Noodtoestand gezondheidszorg dreigt. Regering moet sabotage van anti-vaxxers beantwoorden met hun isolatie

Demonstranten protesteren op het Malieveld in Den Haag tegen de coronamaatregelen, bij een door actiegroep Viruswaanzin georganiseerde bijeenkomst, 2020. Foto Remko de Waal/ANP

Mensen die zich om politieke redenen niet willen vaccineren met de opzet om met inzet van hun eigen lichaam de samenleving te ontregelen of de zittende regering in diskrediet te brengen hebben dat recht van niet handelen. De inzet van het eigen lichaam om politiek en samenleving te ontregelen kan echter niet anders dan als sabotage worden gezien worden. Dat is obstructie die doelgericht als zodanig bedoeld is en als zodanig beantwoord dient te worden.

Het is simpel, iedereen met passend gedrag heeft recht op gezondheidszorg. De overheid moet iedereen tijdig duidelijk maken wat passend gedrag is. Het vermoeden bestaat dat de regering de anti-vaxx beweging die het afgelopen jaar geradicaliseerd is niet durft aanpakken en het probleem doorschuift naar de ziekenhuizen. Het is echter de functie van de politiek om een besluit te nemen.

De regering moet beseffen dat het de keuze van een minderheid om zich om politieke redenen bewust niet te willen laten vaccineren uitsluitend kan beantwoorden met een politiek antwoord. Politiek heeft de opdracht om politiek te handelen. Het doorschuiven ervan door niet te handelen is geen optie.

Volgens het RIVM is de kans om als iemand die tweemaal gevaccineerd is op de IC te belanden 33 maal kleiner dan bij een niet-gevaccineerde. De kans op opname in het ziekenhuis is 20 maal kleiner voor iemand die tweemaal gevaccineerd is dan voor iemand die niet gevaccineerd is.

Het is de plicht van de overheid om met preventieve maatregelen de samenleving én het systeem van de gezondheidszorg tegen politieke aanvallen te beschermen. De gezondheidszorg dreigt vast te lopen door een gebrek aan capaciteit vanwege het bovenmatige beroep dat niet-gevaccineerden op de zorg doen. Met name kanker- en hartpatiënten dreigen door capaciteitsproblemen in een levensbedreigende noodsituatie terecht te komen omdat ze niet tijdig behandeld kunnen worden.

Indien er sprake is van een algemene noodtoestand (Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten, New York, 16-12-1966, artikel 4) die een bedreiging vormt voor het bestaan van het volk dient de regering maatregelen te nemen die niet verder gaan dan de toestand vereist en niet in strijd zijn met andere verplichtingen welke voortvloeien uit het internationale recht en geen discriminatie uitsluitend op grond van ras, huidskleur, geslacht, taal, godsdienst of maatschappelijke afkomst inhouden.

Dit kan bereikt worden door anti-vaxxers te isoleren. Dat kan door ze apart te zetten en uit te sluiten van de zorg. Ze zijn onderhand voldoende voorgelicht om te weten dat ze zich moeten laten vaccineren. De overheid heeft tijdig een systeem van GGD’s opgetuigd dat daarin voorziet.

Men kan er niet van uitgaan dat de politiek niet-gevaccineerden uit zichzelf de waardigheid, grootheid en toewijding opbrengen om bij ernstige besmetting met COVID-19 af te zien om in ziekenhuis of op een IC behandeld te worden. De overheid moet de anti-vaxxers met maatregelen isoleren en uitsluiten van de gezondheidszorg omdat het van hen een bewuste politieke actie is die is bedoeld om de samenleving te ontregelen en de regering te beschadigen. Niet om ze te treffen, maar om de samenleving en de gezondheidszorg te beschermen.

Naschrift:

Pieter Geenen, Cartoon in Trouw: De wereld van Anton Dingeman, 2 november 2021.

Parlementair debat gevraagd om rechten en plichten van niet-gevaccineerden beter op elkaar te laten aansluiten

Het LUMC en de Haagse Hogeschool hebben onderzoek gedaan naar de vaccinweigeraars © ANP

Ik hik tegen de stelling aan dat het zich bewust niet laten vaccineren om politieke en/of religieus-spirituele redenen in dezelfde categorie valt als roken, alcohol drinken, een skivakantie of een ongezonde leefstijl (bijvoorbeeld obesitas). Met als automatisme dat als een niet-gevaccineerde op een verpleegafdeling of een IC opgenomen moet worden zo iemand per definitie niet uitgesloten kan worden van de gezondheidszorg. Of als een aparte categorie mag worden gelabeld. Een andere categorie zijn mensen die zich om medische redenen niet laten vaccineren. Daar gaat het niet over, ze hebben een goede medische reden om zich niet te laten vaccineren.

Het principe dat iedereen die zorgkosten betaalt in Nederland recht heeft op gezondheidszorg is een recht zonder voorbehoud, maar ik vraag me af tot welk moment het werkbaar is als de gezondheidszorg onder sterke druk komt te staan en dreigt te bezwijken door een tekort aan capaciteit (bedden, personeel). Verstandig beleid loopt daar op vooruit en stelt prioriteiten voordat het gezondheidssysteem definitief vastloopt.

De theorie van een medische behandeling van iedereen zonder uitzondering in een ziekenhuis is een overweging voor filosofen, maar loopt tegen praktische grenzen aan als de capaciteit van de gezondheidszorg tekort dreigt te schieten. Het risico is levensgroot dat er levensbedreigende situaties ontstaan voor doodzieke patiënten die per omgaande geopereerd moeten worden, maar niet opgenomen kunnen worden en daarom overlijden vanwege tekortschietende capaciteit.

Het is wellicht te kort door de bocht om te stellen dat de plek voor de patiënt die niet geholpen kan worden wordt ingenomen door een niet-gevaccineerde die zich om politieke of religieus-spirituele redenen bewust niet heeft laten vaccineren. Zo gesteld zet het patiënten tegen elkaar op binnen een gezondheidssysteem waarin iedereen per definitie dezelfde rechten heeft. Maar het is eveneens onhandig om het er daarom maar helemaal niet over te hebben vanwege dit vermeende taboe.

Volgens het RIVM is de kans om als iemand die tweemaal gevaccineerd is op de IC te belanden 33 maal kleiner dan bij een niet-gevaccineerde. De kans op opname in het ziekenhuis is 20 maal kleiner voor iemand die tweemaal gevaccineerd is dan voor iemand die niet gevaccineerd is.

Er doet zich bij dit soort capaciteitsproblemen niet eens de noodsituatie voor waarin de medische staf door triage beslist wie wel of niet voor behandeling in aanmerking komt. Want de hart- of kankerpatiënt die per omgaande geopereerd moet worden komt het systeem niet eens meer binnen.

De omstandigheid van de bewust niet-gevaccineerden die om politieke of religieus-spirituele redenen de gezondheidszorg onevenredig zwaar belasten en een noodsituatie helpen veroorzaken vraagt om een politiek antwoord. De vraag is of het zinvol is om te proberen om de niet overbrugbare kloof tussen de theorie van zorg voor iedereen zonder uitzondering en de praktijk van een gezondheidssysteem dat dreigt in te storten te overbruggen. Het antwoord is ja.

Mensen hebben het recht om zich om politieke en religieus-spirituele redenen niet te laten vaccineren tegen COVID-19. Maar het is opvallend dat in het juridische debat daarover nauwelijks aan de orde komt dat er ook plichten zijn. Probleem is dat in verdragen de plichten, waaronder de verplichting voor burgers om te handelen zwak gedefinieerd zijn. Dat wreekt zich zodat de overheid daar nu niet op terug kan vallen. In het Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten van de VN uit 1966 wordt weliswaar verwezen naar een noodtoestand die de overheid kan afkondigen, maar de lat ligt te hoog om die op de huidige pandemie van toepassing te laten zijn.

Artikel 4. lid 1 van het Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten

De pandemie is gepolitiseerd zodat medische argumenten bij degenen die afstand nemen van het vaccinatie-programma nauwelijks nog aankomen. Het absurde is een a-synchrone situatie waarin de bewuste vaccin-weigeraars terecht hameren op hun rechten, maar onterecht hun plichten verzaken. Zo’n verplichting van een nauw omlijnd doel om er met elkaar voor te zorgen dat de COVID-19 pandemie wordt ingeperkt en de gezondheidszorg door capaciteitsproblemen niet bezwijkt en patiënten met een niet-COVID hulpvraag onnodig overlijden kan echter op dit moment niet opgelegd worden.

Omdat voor de nabije toekomst het gevaar dreigt van een volgende pandemie die besmettelijker en gevaarlijker is dan de huidige verdient het aanbeveling om daar nu een debat in het parlement met de regering over te voeren. Het is nodig dat de verlichtingen voor de burger zoals het zich verplicht laten vaccineren in een dreigende noodsituatie wordt besproken. Dat dient in een wet te worden vastgelegd die sancties bevat, zoals uitsluiting van de gezondheidszorg indien men vaccinatie om politieke of religieus-spirituele redenen weigert. Uiteraard is daarbij de randvoorwaarde dat rechten niet meer ingeperkt worden dan de situatie noodzaakt.

Dominic Cummings valt Boris Johnson aan op aanpak pandemie. Was op 16 maart 2020 het idee van immuniteit achterhaald toen Mark Rutte zijn TV-toespraak hield?

Deel uit TV-toespraak van minister-president Mark Rutte op 16 maart 2020. Op site Rijksoverheid.

Update 13 oktober 2021: Metronieuws meldt in een bericht van 12 oktober 2021: ‘De Britse corona-aanpak in het begin van de epidemie is „een van de grootste volksgezondheidsdebacles” uit de  geschiedenis van het land. Tot die conclusie komen twee parlementaire commissies in een vandaag gepubliceerd onderzoeksrapport. // Het kabinet en de adviserende wetenschappers hebben een „fatalistische” lijn gevolgd (…). Die lijn heeft volgens de onderzoekers gezorgd voor een hoger dodental. Te lang werd vastgehouden aan het idee van groepsimmuniteit.’

Het bovenstaande citaat is een nu wat weggemoffelde episode uit de bestrijding van de COVID-19 pandemie. Premier Mark Rutte sprak op 16 maart 2020 vanuit het Torentje het land toe in een TV-toespraak. Het werd vergeleken met premier Den Uyl die in 1973 het land via de televisie toesprak over de oliecrisis. Omdat er een olieboycot ingesteld was tegen Nederland volgden de autoloze zondagen. Dat geeft de ernst aan van zo’n toespraak. In uitzonderlijke gevallen houdt een premier zo’n toespraak op de publieke omroep om het land te informeren en voor te bereiden op overheidsmaatregelen.

Premier Rutte had het in maart 2020 over immuniteit. In het Engels wordt het ‘herd immunity’ genoemd. Het idee was toen dat als de kudde, een groot deel van de bevolking immuun was voor het virus de bevolking beschermd was. Later werd dit idee van het opbouwen van groepsimmuniteit verlaten omdat het te ongericht was en tot vele duizenden extra doden zou leiden. Het bleek in de praktijk niet maatschappelijk haalbaar en werkbaar te zijn.

Het noemen van dat streven naar immuniteit door premier Rutte tekende in het begin van de pandemie dat de volle ernst ervan nog niet duidelijk was en experts en bestuurders nog niet goed wisten wat de beste bestrijding was. Door vallen en opstaan zochten ze hun weg. De immuniteit bleek een doodlopende weg die daarna snel verlaten werd. Over grenzen heen keken landen naar elkaar om proefondervindelijk de beste bestrijding te vinden. In maart 2020 was er nog geen zicht op een vaccin dat pas aan het eind van dat jaar uit de testfase kwam en in productie kon worden genomen.

Deze fase van de bestrijding van COVID-19 is inmiddels een verstopte archeologische laag die 14 maanden later ondergeslipt is door nieuwe ontwikkelingen. We herinneren het ons nog half zonder er nog aandacht aan te besteden. Maar in het Verenigd Koninkrijk is het een explosief politiek middel.

Dat zit zo. Dominic Cummings was de belangrijkste strategische adviseur van premier Boris Johnson. Hij is briljant en controversieel. Hij was essentieel in de campagne voor het Brexit-referendum toen in 2016 tegen alle verwachtingen in het Verenigd Koninkrijk met een kleine meerderheid voor uittreding uit de EU koos. De Brexit. De slogan ‘Take Back Control’ die aan Cummings wordt toegeschreven speelde hierbij een grote rol. Maar hij was geen teamspeler en had voortdurend conflicten met andere functionarissen. In november 2020 stapte Cummings na druk van Johnson op als adviseur. De verwachting was dat zijn wraak later koud zou worden opgediend.

Die wraak kwam vanaf 17 mei 2021 in de vorm van een twitterstorm. Inmiddels heeft Dominic Cummings 42 tweets geplaatst over de aanpak van de pandemie door de regering Johnson. Hij noemt in tweet 17 die aanpak deels een ramp, deels niet bestaand. Hij claimt dat als competente mensen de leiding hadden gehad in de bestrijding, het misschien mogelijk was geweest om de eerste lockdown te vermijden en er “zeker” geen noodzaak zou zijn geweest voor lockdowns twee en drie. Politico vat het samen in een artikel.

De toon is gezet. Cummings zoekt de aanval. In de tweets 40-42 van 22 mei 2021 noemt hij het streven naar immuniteit in maart 2020 dat toen als kern van de bestrijding werd gezien. Dat is de eerste helft van maart toen premier Rutte (iets later) zijn toespraak hield waarin hij het over immuniteit had. Cummings valt premier Johnson trouwens niet zozeer aan over het foute plan om te streven naar immuniteit, maar over het feit dat hij achteraf niet wilde toegeven dat het een fout plan was of zelfs deel van de strategie was geweest om de pandemie te bestrijden.

Tweets van Dominic Cummings, 22 mei 2021

Dit geeft inzicht in de hectiek van maart 2020 toen verkeerd werd ingezet op de bestrijding door het streven naar immuniteit. Opvallend is dat Cummings zegt dat in de week van maandag 9 maart 2020 premier Johnson door deskundigen duidelijk werd gemaakt dat dit immuniteitsplan tot rampen zou leiden, terwijl in de week daarna premier Rutte op maandag 16 maart 2020 zijn TV-toespraak hield.

Dat roept de vraag op of premier Rutte en zijn liaison met het toenmalige EU-lid Verenigd Koninkrijk én de RIVM de signalen uit Downing Street of van de Britse evenknie van het RIVM niet tijdig hadden opgepakt. Het is interessant om die week van 9 tot 16 maart 2020 te reconstrueren en te beredeneren waarom Mark Rutte een toen al in het Verenigd Koninkrijk achterhaalde strategie, althans volgens Dominic Cummings, aan het Nederlandse volk als succesvol of kansrijk presenteerde.

In het Verenigd Koninkrijk wordt uitgezien naar het verschijnen komende woensdag 26 mei van Dominic Cummings voor de gezamenlijke onderzoekscommissie van de Health and Social Care Committee van het Lagerhuis. Centraal staat de besluitvorming over de bestrijding van COVID-19 in de eerste maanden van de pandemie. Cummings heeft zijn aanval op premier Johnson en Volksgezondheidsminister Matt Hancock in de twitterstorm voorbereid.

Ook voor Nederland kan het van belang zijn wat Cummings zegt. Als hij overtuigend kan maken dat in de tweede week van maart 2020 dat idee van immuniteit al achterhaald was, dan roept dat de vraag op waarom premier Rutte daarvan niet op de hoogte was en hij op 16 maart 2020 dat idee van immuniteit aan het Nederlandse volk presenteerde. Dat gaat dus niet zoals bij premier Johnson om de beschuldiging van het achteraf goedpraten of wegmoffelen van beleid, maar om informatievoorziening over de pandemie die met de kennis van 16 maart 2020 niet actueel en nauwkeurig was.

Rutte en De Jonge moeten aftreden vanwege hun falend vaccinatiebeleid

Schermafbeelding van deel artikel ‘Vaccinatie ouderen vertraagd door prikvoorrang huisartsen’ van Nieuwsuur, 14 april 2021.

Nieuwsuur bevestigt in een voorbeeld van goede onderzoeksjournalistiek de ergste vermoedens over het falende Nederlandse vaccinatiebeleid. De titel van een artikel hierover is veelzeggend: ‘De vaccinatiecampagne: de valse start, de gemiste kansen en het recht van de sterkste’. De essentie van de kritiek is dat het kabinet geen regie en inzicht had, maar speelde dat het dit had. Tot op de dag van vandaag. Dat is ernstig omdat het om mensenlevens gaat.

Iedereen met enig kritisch vermogen weet al maanden dat het Nederlands vaccinatiebeleid niet op orde is. Het is onrechtvaardig, geeft gehoor aan de lobby van machtige groepen en laat groepen zonder lobby (bejaarden) achter aansluiten. Zonder uitleg. Hiermee veronachtzaamt het kabinet haar rol om zwakkeren en ouderen te beschermen tegen de pandemie. De politieke partijen (ook 50Plus) waren afgelopen maanden uitsluitend met zichzelf en elkaar bezig zodat het kabinet alle ruimte kreeg en niet gecorrigeerd werd. Nieuwsuur zet dat falen overtuigend op een rijtje.

Het RIVM handelt niet doelmatig, spreekt niet altijd de waarheid, zet de regering op het verkeerde been en wordt verkeerd aangestuurd. Hoogste tijd voor de verantwoordelijke minister Hugo de Jonge om af te treden. Al is hij al demissionair hij prikt niet door de leugens van het RIVM heen. Zijn geloofwaardigheid is niet tot het nulpunt gedaald door zijn ellenlange, zalvende praatjes, maar door zijn structureel foute aanpak van de pandemie. Zijn inzicht, overtuigingskracht en intellectuele vermogen bleken telkens onvoldoende voor een goed vaccinatiebeleid. Dat gaat verder dan de tegenslagen van niet geleverde vaccins of vaccins met bijwerkingen die in alle landen voorkwamen Een parlement dat zichzelf respecteert dient hier opheldering over te vragen en daar personele gevolgen aan te verbinden.

Premier Mark Rutte die eindverantwoordelijk is voor het coronabeleid zou ook gevraagd moeten worden zijn biezen te pakken. Als het door een geslaagde publiciteitscampagne van de VVD niet de leugen was over CDA-er Pieter Omtzigt en de doodzonde om deze parlementariër op een zijspoor te willen manoeuvreren die hem de nek kostte, dan behoort het dit falende vaccinatiebeleid te zijn. Rutte heeft electoraal profijt gehad van zijn talloze persconferenties over de pandemie. Nu onomstotelijk vastgesteld wordt dat zijn beleid in de kern niet deugt en daar herhaaldelijk door RIVM en kabinet over gelogen is, is de logische volgende stap dat hem de gevolgen voor dit falende beleid aangerekend worden.

Het argument dat Rutte aan moet blijven om de pandemie te bestrijden op dit beleidsterrein dat missionair is verklaard, is in zijn tegendeel verkeerd. Rutte moet aftreden omdat hij een goede bestrijding in de weg staat. De fouten en leugens van hem en minister De Jonge rechtvaardigen niet dat er nog verder doorgemodderd wordt en deze bewindslieden verantwoordelijk kunnen zijn voor de bestrijding van de pandemie. De schijn van beleid is niet beter dan genezen.

RIVM en Volksgezondheid dachten in februari 2020 dat COVID-19 minder dodelijk was dan griep. Dat onderscheidt hen niet van complotdenkers

Groot nieuws. Complotdenkers zitten niet alleen in rechts-radicale netwerken op sociale media, maar ook op sleutelposities binnen de overheid. Dat vraagt om nader onderzoek.

Dat zit zo. Uit vrijgegeven stukken van de ICCb, de Interdepartementale Commissie Crisisbeheersing blijkt volgens de berichtgeving van RTL Nieuws dat nog op 26 februari 2020 het ministerie van Volksgezondheid en het RIVM dachten dat COVID-19 minder dodelijk zou zijn dan de griep.

Niet alleen achteraf bleek dat onjuist te zijn, maar ook in februari 2020 bleek dat al onjuist. COVID-19 eist meer slachtoffers en is besmettelijker.

Zo geeft een wetenschappelijk artikel van 24 februari 2020 de schatting dat COVID-19 meer dan 20 maal dodelijker is dan de griep. Hoe kan het dat dit niet tot RIVM en het Ministerie van Volksgezondheid was doorgedrongen?

Ook ik ben van mening dat COVID-19 vele malen dodelijker is dan de griep. Of dat meer dan 20-maal is of iets meer of minder zal blijken uit de jaarstatistieken die nog niet afgerond zijn. Het overzicht van de John Hopkins University komt nu (4-12-2020) tot 1.508.906 geregistreerde doden ten gevolge van COVID-19. Omdat er om politieke redenen in landen als Iran, de Russische Federatie of Noord-Korea, maar deze landen niet alleen, sprake is van onderregistratie geven de globale cijfers nog niet het totale aantal doden weer. De statistieken zijn dus vervuild. Dat moet straks per land geëxtrapoleerd worden in de statistieken. Waarschijnlijk zullen we de precieze aantallen nooit weten.

De WHO geeft als schatting van het aantal doden ten gevolge van de jaarlijkse griepgolf 290.000 to 650.000. Omdat het seizoen nog tot februari 2021 loopt (in februari 2020 begon de telling) en de cijfers nog niet actueel zijn zal dat nog hoger worden dan 1,5 miljoen. Hoe dan ook klopt de inschatting van RIVM en het ministerie van Volksgezondheid van 26 februari 2020 niet dat COVID-19 minder dodelijk is dan de griep. Ik ben van mening dat deze instanties met de kennis van toen hadden moeten kunnen weten dat COVID-19 dodelijker was dan de griep.

Het ging in februari 2020 niet zozeer om de actuele doden, maar om de inschatting van de doden die nog ten gevolge van COVID-19 zouden sterven. Bedenk ook dat er veel overheidsgeld is besteed om de pandemie te beteugelen. De inschatting van meer dan 20 maal zo dodelijk is moet dan ook gerelateerd worden aan een ’normale’ bestrijding zoals bij de jaarlijkse griepgolf. Als die factor straks minder dan 20 blijkt te zijn, kan dat mede komen door de extra bestrijding van de pandemie, zonder dat dat volgt uit de medische aard van het virus.

Het is niet niks om het etiket complotdenken te plakken op twee gerespecteerde instanties die aan de Nederlandse overheid verbonden zijn. Ik kom mede tot die kwalificatie vanwege de gelijkenis met president Trump. Terwijl hij in dezelfde maand februari 2020 bij herhaling in de publiciteit zei dat de griep dodelijker was dan COVID-19 bekende hij in interviews met Bob Woodward gedurende die periode voor diens boek ‘Rage’ dat hij wel degelijk wist dat COVID-19 dodelijker was, maar dat ontkende om de bevolking niet ongerust te maken. Dat betekent dat de in de beeldvorming slecht geïnformeerde Trump die zijn stukken niet leest in februari 2020 beter geïnformeerd was het RIVM en Volksgezondheid. Welnu, als we Trump een complotdenker noemen, dan moeten niet te schijterig zijn om die kwalificatie niet ook aan het RIVM en Volksgezondheid te geven.

Een en ander geeft ook aan dat RIVM en Volksgezondheid in februari 2020 nauwelijks wisten waar ze mee te maken hadden. Dat gebrek aan urgentie verontrust nog het meest voor wie de fouten van het RIVM over de mondkapjesplicht en van Volksgezondheid over de krakkemikkige aanpak van de testcapaciteit daar bij optelt.

Foto: Schermafbeelding van deel artikel ‘Ministerie dacht nog in februari dat coronavirus minder dodelijk was dan griep’ van RTL Nieuws, 3 december 2020 (aangepast).

Ab Gietelink foetert in petitie tegen maatregelen ter bestrijding van coronavirus en knoopt er z’n argwaan en politieke agenda aan vast

Mijn reactie bij een voordracht op Café Weltschmerz van theatermaker Ab Gietelink waarin hij de petitie ‘Hef coronamaatregelen op’ op petities.nl van hem als petitionaris en Café Weltschmerz als organisatie uitspreekt.

Ab Gietelink wil de coronamaatregelen snel opheffen. Ok. Maar wat dan? Hiermee gaat het virus niet weg. Het blijkt dodelijk.

Ab Gietelink verzoekt om een koerswijziging richting een snelle normalisering van de samenleving door het opheffen van de maatregelen, terwijl het coronavirus nog rondwaart onder de bevolking. Hoe kan de samenleving normaliseren als het virus nog besmettelijk is en mensen blijft besmetten?

Ab Gietelink probeert de bestrijding van het coronacrisis te framen als ‘repressie’. Dus als onderdrukking. Maar onderdrukking van wat? Juist onderdrukking van het coronavirus. Dat is het idee.

Ab Gietelink maakt duidelijk waar hij het niet mee eens is, maar biedt geen alternatief. Wat stelt hij concreet voor aan maatregelen? Dat zegt hij niet.

Ab Gietelink is tegen en laat zijn ongenoegen gelijk opgaan met het gebruik van adjectieven: zware repressie, neerwaartse spiraal, destructieve beleid, astronomische kosten, diepe crisis, desastreuze gevolgen, onaanvaardbare inperking, enzovoort.

Ab Gietelink onderbouwt zijn stelling niet als hij suggereert dat er werkzame medicijnen zijn die onterecht worden verboden. Wat zou het belang van diverse overheden als de Chinese, Amerikaanse, Duitse, Japanse, Canadese, Franse of Nederlandse zijn om werkzame medicijnen tegen het coronavirus te verbieden?

Ab Gietelink gaat voorbij aan het feit dat er tot nu toe weinig bekend is over de werking en de bestrijding van het coronavirus. Op enkele landen na als Zuid-Korea en Taiwan die voorbereid waren vanwege eerdere virus-uitbraken varen wereldwijd alle overheden grotendeels blind bij het bestrijden van het virus. Het is vallen en opstaan.

Ab Gietelink overdrijft als hij suggereert dat het parlement akkoord is gegaan met de ontwrichting van maatschappij, rechtsstaat en economie, maar heeft gelijk dat het parlement het beleid van de regering Rutte inzake de bestrijding van het coronavirus beter moet controleren.

Ab Gietelink mist de kans om boven zichzelf uit te stijgen door zijn visie op de coronacrisis vergezeld te laten gaan met realisme en haalbaarheid. Met zijn overdrijving, wantrouwen en barokke taalgebruik maakt hij een parodie van een complotdenker die als een Don Quichot vanuit zijn studeerkamer de windmolens van de wereld bestrijdt. Ab Gietelink ziet de schimmen van zijn geest aan voor zijn vijanden. Ab Gietelink maakt fictie van de werkelijkheid.

Foto: Schermafbeelding van deel petitie ‘Hef coronamaatregelen op’ op petities.nl van Ab Gietelink (petitionaris) en Café Weltschmerz (organisatie), 23 april 2020.

Met vallen en opstaan zoekt overheid een weg uit de coronacrisis. Helpt kritiek van burgers daarbij of verstoort dat juist het beleid?

In de publieksinformatie over het coronavirus COVID-19 zegt het RIVM dat het nog niet bekend is of men het meerdere keren kan krijgen. Want ‘nog niet alles over het virus bekend’ om ‘met zekerheid te kunnen zeggen dat iemand niet nog een keer de infectie op kan lopen‘. De stellige mededeling dat het ‘overgrote merendeel van de mensen die het nieuwe coronavirus heeft gehad’ dit niet nog een keer zal krijgen lijkt hiermee in tegenspraak. Dat is een inschatting waarvan het onduidelijk is waar die op gebaseerd is. Want virologen of epidemiologen kunnen niet met zekerheid zeggen dat iemand de infectie niet meerdere keren kan oplopen.

Dat is van belang omdat premier Mark Rutte in zijn toespraak van 16 maart 2020 aan het Nederlandse volk over het coronavirus verwees naar de groepsimmuniteit dat hij gebruikte voor de verantwoording van het gekozen scenario: ‘Wie het virus heeft gehad, is daarna meestal immuun. Net als vroeger met de mazelen. Hoe groter de groep die immuun is, hoe kleiner de kans voor het virus om over te springen op kwetsbare ouderen en mensen met een zwakke gezondheid. Met groepsimmuniteit bouw je als het ware een beschermende muur om hen heen. Dat is het principe.’ Let op Ruttes nuancering ’meestal’ immuun.

Het idee is dat als 60% van de bevolking (wat tevens het worst case scenario wordt genoemd) het coronavirus heeft gehad de situatie stabiliseert. Hoewel het onduidelijk is hoe dat precies bereikt kan worden door gedragsbeïnvloeding van de bevolking. Dat blijkt uit een recente notitie die beperkende maatregelen (mitigatie) afzet tegen de verspreiding. Bij de onzekerheden over het virus wordt de herhaling niet genoemd.

Als mensen het virus meermalen kunnen krijgen, wat dus niet uitgesloten is, dan is het onduidelijk wat dat voor de groepsimmuniteit betekent. Een andere onzekerheid is de looptijd van de uitbraak. Die kan na een hoogtepunt in de zomer in september 2020 afzwakken, maar evengoed in 2021 weer de kop opsteken. Als er dan nog geen vaccin is ontwikkeld, dan is het mogelijk dat ontstane varianten in het virus van het op dat moment al 15 maanden bestaande virus (na november 2019 toen het in China ontstond) de kans vergroten dat een aanzienlijke minderheid van de mensen die het al hebben gehad nogmaals de infectie oploopt.

Is het in dit stadium van wetenschappelijke onzekerheid en oplopende paniek over de gevolgen van het coronavirus wel verantwoord om het met de ‘normale’ kritiek te benaderen? Of is juist het zwijgen daarover onverantwoord omdat het misverstanden ongenoemd laat? Dat is op dit moment de afweging voor publicisten. Premier Mark Rutte en zijn staf construeren met behulp van medische deskundigen met een mix van zekerheden en onzekerheden het op dit moment optimale beeld dat meerdere doelen dient: de bevolking geruststellen, informatie overdragen, het vertrouwen in de overheid versterken en het gedrag beïnvloeden.

Complicatie lijkt niet zozeer dat niet alle wetenschappelijke informatie gegarandeerd zeker is, maar dat daar beleidsmaatregelen op worden gebaseerd die achteraf fundamenteel verkeerd zijn. Maar er is geen alternatief.

Foto 1: Vraag ‘Kun je het nieuwe coronavirus (COVID-19) meerdere keren krijgen?’ met antwoord op de site van het RIVM.

Foto 2: Televisiebeeld van premier Rutte tijdens toespraak van 16 maart 2020 over het coronavirus. Bron: Rijksoverheid.

Radicale boeren en radicale dierenactivisten claimen met oogkleppen op het eigen gelijk. Het is een heilloze handelwijze

Er zijn boeren en boeren. Een meerderheid van de Nederlandse boeren is gematigd, een minderheid is radicaal. Datzelfde geldt voor de dierenactivisten. Waar de gematigde boeren zijn verenigd in de LTO, zo zijn de democratische, gematigde activisten die opkomen voor dierenwelzijn onder meer verenigd in de PvdD.

Het is begrijpelijk dat de acties van de geradicaliseerde boeren reacties oproepen. Want de geradicaliseerde boeren gingen de afgelopen maanden meermalen over de schreef. Dat heeft bij delen van de Nederlandse bevolking kwaad bloed gezet. Daar kwamen bizarre, niet te verdedigen uitspraken over de Holocaust bovenop die niet goed te praten waren, maar toch binnen kringen van de FDF tegen beter weten in goedgepraat werden. Een meer tekenende manier op aan te tonen dat daar de redelijkheid zoek was is nauwelijks mogelijk.

Maar het is niet logisch dat nu de gematigde boeren bedreigd worden. Zij hebben zich welwillend, maar passief opgesteld bij de blokkades van snelwegen en het negeren van aanwijzingen van de politie. Vraag is hoe talrijk de radicale dierenactivisten zijn. Is het een splintergroep of een kleine minderheid van zo’n 10 of 20% van het totaal aantal dierenactivisten? Het is dezelfde vraag die over de radicale boeren wordt gesteld.

Zo bereikt de actie van de radicale dierenactivisten het omgekeerde van wat het beoogt. Terwijl de boeren verschillend reageren op het stikstofprobleem. Het gooit namelijk alle boeren op één hoop. Zodat ze partij voor elkaar kiezen. Zoals de acties van de radicale boeren de Nederlanders verenigden in hun afwijzing van de blokkades van wegen, vliegvelden en bedrijventerreinen. Boeren zijn zowel daders als slachtoffers van een milieubeleid dat door de agro-industrie, de banken, de landelijke politiek van CDA, VVD en PvdA en de landbouwlobby zelf in de steigers is gezet. Als onverantwoord en onhoudbaar krediet op de toekomst.

De conclusie is dat radicalisme van zowel de boeren van de FDF als het radicalisme van de dierenactivisten ongewenst is omdat het in strijd is met de democratische rechtsstaat. Deze dierenactivisten en boeren zijn twee kanten van dezelfde medaille. Beide radicale groeperingen die alleen op zichzelf gericht zijn en geen oog hebben voor de samenleving als geheel blijven met oogkleppen op vanuit het eigen gelijk op elkaar reageren.

De les is dat gematigde boeren en redelijke dierenactivisten niet zozeer afstand moeten nemen tot wat ze als vanouds als traditionele vijand zien, maar tot de geradicaliseerden in eigen kring. Er moet geprobeerd worden radicalen in eigen kring tot de orde te roepen. Niet in het minst om de cyclus van actie-reactie te doorbreken.

Foto’s: Schermafbeelding van deel artikel ‘Agractie: Boeren in Nederland ernstig bedreigd met vernieling, sabotage en brandstichting’ op melkveebedrijf.nl met een brief van radicale dierenactivisten (met door de geadresseerde zwartgelakte passages).

Boerenprotest moet kritiek niet richten op politiek of RIVM, maar op agro-industrie, Rabobank en het groene front van het CDA

Mijn reactie bij de video ‘Thierry Baudet spreekt op boerenprotest in provinciehuis van Flevoland’ op het YouTube-kanaal Boerenbusiness:

De uitstoot en neerslag van stikstof per hectare is in Nederland ongeveer tweemaal zo hoog dan in Duitsland. Daarnaast is Duitsland een groter land met meer natuur en naar verhouding een kleinere agro-industrie. Kortom, de afstand en schaal zijn er anders. Het Duitse beleid is van toepassing op Duitsland omdat het op de Duitse situatie is gebaseerd. De Nederlandse situatie is anders en onvergelijkbaar met de Duitse.

Het is absoluut zo dat de landbouwsector goed bezig is en met investeringen die schadelijke stoffen afvangen al heel wat heeft bereikt. Dat verdient zeker lof. Maar het is ook zo dat de politiek, en dan vooral op initiatief van toenmalig staatssecretaris Henk Bleker, hoognodige maatregelen niet genomen heeft. Door dat uitblijven van structurele maatregelen is de landbouwsector het afgelopen decennium in een schijnwerkelijkheid terechtgekomen doordat de politiek het een valse, veel te positieve voorstelling van zaken heeft gegeven. Nu moet dat onder de dreiging van de rechter alsnog rechtgetrokken worden.

U behoort te weten dat de Nederlandse landbouwsector grotendeels produceert voor de buitenlandse markt. Na de VS is het kleine Nederland de tweede landbouwexporteur ter wereld. Die landbouwexport vertegenwoordigde in 2018 een bedrag van € 90,3 miljard. Dat is een groot belang waarbij de agro-industrie, die veel omvangrijker is dan de producerende boeren, veel te verliezen heeft. Vandaar ook dat de huidige protesten van de geradicaliseerde boeren in de achtergrond door de agro-industrie worden ondersteund. Want via de protesterende boeren die de kolen uit het vuur halen probeert de agro-industrie het eigen commercieel belang te verdedigen.

Begrijpelijk, maar ook een weerlegging van de claim dat het stikstofbeleid dat de Raad van State de samenleving afdwingt als het zegt dat het Programma Aanpak Stikstof (PAS) niet toepasbaar is uitsluitend bedoeld zou zijn om boeren dwars te zitten. Dat is niet zo. De landbouwsector zorgt op afstand voor de meeste uitstoot van stikstof. Dat is een feit. En omdat het PAS in strijd is met Europese natuurwetgeving legt de Raad van State de politiek op om een beleidswijziging door te voeren.

Zoals gezegd, een beleid dat al tien jaar geleden ingezet had moeten worden. Het PAS was een doodlopende weg die ook door velen als zodanig werd gezien. Dat het nu bij vele boeren voor bitterheid en wrok zorgt is begrijpelijk, maar deels ook kortzichtig. Want men kan niet onbeperkt het volume blijven vergroten in het kleine Nederland in de hoop dat men niet tegen grenzen aanloopt. Wat in mei 2019 met de uitspraak van de Raad van State is gebeurd, maar zich als jaren had aangekondigd dat dat ooit zou gebeuren omdat de rek eruit was.

De vraag is waarom heeft de Nederlandse agro-industrie daar niet beter op geanticipeerd door meer in te krimpen, te verduurzamen of te outsourcen. Het is tijd dat de Nederlandse boeren hun pijlen niet gaan richten op de Raad van State of de landelijke politiek die de aan hen opgelegde richtlijnen uitvoert, maar op de agro-industrie, de Rabobank en het groene front van het CDA die de boeren een doodlopende weg hebben opgeleid.

Foto: ‘Protesterende boeren halen bakzeil bij provinciehuis Noord-Brabant’. © Bart Meesters. In: BN De Stem, 26 oktober 2019. 

Radicale boeren van de ‘Farmers Defence Force’ willen met intimidatie hun gebrek aan argumenten compenseren

Demonstreren is een recht. Protest is goed. Maar niet in alle gevallen. Er zijn grenzen aan wat een demonstratie kan zijn. De boeren die zich verenigd hebben in het Farmers Defence Force gaan die grens over. Ze hebben het in een actiebrief die op de eigen Facebook-pagina werd gepubliceerd over ‘een corrupte overheid’. Is dat constructief? Tekenend is de verbolgen en misnoegde toon van deze boeren. Het wordt er lachwekkend op als ze beweren ‘op basis van verkeerde feiten de nek omgedraaid’ te worden. Maar een feit is dat de landbouwsector, en dan met name de veeteelt de sector is die het meeste stikstof uitstoot. Ondanks allerlei maatregelen om dat terug te brengen. Het zou zinvol zijn als landbouwsector en overheid daarover met elkaar in overleg gaan. Het is echter van de geradicaliseerde boeren niet zinvol om de feiten te betwisten.

Zoals uit bovenstaand bericht van RTV Drenthe blijkt wordt op de aangekondigde actiedag 16 oktober 2019 de protesterende boeren opgeroepen om op weg naar Den Haag bij het RIVM in Bilthoven langs te gaan. De reden is dat ze het niet eens zouden zijn met de stikstofberekeningen van het RIVM. Dat is intimidatie. Dat is een beroep op feiten doen door de feiten te ontkennen. De Farmers Defence Force gedraagt zich zo als een feitenvrije beweging die het eigen gelijk claimt zonder dat gelijk te hebben en daarom de feiten ter discussie stelt. Het is te hopen dat niet de hele landbouwsector hierin meegaat. Demonstreren mag, maar als dat niet met argumenten maar met intimidatie bereikt moet worden dan beschadigt dat de demonstranten zelf.

Foto 1: Schermafbeelding van bericht ‘Boeren willen Binnenhof bezetten’ op RTV Drenthe, 9 oktober 2019.

Foto 2: Schermafbeelding van actiebrief van Farmers Defence Force op eigen Facebook-pagina, 7 oktober 2019.