Doug Wead: Romney dreigde Ron Paul met publicitaire A-bom

De ‘Senior 2012 Campaign Adviser’ van Ron Paul Doug Wead ziet de huidige VS als een staat waar de staatsmacht te groot is geworden en individuen bedreigt. De VS vertoont fascistische trekken. En voordat het beter wordt zal het eerst erger worden. Wead heeft vertrouwen in de jeugd en de tegenbeweging. Hij verklaart (15’20”) voor weaerchange.org waarom Ron Paul Mitt Romney niet heeft aangevallen. Romney dreigde Ron Paul met een publicitaire A-Bom die zijn naam en de libertarische beweging voorgoed zou vernietigen.

Debat over Assange tekent Amerikaans nationalisme

Amerikanen overschatten hun eigen kwaliteiten als het over de stand van hun democratie gaat. Die belijden ze als een geloofsartikel. Maar de praktijk is anders. Amerika staat 47ste op de Press Freedom Index 2011/2012 van Reporters Without Orders, hoewel Justin Danfof serieus meent dat de VS de meest vrije pers van de wereld hebben. Op een Human Rights Index uit 2010 van het Spaanse The School for a Culture of Peace staan de VS tussen China en Zimbawe, ver verwijderd van de Europese landen, Canada of Nieuw Zeeland. Da’s de realiteit.

Julian Danhof is verbonden aan de conservatieve think tank National Center for Public Policy Research. De meer liberale Peter van Buren ontzenuwt de halve waarheden van Danhof en claimt als een echte sporter de winst in het debat. Van Buren gaat uit van de feiten en niet van het geloof in de Amerikaanse democratie.

Merkwaardig aan het debat is dat de conservatieve Danhof de positie van president Obama verdedigt en Van Buren daarin volop bressen slaat. Hoe gelukkig kan Obama met zo’n medestander zijn? Ondubbelzinnige kritiek op Amerikaanse overheidsfunctionarissen en politici in de kwestie Assange valt doorgaans slechts te horen bij Russia Today, dit geval het Chinese CCTV of progressieve nieuwsmedia als Democray Now! of The Young Turks Network. De eersten met geopolitieke bedoelingen, de laatsten vanwege de mensenrechten.

Peter van Buren merkt op dat president Obama meer dan zijn voorgangers grove middelen inzet om de staatsveiligheid te verdedigen en rechten van klokkenluiders negeert. De bejegening van Julian Assange en Bradley Manning door het Amerikaanse establishment tekent de stand van de Amerikaanse democratie. Ontdaan van grenzeloze zelfoverschatting is dat weinig om trots op te zijn. Bizar is dat een internationaal georiënteerd land als de VS zo in zichzelf gekeerd zijn dat het niet meer weet waar haar grenzen liggen.

Obama verspeelt onze steun zonder dat we het willen weten

Waar komt het misverstand vandaan dat president Obama de wereldvrede dient? Zet de Nobelprijs voor de Vrede ons op het verkeerde been en zien we zijn oorlogshitserij niet? Columnist Glenn Greenwald maakt in een vergelijking tussen Obama en presidentskandidaat Mitt Romney aannemelijk dat van laatstgenoemde een voorzichtigere buitenlandse politiek te verwachten valt. Onder Obama is een aanval op Iran waarschijnlijker dan onder Romney: ‘We weten dat de Amerikaanse kiezers en wereldleiders Obama buitengewone ruimte laten als het gaat om dodelijke drone aanvallen, juist vanwege zijn politiek, karakter en achtergrond‘.

Met name voor links is het een omslag in het denken om zich te realiseren dat de wereldvrede beter gediend wordt met de kandidatuur van Romney. Onbegrijpelijk staan progressieve media nog steeds aan de kant van Obama. Ze dienen hem zelfs door zijn vijanden als Julian Assange onbeschaamd aan te vallen. Romney vol gebreken, aarzelingen en onhandige optredens is geen cowboy als Bush, maar Obama is dat wel. Romney lijkt op president Gerald Ford. In de media valt dat niet terug te vinden. Electoraal en politiek wringt het dat Barack Obama zich moet bewijzen tegenover de conservatieven. Terwijl die op Mitt Romney minder grip hebben.

Glenn Greenwald wijst op een volgens hem over het hoofd gezien CIA-memo uit 2010. Door WikiLeaks in 2010 geopenbaard. Het gaat erover hoe de populariteit van Obama gebruikt wordt om de publieke opinie in Europa te manipuleren voor de Afghaanse oorlog. De val van het kabinet Balkenende-Bos toont volgens de CIA de kwetsbaarheid van de steun voor de ISAF-missie. Ook in het belangrijke Frankrijk en Duitsland. En een Nederlands vertrek uit Afghanistan zou ertoe kunnen leiden dat ‘politici elders naar hun kiezers luisteren’.

De vergelijking tussen Obama en Romney kan doorgetrokken worden naar Nederland. Daar wilde linksliberaal GroenLinks bewijzen haar mannetje te staan wat resulteerde in de Kunduz-missie. Wat de partij in het verderf stortte. Men kan raden naar de gesprekken tussen Jolande Sap en de Amerikaanse NATO-ambassadeur Ivo Daalder en het beroep dat Daalder op Sap deed. Alleen ontbreekt in ons land een libertarische stroming die zich vanuit een conservatief wereldbeeld tegen de oorlogen overzee uitspreekt en zich niet door Obama en de Amerikanen laat ronselen. Obama’s geloofwaardigheid is zijn werkkapitaal. Wie stelt dat bij ons aan de orde?

Foto: President Barack Obama and Vice President Joe Biden meet with Combatant Commanders and senior military leadership in the Cabinet Room of the White House, May 15, 2012. (Official White House Photo by Pete Souza)

Commercial Tricky Mitt

Republikeins presidentskandidaat Mitt Romney wordt in een snoeiharde commercial vergeleken met president Nixon, ofwel Tricky Dick. Het wordt gefinancierd door het progressieve MoveOn. De commercial eindigt met een lachende Nixon en een referentie naar zijn ‘I’m Not A Crook’ bekentenis. Later moest Nixon aftreden.

Foto: President Nixon told a White House news conference on June 29, 1972 that the Vietnam War could be over –if the talks “go forward in a constructive and serious way” — by January 20, 1973, when his term of office ends. (UPI Photo/Files)

Waarom Julian Assange wordt uitgewezen naar Zweden

UPDATE 14 juni: Het beroep van Assange tegen zijn uitlevering aan Zweden is vandaag door het Britse Hooggerechtshof afgewezen. Naar verwachting wordt Assange nu tussen 29 juni en 9 juli uitgeleverd aan Zweden. De weg via het Mensenrechtenhof in Straatsburg wordt kansloos geacht. In Zweden wacht hem een streng regime van isolatie en ontbrekende communicatiemogelijkheden. Assange is nooit aangeklaagd. 

Julian Assange mag uitgeleverd worden aan Zweden, zo heeft het Britse Hooggerechtshof beslist. Met een meerderheid van 5 tegen 2. Assange houdt vol dat de sex waarop de beschuldiging is gebaseerd vrijwillig was en dat de beschuldigingen politiek gemotiveerd zijn. De Zweedse aanklager Marianne Ny heeft geen aanklacht geformuleerd. De enige juridische weg die Assange nog rest is het Europees Hof  voor de Rechten van de Mens in Straatsburg. Daarom krijgt Julian Assange twee weken uitstel van de rechter om dat voor te bereiden.

Waarom wordt Assange uitgeleverd? Veel gebeurt achter de schermen tussen wapenhandel, diplomatieke dienst en veiligheidsdienst. Alles wijst erop dat de Zweedse politiek klasse die vuile handen heeft gemaakt onder druk wordt gezet door de Amerikanen. In Europa lijkt Zweden een democratie, maar intern is het een eenpartijstaat. Conservatieve feministes van sociaal-democratische snit leveren het ‘bewijs’ tegen Assange.

De animatie verwijst naar voormalig minister van Justitie Thomas Bodström en toont Claes Borgström. Ze zijn partners in het advocatenkantoor Bodström & Borgström. Borgström doet de zaak van Anna Ardin en Sofia Wilén tegen Assange. Marcello Ferrada de Noli die de Zweedse politiek kritisch volgt ziet overeenkomsten met de zaak van de Chileens-Zweedse operazanger Tito Beltrán. Ook hij werd van verkrachting beschuldigd en onder merkwaardige omstandigheden zonder bewijs veroordeeld. De advocaat was Thomas Bodström. Ook Beltrán kreeg geen steun van zijn geboorteland Chili. Ook Beltrán heeft stevige kritiek op de rechtsgang.

Niemand durft tegen de Amerikanen in te gaan. In Nederland houden politieke partijen die over alles en nog wat hun mening geven, hun mond opvallend stil. Tot nu toe neemt geen enkele partij het voor Assange op. Paradox is dat de Amerikaanse presidentskandidaat Ron Paul het meest kritisch is op staatsbemoeienis. Niet voor niets beschouwt Assange zich net als Paul als libertariër. De staatbemoeienis van de regering-Obama in binnen- en buitenland komt volgens critici intussen overeen met staatsfascisme. Wie zwijgt stemt toe.

Rick Santorum stapt uit race en maakt weg vrij voor Mitt Romney

Republikeins presidentskandidaat Rick Santorum kiest eieren voor zijn geld. Voordat het partijestablishment hem kan verwijten de eenheid te beschadigen schort-ie zijn campagne op. Wat hij ervoor terugkrijgt is gissen. Er zijn volop speculaties over zijn toekomst. Een post in de regering Romney? Een voorkeurspositie in de races van 2016 of 2020? Met 53 jaar is Santorum nog relatief jong. Maar zoals Nate Silver in de NY Times opmerkt kan de nominatie 2012 achteraf het hoogtepunt van zijn politieke carrière blijken te zijn geweest.

De concurrentie is groot. Met senator Marco Rubio (41) van Florida, vertegenwoordiger Paul D. Ryan (42) van Wisconsin, ex-gouverneur Jeb Bush (59) van Florida, gouverneur Bobby Jindal (41) van Louisiana, gouverneur Chris Christie (49) van New Jersey, nieuwe sterren die de komende 4 of 8 jaar opkomen en mogelijk de vice-president van Mitt Romney. Kroonprinsen rollen niet bij voorbaat de rode loper voor Rick Santorum uit.

Zeker niet omdat Santorum zich buiten de hoofdstroom van de partij beweegt omdat-ie zich op conservatief-evangelische kiezers richt en daardoor een te smalle basis heeft. Middengroepen bereikt-ie niet. Hij zaait verdeeldheid met controversiële standpunten over euthanasie, abortus of andersdenkenden. De katholiek Santorum zei over te moeten geven van de katholieke  president Kennedy die 50 jaar geleden maatschappelijk de weg voor hem baande. Amerikanen respecteren hun presidenten, schuwen kritiek niet, maar zullen in dit soort extreme verkiezingsretoriek weinig evenwichtigheid en staatsmanschap herkennen.

Santorum verloor de staten Michigan, Illinois, Florida en Ohio waar hij had moeten winnen om een kans te maken. Hij probeerde er een strijd over normen en waarden van te maken, terwijl Mitt Romney focuste op de economie. Vanaf het begin had Santorum een krakkemikkige organisatie die niet op kon tegen de gevulde kas van Romney die hem publicitair weg kon blazen waar-ie dat wenste. Om deze redenen stopt Santorum nu uit de race. Hij heeft met een sterke tegenstander Romney, een vijandig partijestablishment, een slechte organisatie en onvoldoende fondsen, en extreme standpunten en uitspraken het optimale binnengehaald.

Newt Gingrich heeft eind maart zijn staf ingekrompen, maar zegt door te gaan tot de Conventie in Tampa van 27-30 augustus. Al is het maar om het Romney moeilijk te maken. Ron Paul voert meer een campagne voor zijn libertarische programma dan voor zijn kandidatuur. Geruchten dat zijn staf afspraken met de staf van Romney heeft gemaakt over een niet-aanvalsverdrag zijn hardnekkig. Naar verwachting wordt de strijd formeel beslist op 3 juni wanneer er 299 gedelegeerden op het spel staan. De hoop van Gingrich en Paul om ongebonden gedelegeerden voor zich te winnen is theoretisch. Vanaf nu is de focus president Obama.

Foto: Rick Santorum kondigt in een persconferentie aan dat hij zijn campagne opschort, 10 april 2012

Chris Hedges veroordeelt NDAA en beticht Obama van staatsfascisme

Journalist Chris Hedges verzet zich publicitair en juridisch tegen de invoering van de NDAA omdat het recht en burgerrechten opzij zet. President Obama tekende de wet op 31 december 2011. De gevestigde media slikken hun kritiek in en critici worden gemarginaliseerd. De NDAA, ook wel Homeland Battlefield Law geeft de Amerikaanse overheid ongekende macht. Burgers, inclusief journalisten kunnen zonder vorm van proces in een Guantanamo Bay scenario verzeild raken. Hedges beticht de regering Obama van staatsfascisme.

In het artikel ‘The Polite Conference Rooms Where Liberties Are Saved and Lost‘ vergelijkt Hedges de NDAA met de regering Reagan die een actief programma van desinformatie en manipulatie had om journalisten onschadelijk te maken. Hedges ziet onder Obama hetzelfde gebeuren. Opvallend is dat op Ron Paul na de Republikeinse presidentskandidaten Barack Obama hier tot nu toe niet op hebben aanvallen.

Vage en brede formuleringen van de NDAA maken het mogelijk om burgers op vage aanklachten vast te zetten. Zo kan de NDAA die bedoeld is om terrorisme te bestrijden ook iemand die ‘substantial support even to ‘associated forces” geeft vastzetten. Dat opent de willekeur, want wat is dat? Hieronder kon ook een journalist vallen die over terrorisme schrijft. Hedges ziet er het eind van de constitutionele democratie in.

Op 29 maart 2012 hoorde U.S. District rechter Katherine Forrest argumenten voor een voorlopige voorziening tegen een aantal bepalingen van de NDAA. Activisten, wetenschappers and politici voegden zich in het geding van Chris Hedges, onder wie de bron van de Pentagon Papers Daniel Ellsberg, MIT- professor Noam Chomsky, de IJslandse volksvertegenwoordiger Birgitta Jonsdottir, Kai Wargalla, organisator van Occupy London en Alexa O’Brien, organisator van de in New York-gevestigde activistische groep U.S. Day of Rage.

Regeringsadvocaten beweerden vorige week maandag dat de activisten zich baseren op ‘misverstanden’ over de NDAA. De wet zou niet dienen om de vrijheid van meningsuiting in te perken. Zo zeggen de advocaten dat ‘associated forces‘ begrepen moet worden als gewapende steun. En dat het daarom per definitie activisten als WikiLeaks en Occupy uitsluit omdat dit geen gewapende groepen zijn. Maar volgens een advocaat van de eisers Carl Mayer, zijn de definities van de NDAA zo vaag en in beweging dat dit verder gaat dan juridische definities. En vraagt Mayer waarom is Bradley Manning dan nu gedetineerd terwijl-ie geen geweld gebruikte?