Waarom breken Piratenpartijen niet door in Europarlement?

De druiven zijn zuur voor de Europese piraten. De in het Europarlement vertegenwoordigde Zweedse parlementariërs Christian Engström en Amelia Andersdotter verdwijnen omdat de Zweedse Piratenpartij bleef steken op 2,2%. Te weinig voor een zetel. In schril contrast met de 7,13% uit 2009. De enige vertegenwoordiger van de Piraten in het Europarlement van 751 leden wordt de Duitse Piraterin Julia Reda. Op een haar na miste de Duitse Piratenpartei een tweede zetel. De Nederlandse Piratenpartij haalde 0,8%.

Voorvechter van de Europese Piraten die aangelopen weken vele nationale Piratenpartijen hielp met hun campagne Rick Falkvinge houdt in een analyse de moed erin en zoekt met een zoeklicht naar lichtpuntjes. Hij wijst op oplopende steun in Tsjechië (4,8%), Oostenrijk (2,1%), Luxemburg (4,23%) en Slovenië (2,57%). Maar is objectief genoeg om het een pijnlijk langzame verbetering te noemen. Z’n tegenbewijs dat ‘the political world tends to be that painfully slow for people coming from the Internet’ klopt niet zoals het Zweedse voorbeeld toont. De Piraten boeren als ‘politieke familie’ achteruit. Alleen die politieke werkelijkheid is relevant. 

De kritiek vanuit nationale Piratenpartijen op de institutionele media die politieke partijen die toe willen treden tot het politieke bestel bewust geen platform bieden snijdt hout. Dit is ernstig voor wie de media als controleur van de macht wenst te zien. Dat moet geen poortwachter zijn die de deur sluit. Falkvinge zette op een rijtje hoe de Zweedse Piratpartiet -niet eens een kleine partij- door de Zweedse media steeds weer van debatten, kieswijzers en verslaggeving werd uitgesloten. Dat mechanisme van bewuste uitsluiting werkte ook op Europees niveau. De Zweedse piraat Amelia Andersdotter werd op oneigenlijke gronden uitgesloten van deelname aan de debatten tussen de kandidaten voor het voorzitterschap van de Europese Commissie.

Ook in Nederland werd de Piratenpartij zo goed als genegeerd door de institutionele media en kon daarom het gedachtengoed nauwelijks doordringen tot het electoraat. Een toetredende politieke partij die nog niet in een parlement vertegenwoordigd is ontvangt volgens de Wet Financiering Politieke Partijen in Nederland geen overheidssubsidie en is afhankelijk van free publicity. Als dat zo goed als ontbreekt, dan wordt het onmogelijk om de eigen stem tussen de gevestigde partijen te laten horen. In Duitsland is dat anders geregeld. De Piratenpartei kon zich al professionaliseren en publiciteit maken zonder dat het nog vertegenwoordigd was.

Het is lastig om de vinger te leggen op de nederlaag van de Piratenpartijen. Hun opmars gaat te langzaam. Onbegrijpelijk in het jaar van Edward Snowden, de NSA en de massale spionage van burgers. Ook door tal van Europese landen. Een verklaring is dat Groenen en links-liberale partijen als D66 deze kritiek succesvol weten te verwoorden. Sommige piraten beschouwen dat als opportunisme. Maar omdat het past binnen het gedachtengoed van deze partijen is dat de vraag. Als ze dit gewetensvol blijven doen, dan maakt het niet uit wie de kritiek verwoordt. Voor de bewering dat de institutionele media en de gevestigde politieke partijen de Piratenpartijen uitsluiten zijn voldoende aanwijzingen. Da’s zorgelijk omdat het raakt aan het functioneren van de journalistiek en het politieke bestel. Daarover kunnen de Piratenpartijen met andere nieuwkomers die bewust uitgesloten worden, zoals de Libertarische partijen, een breed maatschappelijk debat opstarten.

Foto: Zoeklicht, 1944.

Advertentie

Hoe te stemmen voor Europa als heersende klasse oorlog tegen de waarheid voert?

Update 22 mei: Vandaag Europese verkiezingen. Moeilijke keuze voor velen. Wel stemmen of niet stemmen? En als men de gang naar de stembus maakt op welke partij moet men dan stemmen? Van welke thema’s laat men de keuze afhangen? Volgt men de agenda van de politieke partijen zoals die blijkt uit advertenties, flyers en politieke programma’s of volgt men de agenda van zichzelf? Als dat laatste al goed mogelijk is in onze informatiemaatschappij. Zo’n keuze gaat wellicht dwars tegen de consensus in die ons wordt ingefluisterd. 

Klopt de bewering van Henrik Alexandersson -assistent van Europarlementariër voor de Zweedse Piratenpartij Christian Engström- dat ‘de heersende klasse en de regeringen een oorlog tegen de waarheid zelf voeren’? Hij onderbouwt het in ‘The ruling class wages war against on truth itself’. Volgens hem gaan regeringen tot het uiterste om critici te vervolgen en op te sluiten die de waarheid vertellen over wat er aan de hand is, terwijl ze in naam de mensenrechten propageren. Terzijde, een staaltje van die dubbelzinnigheid is een conferentie over internetvrijheid die juist de opzet heeft om die vrijheid in te perken. De Newspeak van Orwell in werking. 

Voorbeeld van een criticus die door het establishment is koudgesteld is Craig Murray, de Britse oud-ambassadeur in Oezbekistan. Vanuit de marge doet-ie verslag van z’n opkomen voor mensenrechten. Hij is een medestander van Julian Assange. Murray valt op dat de Britse gevestigde klasse zich niet kan voorstellen dat Britse militairen of ministers voor het Internationaal Strafhof in Den Haag voor oorlogsmisdaden terecht moeten staan. Over BBC-journalist Gavin Esler die deze waarheid niet wil horen: ‘Het feit dat door Irak binnen te vallen Britse ministers verantwoordelijk waren voor meer doden dan Milosevic, of zelfs Charles Taylor, is iets waarvan hij ergens, diep van binnen, bewust is als van een abstracte waarheid, maar hij heeft zichzelf gecensureerd het in zijn wereldbeeld in te voegen.’ Westerse censuur is zowel individueel als institutioneel.

Censuur houdt uit de openbaarheid wat niet gehoord mag worden. Soms met grove maatregelen, vaak met zachte hand en door zelfcensuur van politici en journalisten. Klokkenluiders die tegen gevestigde belangen ingaan worden beschuldigd door gefabriceerde waarheden die hun functioneren beperkt of soms zelfs onmogelijk maakt. Denk aan Edward Snowden wiens paspoort door de VS eenzijdig en tegen alle mensenrechten in ingetrokken werd toen hij vanuit Hong Kong naar Rusland vluchtte of Julian Assange die zonder reden op een zogenaamde Red Notice lijst van Interpol werd gezet zonder dat er ooit bij enige rechtbank een aanklacht tegen hem is ingediend. Hij moest vluchten naar de Ecuadoriaanse Ambassade in Londen. Hoe beschamend is de behandeling van Assange en Snowden en wat zegt dat over u of mij?

Alexandersson verwijst naar een artikel in Der Spiegel over het koudstellen van de Duitse Bundestag. De gevestigde partijen uit de grote coalitie van kanselier Merkel laten zich onmachtig maken in een koehandel die Duitse steun voor Amerikaans beleid koopt en Edward Snowden en rechtsprincipes laat vallen. Alle Duitse bezwaren over de NSA worden door de christen- en sociaal-democraten ingeslikt. Het is zelfs zo dat iedereen die met Snowden in contact komt inclusief parlementsleden gecriminaliseerd zullen worden. Die dreiging intimideert en schrikt af. Het absurdisme van de macht is dat Duitse politici die volgens hun mandaat voor de mensenrechten wensen op te komen de dreiging van strafrechtelijke aansprakelijkheid boven het hoofd hangt.

Europese Verkiezingen komen eraan en de macht is gek geworden. Het verliest de principes waar alles om begonnen is uit het oog. Wat te doen? Het is zaak om op een partij te stemmen die principieel ingaat tegen dat machtsmisbruik en zich niet laat intimideren door de macht om die principes in te slikken. Zelfs in een nationaal of Europees parlement. Kortom, kies een partij die zich niet van de wijs laat brengen en de principes van de rechtsstaat of zelfs de werking van de parlementaire democratie niet inlevert voor een gascontract, een voorkeursbehandeling door president Obama of door het opofferen van rechtsprincipes. Alexandersson merkt op dat er reden tot zorg is, maar ook de kans om bij de Europese Verkiezingen tegen deze dwaasheid te stemmen. Voor een assistent van piraat Christian Engström lijkt de keuze duidelijk. Ik deel zijn keuze.

Opnieuw SIF: Zweden komt door onderdrukking op voor internetvrijheid

Op Cicero gaat Petra Sorge in op de dubbelzinnigheid van het Zweedse ‘Stockholm Internet Forum’ (SIF). Die op 27 en 28 mei voor de derde keer gehouden wordt. Een conferentie ‘die tot doel heeft om de discussie te verdiepen over de wijze waarop de vrijheid en openheid op het internet economische en sociale ontwikkeling wereldwijd kan bevorderen’. Maar dat zijn mooie woorden. Cicero ziet grenzen aan de zogenaamde Zweedse vrijheid die het beste valt op te maken uit het uitnodigingenbeleid. Het Zweedse ministerie van Buitenlandse Zaken blokkeerde de uitnodiging van Edward Snowden, Glenn Greenwald, Julian Assange, Sarah Harrison, Jacob Appelbaum en Alan Rusbridger. Precies degenen die het meest kritisch zijn over de internetvrijheid. 

Cicero besluit: ‘Het Stockholm Internet Freedom conventie zal een tegenstrijdige boodschap naar de wereld sturen: Aan de ene kant wil het praten over toezicht en databescherming. Aan de andere kant sluit het die mensen uit die het beste over deze onderwerpen kunnen spreken. “Is dit wat ze bedoelen met vrijheid op internet?” vraagt Jacob Appelbaum zich af. “Of door de vrijheid in het algemeen?” Misschien wil Zweden niet haar kansen bij de machtige Amerikaanse bondgenoot bederven. Immers, de EU-staat deelt zijn lot met de Verenigde Staten. Net zoals de vos aan de voorkant van het konijnenhol schuilt, wachten beide landen op de uitlevering van hun klokkenluider: Assange hier, Snowden daar. Dit zou kunnen verklaren waarom Zweden zich ervan onthoudt Snowden uit te nodigen’. Zweden is een van de trouwste bondgenoten van de VS.

Vorig jaar zei de Zweedse minister van Buitenlandse Zaken Carl Bildt in een FIS-forumdiscussie dat ‘afluisteren van internet door overheden verenigbaar is met de vrijheid van meningsuiting omdat het ‘discreet uitgevoerd’ wordt’. Dat kwam hem op kritiek te staan van de Zweedse piraat Rick Falkvinge die de geloofwaardigheid van de Zweedse regering inzake internetvrijheid onder activisten als onder nul kwalificeerde.

De constatering van een jaar geleden over de interpretatie van internetvrijheid door de Zweedse regering is nog onverminderd van toepassing: ‘Het tekent zowel het belang van een conferentie over internetvrijheid als de nutteloosheid ervan. Mede door de sponsoring en het uitnodigingenbeleid bepalen bestuurders als Bildt de contouren. Daarbinnen wordt kritiek mondjesmaat toegestaan. Spits is het commentaar op Bildt van Jonathan Zdziarski: ‘Surveillance is an exercise of ownership over man. If you believe in surveillance you’re encouraging slavery.’ Dit geldt ook de conferentie.’ Wel toegelaten deelnemers doen er goed aan om deze Zweedse schijnvertoning over internetvrijheid te mijden. Dat geldt ook de Nederlanders die nu gewaarschuwd zijn.

Foto: President Obama en de Zweedse premier Reinfeldt in Stockholm 2013. Credits: AP.

New World Academy met Jonas Staal, Dirk Poot en BAK

Kunstenaar Jonas Staal zet in Utrecht zijn onderzoek naar de democratie voort. Met zijn langlopend project New World Summit zoekt Staal op het snijvlak van kunst en politiek naar alternatieven voor het vanzelfsprekende. Dat minder dwingend is dan ons altijd voorgehouden wordt. Verandering van het bestaande vraagt langdurige strijd. Hij legt dat alles op een documentaire wijze vast. Als een sociaal architect probeert Staal de marge naar het hart van de samenleving te trekken. Hij is daarin tamelijk succesvol.

In New World Academy bundelen Staal en Maria Hlavajova’s BAK, basis voor actuele kunst hun krachten. Een van de drie sessies (naast ‘Towards a People’s Culture‘ -Filipijnen- en ‘Collective Struggle of Refugees: Lost. In Between. Together.‘ -immigratie en asiel-) is ‘Leaderless Politics‘ -Piratenpartijen- met Dirk Poot als ‘leraar’. Bij de verkiezingen van september 2012 voerde hij de lijst aan van de Piratenpartij met het beste resultaat van alle partijen die het niet haalden. Hem ‘leider’ noemen is ongepast in een partij die inspraak, basisdemocratie en machtsdeling in praktijk brengt. Piraten zweren bij leiderloosschap, maar de stroming brengt krachtige woordvoerders voort als Rick Falkvinge, Christian Engström, Birgitta Jónsdóttir of Poot.

De reader ‘Leaderless Politics‘ geeft bijzonderheden. Vooral het vraaggesprek van Staal met Dirk Poot maakt inzichtelijk waar de Nederlandse Piraten voor staan. Zo willen ze de Senaat opheffen, maar de Tweede Kamer uitbreiden om de controle op de regering te vergroten. Met als bijkomstigheid dat de kiesdrempel lager wordt. Poot herhaalt de kernpunten uit het programma en gelooft in het digitale instrument dat ‘Liquid Democracy‘ heet en als opzet heeft de burgers bij de politiek te betrekken en de besluitvorming te decentraliseren. Poot gelooft nog steeds in een internet dat van de burgers is en als instrument voor democratisering kan worden ingezet. En: ‘Het gaat om de ontwikkeling van een zelfvernieuwende politieke structuur die rechten garandeert en in zich draagt dat niemand inbreuk maakt op die rechten.’  We zullen het zien. Lees de reader en bezoek de tentoonstelling bij BAK in Utrecht die tot 23 december te zien is. Raadpleeg het programma.

Foto: Logo New World Academy

Falkvinge ziet perspectief in een vrij internet. Terecht?

De Zweedse oprichter van de Piratenpartij Rick Falkvinge wijst op de paradox van het internet. Onze ouders en grootouders stuurden elkaar per post brieven die niet door de overheid gelezen werden. Nu hebben we het internet dat dat als een symbool van openheid en transparantie leidt tot spionage, beperkingen, vervolgingen en detenties. Falkvinge erkent de paradox, maar ziet de werelden van openheid en restricties naast elkaar bestaan. Dat houdt zicht op een internet waar fundamentele vrijheid mogelijk is. De autoritaire greep naar de macht door het Amerikaanse ‘keizerrijk’ verklaart-ie door de wetmatigheid dat alle keizerrijken uiteindelijk instorten. Onder verwijzing naar de slechte economische situatie van de VS verklaart Falkvinge de spionage door de Amerikanen als een overlevingsstrijd. Of liever gezegd: een vertraging van de ineenstorting.

Falkvinge probeert hoop op een vrij internet te bieden door de Amerikaanse greep naar de macht als een afwijking in de geschiedenis op te vatten. Dat zicht op hoop is verklaarbaar omdat internetvrijheid een kernpunt van Piratenpartijen is. Maar heeft-ie gelijk? De Amerikanen hebben door de samenwerking met techbedrijven als Apple, Microsoft, Yahoo en Microsoft het internet wereldwijd in hun greep gekregen. Een nieuw keizerrijk met (nu nog) minder technische middelen als China streeft echter precies dezelfde greep na. En ook de bondgenoten van de VS werken er actief aan mee onder het volle besef dat ze de fundamentele vrijheden op internet inperken. Een andere wetmatigheid is dat machten nooit vrijwillig macht inleveren. Zelfs als bestaande ‘keizerrijken’ instorten ontstaan er nieuwe die hun burgers via het internet in hun greep zullen willen houden. Moeten we niet constateren dat het internet als vrijplaats een achterhaald begrip is geworden?

NSA oogst nog steeds online gegevens. Obama poogt af te leiden

Glenn Greenwald en Spencer Ackerman van The Guardian komen opnieuw met onthullingen over de NSA-spionage. Gegevens over het email en internet gebruik van Amerikanen werden door staatsveiligheidsdienst NSA opgeslagen. Deze metadata geven de bijzonderheden over betreffende emails, maar niet de inhoud. Het programma begon in 2001 onder president Bush en werd voortgezet onder president Obama. In 2011 is het in de oude vorm stopgezet, maar documenten tonen aan dat het is voortgezet en in december 2012 nog liep. Het internet wordt nog steeds door de NSA ‘gemijnd’. Andere documenten tonen aan dat voor september 2013 zelfs enkele uitbreidingen van het programma om metadata te verzamelen gepland staan.

De Zweedse activist en oprichter van de Zweedse Piratenpartij Rick Falkvinge wijst erop dat het niet gaat om de klokkenluider of de journalist die het verhaal publiceerde maar om de overtredingen door de Amerikaanse overheid. In een publicitaire afleidingsactie probeert de regering-Obama met inzet van ‘waterdragende’ journalisten die de overheid dienen en politici van beide grote partijen de aandacht te verleggen naar Edward Snowden of journalist Glenn Greenwald. Het is de taak van verantwoordelijke media om het oog op de bal te houden: de illegale spionage door de NSA die onder de presidenten Bush en Obama praktijk werd.

Foto: De presidenten Bush en Obama met echtgenotes.

Europa schrikt wakker uit American Dream van cyberspionage

De verontwaardiging van het College bescherming persoonsgegevens (CBP) over het onrechtmatig verzamelen van internetgegevens is opvallend. Professionele boosheid, want voor een langlopend programma van cyberspionage door de Amerikaanse overheid wordt al jaren gewaarschuwd. Het bereikte tot nu toe nauwelijks het grote publiek omdat de gevestigde media de signalen negeerden. Volgens de NOS vraagt voorzitter Jacob Kohnstamm van het CBP de Europese commissaris Reding in een brief om opheldering. Kohnstamm is voorzitter van het uitvoerend Comité van toezichthouders. Kohnstamm heeft nu voor het eerst zwart-op-wit gegevens in handen waarmee hij concrete vragen kan stellen die niet genegeerd kunnen worden.

Ook D66 en GroenLinks uiten in het openbaar nu hun zorgen over de aantasting van de privacy door de VS en de effecten die het heeft voor Europeanen. D66-Europarlementariër Sophie in ‘t Veld meent dat de Europese Unie zich niet langer de regels moet laten voorschrijven door de VS en dat de mogelijkheden van het spionageprogramma PRISM moeten worden ingeperkt. GroenLinks-Europarlementariër Judith Sargentini wil dat Europese bedrijven zich niet langer ondergeschikt maken aan Amerikaanse wetgeving die de privacy van Europese burgers aantast. Beide Europarlementariërs zijn van mening dat het absurd is dat Amerikaanse wetgeving over de Europese heen kan gaan. En het meest absurd is dat dit al sinds 2003 bij het aannemen van de Patriot Act aan de gang is en de Europese politiek pas 10 jaar later opschrikt. De Zweedse piraat Rick Falkvinge merkt op dat activisten en Piratenpartijen dit al jarenlang roepen. Aan dovemansoren gericht.

Onder president Obama zijn de privacy en de openbaarheid sterk aangetast. Omdat geheime programma’s ook na jaren niet openbaar worden gemaakt is een vergelijking lastig te maken. Worden de burgerrechten nu bijvoorbeeld meer ingeperkt dan onder president Bush? Het lijkt er wel op. De technische mogelijkheden zijn de laatste jaren toegenomen. En onder Obama worden meer klokkenluiders aangepakt (‘crack down’) dan onder alle andere presidenten  na de Tweede Wereldoorlog samen. Glenn Greenwald legt het uit.

Carl Bildt komt door onderdrukking op voor internetvrijheid

Internetactivist en onafhankelijk denker Jacob Appelbaum sprak de Zweedse minister van Buitenlandse Zaken Carl Bildt op het Stockholm Internet Forum en vroeg hem om Julian Assange en Bradley Manning te steunen. Bildt weigerde. Frits Timmermans vraagt om een debat tussen de twee. Jammer dat het minister Frans Timmermans niet is. De Zweden zitten politiek verschanst in hun onderhorigheid aan de VS en cultureel in hun militant feminisme dat niemand doorgrondt. Julian Assange zit verschanst in de Ecuadoriaanse ambassade in Londen en geeft journalisten zijn visie. De Zweedse regering zegt een oplossing uit deze patstelling te willen, maar maakt dit niet geloofwaardig door elke poging tot een overeenkomst te saboteren.

Om het nog erger te maken dan het al is deed Carl Bildt in een panel op de SIF-conferentie de uitspraak dat afluisteren van internet door overheden verenigbaar is met de vrijheid van meningsuiting omdat het ‘discreet uitgevoerd’ wordt. Dat deed meteen volop stof opwaaien op internet, zoals op het blog van Rick Falkvinge. Het idee van minister Bildt dat volledig toezicht dat stiekem gebeurt de burger dient is veelzeggend. Het tekent zowel het belang van een conferentie over internetvrijheid als de nutteloosheid ervan. Mede door de sponsoring en het uitnodigingenbeleid bepalen bestuurders als Bildt de contouren. Daarbinnen wordt kritiek mondjesmaat toegestaan. Spits is het commentaar op Bildt van Jonathan Zdziarski: ‘Surveillance is an exercise of ownership over man. If you believe in surveillance you’re encouraging slavery.’ Dit geldt ook de conferentie.

Foto 1: Tweet van WikiLeaks, 21 mei 2013

Foto 2: Tweet van Jacob Appebaum, 21 mei 2013.

IJslandse piraten succesvol bij nationale verkiezingen

Birgitta Jónsdóttir, Jón Þór Ólafsson en Helgi Hrafn Gunnarsson zijn volgens recente uitslagen gekozen in het IJslandse parlement, de Alþing voor de Piratenpartij (Pírötum). De partij haalde met 5,1% net de kiesdrempel van 5%. Het is voor het eerst dat Piraten in een nationaal parlement zijn gekozen. Zoals alle Piratenpartijen hebben de IJslandse piraten als focus de vrijheid van meningsuiting, transparant bestuur, bescherming van de burgerrechten en het tegengaan van censuur en het waarborgen van de informatievrijheid.

Volgens de Zweedse piraat Rick Falkvinge is de prestatie van de piraten bijzonder omdat de partij pas negen maanden geleden werd opgericht. Dus een perfecte perceptie. Maar Falkvinge herinnert eraan dat de partij een voorgeschiedenis heeft. Oprichtster van de Piratenpartij is de publiciste, ontwerpster en Wikileaks-supporter Birgitta Jónsdóttir die eerder lid was van de bewegingen ‘van onderop’ Citizens’ Movement en The Movement. Het gedachtengoed komt niet uit de lucht vallen en is mede door de IJslanders vormgegeven. Het resultaat voor de Piratenpartij kan opgevat worden als herschikking van de non-conformistische stem.

In het gevecht om deze stem mengde zich ook de burgemeester van Reijkjavik Jón Gnarr van de Best Party die vorige week op een conferentie in Kazan officieel is geintegreerd in de Internationale Piratenbeweging. Met de nationale partij Bright Future (Björt framtíð) haalden deze andere piraten 8,3% van de stemmen. Met Brynhildur Pétursdóttir, Páll Valur Björnsson, Guðmundur Steingrímsson, Róbert Marshall, Óttarr Proppé en Björt Ólafsdóttir heeft de meer klassiek-linkse Bright Future zes vertegenwoordigers in de Alþing. Zodat er in totaal negen vertegenwoordigers van Piratenpartijen in het IJslandse parlement zijn gekozen. Overigens zijn de verkiezingen gewonnen door centrumrechts dat centrumlinks aflost. Bjarni Benediktsson is beoogd premier.

Valt uit de resultaten van de IJslandse piraten iets te leren voor andere Piratenpartijen, zoals de Nederlandse? Waarschijnlijk is het nog te vroeg voor een analyse, maar niet onbelangrijk lijkt dat het aanspreken van de non-conformistische stem in andere partijen een succesvolle electorale strategie kan zijn. Voor Nederland valt te denken aan de achterban van GroenLinks, D66 en SP. Daarnaast zijn krachtige personen als Birgitta Jónsdóttir, Jón Gnarr of Óttarr Proppé niet bang om zich aanspreekbaar op te stellen en zich zichtbaar te maken voor de kiezers. Precies waar het de Nederlandse piraten aan ontbreekt. Ze zijn sinds september 2012 onzichtbaar in het publieke debat en bouwen zo geen voorgeschiedenis voor een heldere toekomst op.

Foto: Logo van de IJslandse Piratenpartij Pírötum.

Europarlement: Voorzitter Schulz en ICT-afdeling nemen een loopje met de democratie

Oud-hoofd van de koepel van Internationale Piratenpartijen Andrew “K’Tetch” Norton komt op Rick Falkvinge’s site terug op de blokkade door de ICT-afdeling van het Europarlement van protestmails tegen de resolutie ‘Eliminating gender stereotypes‘. Daarmee hadden zonder afdoende definitie allerlei vormen van ‘pornografie’ in de media verboden kunnen worden. De internetvrijheid was in het geding. Critici noemden de blokkade onaanvaardbaar. Norton analyseert de brief die de Zweedse Europarlementariër Christian Engström gisteren van parlementsvoorzitter Martin Schulz kreeg. Zijn conclusie is dat  Schulz niet kan rekenen, geen verstand van technologie heeft, noch het belang inziet van de mogelijkheid om gekozen vertegenwoordigers te benaderen. Christian Engström vindt het triest dat voorzitter Schulz protestmails als spam karakteriseert.

Op 11 maart werd de resolutie in het Europarlement met aanpassingen aangenomen. Met de scherpste kantjes eraf. Niet langer werden ‘alle vormen van pornografie in de media‘ verboden. Vanaf 6 maart had Falkvinge blijkbaar niet voor niets tot actie opgeroepen. Op zijn site gaf-ie hier en hier voorbeelden van protestmails die aan Europarlementariërs gestuurd konden worden. Norton concludeert dat er van 6 tot 9 maart zo’n 710.000 e-mails werden verstuurd, waarvan er 457.000 werden geblokkeerd. Die bereikten de Europarlementariërs niet. Hij meent dat dit voor een instelling als het Europarlement met meer dan 6600 werknemers niet een overweldigend aantal is. Het gaat om 754 Europarlementariërs die op verschillende dagen benaderd werden.

Europarlementsvoorzitter Martin Schulz kan nog vergeven worden dat-ie geen verstand van informatica en cijfers heeft. In de brief van 8 april aan Engström stelt Schulz dat de betreffende 457.000 e-mails in verband met het rapport over ‘Eliminating gender stereotypes‘ werden geblokkeerd. Maar een tweet van 8 maart 2013 van het Europarlement zegt dat de inhoud er niks mee te maken heeft. Wie liegt er, Schulz of de tweet?

Daarbij komt dat Martin Schulz niet noemt dat de meeste protestmails via de inzet en betrokkenheid van de Nederlandse piratenpartij en de Zweedse politieke activist Rick Falkvinge tot stand kwamen. Niks spam dus. Zoiets heet in normaal taalgebruik ‘activisme’ of ‘politieke actie’. Volstrekt aanvaardbaar in het openbare debat, maar blijkbaar niet in het Europarlement. Schulz en de ondersteunde staf van het Europarlement hebben de schijn tegen dat ze uit politieke motieven mails die bedoeld waren om te protesteren tegen een resolutie over stereotyperingen en pornografie in de media op oneigenlijke gronden hebben geblokkeerd. Dat geeft zeer te denken over het democratisch gehalte van Europarlementsvoorzitter Schulz en z’n ICT-staf.

Foto 1: Rick Falkvinge in het Europarlement

Foto 2: Uit het Europees Verdrag voor de rechten van de Mens: Artikel 10 over de vrijheid van meningsuiting.