Bizarre opvatting van de Hermitage. Als het wil bewijzen hoe dom het is en hoe naïef het was, dan is dat prima gelukt met dit persbericht waarin het aankondigt de relatie met de Russische Federatie te verbreken.
Het is onjuist als het zegt: ‘Lang heeft de Hermitage Amsterdam zich afzijdig gehouden van politieke ontwikkelingen in het Rusland van Poetin.’ Het tegendeel is waar. De Hermitage heeft de afgelopen jaren partij gekozen voor de Russische Federatie en de machthebbers in het Kremlin. Het heeft zich niet afzijdig gehouden. De Hermitage probeert zich hieruit te draaien, maar maakt het er alleen maar erger op door onzin te verkopen over vermeende afzijdigheid.
Is het mogelijk dat het management van de Hermitage werkelijk zo wereldvreemd en losgezongen van de realiteit was om niet te beseffen dat het sinds de moord op Aleksander Litvinenko (2006), Georgië (2008), de Krim (2014), de Slag van Ilovaisk (2014), het neerhalen van de MH17 (2014), het schenden van de homorechten (2014), de poging tot moord op Serge Skripal en zijn dochter (2018) en op Alexei Navalny (2020) oogluikend de Russische agressie heeft gesteund?
Er zijn meer voorbeelden van aantoonbare Russische agressie en onrecht waar iedere nieuwsconsument kennis van kon nemen. Voor de goede verstaander die de ogen open hield was de grens allang overschreden.
Het is tenenkrommend dat allerlei kunstinstellingen (Gergiev Festival en het Rotterdams Philharmonisch Orkest) en bedrijven nu ineens doen alsof de invasie van de Russische Federatie van Oekraïne en het schenden van het oorlogsrecht door zich te richten op burgerdoelen pas het moment is om tot bezinning te komen en de relatie met de Russische Federatie te verbreken.
Dat moment van bezinning was er eerder, maar hebben ze keer op keer bewust laten passeren omdat er te weinig politieke of maatschappelijke druk was. Daar capituleren ze nu lafhartig voor. Maar hun late bekering komt niet van binnenuit en toont niet oprecht.
Beseffen ze niet dat ze sinds 2006, zeker sinds 2008 en beslist sinds 2014 hebben weggekeken voor de Russische agressie? Waarom worden ze nu pas wakker? Hoe hebben ze al die jaren naar de wereld gekeken en daar de conclusie uit getrokken dat ze zich afzijdig hielden door zich niet afzijdig te houden en partij voor de Russische Federatie te kiezen?
Hebben voor deze organisaties de begrippen burgermoed, morele moed, ethiek en ruggengraat een lege betekenis? Het is immers niet hun eigen overtuiging die leidt tot het verbreken van de relatie met de Russische Federatie, maar de druk om dat te doen. De breuk komt niet van henzelf, maar wordt zo’n Hermitage door anderen opgelegd en afgedwongen. Nu moeten ze vanwege hun jarenlang opportunisme moreel op de blaren zitten.
Organisaties als de Hermitage of het Rotterdams Philharmonisch Orkest moeten voor de spiegel gaan staan om eens in de eigen ziel te kijken. Waarom hebben ze de afgelopen jaren weggekeken voor de agressie van en het vertrappen van de mensenrechten door het Kremlin? Waarom sliepen deze organisaties die het voorstellen alsof nu pas het moment is aangebroken om hun relatie met de Russische Federatie te verbreken?
Beseffen ze niet dat ze door hun relatie een autoritair regime in Moskou jarenlang gelegitimeerd hebben? Indirect hebben ze door hun steun zelfs de oorlog tegen Oekraïne bevorderd. Waarom menen ze nu te moeten zeggen dat ze met een schrik wakker worden en tot inzicht komen? Hoe geloofwaardig is hun late spijtbetuiging?
Voor de opstelling van de Hermitage en het persbericht met de verwijzing naar afzijdigheid over het verbreken van de relatie met de Russische Federatie past maar een woord: smerig. Ofwel, corrupt, weerzinwekkend en vals.
George Knight 