Drentse politievrouw Greet Elsinga zegt ontslagen te zijn omdat ze klokkenluider was

Een klokkenluider die zichzelf klokkenluider noemt en het openbaar bestuur die dat ontkent. Dit geeft aan hoe onduidelijk de positie van klokkenluiders is, ondanks recente initiatieven die naar verwachting op 1 juli 2016 resulteren in de wet Huis voor klokkenluiders die dan in werking treedt. In het wetsvoorstel wordt het beginsel van goed werkgeverschap vastgelegd en krijgen klokkenluiders gelijke rechtsbescherming.

Greet Elsinga werkte 36 jaar bij de politie Drenthe en zegt nu vanwege kritiek op haar directe chef te zijn ontslagen. Ze meldde dat bij het college van bestuur. Bij de bestuursrechter in Groningen staan beide partijen tegenover elkaar. Wat is de rol van Marplegate en de Drentse gedeputeerde (VVD) Henk Brink? Het betreft een onderzoek van 150.000 euro in 2014 door recherchebureau Marple van Elsinga naar provincieambtenaren die verdacht werden van fraude en niet aan Marple gegund had moeten worden. Is dat de echte reden van het ontslag of een smoes? Elsinga zou deze particuliere klus niet gemeld hebben aan de politieleiding, maar Elsinga’s advocaat stelt dat ze nevenwerk niet hoefde te melden en dat ze volgens de regels werkte. Elsinga meent dat ze een maatschappelijk onrecht meldde, daarom klokkenluider is en er om die reden uitgewerkt werd. Hoe dan ook toont deze zaak het belang van een wettelijke klokkenluidersregeling aan. Wordt vervolgd.

Advertentie

Agenten schuldig aan dood Mitch Henriquez. Wie pakt politie aan?

De Arubaan Mitch Henriquez is afgelopen zondag overleden aan zuurstofgebrek dat zeer waarschijnlijk is veroorzaakt door het optreden van de politie. Zo zei hoofdofficier Kitty Nooy van het Openbaar Ministerie volgens Omroep West vandaag tijdens een persconferentie in Den Haag. Henriquez bezocht het festival Night at the Park in het Zuiderpark. Vijf agenten die betrokken waren bij zijn aanhouding zijn buiten functie gesteld. Aanleiding voor zijn aanhouding was dat Henriquez meermalen geroepen had dat hij een wapen bij zich had.

De filmbeelden zijn schokkend en roepen associaties op met Amerikaanse toestanden. Waar blanke of Latijns-Amerikaanse agenten herhaaldelijk over de schreef gaan bij de aanhouding van Afro-Amerikaanse burgers. Deze zaak doet het vertrouwen in de Nederlandse politie geen goed, des te meer omdat de Haagse politie eerst beweerde dat Henriquez pas in het arrestantenbusje onwel was geworden. Wat dus gelogen bleek te zijn. Door bezuinigingen, herindeling van regio’s, de veelheid van taken, leiderschapscrises en ontbrekend vertrouwen in de top van de Nationale Politie, een slechte organisatie en oplossingspercentages die lager zijn dan die van vergelijkbare landen/regio’s was het vertrouwen van de bevolking in de politie toch al gedaald.

Wat nu? Het ontslag van de vijf agenten en hun direct leidinggevende lijkt het minste om het vertrouwen in de politie te herstellen. Wat is gebeurd met Mitch Henriquez is een symptoom van een slecht georganiseerde Nederlandse politie. Een vraag aan de politiek om herstructurering van de politie is onzinnig omdat de politiek de politie in 22 jaar eerder tot slechtere dan betere prestaties heeft weten te brengen. Hopeloos is de slotsom.

Disorde in Drenthe: verzoek aan gedeputeerde Brink af te treden

De Drentse gedeputeerde (VVD) Henk Brink ligt al maanden onder vuur. Hij is verantwoordelijk voor het toezicht op het bestuur. Er is kritiek op het onderzoek van 150.000 euro door recherchebureau Marple naar provincieambtenaren die verdacht worden van fraude. Dat zou niet zorgvuldig verlopen zijn, had door de Rijksrecherche uitgevoerd moeten worden en had Marple niet gegund moeten worden. Marple achtte het nodig zich tegen de kritiek te verdedigen. Wat Brink in de video van 25 april (na 1’20’’) zegt is opvallend: ‘Er is een app geplaatst (..) waar je achteraf telefoongesprekken [mee] terug zou kunnen luisteren’. Op de vraag van RTVDrenthe of er ‘afgeluisterd is‘ zegt Brink ‘nee’. Hetzelfde antwoord dat de NSA over de massale spionage van burgers geeft. Data zijn opgeslagen, maar burgers worden niet afgeluisterd. Een onhoudbaar standpunt van Brink. Zie hier voor kritiek van de oppositie op de uitleg van gedeputeerde staten op het onderzoek.

In een petitie ‘Oproep aan gedeputeerde Henk Brink om af te treden’ constateert Robert Hamminga dat de positie van Henk Brink vanwege het gunnen van het onderzoek onhoudbaar is geworden en hij dient af te treden, want ‘De gedeputeerde heeft met de opdracht van het fraudeonderzoek aan het privaat bureau de onafhankelijkheid en betrouwbaarheid geschaad en heeft onnodig veel belastinggeld verspild.’

Foto: Schermafbeelding van petitie ‘Oproep aan gedeputeerde Henk Brink om af te treden’ van 6 augustus 2014. Tekenen kan hier. 

Teevengate: Waar is het proces-verbaal van gesprek met Van Rey?

De ambitieuze en doelgerichte, maatschappelijk geëngageerde, intuïtieve strafpleiter en partner van HBS-advocaten te Roermond Gitte Stevens gelooft niet dat de telefoontap met haar klant Jos van Rey door een stroomstoring is mislukt. ‘Te gek voor woorden en ongeloofwaardig‘, zo zegt advocate Stevens in de publiciteit. Door de stroomstoring zou een gesprek met Van Rey met staatssecretaris Fred Teeven van Justitie en Veiligheid niet opgenomen zijn. Minister Opstelten geeft in een kamerbrief zijn versie van het gebeurde: ‘Uit deze gegevens blijkt dat er op 20 september 2012 in een tijdsbestek van een half uur in de middag, via het telefoonnummer in gebruik bij de heer Van Rey, vijf gesprekken plaats hebben gevonden die niet binnen zijn gekomen op de tap en waarvan de verkeersgegevens ook niet met de tapgegevens zijn meegekomen.’

Van Rey en Stevens hebben het mislukte telefoongesprek boven water gekregen voor Van Rey’s verdediging. Opmerkelijk is dat er geen proces-verbaal van de storing en de gemiste gesprekken is opgemaakt. Volgens minister Ivo Opstelten in z’n kamerbrief heeft de rijksrecherche onderzoek gedaan naar het ontbrekende telefoongesprek. Maar blijkbaar niet naar de reden waarom een proces-verbaal ontbreekt. Daarover rept Opstelten namelijk niet. Dat behoort wel te gebeuren. Bij een storing wordt door software automatisch een proces-verbaal opgemaakt. Ook van het wissen van een gesprek wordt een proces-verbaal opgemaakt.

De gesprekken van Van Rey werden afgetapt zodat de reden voor het ontbreken van een proces-verbaal bij staatssecretaris Teeven kan zijn gelegen. Mogelijk moet het feit ongewis blijven dat Fred Teevens telefoongesprekken niet werden opgenomen. Maar moeilijk valt in te zien waarom dat dan nu niet kan worden toegegeven en onwaarschijnlijk omdat Opstelten in zijn kamerbrief naar een technische storing verwijst.

Het is moeilijk om niet cynisch te worden over de verklaring van minister Opstelten dat de reden voor het ontbrekende telefoongesprek een stroomstoring zou zijn. Niet alleen omdat het proces-verbaal dat technisch niet kan ontbreken, toch ontbreekt. Zonder dat Opstelten daar een verklaring voor geeft. Maar vooral omdat inlichtingendiensten per dag miljarden metadata verzamelen en notabene een telefoongesprek dat een staatssecretaris van het ministerie van Justitie en Veiligheid voerde met een controversieel politicus niet terug is te vinden. Als dat echt zo is, dan zegt dat iets over de kwaliteit van de diensten die telefoons aftappen. Dat zegt iets over de doelmatigheid van Nederland dat wereldkampioen aftappen van eigen burgers is.

Foto: Staatssecretaris Fred Teeven (VVD), 2012.

Nicolasen ziet Demmink als zondebok. En vergeet de feiten

Lidy Nicolasen meent in haar column in De Volkskrant dat Joris Demmink onze nationale zondebok is. Volgens haar krijgt deze voormalige topambtenaar van Justitie de schuld van alles wat er mis gaat in Nederland. Met name uit ‘de krochten van het internet‘. Los van wat de man zegt. Nicolasen brengt alles terug tot een samenzweringstheorie: ‘Wie aan die feiten durft te twijfelen, ze zelfs tegenspreekt, maakt deel uit van die samenzwering.‘ Ze beseft niet door alles te overdrijven en op een hoop te gooien zij juist degene is die de feiten niet respecteert. De Volkskrant-columniste is dubbelzinnig in haar denken over het complotdenken.

Lidy Nicolasen is onvast en onzuiver in haar voorbeelden: ‘Zou klokkenluider Edward Snowden zijn belofte waarmaken en met onthullingen over Nederland komen, goede kans dat al zijn pijlen richting Demmink wijzen.‘ Ze verwart klokkenluider Edward Snowden met journalist Glenn Greenwald die vijf weken geleden in een interview in De Volkskrant aankondigde met onthullingen over Amerikaanse spionage in Nederland te komen. Snowden heeft tot nu toe zelf geen onthullingen gepubliceerd en is dat ook niet van plan. President Putin heeft hem verplicht in Rusland de VS niet te beschadigen. Het is verre van logisch dat Greenwald met onthullingen over Joris Demmink komt. Door deze overdrijving maakt ze Snowden en Greenwald belachelijk.

Nicolasen reduceert iedereen die kritisch is over de gang van zaken inzake Demmink tot complotdenker. Dat kan in een column die een mening geeft die niet per se overeen hoeft te komen met de werkelijkheid. Een column is een vrijplaats om uit de duim te zuigen. Maar het gevolg is dat ze aspecten die niet in haar betoog passen dan ook maar niet noemt. Want het is waar dat sommige critici zichzelf overschreeuwen, maar vele anderen stellen zich juist zakelijk en beheerst op. De essentie van de kwestie-Demmink is dat er ondanks de beschuldigingen, Turkse documenten, de juridische inzet van de Bakker Schut Stichting en Amerikaanse mensenrechtengroepen, getuigenverklaringen van onder andere twee ex-gevangenisdirecteuren, en de betrokkenheid van Nederlandse, Amerikaanse en Italiaaanse parlementariërs nooit een diepgaand feitenonderzoek naar Demmink is gehouden. Waarom niet? Da’s de vraag waar Nicolasen niet aan toekomt.

Wat bezielt een columniste van een gerenommeeerde krant om zo’n flutterig stuk te schrijven? Welk belang dient ze hiermee? Haar opvallende column roept de vraag op waarom ze met een suggestie van volledigheid voorbijgaat aan de feiten die Demmink het minste uitkomen. Is het gepast om te suggereren dat haar mate van overdrijving die elke kritiek uitvergroot tot complotdenken te maken heeft met een relatie die ze had met een getrouwde PvdA-minister uit het kabinet Lubbers III? En de kritiek die haar toen wachtte? Of is dat te veel eer voor Nicolasen? Mogelijk zat ze verlegen om een onderwerp en schreef ze op wat in haar opkwam. Als dat zo is, dan kunnen we beter zo snel mogelijk vergeten wat ze opschreef. Dan is het de moeite niet waard.

Foto: William James Webb, Sending Out the Scapegoat. Voor 1904.

Komt onderste steen boven bij getuigenverhoor over Demmink?

Demmink, opnieuw Demmink. Deze kwestie van deze voormalige hoogste ambtenaar van Justitie gaat maar niet over. De kans dat er nu eindelijk duidelijkheid komt is vandaag echter toegenomen. De Rechtbank Utrecht heeft besloten om een getuigenverhoor toe te staan waar de Stichting De Roestige Spijker om had gevraagd. In een toelichting zegt advocaat Matthijs Kaaks van De Roestige Spijker de uitspraak van de Utrechtse Rechtbank bemoedigend te vinden: ‘Minister Opstelten van Veiligheid en Justitie en zijn voorgangers Hirsch Ballin en Donner hebben zich altijd fel verzet tegen waarheidsvinding in deze zaak. Deze ernstige misstand kan nu mede dankzij de uitspraak van de Utrechtse rechter alsnog publiekelijk aan de orde worden gesteld. De getuigenverhoren kunnen ertoe leiden dat in deze affaire de onderste steen boven komt.’

Velen hebben zich er de afgelopen jaren over verbaasd dat ondanks geruchten, aantijgingen, documenten en getuigenverklaringen nooit een diepgaand onderzoek naar Joris Demmink is ingesteld. Hij wordt niet alleen in verband gebracht met seksueel misbruik van minderjarigen -onder ander in Turkije-, maar ook met obstructie van de rechtsgang en chantage van hooggeplaatsten. De relatief nieuwe De Roestige Spijker ziet het als haar taak om op te komen voor de persvrijheid. Want het meent dat intimidatie van journalisten in Nederland wel degelijk voorkomt. Het is ‘opgericht om die vorm van intimidatie tegen te gaan en wil zich beijveren voor onderzoek naar en berichtgeving over onderwerpen waarover niet geschreven mag worden.’ Juist door het uitblijven van een feitenonderzoek dat meer was dan oriënterend is de kwestie Demmink van seksueel misbruik uitgebreid naar obstructie van de rechtsgang en de inperking van de (onderzoeks)journalistiek.

Er zitten zoveel merkwaardige kantjes aan de kwestie Demmink dat het gewenst is dat deze zaak voor eens en altijd tot op de bodem uitgezocht wordt. Dat geldt zowel voor het geval Demmink schuldig als onschuldig is. Zo betaalt de staat de juridische kosten van Demmink, terwijl het die verplichting helemaal niet heeft. Dat komt nooit voor. Feitelijk werd het verzoek bij de Rechtbank Utrecht verbonden met de verspreiding van de documentaire ‘Dutch Injustice: when child traffickers run a nation’ door De Roestige Spijker. Deze film gaat in op het misbruik door Demmink. De Stichting wil hiervoor geen proces aan de broek krijgen, want Demmink vond verspreiding onrechtmatig. Door getuigen te horen die bevestigen wat in deze documentaire gezegd wordt wil het Demmink juridisch de pas afsnijden. Wanneer getuigen gehoord gaan worden is nog onduidelijk.

Foto: Joris Demmink, 28 augustus 1989. Credits: ANP/ Paul Stolk.

Belastende verklaring over Demmink. Wat doet journalistiek?

De Volkskrant heeft vandaag twee stukken over Joris Demmink. Van 2002 tot 2012 de hoogste ambtenaar van het ministerie van Justitie. Opmerkelijk omdat de gevestigde media er nooit veel aandacht aan besteden. Het bericht dat de twee oud-gevangenissdirecteuren Bart Molenkamp en Jacques van Huet op 17 mei 2013 een verklaring bij een Haarlemse notaris hebben afgelegd. Hiermee willen ze onafhankelijk onderzoek afdwingen. Tot nu toe is er naar Demmink nooit een diepgaand onderzoek verricht. Hun getuigenis gaat terug naar een dienstreis door hoge ambtenaren uit het gevangeniswezen naar Londen in mei 1992. Demmink ontbrak.

Een medewerkster van Justitie zou zich ’s avonds in de hotelbar beklaagd hebben over het gedrag van Joris Demmink, destijds directeur-generaal Vreemdelingenzaken. ‘Zij moest ‘via de telefoon jonge jongens’ voor hem regelen‘, aldus Molenkamp en Van Huet. De laatste voegt toe: ‘Niemand durfde hierover openlijk naar buiten te treden. Dat stond gelijk aan ambtelijke zelfdoding naar mening van ondergetekende.’ De betreffende medewerkster is volgens De Volkskrant ‘stomverbaasd‘ over de verklaring. Ze kan zich ‘niet herinneren of er tijdens de reis over de heer Demmink gesproken is’. Zoals zo vaak bij Demmink blijft de zaak in een welles-nietes sfeer hangen. In februari lekte er al een e-mail van een oud-gevangenisdirecteur uit.

In een achtergrondverhaal schetst De Volkskrant dat de kwestie Demmink al sinds de jaren ’90 zeurt en er een anti-Demminklobby bestaat die Demmink voor de rechter probeert te krijgen. Maar da’s openbare informatie die weinig opzienbarend is. Belangwekkender was geweest als De Volkskrant de pro-Demminklobby in kaart had gebracht. Het verder verdienstelijke achtergrondverhaal valt op te vatten als een stempel voor het eigen onvermogen. Want hoe kan een belangrijk nieuwsmedium een zaak over de hoogste ambtenaar van Justitie waarvan het zelf zegt dat deze al sinds de jaren’ 90 speelt onuitgezocht laten? De journalistiek komt er maar steeds niet aan toe deze kwestie te onderzoeken. Dat roept vragen naar de redenen op. De zwijgende of wegkijkende journalistiek die niet doet wat van haar verwacht kan worden, wordt zo een deel van de kwestie.

De hoofdvraag is niet of Demmink zich schuldig heeft gemaakt aan sex met minderjarigen of door chantage of machtsmisbruik een eerlijke rechtsgang heeft geblokkeerd. Als dit zo was moet-ie daar met z’n geweten maar in het reine over komen. De hoofdvraag is omvattender omdat dit gaat over het functioneren van de rechtsstaat en de ingebouwde checks and balances. Waarom is er ondanks de veelheid aan geruchten vanuit de Nederlandse, Amerikaanse en Europese politiek en samenleving nooit een diepgaand onderzoek naar het functioneren van Demmink verricht? Dit is de verantwoordelijkheid van Tweede Kamer en kabinet. De journalistiek had het zelf kunnen uitzoeken, toen het constateerde dat de politiek een onderzoek blokkeerde.

Wat toont de affaire Demmink aan over de stand van zaken van de Nederlandse samenleving? Er zijn drie mogelijkheden. a) De rechtspraak kent klassejustitie. b) De politiek dekt fouten toe en c) De journalistiek controleert de macht niet. In alle gevallen ligt de oorzaak bij vriendjespolitiek. In een gesloten systeem lopen verantwoordelijkheden door elkaar heen, maakt niemand zich aanspreekbaar en ontbreekt controle op de macht. Bedenkelijk is dat de journalistiek hier in 20 jaar niet de vinger op weet te leggen, niet tot de bodem gaat en zich ogenschijnlijk voegt bij de macht. Dan wordt een verhaal over het verhaal van De Volkskrant een ware heldendaad van intellectuele durf en ambitie. In een armzalig, kaal Nederlands journalistiek landschap.

Foto: De VVD’ers Joris Demmink en de Haagse burgemeester Jozias van Aartsen. In update weggehaalde foto bij het artikel in De Volkskrant.

Regering-Rutte steeds verder onder druk vanwege zaak Demmink

Er zijn drie ontwikkelingen in de zaak Demmink. 1) Op de video getuigt op een hearing over mensenhandel in het Amerikaanse congress de Republikeinse afgevaardigde uit New Jersey en voorzitter van het Subcomittee waaronder de mensenrechten vallen Chris Smith van de obstructie door de regering-Rutte. Het weigert een diepgaand onderzoek naar de voormalige secretaris-generaal van Justitie Joris Demmink in te stellen. Smith dreigt niet alleen met een resolutie om het Internationaal Gerechtshof uit Den Haag weg te halen, Nederland dreigt ook te duikelen op de lijst die aangeeft of landen een goed mensenrechtenbeleid hebben, de Tier Ranking. Minister Ivo Opstelten geeft telkens ontwijkende antwoorden op kamervragen van onder andere CDA-er Pieter Omtzigt en hij houdt zich doof voor kritiek op zijn lakse aanpak. De druk die via parlementen en media in het buitenland wordt opgebouwd beschadigt het beeld van Nederland als volwassen en open land.

2) Deze week vertrekt een delegatie van 11 personen naar de VS onder leiding Herman Bolhaar, voorzitter van het college van procureurs-generaal. Ook voorzitter van de taskforce mensenhandel. Volgens hem krijgt het steeds meer grip op de mensenhandel. Ongetwijfeld zal de delegatie door de Amerikanen aangesproken worden op de lakse houding van de Nederlandse regering. Rudie van Meurs constateert in een stuk voor de Bakker Schut Stichting dat de reden voor het sturen van de delegatie is dat onze zakelijke belangen in het geding zijn: ‘Want nu zijn niet alleen maar de kinderen in het geding, onze belangen staan op het spel.’

3) Robert Rubinstein van Stichting De Roestige Spijker voert de interne druk op minister Opstelten op door aanvullende vragen op zijn WOB-verzoek te stellen over de overheidssteun aan Joris Demmink in de juridische procedure tegen het AD. Hij vraagt om ‘afschriften van alle schriftelijke besluiten, stukken, correspondentie en documenten, als ook een kopie van geluidsopnames‘ die betrekking hebben op deze zaak.

Vraag is hoelang de regering-Rutte nog weerstand kan bieden aan deze externe en interne druk. Wanneer neemt de PvdA afstand? Hoe langer weerstand wordt geboden, hoe raadselachtiger de zaak Demmink wordt. Door het ontkennen van Opstelten dat er iets aan de hand is en het uitblijven van een diepgaand onderzoek naar Demmink wordt de reputatie van Nederland steeds verder beschadigd. En dat van een regering die mensenrechtenbeleid heeft ingewisseld voor handelsbelangen. Als de positie van de minister van Justitie blijkbaar belangrijk genoeg is om die druk te weerstaan dan kunnen daarvoor verschillende redenen zijn. Of minister Opstelten stelt zich eigenwijs en met misplaatste trots op, of de regering heeft de reputatieschade onderschat of het bevestigt de complottheorie dat de zaak Demmink vertakkingen heeft naar hooggeplaatste personen die koste wat kost beschermd moeten worden. Dat mag dan de reputatie van Nederland schaden.

NCRV past stelling over Demmink onzorgvuldig aan

De affaire Demmink brengt het slechtste in iedereen naar boven. Nu is er NCRV’s Stand.nl dat een stelling waar men kan stemmen over minister Opstelten en Demmink opvallend heeft aangepast. Op een niet-logische wijze. De reden is onduidelijk. Is een journalist onzorgvuldig geweest of zijn er hogere krachten aan het werk? Als reactie heb ik op Stand.nl bovenstaande stelling opgesteld die vraagt naar het handelen van de redactie van Stand.nl. Niet om deze redactie te treffen, maar om te begrijpen hoe de Nederlandse journalistiek werkt. En hoe onafhankelijk van de politiek het wenst te opereren. Geef hier of hieronder uw mening over de stelling.

De affaire Demmink maakt een ontwikkeling door. Eerst stond het vermeend misbruik van minderjarige kinderen door de toemalige hoogste ambtenaar van Justitie secretaris-generaal mr. Joris Demmink centraal. Toen kwam daar de obstructie van de rechtsgang en klassejustitie in de politiek bij. En hoe langer deze al sinds de jaren ’90 spelende zaak loopt hoe meer het gaat om de intimidatie en de integriteit van de gevestigde media. Nu lopen pedofilie, politieke machinaties en het adequaat handelen van de Nederlandse journalistiek door elkaar heen. Iedereen die het veld betreedt stapt in een mijnenveld waarin niet altijd meer duidelijk wordt wie de bommen plaatst en met welk tijdsmechanisme ze tot ontploffing worden gebracht.

De affaire Demmink verziekt het vertrouwen tussen openbaar bestuur en burgers. Ook tussen Nederlandse politici en critici in de VS en Europa. De rechtsstaat Nederland wordt erdoor beschadigd omdat een diepgaand onderzoek uitblijft en de regering geen openheid biedt. De Roestige Spijker die op wettelijke gronden openbaarheid vraagt wordt aan het lijntje gehouden. De affaire Demmink krijgt naast het kindermisbruik, de politiek en de media daarom een vierde dimensie. Het wordt een staalkaart van het democratisch tekort. Het tekent de kloof tussen de democratische instituties en de burgers die niet meer gedicht kan worden.

Foto: Schermafbeelding van stelling op Stand.nl ‘Redactie Stand.nl is onzorgvuldig in het aanpassen van stelling over Opstelten en Demmink‘

Opnieuw aanwijzing voor onregelmatigheden kwestie Demmink

Update: Jan Poot plaatste vanochtend bovenstaande e-mail op z’n website met de volgende opmerking: ‘Eerst Donner en daarna Hirsch Ballin hebben Omtzigt onlangs gewaarschuwd zich van verdere acties inzake Demmink te onthouden.‘ Hij zegt naar aanleiding hiervan gesommeerd te zijn deze opmerking over Donner en Hirsch Ballin onmiddellijk van zijn site te verwijderen. Poot zegt dat niet te doen ‘omdat de druk van deze politieke zwaargewichten op Omtzigt onoorbaar is en intrekking in strijd met de waarheid is.’ Hij neemt het op voor Pieter Omtzigt. Naar zeggen van Henk Rijkers van het Katholiek Nieuwsblad heeft volgens Jan Poot partijleider Van Haersma Buma hierin bemiddeld en heeft met name Hirsch Ballin druk gezet. Onduidelijk blijft of de beschuldiging klopt dat Donner en Hirsch Ballin hebben geintervenieerd en wat het belang van Donner en Hirsch Ballin is om Omtzigt onder druk te zetten en de vrijheid van meningsuiting te beperken. Jan Poot vraagt zich in een naschrift af waarom Nederlandse journalisten niet willen uitzoeken waarom Donner en Hirsch Ballin kamerlid Omtzigt onder druk hebben gezet. Onduidelijk is wie de e-mail naar Poot heeft gelekt.

Een e-mail van een oud-gevangenisdirecteur aan CDA-kamerlid Pieter Omtzigt die zich bezighoudt met de zaak Demmink. Zie hier voor de stukken op dit blog over dit onderwerp. De e-mail is er opnieuw een aanwijzing voor dat er nooit een diepgaand onderzoek naar de oud secretaris-generaal van Justitie Joris Demmink is verricht. Ondanks beweringen van minister Ivo Opstelten van het tegendeel. Als het in Nederland normaal is dat hoge ambtenaren die chantabel zijn en omgaan met vertrouwelijke informatie niet of onvoldoende gescreend worden, dan is het met het openbaar bestuur nog erger gesteld dan het nu al lijkt.

Vraag waarom toenmalig minister van Justitie Piet Hein Donner in 2002 Joris Demmink tot secretaris-generaal van Justitie benoemde is interessant. Maar dit is niet zeker. Mogelijk werd deze benoeming door Donners voorganger de VVD’er Benk Korthals voorgekookt. Juist dit soort vermoedens billijkt de noodzaak voor een diepgaand onderzoek naar het opereren van Joris Demmink en alle direct betrokken bewindslieden. Zodat waar schuld vastgesteld kan worden dit nu eens duidelijk gebeurt en de onschuldigen vrijgepleit worden.

Naschrift: Pieter Omtzigt bevestigt op Twitter dat de e-mail van de gevangenisdirecteur authentiek is. Maar hij ontkent dat er onoorbare druk op hem is uitgeoefend. Hij compliceert dat echter weer door de toevoeging dat genoemde mensen (Buma, Donner, Hirsch Ballin) niet bij hem langs zijn geweest. Druk kan ook indirect worden gezet. Kortom, de episode van de e-mail van de gevangenisdirecteur zorgt voor onnodige verwarring.

Foto: Schermafbeelding van e-mail door oud-gevangenisdirecteur aan Pieter Omtzigt over kwestie Demmink.