Laatdunkendheid over complotdenkers leidt in kwestie Epstein tot blinde vlek bij gevestigde journalistiek die samenzwering uitsluit

Ik heb geen goede woorden over voor een stuk van 12 augustus van Bas Soetenhorst in Het Parool. Ik vind het gemakzuchtig. Het tekent het spagaat van Nederlandse journalisten die op afstand staan van de Amerikaanse én de Nederlandse samenleving en in een Atlantisch niemandsland hun waar slijten. Hieronder geef ik mijn reactie weer die ik plaatste op de FB-account van Het Parool bij dit onderwerp. Links zijn toegevoegd.

Er is ook wel wat gebeurd, beste Bas Soetenhorst, namelijk de onverwachte, verrassende en de in-alle-gevallen-te-voorkomen dood van een van de meest spraakmakende personen van de VS met sterke lijnen naar de politiek. Het is als de bezwering in een theaterstuk dat herhaalt ‘DAT mag niet gebeuren’ met als uitkomst dat DAT waarvan iedereen weet dat het niet mag gebeuren uiteindelijk toch gebeurt.

Als dat dan gebeurt roept dat vragen op over een samenzwering. Want regels en afspraken van overheidsdiensten zijn geschonden en Epstein stond bekend als iemand die met geld de rechtsgang en personen die toezicht op de rechtsgang hadden manipuleerde, zoals in Florida in 2007 waar hij onterecht wegkwam met een lichte straf. Epstein heeft een spoor van onregelmatigheden nagelaten in het Amerikaanse rechtssysteem dat nog steeds niet volledig in kaart is gebracht. Waarom is het merkwaardig om te veronderstellen dat hij dat tot en met zijn dood heeft volgehouden?

Epsteins dood verdient een grondige en onpartijdige analyse en meer dan een stuk van een correspondent die dualistisch denkt in zwart-wit tegenstellingen, de feiten verkeerd voorstelt en zo zelf complottheorieën de wereld instuurt waar hij klaarblijkelijk zijn neus voor ophaalt alsof er wat smerigs aan de schoen van de ander kleeft, terwijl het zijn eigen schoen betreft.

Het is zeker zo dat er verschillende kampen zijn, te weten het Clinton en het Trump kamp die proberen de ander de zwarte piet door te schuiven. Waarbij het kamp Trump het hardst van leer trekt. Maar er is ook een derde kamp van onafhankelijke, neutrale hoogleraren, opinieleiders, journalisten en politici buiten de hoofdstroom van de partijpolitiek om die een rechtsstatelijke invalshoek kiezen. Wat trouwens te denken van progressieve Democraten en Never Trumpers conservatieven (type Max Boot, Bill Kristol, George Will) die zowel niks moeten hebben van Bill Clinton als Donald Trump? Uw dualisme komt niet overeen met de realiteit.

Het is onjuist dat Joe ‘Morning Joe’ Scarborough de schuld bij de Russische Federatie legt. Hij is zoals u weet een voormalige Republikeinse, conservatieve Huis-vertegenwoordiger uit Florida die samen met zijn toenmalige partner en huidige echtgenote Mika Brzezinski bevriend was met Trump, maar afstand van hem heeft genomen en zijn weerzin voor Trump niet verbergt. Scarborough schreef in een tweet op 10 augustus: ‘A guy who had information that would have destroyed rich and powerful men’s lives ends up dead in his jail cell. How predictably…Russian.‘ Daarop antwoordde Ben Norton: ‘Billionaire pedophile Epstein died, and this celebrity “journalist” immediately blames Russia, without a scintilla of evidence’. Daar antwoordde ik op: ‘Ben, you are a bad reader. Joe does not accuse the Russians of having killed Epstein, but concludes that it is a mo that Russians use. He is right in that because the Kremlin makes enemies disappear. Died under suspicious circumstances in the US: Sergei Krivov and Mikhail Lesin.’ Bas Soetenhorst is ook een slechte lezer die de nuance mist.

Soetenhorst gaat voorbij aan de rol van Justitieminister William Barr die in zijn handelen er de afgelopen maanden voor heeft gezorgd dat het wantrouwen jegens hem, president Trump en de overheid is toegenomen. Barrs rol is essentieel en kan in een serieus verslag niet ongenoemd blijven. Vastgesteld is dat Barr bij zijn eigenmachtige presentatie van het Mueller-rapport de bevindingen eruit verkeerd en onvolledig voorstelde om succesvol de publieke opinie te kunnen manipuleren. Zelfs media als de The New York Times en in Nederland de NRC trapten in de ’spin’ van Barr, wat me overigens in conflict met de NRC-Ombudsman bracht die ik lichtgelovigheid verweet en die me achteraf moest toegeven dat de berichtgeving in zijn krant niet optimaal was geweest. Als de gevangene Lewis Kasman in de gevangenis in Manhattan waar Epstein was opgenomen in de New York Post van 11 augustus 2019 verklaart dat hij met eigen ogen zag dat minister Barr twee weken geleden deze faciliteit bezocht, dan voedt dat het complot nog verder. Het is hoogst ongebruikelijk dat een minister een gevangenis bezoekt. Wat had Barr daar te zoeken?

Waar dient journalistiek voor? Het is uit uw artikel niet op te maken, Bas Soetenhorst. U maakt zich er makkelijk vanaf door de boevenstreken van Donald Trump tegenover de boevenstreken van Bill Clinton te zetten. Klaar, met een commentaar van een mediadeskundige als uitsmijter.

Nee, u verklaart niks en zet de relevante vragen in het verkeerde frame. Ja, er zijn complotdenkers, maar er zijn ook denkers die verder denken, maar vooralsnog een samenzwering niet uitsluiten. Daardoor vergeet u dat er onafhankelijke waarnemers en onderzoekers zijn die aan de hand van de feiten de waarheid boven tafel willen krijgen zonder met een partijpolitiek vingertje te wijzen of op voorhand de waarheid te weten. Wat een zorgvuldige journalist behoort te doen is een verklaring zoeken voor een verschijnsel dat vele vragen oproept. Laten we niet te snel tot conclusies komen, maar alle feiten onderzoeken. Schaamt u zich niet voor de ondertitel van uw stuk: ‘voer voor complotdenkers’ dat morele arrogantie combineert met intellectuele luiheid?

De vragen die op antwoord wachten zijn onder meer de volgende: Wie heeft Epstein geholpen bij het voorbereiden van de uitvoering van zijn daad, wie heeft gezorgd voor het beëindigen van het verscherpt toezicht en wie heeft ervoor gezorgd dat een celgenoot werd overgeplaatst? Daarover bestaan theorieën die niet over de zelfmoord zelf gaan. Ofwel, zonder hulp van buitenaf en met verscherpt toezicht had Epstein nooit zelfmoord kunnen plegen. Daar zijn de deskundigen die het reilen en zeilen van het Manhattan Correctional Center kennen het over eens. Ook als blijkt dat Epstein zelfmoord heeft gepleegd -wat waarschijnlijk is- is er nog geen antwoord op de vraag hoe en waarom hij zelfmoord kon plegen.

Het is gezien de grote belangen en de meedogenloosheid van Trump en Barr op dit moment niet uit te sluiten dat er sprake is van een samenzwering. Besef dat Trump zeer waarschijnlijk in de gevangenis belandt als hij in 2020 niet herkozen wordt en daarom alle middelen inzet om grip op Justitie te houden. Het gaat in deze kwestie niet om het ‘gewone’ type samenzwering van malcontenten, eenzame gefrustreerden en idioten met een aluminium hoedje op die de feiten laten volgen uit een eigen mening of een opgelegde mening van populistische media, maar om het type samenzwering dat een conclusie laat volgen uit de feiten en die raakt aan hogere politiek. Vergelijk het met de Iran-Contra-affaire of het Watergate-schandaal die uiteindelijk werkelijk bleken te zijn gebeurd. Dat bleek onder meer na onderzoek van journalisten.

Foto’s: Schermafbeelding van stukken uit het artikelDe dood van miljardair Jeffrey Epstein: voer voor complotdenkers’ van Bas Soetenhorst in Het Parool, 12 augustus 2019.

Jeffery Epstein dood gevonden in cel terwijl hij onder verscherpt toezicht stond. Aannemelijk dat het om een samenzwering gaat

Update: Volgens berichten in onder meer de New York Times stond Epstein sinds 29 juli 2019 niet onder verscherpt toezicht in het federale Metropolitan Correctional Center in Manhattan waarin hij was opgenomen. Onduidelijk is waarom dat zo is, des te meer omdat hij enkele weken geleden in zwaargewonde toestand op de vloer van zijn cel was aangetroffen met verwondingen aan zijn nek. De titel van de tekst bedoelt te zeggen dat Epstein procedureel onder verscherpt toezicht stond. Om onduidelijke en onverklaarbare redenen was dit echter gestopt. Dat laatste blijkt pas achteraf en vele verantwoordelijken zeggen dat dit een onaangename verrassing voor hen is. Of ze de waarheid spreken is onderwerp van discussie en moet onderzocht worden. 

Ik ben geen aanhanger van complottheorieën, maar de dood van Jeffrey Epstein roept vragen op. Hij hing zich vanochtend op in zijn cel in New York, terwijl hij onder toezicht stond voor zelfmoord (suicide watch). Of hij nou vermoord is of het hem toegestaan werd om zelfmoord te plegen komt op hetzelfde neer. Hij zwijgt en kan niet getuigen in de komende rechtszaak. Er wordt geen gerechtigheid gedaan, hoewel er documenten (Epstein’s black book) en getuigenissen zijn die wellicht kans op reconstructie bieden. Maar de bron is weg.

Epstein werd niet alleen beschuldigd van misbruik van minderjarige kinderen, maar was ook de organisator van sexfeesten waar invloedrijke personen aan deelnamen. Hij werd ook beschuldigd van chantage. Donald Trump, Bill Clinton en de Britse prins Andrew zijn de namen die genoemd worden. Moet dat onrecht worden uitgewist en in de doofpot worden gestopt? Daar lijkt het sterk op. Het handelen van justitieminister William Barr wekt weinig vertrouwen en een onafhankelijk onderzoek naar de omstandigheden van de doodsoorzaak zal door hem geblokkeerd worden. Zoals hij ook de berichtgeving over het Mueller-rapport manipuleerde.

Wereldwijd halen vele belangrijke personen opgelucht adem. Het gevaar is geweken dat ze er door Epstein bijgelapt worden. Ze moeten nu alleen nog afwachten of ze niet op een andere wijze aangeklaagd worden. De verliezer is de gewone Amerikaanse burger en het rechtssysteem dat op federaal niveau door de regering Trump steeds meer gecorrumpeerd wordt. Iedereen is gelijk, maar de machtigen zijn gelijker. Zoals altijd.

Oekraïense oud-president Janoekovitsj nu gezocht door Interpol

yan

Op verzoek van de Oekraïense regering is de vorige Oekraïense president Viktor Janoekovitsj door een speciale commissie van Interpol op een lijst van gezochte personen gezet, aldus een bericht in Kiyv Post. De zogenaamde Red Notice. Ook zijn zoon Oleksandr en de oud-premier Mykola Azarov zouden op de lijst gezet zijn, maar die zijn op dit moment op de site van Interpol nog niet terug te vinden.

Nog een maand geleden weigerde Interpol om Janoekovitsj en zes oud-leden van zijn regering een Red Notice te geven. Interpol vreesde dat het verzoek van Oekraïne politiek gemotiveerd was. Janoekovitsj bevindt zich in Rusland waar hij onlangs door regisseur Oliver Stone geïnterviewd  werd voor een documentaire over zijn eigen leven. Praktisch betekent dit als Rusland hem niet uitlevert aan Oekraïne hij Rusland niet kan verlaten.

De kritiek dat Interpol zich politiek laat gebruiken komt niet uit de lucht vallen en heeft wel enige grond. Zo kreeg Julian Assange van Interpol zonder dat er ook maar ergens een aanklacht tegen hem liep een Red Notice aan zijn broek of de West-Iriaanse vrijheidsstrijder Benny Wenda, terwijl de Libische leider Moammar Kadaffi het nooit verder schopte dan een Orange Notice. Interpol weet niet altijd de vermenging van opsporing en politieke actie te vermijden, en krijgt daar volop kritiek voor. Dat verklaart de aarzeling over Janoekovitsj.

Omdat Oekraïne het meest corrupte land van Europa is en politiek en bedrijfsleven er vast verstrengeld zijn heeft de Oekraïense regering waarschijnlijk overtuigend aan kunnen tonen dat oud-president Janoekovitsj de wet heeft overtreden en georganiseerd geld uit de staatskas verduisterd heeft. Er zijn dus in dit geval genoeg niet-politieke redenen om hem op te pakken en te berechten. Maar met plaatsing op de Red Notice lijst van politieke figuren als Janoekovitsj, Assange of Wenda -of wie weet huidige Oekraïense machthebbers- maakt Interpol zich telkens weer kwetsbaar. Het kan niet echt de schijn wegnemen een onderonsje te zijn van machtige landen die Interpol onder druk zetten en misbruiken om hun eigen politieke agenda door te voeren.

Foto: Schermafbeelding van een Red Notice van de Oekraïense oud-president Viktor Janoekovitsj die gezocht wordt door Oekraïne, 12 januari 2015.

Wat leert de Amerikaanse politiek van de dood van Eric Garner?

Hoogleraar Mary Frances Berry legt glashelder uit dat de Amerikaanse politie weinig voortgang maakt. Daar helpen geen commissies of cameratoezicht aan die geen gerechtigheid brengen, maar eerder een afleiding vormen om niets te veranderen. Aanleiding zijn de incidenten met de politie waarbij Afro-Amerikanen om het leven komen. Zoals de zwarte Eric Garner die in New York illegaal sigaretten verkocht, door meerdere politie-agenten werd gevloerd en onder het tot negen maal uitroepen van ‘Ik krijg geen adem’ (I can’t breathe) zo stevig in de houdgreep werd genomen dat-ie stikte. Het werd door een medestander op camera vastgelegd.

Agent Daniel Pantaleo werd door een Grand Jury niet aangeklaagd. Dat leidde deze week tot protesten. Het niet aanklagen van Pantaleo versterkt het vermoeden dat de politie de hand boven het hoofd gehouden wordt. Het ongenoegen is breder dan een protest van de Afro-Amerikaanse gemeenschap alleen. Zoals Mary Frances Berry zegt is het een politiek probleem. Dat moet eindelijk eens aangepakt worden. Tevens zijn er afleidingen die beweren dat het niet om racisme gaat, maar dat Garner stierf omdat-ie te dik was. Of man was. Crazy.

Petitie voor vrijlating Saoedische activiste Souad Al-Shammary

ch1

ch2

De petitie ‘Free Souad Al-Shammary’ roept op Change.org op om deze Saoedische mensenrechtenactiviste vrij te laten. Ze werd afgelopen week gearresteerd toen ze verscheen op een hoorzitting vanwege een klacht van islamistische geestelijken. Al-Shammary wordt ervan beschuldigd op te komen voor vrouwenemancipatie en de positie van de vrouw, de scheiding van kerk en staat, en de macht en voorrechten van de orthodox-islamitische geestelijkheid ter discussie te stellen. Saoedi-Arabië heeft baat bij een overgang naar democratie en rechtsstaat. Mensenrechtenactivisten als Souad Al-Shammary zijn onmisbaar om dat proces te begeleiden. Daarom moet ze vrijkomen. Ze hoort niet in de gevangenis van de theocratie Saoedi-Arabië thuis. Waar de heerschappij van God en geestelijken die in Zijn naam zeggen te spreken de inwoners gevangen houdt.

Foto’s: Schermafbeelding van petitie ‘Free Souad Al-Shammary’ op Change.org van de Worldwide Women’s Support Circle.

Gods werk in Saoedi-Arabië en bij ISIS. Met dubbelhartig Westers antwoord

beheading-in-saudi-arabia

Saoedi-Arabië heeft dit jaar al 59 mensen onthoofd, zo zegt Vice News in een achtergrondartikel. Meer dan alle westerse gijzelaars bij elkaar die ISIS onthoofd heeft en waarover zoveel te doen was. Westerse landen verdrongen elkaar om het hardst hun ongenoegen uit te spreken en in actie te komen. Het Nederlands parlement veroordeelde ISIS kamerbreed, stuurde vliegtuigen naar Irak, maar onderneemt geen actie tegen Saoedi-Arabië. Dit valt op z’n minst tegenstrijdig te noemen. Wordt dat verschil bepaald door oliebelangen?

Er is een verschil in uitvoering. ISIS benadrukt dat het oorlog voert tegen ongelovigen -alle niet-soennitische moslims- en gaat voor het kalifaat. Het provoceert de reactie van de ongelovigen waarmee het aan profiel en wervingskracht wint. Om fondsen, partners en vrijwilligers binnen te halen. Waar westerse landen in hun eigen profilering graag op ingaan. Hierbij past zelfs de dreiging door ISIS van Europa, maar dat lijkt er in antwoord op de westerse reacties later bijgehaald. De Saoedie’s hoeven minder geweld in te zetten om hetzelfde als ISIS te bereiken omdat ze hun macht al gevestigd hebben. Als het erop aankomt zijn ze even rigoureus als ISIS.

Er is geen verschil in motivatie tussen de Saoedische machthebbers en ISIS, maar toch reageert het Westen er verschillend op. Vice News citeert de Saoedische staatsbeul Mohammed Saad-al Beshi die in 2003 Arab News vertelde zich trots te voelen bezig te zijn met ‘Gods werk’. In het onthoofden van vrouwen zag-ie geen bezwaar, want ‘Ondanks het feit dat ik een hekel heb aan geweld tegen vrouwen, als het om Gods wil gaat, heb ik die uit te voeren’. Dit betreft dus een overheidsdienaar die het Saoedische regeringsbeleid verwoordt. ISIS en Saoedi-Arabië beroepen zich op God. Goed om ze allebei te bestrijden. Of te laten voor wat ze zijn.

Saudi-Arabia-barbaric-blo-389912

Foto 1: Openbare onthoofding in Saoedi-Arabië.

Foto 2: Openbare onthoofding in Saoedi-Arabië.

Indonesië halfslachtig in toelaten sharia regelgeving in Atjeh

32729121e

In de Sumatraanse provincie Atjeh namen wetgevers een wet aan die homoseks verbiedt en gebaseerd is op sharia regelgeving. De wet benoemt dat expliciet: anale seks voor homo’s en het wrijven van lichaamsdelen van vrouwen voor stimulatie. Op overtreding staan maximaal 100 stokslagen. Mensenrechtenactivisten noemen deze wetgeving een enorme stap terug. Amnesty roept op tot actie. De wet is ook van toepassing op niet-moslims. De wetgevers stellen onder meer ook gokken, drinken van alcohol, alleen zijn met iemand van de anders seks die geen partner of familielid is (khalwat), seksuele intimidatie en verkrachting strafbaar.

Stokslagen zijn volgens Amnesty een vorm van wrede, onmenselijke en vernederende straf die volgens het internationaal recht verboden is. Dat wordt omschreven in artikel 7 van het Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten (IVBPR) en het VN-verdrag tegen foltering en andere wrede, onmenselijke of onterende behandeling of bestraffing. Artikel 7 IVBPR zegt: ‘Niemand mag worden onderworpen aan folteringen, of aan wrede, onmenselijke of vernederende behandeling of bestraffing’. Indonesië is op 23 februari 2006 als verdragspartner IVBPR toegetreden en heeft op 28 oktober 1998 de Conventie tegen foltering geratificeerd. Onverklaarbaar is waarom Indonesië een lokale wetgever de ruimte geeft wetgeving te maken die strijdig is met zowel de IVBPR als de Conventie tegen foltering waar het gedragspartner van is.

Daarnaast schendt de criminalisering van vrijwillige seksuele relaties tussen burgers het recht op privacy zoals artikel 17/1 IVBPR zegt: ‘Niemand mag worden onderworpen aan willekeurige of onwettige inmenging in zijn privé leven, zijn gezinsleven, zijn huis en zijn briefwisseling, noch aan onwettige aantasting van zijn eer en goede naam.’ Opnieuw is het onverklaarbaar dat de centrale regering van Indonesië ondanks haar verplichtingen als verdragspartner in de IVBPR deze regelgeving in Atjeh toestaat. Het is van tweeën een: of Indonesië zegt de VN-mensenrechtenverdragen op waarvan het verdragspartner is of het legt de lokale besturen op in de wetgeving deze VN-mensenrechtenverdragen te volgen of overtredingen ervan in te trekken. Wat Indonesië nu klaarspeelt en in Atjeh toelaat is bestuurlijk zwak en politiek halfslachtig en laf.

De totstandkoming van de wetteksten vraagt om satire waarom men kan lachen, maar die welbeschouwd om te huilen is. Je kunt alleen maar medelijden hebben met deze wetgevende moslims die zich vroom achten en hun geloof aan anderen willen opleggen. Om te komen tot wat zij als het goede zien moesten ze door wat ze als een diep dal zullen hebben beschouwd om zich diep te buigen over de problematiek wat homoseks is en hoe dat moet worden gedefinieerd. Om te stijgen in goedheid moesten de moslims eerst afdalen in het boze. In hun verplichting jegens de God van Atjeh verliezen ze de verplichting tegenover de mensheid uit het oog.

Foto: Stokslagen voor een gokkende man in Atjeh op 19 september 2014. Credits: AFP.

Wedzinga bekritiseert de stand van de democratische rechtsstaat

Wicher Wedzinga heeft het niet zo op het establishment en de pretenties over de zogenaamde democratische rechtsstaat en de rechtspraak zonder rechtsongelijkheid en met onpartijdige rechters. Wedzinga chargeert en trekt de claims in het absurde, maar geeft wel te denken. Want de stand van de democratische rechtsstaat is relatief. Onderzoeken wereldwijd over de rechtsstaat, persvrijheid en algemeen welzijn wijzen steevast uit dat Nederland goed scoort in vergelijking met landen waar het slechter is gesteld. Dat beeld klopt waarschijnlijk wel. Dit betekent niet dat Nederland ideaal is en hier geen onrecht, manipulatie of corruptie bestaat. Wedzinga suggereert dat Nederland er vooral goed in slaagt om het onrecht te verhullen en zich tolerant te tonen.

Politieke partijen functioneren als een gesloten en in zichzelf gekeerd circuit. De ruimte die de bewindslieden Opstelten en Teeven op Veiligheid en Justitie voor hun onbarmhartig beleid krijgen is hiervoor symbolisch. J.W. Oerlemans sprak in 1990 over de zelfvoldane parlementaire democratie in het artikel Eén-partijstaat NederlandTekenend voor de stand van zaken van het politiek-filosofische debat is dat het artikel -evenals de brochure Gastarbeid en Kapitaal (1983) van Anton Constandse– zo goed als onvindbaar is op internet en geen deel uitmaakt van het politieke debat. Nederlandse partijpolitiek en media poetsen de fundamenteel kritische denkers weg. Zoals ook Wedzinga in de marge opereert. Zie hier mijn kritiek en oplossingen van anderen.

NOS begrijpt het na vier jaar nog steeds niet: de kwestie-Assange

assa

Waarschijnlijk praat een NOS-journalist de BBC na. Die zegt dat er ‘charges’ (aanklachten) tegen Assange zijn en dat-ie vervolgd wordt. Onzin. Julian Assange wordt niet verdacht van seksueel geweld tegen vrouwen. Hij wordt verzocht naar Zweden te komen om mee te werken aan een politie-onderzoek. Wat hij, z’n advocaten of de Ecuadoriaanse regering al meermalen hebben voorgesteld. Om een uitweg te zoeken voor Assanges verblijf in de Ecuadoriaanse ambassade in Londen. Op voorwaarde dat de Zweedse regering de garantie geeft dat Assange niet uitgeleverd wordt aan de VS. De Zweedse regering heeft formeel de bevoegdheid voor deze garantie, maar verschuilt zich achter de Zweedse aanklager die zo’n garantie niet kan geven. In Zweden is politiek alleen onderhorig aan het recht als het de politiek uitkomt. Het is lastig voor de bureauredacteur van de NOS om het allemaal te begrijpen. De zaak speelt pas sinds augustus 2010. Assange gaan in hoger beroep.

free

Foto 1: Schermafbeelding van NOS-bericht ‘Arrestatiebevel Assange blijft’, 16 juli 2014.

Foto 2: Schermafbeelding van FREE ASSANGE NOW – FAQ, 16 juli 2014.

Democracy Now! interviewt Assange. Is er zicht op gerechtigheid?

Amy Goodman van Democracy Now! interviewt Julian Assange in de Ecuadoriaanse ambassade in Londen. Waar hij tegen zijn zin nu al twee jaar verblijft. Hij is meer dan 1300 dagen zonder aanklacht min of meer gedetineerd. Opmerkelijk in een westerse rechtsstaat, wat Zweden suggereert te zijn maar praktisch niet altijd is. Er is echter beweging in de zaak. De Zweedse overheid kan niet langer vertragen. Sinds 1 juli maakt nieuwe Europese wetgeving het voor verdachten die op een bepaalde manier van hun vrijheid beroofd zijn mogelijk om hun onschuld aan te tonen. Dat bewijs kan naar verluidt de Zweedse politie overleggen. De rechts-conservatieve regering kan zich niet langer aan de rechtsgang onttrekken wat het nu al sinds 2010 doet door Assange te beschuldigingen, maar niet te horen. Assange vermoedt dat Zweden hem zal uitleveren aan de VS waar een geheime Grand Jury een zaak tegen hem heeft voorbereid. Daar dreigt-ie opgesloten te worden zonder zich te kunnen verdedigen. Hier is de volledige versie van het interview te zien.