VVD, CDA en CU bestaat nu eenmaal weinig liefde voor kunst. Die partijen maken zich eerder sterk voor ondernemingen of kerken. Dat is begrijpelijk, dat zit in hun DNA. Maar waar blijft het zogenaamde kunstvriendelijke D66-smaldeel in het kabinet dat pretendeert het op te nemen voor de kunst? Ze zwijgen. De kunsten hebben op dit moment geen steun in het kabinet. De liefde ervoor ontbreekt daar ten enenmale.

Het is veelzeggend dat geen enkele Nederlandse politieke partij het ondubbelzinnig opneemt voor de kunstsector. Samen met restaurants en reisbranche zijn dat immers de door de pandemie zwaarst getroffen sectoren. Het kabinet Rutte III drukt vooral geestelijke armoede uit. Het interesseert zich als het erop aankomt geen lor voor de kunst. Het houdt van de overzichtelijkheid van de culturele woestijn.

Het gebrek aan liefde voor de kunst komt bovenop het stelselmatig liegen van premier Mark Rutte. Als hij zegt dat zijn liefde voor de kunst diep zit, dan weten we bij voorbaat dat hij liegt.

Het geluk voor de coalitie van VVD-CDA-D66-CU is dat de linkse en rechtse oppositie even ongeloofwaardig en richtingloos opereren en geen idee hebben hoe en met wie het de eigen prioriteiten kan realiseren. Het navelstaren en het continu met elkaar bezig zijn van de politieke partijen gaat ten koste van de samenleving. Niet in de laatste plaats van de kunstsector. In het land der liegende politici is éénoog premier.

Debat over islam zorgt voor verwijdering tussen Westerse en niet-Westerse regeringsleiders

Met als middel de islam staan regeringsleiders fel tegenover elkaar. Religie fungeert al eeuwenlang als splijtzwam tussen landen. In een combinatie van actie en reactie. De leiders lijken op elkaar te reageren, maar spreken vooral de inwoners van hun eigen land aan. Zoals altijd. Dat doen de Turkse president Erdogan, de Pakistaanse premier Khan, de Franse president Macron en zelfs de Nederlandse premier Rutte die in een tweet stelling neemt door Macron en de gemeenschappelijke waarden van de EU te steunen. Omdat over religie de emotie altijd aan de oppervlakte ligt kan dit zo makkelijk ontbranden. Ook om te scoren op geopolitieke meningsverschillen wordt de islam uit de kast gehaald. Zo verdwijnt de onthoofding van een Franse leraar door een islamitische extremist naar de achtergrond. Het onderwerp gaat met iedereen op de loop. Of de hardste schreeuwerds uit deze samenklontering van aspecten de meeste winst slepen valt af te wachten.

Foto: Tweet van de Nederlandse premier Mark Rutte, 26 oktober 2020.

Interessante uitslagen verkiezingen provinciale staten in interessante tijden

Men kan de uitslag van de verkiezingen voor de provinciale staten op vele manieren lezen. Dat is deel van de spin die onlosmakelijk aan de politiek is verbonden. Definitieve uitslagen zijn er nog niet, maar prognoses wel. De volgende conclusies zijn mogelijk:

1) Partijen die het moeten hebben van proteststemmen (‘tegenpartij’) hebben licht gewonnen. Forum voor Democratie heeft door een strak geleide campagne en een eind aan de democratisering van de partij die eind 2017 werd ingezet goed gepresteerd. Opmerkelijk is dat de partij in één keer samen met de VVD de meeste zetels behaalt. Maar per saldo verandert er aan het machtsevenwicht weinig omdat de PVV en SP hebben verloren. De protestpartij DENK heeft het slecht gedaan en verovert wellicht net geen zetel in de Eerste Kamer.

2) Het machtsevenwicht lijkt naar rechts te zijn verschoven door de winst van Forum, maar is in de praktijk naar links verschoven omdat Forum zich bewust isoleert, en programmatisch en persoonlijk fel keert tegen Rutte III. Dat blijkt onder andere uit de overwinningstoespraak van Thierry Baudet. Omdat een stem op Forum feitelijk een weggegooide stem is voor de coalitievorming in de Eerste Kamer, is rechts verzwakt door het verlies van VVD, CDA en middenpartij D66 en de winst van GroenLinks. Ook de sociaal-democratische PvdA kan de coalitie van VVD-CDA-D66-CU aan een (nipte) meerderheid helpen.

3) Als er sprake is van gebrek aan stabiliteit komt dat niet door de winst van Forum, maar door het gebrek aan samenwerking tussen de oude en nieuwe partners binnen de coalitie. Voorbeeld daarvan is eem mogelijke botsing tussen het CDA dat zich opstelt als belangenpartij voor de boeren en plattelanders, en het grootstedelijke GroenLinks dat zich sterk maakt voor een stevig klimaatakkoord. Beide partijen lijken in de Eerste Kamer even groot met 9 zetels.

4) Premier Mark Rutte lijkt onmisbaarder dan voorheen. Hij is de enige beeldbepalende politicus die zowel naar links als rechts kan buigen en een brede coalitie kan vormen. Dat maakt zijn mogelijke gang naar Brussel minder waarschijnlijk. Mede omdat de VVD met Forum een geduchte concurrent op rechts heeft gekregen en Rutte op dit moment de enige VVD’er lijkt die op termijn Baudet kan neutraliseren.

Van der Galien vertrouwt in zijn opiniestukken voor DDS op de toon en laat de inhoud los. De tragiek van de lege huls als valkuil

Wat het is met de opiniestukken van hoofdredacteur Michael van der Galien van De Dagelijkse Standaard is de vraag. Ze bijten steeds meer in eigen staart en spreken zichzelf tegen. Ze missen een degelijke opbouw. Dat is een vorm van laksheid die haaks staat op het streven om lezers te overtuigen. Zijn gelegenheidsstukken lijken een oefening om af te tasten in hoeverre de vorm los kan staan van de inhoud. Doet de inhoud er nog iets toe bij een verbolgen, beschuldigende toon vol verwijten en toespelingen die de truc is die het moet doen?

Van der Galien maakt stukken waarbij het niet om de inhoud draait. Hij neemt niet eens meer de moeite om zelfs de schijn van een degelijke argumentatie op te houden. Het experiment is communicatie die los komt te staan van de inhoud. Van der Galiens verwachting is dat de lezers blijkbaar niet door de emoties en de toon heenkijken en hoe dan ook alles pikken wat hij zegt. Dat doet denken aan het oude experiment met Ed van Thijn en Hans Wiegel waarbij de eerste een VVD-verhaal hield en de tweede een PvdA-verhaal. Maar toch werd Van Thijn als een links warhoofd en Wiegel als een rechtse bal afgeschilderd door het publiek. Van der Galien gaat een stap verder en laat zelfs de pretentie van inhoud los. Zijn toon moet de muziek maken. Mijn reactie:

De pot verwijt de ketel dat hij zwart ziet. Want Michael van der Galien kan NRC nou wel verwijten dat het andere journalisten continu de maat neemt, maar hijzelf doet exact hetzelfde door NRC aan te vallen. Vraag is of hij zich hiervan bewust is of net doet alsof hij onnozel is.

Daarnaast is hij een slecht lezer van NRC door te suggereren dat de krant de overheid buiten schot laat. NRC komt met scoops over de dividendbelasting en de financiering van moskeeën door autoritaire, Arabische landen als Koeweit en Saoedie-Arabië waarmee het de regering Rutte in problemen brengt.

Kortom, NRC is een journalistiek medium dat de feiten vooropzet en onderzoek doet, en De Andere Krant is een niet-journalistiek medium dat een mening voor de feiten zet en zich activistisch opstelt. Dat laatste mag en er is niks mis mee, maar journalistiek is het niet.

Overigens hanteert DDS dezelfde methode als De Andere Krant en heeft het vooral tot doel om de publieke opinie te beïnvloeden. Dat is wat anders dan de lezer informeren, zoals NRC en andere journalistieke media doen.

Het is trouwens een misverstand om te stellen dat NRC links is. Het betoog van Van der Galien rammelt trouwens en bevat rare tegenstrijdigheden. Want als NRC de rechtse Rutte in bescherming neemt, dan is het dwaas om te zeggen dat NRC links is. NRC zou mogelijk links kunnen zijn als het Rutte niet in bescherming zou nemen. Maar dat ontkent Van der Galien. Zijn argumentatie is onbruikbaar. Een medium kan niet tegelijk links en pro-establishment zijn. Het is het één of het ander. Allebei is niet mogelijk.

Van der Galien is opnieuw tegenstrijdig als hij stelt dat NRC zich aan de kant schaart van ‘kranten die een links, anti-Russisch en pro-establishment wereldbeeld verkondigen.’ Hij verwart hiermee een anti-Putin standpunt met een anti-Rusland standpunt. Als een nieuwsmedium zich keert tegen de zittende macht in het Kremlin, dan wil dat niet zeggen dat het hiermee anti-Russisch is. Net zomin als kritiek op president Trump een nieuwsmedium anti-Amerikaans maakt.

Eerder het omgekeerde is het geval. Kritiek op autoritaire leiders van het kaliber Erdogan, Putin, Xi Jinping of Trump breekt juist een lans voor de landen die ze vertegenwoordigen en die deze leiders in gijzeling hebben genomen en als hun bezit beschouwen. De kritiek draagt de wens in zich dat het land teruggeven moet worden aan de burgers ervan. Kritiek op president Putin die de Russische Federatie gijzelt en nauwelijks probeert te ontwikkelen en klaar te maken voor de toekomst is niet anti-Russisch, maar pro-Russisch.

Foto: Schermafbeelding van deel artikel ‘NRC doet diepgravend onderzoek: pro-Poetin krant blijkt uitgegeven te zijn door antisemitische bioboer!’ van Michael van der Galien op DDS, 25 april 2018.

Turkse minister voorziet heilige oorlog in Europa. Turkse regering vlucht in alternatieve feiten

De Turkse minister van Buitenlandse Zaken Mevlut Cavusoglu voorziet een heilige oorlog in Europa, aldus een bericht in Hurriyet Daily News. Europese politici zouden Europa tegen Turkije opzetten. Of tegen de islam. Het is onduidelijk wat de minister precies bedoelt. De Turkse regering is zo gefascineerd en gebiologeerd door Europa dat het niet kan ophouden er tegen te waarschuwen. Als een konijn dat aangetrokken wordt door een lichtbak. Die ferme taal en onheilstijdingen van de Turkse regering moeten de Turkse bevolking motiveren om in een referendum in april ja te stemmen om de macht van de Turkse president Erdogan uit te breiden. Voor de Turkse regering heiligt dat doel alle middelen. Zelfs als het de projectie van eigen onzekerheid en fascinatie met Europa is. De heilige oorlog is in de hoofden van de leden van het Turkse regering uitgebroken.

Foto: Schermafbeelding van deel artikel ‘Turkish FM warns of ‘holy wars’ in Europe in remarks on Dutch elections’ in Hurriyet Daily News, 16 maart 2017. 

Nederland verbiedt Turkse minister landingsrechten en begeeft zich in schaduwspel met Turkije. Realisme boven ethiek

De Turkse president Erdogan krijgt van de Nederlandse regering precies wat hij wenst: de slachtofferrol. Den Haag heeft besloten om de landingsrechten van het vliegtuig van de Turkse minister van Buitenlandse Zaken Mevlüt Çavusoglu in te trekken. Hij was van plan om vandaag aanwezig te zijn in Rotterdam op een politieke bijeenkomst met de opzet om bij Turkse-Nederlanders te pleiten voor het Turkse referendum dat Erdogan meer macht geeft. Of Çavusoglu met een lijnvlucht of via België alsnog naar Rotterdam komt is op dit moment onbekend. Feitelijk is dat voor zijn promotie van Erdogan niet nodig, hij heeft zijn punt gemaakt.

Mede door de harde opstelling van de PVV en radicaal-rechts voelt het kabinet zich met het oog op de verkiezingen van 15 maart in het defensief gedrongen. En daarom stelt het zich hard op tegenover de Turkse regering die zich niet aan de spelregels van het diplomatieke verkeer houdt en zelfs eigen regels overtreedt. Turkse politici mogen van de Turkse wet helemaal geen campagne voeren in het buitenland. Maar Çavusoglu trekt zich daar niets van aan en doet alsof hij geen politiek bedrijft, maar voorlichtingsbijeenkomsten geeft. Dat is aantoonbaar onjuist, want het gaat Erdogan wel degelijk om politiek. Hij heeft de Turkse stem in de diaspora hard nodig omdat de peilingen wijzen op een patstelling tussen voor- en tegenstanders.

Turkije was het afgelopen week nog op andere manieren negatief in het nieuws. Zo lobbyde de onlangs ontslagen Amerikaanse Nationale Veiligheidsadviseur in de regering-Trump Mike Flynn tot zijn ontslag als buitenlands agent voor Turkije en ontving daar 500.000 dollar voor. Daarover werd al in november 2016 bericht in de Amerikaanse media, maar het overgangsteam van Trump onder leiding van vice-president Mike Pence nam om onverklaarbare redenen geen maatregelen en handhaafde Flynn. En Turkije zoekt steeds meer toenadering tot de Russische Federatie wat merkwaardig en hoogst ongebruikelijk is voor een Navo-lidstaat.

Krantencommentaren over de opstelling van de Nederlandse regering over een bezoek van Çavusoglu gaan uit van een rechtsstatelijk standpunt. De Turkse regering provoceert, gaat over de rand van het betamelijke en manoeuvreert zich door te speculeren op een reactie van West-Europese landen als Duitsland en Nederland bewust in de slachtofferrol. Het zou door Europa worden tegengewerkt en vanuit superioriteitsgevoel worden gediscrimineerd. Met op de achtergrond de deal over de vluchtelingen die de EU-lidstaten uit de brand helpt. De teneur is dat Nederland beter niet in zou gaan op de provocaties en de eigen normen dient te handhaven.

Dat laatste valt te bezien. Nederland hoeft zich niet als gekke Henkie op te stellen als landen als Turkije of de Russische Federatie een loopje nemen met hun nationale en de internationale spelregels. Straatvechters die over grenzen gaan speculeren op een ethische opstelling van hun tegenstanders die daardoor bij voorbaat inboeten aan kracht en middelen om te reageren. Dat is een gevecht waarbij landen die zich aan de regels houden één hand op de rug gebonden hebben. Maar geen enkel machtig land houdt zich aan de regels.

Hoe triest het ook is, realistische buitenlandse politiek vraagt soms om een onvoorspelbaar antwoord dat overtreders van de rechtsorde een koekje van eigen deeg geeft. De uiteindelijke vraag is hoe die internationale rechtsorde het best en het snelst hersteld kan worden. Voorwaarde is wel dat als de Nederlandse regering in dit specifieke geval van Çavusoglu -die de Turkse politiek naar Nederland exporteert- de grenzen van de wet opzoekt of daar overheen gaat, het tegelijk duidelijk maakt dat het dat enkel en alleen doet om die rechtsorde te herstellen. Een ethische opstelling is voor een hoofdcommentaar of een cursus staatsrecht, een realistische opstelling is voor de praktische politiek tussen landen. In de laatste week van een verkiezingscampagne waar nog veel kiezers zweven. Het Turkse vuile spel moet maar even met Nederlands vuil spel beantwoord worden.

Foto: ‘The hall of the Imperial Ceremonial Palace (Yıldız)’, 1880-1893. Fotograaf mogelijk Abdullah Frères. Collectie Library of Congress.

Zomaar een debat over de EU, Oekraïne en de associatie-overeenkomst. Hoe voor- en tegenstanders te verbinden?

In een aardige discussie op TPO over de associatie-overeenkomst van de EU met Oekraïne en de oplossing die het kabinet Rutte zoekt kwam ik tot onderstaande reactie die kan dienen als zelfstandig commentaar. Klik op Toon/Verberg Reacties. En het functioneren van de EU in een context zet. Aanleiding is een tekst van Kees Pieters die precies doet wat ik hier afwijs. Namelijk zonder een brede blik niet constructief met anderen naar een oplossing zoeken, maar het laten bij afwijzing en kritiek.

In Oekraïne is de corruptie groot en de welvaart ongelijk verdeeld. Dat kan beter. Het is opvallend dat de voor- en de tegenstanders van de associatie-overeenkomst in de corruptie het iultieme argument vinden. Voorstanders menen dat door hervormingen die door de associatie op gang kunnen komen de hervormingsgezinde en jongere krachten gesteund kunnen worden. En de corruptie beteugeld. De tegenstanders menen dat de corruptie niet of onvoldoende bestreden kan worden. Ik neig naar dat eerste standpunt, maar zie dat de top van de Oekraïense politieke klasse verrot is omdat het nog steeds een Sovjet-mentaliteit heeft. En patronage het leidende principe is.

De EU moet de eigen belangen behartigen. Het kan zich wel verdeeld opstellen en terugtrekken achter de dijken, maar dan kiezen andere landen voor de EU en krijgen het voor het zeggen. Zoals de VS of de Russische Federatie. Daar hebben Nederlanders niks aan. In een geglobaliseerde wereld neemt het belang van Europa toch al af. En Nederland is echt te klein om het alleen in zo’n wereld te redden.

Ik ben het met iedereen eens die zegt dat de EU grondig verdiept en hervomd moet worden. Dus gedemocratiseerd. Anders dreigt inderdaad fragmentatie. Dat kan het best door een welwillende, constructieve oppositie. Niet door bewust zand in de machine te gooien. En maar steeds te praten over alles waar men tegen is. Ook omdat dat nou exact de tegenstanders van de EU dient. Dus de Amerikanen en Russen. De EU staat voor een stevige klus. Het moet zichzelf tegelijk in de kern sterk maken en de eigen omgeving stabiliseren. Dat vraagt meer samenwerking tussen de EU-lidstaten.

Het is een Catch-22. De resultaten zijn slecht omdat de EU niet eensgezind en krachtig optreedt, maar federalisering om dat te realiseren wordt geblokkeerd. De VS, China of de Russische Federatie treden wel tamelijk eensgezind vanuit een machtscentrum aangestuurd op in hun buitenlandse politiek. Anders dan dat kan ook niet. Maar de EU komt niet of onvoldoende tot dat besef en blijft hangen in het idee van de natiestaat die de tegenstanders aanvoeren als tegenargument en de voorstanders eveneens. De laatsten gebruiken dat als argument hoe het niet moet. Dat is de paradox van het huidige debat over de EU. Een kwestie van emancipatie voor allen.

Foto: Schermafbeelding van deel artikel ‘Mark Rutte doet NEE-stemmers associatieverdrag Oekraïne geen recht’ van Kees Pieters op TPO, 3 november 2016.

Thierry Baudet stapt in de partijpolitiek. Versplintering op rechterflank

Het wordt druk op de rechterflank van het politieke spectrum: Jan Roos, Geert Wilders en Thierry Baudet. De laatste maakte vandaag bekend met Forum voor Democratie deel te nemen aan de komende verkiezingen voor de Tweede Kamer op 15 maart 2017. Ze vissen in dezelfde vijver van ongenoegen. Terwijl Roos en Baudet het voorstellen alsof ze zich richten tegen Rutte’s VVD, doen ze feitelijk exact het omgekeerde. Ze snoepen kiezers af van de PVV, en verzwakken zo deze partij. De versplintering op rechts dient de VVD. Overigens is het van weinig belang hoe groot de PVV wordt omdat behalve een aarzelende VVD geen enkele partij ermee wil samenwerken. Voor een meerderheid in de Eerste Kamer zijn minimaal 4 partijen nodig.

Het is een raadsel wat Baudets politieke doel  is. VNL en PVV dekken programmatisch de rechterflank nu al goed af. Forum voor Democratie lijkt daar niets aan toe te voegen. Er gaan al geruime tijd geruchten dat Baudet tegen de PVV aanleunt, maar mogelijk is zijn overstap op karakterologische bezwaren gestuit.

Dat partijen niet naar kiezers luisteren en ‘referenda’ worden genegeerd zijn onjuiste beweringen van Baudet. Door de meervoudsvorm grijpt hij terug naar 2005 met andere hoofdrolspelers en een politiek situatie. De Algemene Beschouwingen maakten duidelijk dat partijen juist wel naar kiezers luisteren. Door de koopkracht te repareren en de identiteit van Nederland te beschermen. Kritische economen menen juist dat het kabinet van VVD en PvdA de kiezer te veel tevreden wil stellen en zich beter aan de begrotingsdiscipline zou houden.

Het Oekraïne-referendum was niet bindend en verplicht de regering niet om de uitslag over te nemen. Artikel 13 van de Wet Raadgevend Referendum stelt als voorwaarde dat de regering ‘zo spoedig mogelijk’ reageert. De termijn is niet nader omschreven. Dat geeft het kabinet de ruimte. Binnen de wet kan het kabinet zelfs de uitslag naast zich neerleggen als het ‘zo spoedig mogelijk‘ met een bekendmaking van een wet over de associatie-overeenkomst met Oekraïne komt. Uitsluitend politieke beloften bemoeilijken dat voor het kabinet.

Het Oekraïne-referendum werd niet zozeer een succes door de kracht van Jan Roos, Thierry Baudet en de initiatiefnemers van Burgercomité EU die in een geruchtmakend interview in NRC zeiden: ‘Oekraïne kan ons niets schelen’, maar door het uitblijven van tegenkracht. En het waren nog de tegenstanders PVV, SP, PvdD die zich het hardste roerden. Voorstanders mengden zich nauwelijks in de campagne. Op een beetje D66, PvdA en premier Rutte persoonlijk na. De opkomst kwam met 32% ternauwernood boven de drempel van 30%.

Dat zal bij de landelijke verkiezingen van maart 2017 volstrekt anders zijn. Dan gaat het om het eggie. Dan zetten partijen hun budgetten, publiciteitsmachine, talking heads, netwerk, kaderleden en lijntjes naar de establishment media in. Het lijkt er sterk op dat Jan Roos en Thierry Baudet zich hierop verkijken en alvast rijk rekenen. Enfin, iedereen heeft recht om de eigen carrière uit te stippelen en daarbij een gokje te maken.

Het ergste wat Thierry Baudet trouwens lijkt te kunnen overkomen is niet dat hij geen enkele zetel, maar slechts één zetel haalt. Die moet hij dan vier jaar innemen als er geen vervroegde verkiezingen komen en wordt hij elke dag geconfronteerd met zijn eigen nietigheid. Het is de vraag of zijn ego dat aankan.

Naschrift: Is het verstandig aandacht te besteden aan de oprisping van een splinterpartij? Want populisten als Trump, Farage, Boris Johnson of Wilders krijgen toch al zoveel aandacht in de establishment media. Door free publicity hebben ze hun aanhang op kunnen bouwen. Voor de waarnemer die iets geks ziet zoals Baudets egotripperij is het een lastige afweging. Hoe dat te vermelden, maar er tegelijkertijd niet de aandacht op vestigen omdat het mogelijk verkeerde krachten wind in de rug geeft? Het open debat staat toch voorop.

Populisme: In het publieke debat op sociale media gedragen de zelfbenoemde redders van de democratie zich als anti-democraten

Gisteren besteedde ik in een commentaar aandacht aan twee tweets van oud-senator van de Onafhankelijke Senaatsfractie Kees de Lange. Ik was het hartgrondig met hem oneens. Daarnaast vond ik zijn toon ongepast en was ik van mening dat hij overdreven reageerde door in tweets te spreken over ‘een meerderheid van de Tweede Kamer die de bevolking de oorlog verklaart’ en de volksvertegenwoordiging die een zelfgemaakte wet zou ‘minachten en verkrachten’.  Aanleiding voor de uitingen was een stemming over de nasleep van het Oekraïne-referendum. Een parlementsmeerderheid gaf het kabinet de ruimte om in de EU te onderhandelen zonder de goedkeuringswet per omgaande in te hoeven trekken. Artikel 11 van de wet op het raadgevend referendum biedt ruimte als het spreekt over een voorstel dat ‘zo spoedig mogelijk’ moet worden ingediend.

Omdat het referendum geen uitspraak vroeg over het 80% handelsdeel van de associatie-overeenkomst dat onder de directe bevoegdheid van de Europese Commissie valt kan het kabinet niet zomaar een streep door de overeenkomst zetten zoals het NEE-kamp eist. Het vraagt politiek handwerk om een voorlopig gesloten goedkeuringswet te ontwarren. Opportunisme van het Nederlandse kabinet om de intrekkingswet over het Britse referendum heen te tillen speelt mee om het Britse Remain-kamp het niet extra lastig te maken met Nederlandse eisen. Zo krijgen de concessies die het Nederlandse kabinet worden afgedwongen een tweede leven in de Britse campagne als argument om uit de EU te treden omdat ze de Britse positie zouden schaden. Geen Stijl geeft in Nederland de voorzet om in het Verenigd Koninkrijk samen met Nigel Farange te scoren.

Zoals altijd kan men het met een besluit in de Tweede Kamer niet eens zijn. Maar om dan te spreken zoals De Lange doet over de Tweede Kamer die de bevolking de oorlog verklaart is in mijn ogen buiten alle proportie. Zo’n uiting zegt niet zozeer iets over het Nederlandse parlement of de staat, maar over de radicalisering van iemand als De Lange. Hij belastert zichzelf door groteske overdrijving. In Nederland lopen geen stoottroepen door de straten of worden mensen in het holst van de nacht door veiligheidstroepen van hun bed gelicht en meegenomen naar onbekende bestemming of is de wet door de zittende macht buiten de orde geplaatst.

Nederland staat volgens de 2016 World Press Freedom Index van Reporters Without Borders wat persvrijheid betreft na Finland op plek 2 van 180 landen. Nederland staat volgens de Rule of Law Index 2015 van The World Justice Project op plek 5 van de 102 landen wat de rechtsstaat betreft. Nederland is in dit soort lijstjes over rechtsstaat, persvrijheid, burgerrechten, corruptie en transparantie altijd tussen Noord-Europese en Angelsaksische landen als Canada, Nieuw-Zeeland en Australië te vinden. Dat is er een signaal van dat Nederland een redelijk goed functionerende democratie is waar media in redelijke vrijheid de zittende macht kunnen controleren. De Nederlandse bevolking is niet in oorlog met het parlement en de parlementariërs zijn wellicht soms een beetje dom, slordig of kortzichtig, maar ze minachten en verkrachten de wet niet.

Het is eerder omgekeerd. Het zijn in navolging van PVV-leider Geert Wilders juist types als Kees de Lange of de mensen achter het Forum voor Democratie die continu vol ongenoegen met een grote bek verkondigen dat hun rechten geschonden worden, de democratie niet zou functioneren of dat het publieke debat niet eerlijk verloopt omdat ze te weinig toegang tot de media zouden hebben. Maar de praktijk is dat zij het zijn die het publieke debat manipuleren en naar hun hand willen zetten. De Lange blokkeerde me op Twitter na mijn kritische commentaar en het Forum voor Democratie deed om mij onbekende redenen daarna hetzelfde. Deze zelfbenoemde redders van de democratie vallen door de mand omdat zij zich gedragen als anti-democraten.

Foto: Schermafbeelding van melding dat Forum voor Democratie me geblokkeerd heeft op Twitter.