Richard Clarke bezorgd over Russische inmenging in Amerikaanse verkiezingen. En het uitblijven van initiatieven van Trump

Richard A. Clarke was tot 2003 in verschillende functies adviseur over nationale veiligheid onder de presidenten Ronald Reagan, George H.W. Bush, Bill Clinton en George W. Bush. Met een specialisme in cybersecurity. Hij legt bij Bill Maher uit wat de Russen in de presidentsverkiezingen van 2016 precies hebben gedaan. Hij noemt met name de psychologische oorlogsvoering via sociale media of botnets die succesvol de publieke opinie bespeelde. En Trump aan de winst hielp. Clarke constateert dat het Witte Huis geen enkele initiatief neemt om herhaling van de grootschalige Russische inmenging in komende verkiezingen (2018-2020) te voorkomen. Want president Trump was de begunstigde van die Russische inmenging en heeft er mede zijn verkiezing aan te danken. Dat gebrek aan initiatief baart nationale veiligheidsadviseurs zorgen.

Tevens is Clarke stellig in zijn stellingname dat het recente Petya-virus dat gericht was op Oekraïne uit de Russische Federatie afkomstig was, maar vervolgens uit de hand liep en andere landen besmette. Onder meer Nederland. Het is pseudo-gijzelsoftware en bedoeld om schade aan systemen aan te brengen. In de analyse houden deskundigen de slag om de arm dat het virus ook bedoeld kan zijn om de Russische Federatie in een kwaad daglicht te stellen. Clarke wijst direct en zonder aarzeling naar het Kremlin als bron van het virus.

Het onverstand van Bill Maher

Bill Maher is een cabaretier van het Amerikaanse soort. Cabaret of comedy is een genre voor liefhebbers, en ik ben er geen liefhebber van omdat het me veel aan domineesland doet denken. Maher is overigens opvallend anti-islam, dus dat past precies in dat plaatje van getuigen en prediken. Ik heb niet niets met het genre omdat het te absurd zou zijn, integendeel, maar juist realistisch is zonder realistisch te zijn. Pseudo-realistisch dus. Zo krijgen comedians een beetje politieke macht zonder dat ze verantwoording af hoeven te  leggen. Met grappen of het op effect spelen vullen ze hun argumentatie aan, of verbergen ze het ontbreken ervan. Als ze een rol in het publieke debat als hofnar zouden ambiëren, dan zou dat een duidelijke positie zijn. Dat heeft een maatschappelijke functie. Maar hun pretentie gaat verder. En dat maakt het misleidend en vrijblijvend.

Neem nou Bill Maher in een sketch over Trump voor zijn show Real Time van 29 april 2017. Mediaite doet er in een bericht verslag van onder de titel ‘Bill Maher: ‘Liberals Need to Stop Trying to Win Over Trump Voters With Facts’’. Progressieven hoeven volgens Maher niet te proberen om Trumps achterban te overtuigen met feiten omdat die feiten toch niet zouden aankomen. Trumps kiezers zouden alleen aanslaan op emotie en niets om feiten geven. Dit is om een aantal redenen een bedenkelijk standpunt. Het geeft de indruk dat Trumps kiezers zich niet laten leiden door feiten en door zo’n neerbuigende houding vergroot het de kloof met die groep, dat progressieven of de Democratische partij DNC daarom geen moeite hoeven te doen om de feiten -ingebed in een sterk politiek programma- overtuigend te formuleren en presenteren, en het gaat mee in de hedendaagse mode om de waarde van feiten te relativeren. Maher vraagt om een reactie:

Nonsense. Liberals need to start trying to win over Trump voters with other facts. Liberals must demonstrate that Trumps policy is bad for employment, competitiveness and well-being.

It is not about all against Trump, it is about all in favor of a prosperous, fair and open USA. And Trump can’t deliver such a policy. These are the facts which must be put forward. Trump can only be beaten by demonstrating his bad record.

Bill Maher misses the point. Liberals should distance themselves from big money in politics and assume the interests of all ordinary citizens. That can only be convincingly demonstrated by carefully summarizing the facts.

De les die Maher niet volgt omdat hij met zijn pseudo-confrontatie grappig wil zijn en op effect speelt is dat de achterban van populisten juist met feiten tegemoet getreden moeten worden. Want feiten kunnen aantonen dat hun belang door de populist van dienst niet gediend wordt. Wellicht valt dat kwartje bij Trumps achterban niet meteen, maar dat is geen reden de poging te staken. Politiek is het verdelen van macht door overtuiging. Als politici van centrumpartijen dat nalaten, dan geven ze het geloof in de politiek op en posteren zich als belangenbehartiger van de eigen doelgroep in het eigen domein. Opspelende emotie bij Trumps achterban is geen excuus om de pogingen te staken. Het is rampzalig omdat het politici niet langer verplicht om breed en ‘inclusief’ te denken. Het is gemakzuchtig omdat zo nergens meer een politiek programma tot stand komt dat zowel uitgaat van feiten alsook de pretentie heeft allen te bedienen en probeert in het verleden gemaakte fouten te herstellen en in te bedden. Maher is dwaas in de zin van ‘onverstandig’. Was hij maar gewoon ‘zot‘.

Foto: Schermafbeelding van deel artikel ”Bill Maher: ‘Liberals Need to Stop Trying to Win Over Trump Voters With Facts’’ op Mediaite, 29 april 2017.

Geschiedenis van tweet die wijst op coup tegen Trump. Op internet veranderen berichten van betekenis als omstandigheden wijzigen

Het wereldwijdeweb verbindt het internationale met het lokale. Of dat Gasselte in Drenthe, de betwiste gebieden in Oost-Oekraïne of het Witte Huis in Washington is. Dat is er afwisselend aan. De vrijheid ervan staat trouwens onder druk. Niet alleen in ‘autoritaire regimes’ als de Russische Federatie of China, maar ook in de ‘onvolledige democratie’ de VS. Aldus de definiëring van die staten die volgt uit de Democratie-index 2016 van The Economist. Deze week gepubliceerd. Met Nederland op een 12e plek als ‘volledige democratie’.

Internetvrijheid en netneutraliteit zijn een kostbaar goed. Maar zoals de materiële opgang werd afgeremd door de schuldencrisis van 2008 -en het nooit meer als voorheen werd- dreigen 10 jaar later de immateriële verworvenheden waar we zo aan zijn gewend teruggedraaid te worden. Reden is de opkomst van autoritaire en populistische leiders. De liberale democratie ligt samen met de waarheid en de persvrijheid onder druk.

Het is van belang om ambitie en zelfvertrouwen te tonen en goed de krachten te organiseren die opkomen voor de democratie, de pluriformiteit, de mensenrechten en de vrijheid. Bij de pakken neerzetten is zinloos. Putin, Xi Jinping of Trump verslaan kan niet, maar hun beleid aan de orde stellen en de oppositie tegen hun beleid helpen organiseren kan wel. Dat is een internationale beweging. Zolang het duurt probeert dit blog z’n steentje daaraan bij te dragen. Recycling is een kenmerk van het wereldwijdeweb. Aspecten verdwijnen achter de horizon, maar kunnen weer opdoemen en nieuwe betekenis krijgen als de omstandigheden veranderen.

Neem bovenstaande tweet van 15 januari 2017 die door het Amerikaanse technologiebedrijf OpenGov op 26 januari 2017  wordt geretweet. De tweet was gebaseerd op mijn commentaar ‘Michael Hayden: Amerikaanse krijgsmacht zou Trump negeren’ van 29 februari 2016. Het bevatte een verwijzing naar een interview van generaal Michael Hayden in de show ‘Real Time with Bill Maher’ op 26 februari 2016. Hayden trok fel van leer en liet in het midden of de krijgsmacht opdrachten van Trump zou opvolgen als die volgens de krijgsmacht in strijd met de nationale veiligheid waren. De tweet vraagt of inlichtingendiensten het eind accepteren van hun internationale samenwerking indien president Trump dat onmogelijk maakt en of ze wellicht een staatsgreep tegen hem voorbereiden. Hayden probeerde in dit interview conservatieve en progressieve krachten tegen Trump te bundelen, en Trump en zijn entourage te waarschuwen. Hiertoe liet Hayden zich even in de kaarten kijken in een spel dat zich doorgaans achter de schermen afspeelt. Het is via het wereldwijdeweb weer even in herinnering gebracht bij Amerikaanse opiniemakers die zich wapenen in de strijd tegen de autoritaire Trump en veiligheidsdiensten met hun belang dat deels overeenkomstig en deels tegengesteld is aan dat van Trump.

Foto: Schermafbeelding van retweet op OpenGov, 26 januari 2017.

Grijpt de Amerikaanse veiligheidsindustrie in als Trump te ver gaat met zijn vrijage met Putin? Wacht de VS een coup?

Het meest raadselachtige aan de opstelling van Trump en de Republikeinen die hem navolgen over president Putin en de Russische Federatie is dat het in strijd is met jarenlang beleid dat de kern van de Republikeinse partij (GOP) volgde. Dat ging namelijk uit van een vijandbeeld van de Sovjet-Unie en de latere Russische Federatie dat hecht in de genen van de GOP leek verankerd. Dat is in een jaar volledig omgeslagen.

Er zijn allerlei verklaringen voor deze omslag die variëren van manipulatie van de beeldvorming door Republikeinse kopstukken tot zakelijke belangen van Trump en zijn kern van vertrouwelingen met Russische contacten (Paul Manafort, Carter Page, Mike Flynn) tot chantage van Trump uit zakelijke of seksuele redenen.

Maar het meest raadselachtige dat nog raadselachtiger is dan de omslag bij het voetvolk van de GOP is de terughoudende reactie van de veiligheidsindustrie. Trump dreigt de inlichtingendiensten te hervormen en het is onduidelijk wat hij hiermee bedoelt. Dat kan gaan tot en met de ontmanteling van het sinds de Tweede Wereldoorlog bestaande Five Eyes geïntegreerde samenwerkingsverband van inlichtingendiensten tussen de VS, VK, Canada, Australië en Nieuw-Zeeland. Niet omdat Trump die samenwerking zal verbieden, maar omdat de andere partners er niet meer blindelings op kunnen vertrouwen dat Trump of zijn staf geen geheime informatie doorschuiven naar het Kremlin. En daarom de Amerikaanse diensten niet meer vertrouwen.

Vooralsnog zijn het Republikeinse senatoren van de oude stempel zoals John McCain en Lindsey Graham die in de openbaarheid de oppositie van binnenuit tegen Trump aanvoeren. Samen met de Democraten van wie sommigen zoals afgevaardigde John Lewis vinden dat Trump geen wettige president is. Mogelijk hopen Republikeinen zoals McCain het evenwicht binnen de regering door de aanstelling van ouderwetse houwdegens als minister van Defensie James Mattis, John Kelly tot minister van Binnenlandse Veiligheid en Mike Pompeo tot hoofd van de CIA zo bij te buigen dat de Rusland-factie van Trump voldoende wordt geneutraliseerd. En Putin niet tot de kern van de Amerikaanse krijgsmacht en inlichtingendiensten doordringt.

Maar wat als deze Republikeinen met hun nauwe contacten met de krijgsmacht, de inlichtingendiensten en de wapenindustrie inzien dat ze de strijd binnen de regering-Trump op zo’n manier gaan verliezen dat Putin vrij spel krijgt in het Pentagon en Foggy Bottom (Buitenlandse Zaken) waar de Rusland-vriendelijke Rex Tillerson op de nominatie van minister wacht. Gezien de grote economische belangen valt het niet te verwachten dat de veiligheidsindustrie zich niet zal verzetten als het tot het definitieve besef komt dat Trump hun belangen bedreigt. Dat zal samengaan met een verwijzing naar de bedreiging van de nationale veiligheid door Trump. Deels lijkt dat terechte zorg, deels is het ook een dekmantel om het financiële eigenbelang veilig te stellen.

In februari 2016 plaatste ik in een commentaar een video van een optreden van Bill Maher met dé lobbyist en vertegenwoordiger van de Amerikaanse veiligheidsindustrie en ex-directeur van de CIA en NSA Michael Hayden. Het is opzienbarend wat deze conservatieve hardliner suggereert en is opvallend slecht opgepakt. Namelijk dat als Trump als president de nationale veiligheid dreigt te schaden de krijgsmacht zijn orders niet zal opvolgen. Dat is een niet zo stille hint die Hayden geeft van een coup tegen Trump. Het is een optie die langzaam werkelijkheid dreigt te worden. Of het zover komt is de vraag, maar denkbeeldig is het niet.

Wat is er nodig om benoeming van Trump in Electoral College te blokkeren?

Heeft president-elect Donald Trump te vroeg gepiekt? In de zin dat hij zich te hard heeft gekeerd tegen de Amerikaanse inlichtingendiensten voordat hij officieel benoemd is door het Electoral College op 19 december? John Schindler spreekt in een artikel zelfs over de oorlog die Trump aan deze inlichtingendiensten verklaard zou hebben. En herinneren we ons de uitspraken van ex-generaal Michael Hayden in februari 2016 in de show van Bill Maher dat de krijgsmacht president Trump zou negeren als hij de nationale veiligheid in gevaar zou brengen? Mogelijk in reactie op die dreiging benoemt Trump historisch veel generaals in zijn kabinet. Achter de schermen is het nu in ieder geval oorlog. Welke Republikeinen durven Trump de voet dwars te zetten?

Er is een beweging op gang gekomen -de Hamilton Electors– om Trump niet te benoemen, maar het lijkt niet dat veel Republikeinse kiesmannen aan deze oproep gevolg zullen geven. Maar de kritiek is ongekend.

Het is een chaotische overgang van Obama naar Trump. Er zijn de vele onverklaarbare onregelmatigheden bij de verkiezingen. Zo bericht The Detroit News dat in 37% van de districten meer stemmen werden geteld dan er geregistreerd stonden. Gevolg van technische defecten, bestuurlijke manipulatie op lokaal niveau of van hacks in opdracht van het Kremlin? De door de Groene kandidaat Jill Stein geïnitieerde hertellingen in de sleutelstaten Wisconsin, Michigan en Pennsylvania komen niet serieus van de grond. Zie hier voor de details.

In juni 2016 waren er hacks in de kiessystemen in Arizona, Florida en Illinois die zijn herleid naar Russische hackers en relatief weinig publiciteit kregen. Op 9 december is in opdracht van president Obama een ‘volledig onderzoek‘ gestart door de inlichtingendiensten naar de Russische inmenging bij de verkiezingen. In de Senaat maken Republikeinse hardliners John McCain en Lindsey Graham zich hard om de benoeming van de huidige baas van oliegigant Exxon Rex Tillerson met uitgesproken pro-Russische standpunten tot minister van Buitenlandse Zaken te blokkeren. En dan is er nog de vermenging van zakelijke en politiek belangen op nationaal en internationaal niveau van Trump. Hij wil die belangen niet in een blind trust onderbrengen.

Michael Hayden: Amerikaanse krijgsmacht zou Trump negeren

Generaal Michael Hayden is oud-chef van NSA en CIA, en iemand die zich doorgaans opstelt als hardliner in de publiciteit. Als gepensioneerde generaal verdedigt hij in de vermomming van deskundige het standpunt van de strijdkrachten en de veiligheidsindustrie. Net als in Nederland zoals Medialogica van Argos TV in een reportage berichtte waar ‘sommige deskundigen verbonden zijn aan beveiligingsbedrijven en de wapenindustrie’. Bij Hayden is het niet anders zoals Glenn Greenwald in 2013 in een artikel uiteenzette: ‘Hayden is a partner in the Chertoff Group, a private entity that makes more and more money by increasing the fear levels of the US public and engineering massive government security contracts for their clients.’

Die Hayden dus die net als de Nederlandse Dick Berlijn zich anders voordoet dan hij is. Of de media vergeten die andere belangen te melden. Door continu het publiek angst aan te jagen probeert Hayden de uitgaven voor defensie te verantwoorden. Het maakt zijn uitlating over een mogelijke president Trump die door de top van de Amerikaanse krijgsmacht genegeerd zou worden er des te opvallender op. Bill Maher noemt dat een staatsgreep, een coup, wat Hayden wegwimpelt. Een conservatieve hardliner als lobbyist voor de veiligheids- en wapenindustrie laat weten dat zelfs hem de opstelling van Trump te gortig is. Het progressieve publiek reageert dol van enthousiasme. De angst richt zich op de nieuwe, gemeenschappelijke vijand: Donald Trump.

Botsing bij Bill Maher tussen Ben Affleck en Sam Harris. Over islam?

Waar ligt de nuance over de islam? Vele posities kunnen over deze religie ingenomen worden: De islam is in de grond achterlijk en zou niet te verenigen zijn met democratie en een eigen rechtssysteem hebben dat haaks staat op de nationale rechtssystemen. Of de islam zou juist een religie van vrede zijn. Tussen die posities bestaan allerlei grijstinten. De islam is aan het emanciperen en loopt achter op de religies die grotendeels of volledig geëmancipeerd zijn. De islam wordt gekaapt door politieke groeperingen die deze religie misbruiken en in een kwaad daglicht stellen. De wereldreligie islam is te divers om nog over de islam te kunnen praten. ISIS vertegenwoordigt de islam. ISIS vertegenwoordigt niet de islam. De islam is kortom een dankbaar gespreksonderwerp voor verhitte discussie. Conclusie is dat ons beeld ervan versplinterd is.

Wat acteur Ben Affleck in de show Real Time with Bill Maher vertoont is opmerkelijk. Affleck is opgewonden en schiet vanuit de heup. Zonder de voorgeschiedenis te kennen lijkt zijn actie uit het niets te komen. Niets is minder waar. Atheïst Sam Harris ligt al lange tijd onder vuur van linkse journalisten als Glenn Greenwald die hem in april 2013 in The Guardian met Richard Dawkins en Christopher Hitchens bestempelde tot ‘New Atheists’. Greenwald en zijn medestanders verwijten Sam Harris en wat ze zien als andere nieuwe atheïsten in hun anti-islamisme door te slaan en zo indirect het Amerikaans militarisme in verdediging te nemen. In een postmortem op het gesprek zegt Harris te vermoeden dat Ben Affleck zijn werk niet eens kende, maar op het spoor werd gezet door Greenwald: ‘I suspect that among his handlers there is a fan of Glenn Greenwald who prepared him for his appearance by simply telling him that I am a racist and a warmonger.’

Greenwald lijkt zo teleurgesteld in de opbouw van de Amerikaanse controlestaat, het buiten de orde plaatsen door president Obama van klokkenluiders als Chelsea Manning of Edward Snowden en de gevestigde media die hun controlerende rol verzaken dat-ie het geloof in de liberale democratie verloren heeft. Bill Maher en Sam Harris hebben dat geloof nog wel -en stellen het zelfs centraal- maar zijn in de visie van het Greenwald-kamp niet kritisch genoeg op de gevestigde macht, de controlestaat en de veiligheidsindustrie. Wat terechte kritiek lijkt. Er gaapt een kloof tussen beide kampen. Greenwalds ontwikkeling dat-ie alles en iedereen afwijst die direct of indirect de aanval op de gevestigde macht verzwakt of riposteert wijst op radicalisering.

De nuance over de islam heeft doorgaans niks met de islam te maken, maar alles met politieke standpunten over andere onderwerpen. Zoals het geloof in de liberale democratie of de kritiek op de controlestaat. De profilering pro of contra islam, of pro of contra andere deelnemers aan het debat wordt zo een afgeleide van iets anders. Islam is niet het onderwerp -ook omdat deze religie in het Westen weinigen intrinsiek echt interesseert- maar wel de katalysator. Zodat vooral de animositeit tussen Harris en Greenwald de mening van Affleck over de islam aanscherpt. Met de vraag hoeveel dat uiteindelijk waard is als valide uitspraak over de islam. In elk geval geldt dit voor de  generalisten die geen islam-deskundigen zijn. Zo ontstaat ook in de media een proxy-war -om een modeterm te gebruiken- waar niets lijkt wat het is. En zeker de islam niet.

Bill Maher interviewt Julian Assange

Interview van Bill Maher in Real Time met Julian Assange. Per lijnverbinding vanuit Londen. Hier de langere, originele versie. Maher verklaart op de hand van Assange te zijn en da’s te merken. Het gaat over de inhoud en niet over de persoon. Afleiding en misleiding blijven achterwege. Weer eens wat anders in de media.

LIVE Mail Art Piece by !Mediengruppe Bitnik featuring Julian Assange

Verzenden van een pakket met camera via Royal Mail is een kunst. Via een gat wordt de reis gedocumenteerd. Gericht aan de naar de Ecuadoriaanse ambassade in Londen gevluchte Julian Assange. Afzender het Zwitserse kunstcollectief !Mediengruppe Bitnik. Maar ook een test om te zien of het arriveert. Social-sound.nl omschrijft wat Bitnik doet: ‘(..) !Mediengruppe Bitnik onderzoekt de potentie van micromedia in een wereld van masssamedia. Het collectief is gespecialiseerd in hacking. Echter niet alleen in technologische zin, maar ook in culturele en sociale zin. Ze gebruiken media- en communicatietechnologieën op manieren waarop ze niet bedoeld zijn en stellen daarmee sociale kwesties aan de kaak.’ Dus specifieke ontregeling van het algemene.

Wat !Mediengruppe Bitnik beoogt valt te begrijpen uit het project ‘Surveillance Chess‘. In de aanloop naar de Olympisch Spelen van Londen in 2012 hackte het een geïntegreerd camerasysteem (CCTV) en nodigde passanten voor een potje schaak uit. Via sms of telefoon kon een zet worden doorgegeven. Schaken wordt zo een uiting van individuele expressie die haaks staat op een bewakingssysteem in de openbare ruimte waar de expressie ondergeschikt is gemaakt aan controle van individuen. Het is ook een vriendelijke en speelse manier van interactief communiceren die aantoont dat het mogelijk is om overheidscontrole om te keren in expressie.

Via Twitter en videostream met stills was de reis van het pakket door het postsysteem te volgen. Looptijd van 16 januari 2013 12:38 tot 17 januari 2013 19:37. Het project kan opgevat worden als een verre echo van de klassieke documentaire Night Mail (1936) met tekst van de dichter W.H. Auden (‘Set on the dark plain like gigantic chessmen‘) van Harry Watt en Basil Wright dat onder supervisie van John Grierson tot stand kwam. De ontleding in bestanddelen geeft inzicht. En op hun tocht winnen de elementen afzonderlijk aan schoonheid.

Foto 1: Still uit Surveillance Chess. Londen, 2012.

Foto 2 en 3: Stills uit Delivery for Mr. Assange met Julian Assange door !Mediengruppe Bitnik. Londen, 16 en 17 januari 2013.