Progressieve en conservatieve tegenstanders van Trump bundelen krachten en gaan strijd aan tegen kiezersonderdrukking. Maar is er niet meer nodig, zoals een gecoördineerd programma van ‘Smart Voting’?

Schermafbeelding van deel open brief ‘An Open Letter in Defense of Democracy;
The future of democracy in the United States is in danger‘ die verschijnt in The Bulwark en The New Republic, 27 oktober 2021.

Een artikel in Raw Story meldt dat progressieven en conservatieven zich in een open brief verenigen om de kiezersonderdrukking en het terzijde schuiven van de democratie waarbij Republikeinse gedelegeerden los van de uitslag het resultaat bepalen te bestrijden. Dat is het eind aan de Amerikaanse democratie. De linkse Noam Chomsky en de rechtse Bill Kristol hebben hun naam onder de brief gezet.

De brief die klinkt als een alarm verschijnt in het linkse The New Republic en het rechtse The Bulwark en maakt duidelijk dat krachten zich moeten verenigen om de liberale democratie te redden.

De intentie om de democratie te redden is uiteraard goed. Het gevaar van Trump en zijn Republikeinen is levensgroot. Ze bedreigen de democratie niet, maar zijn die nu al actief aan het ontmantelen zodat ze in 2022 en in 2024 in het frame kunnen stappen dat ze nu creëeren en eruit bestaat dat ze niet kunnen verliezen en de Democraten niet kunnen winnen.

Maar het middel van een open brief kan niet opgevat als meer dan een schot voor de boeg. Het is een wekroep om wakker te worden, maar nog geen doelmatig middel om de uitverkoop van de democratie door Trump en zijn kornuiten te voorkomen. Daar is meer voor nodig. Veel meer.

De verwijzing naar Alexei Navalny’s idee van ‘Smart Voting’ is minder vergezocht dan het lijkt. Dat vond plaats in de autoritaire omgeving van de Russische Federatie die zich met snelle schreden richting dictatuur spoedt. In de VS gebeurt op dit moment in een parallelle politiek-bestuurlijke omgeving hetzelfde.

Het misverstand is de beeldvorming die Trump dekking geeft. De vrije pers, de Democratische partij en rechters die zich niet laten intimideren doen vermoeden dat er genoeg veerkracht is om terug te slaan tegen een autoritair bewind van Trump, maar dat is allemaal waardeloos als de Republikeinen in 2022 het Huis winnen en in 2024 het Witte Huis. Mijn reactie bij het artikel in Raw Story:

This is an open letter that is much needed because democracy is in danger at the hands of Trump and his hijacked Republican party. But it’s a start. Not more than that.

There must be a sequel. The blueprint for this gives the idea of ​​’Smart Voting’ of the Russian opposition politician Alexei Navalny.

That consisted of, because the Kremlin has now eliminated all counter voices, that the most promising candidate against a candidate from Putin’s party received the support of the entire opposition.

For the US situation, that could mean that progressive candidates support a moderate Never Trump Republican who presents himself as an Independent, or vice versa. Many cross connections are possible. Also think of candidates like Senator Murkowski and Romney who oppose Trump from within.

The aim is that as few pro-Trump Republicans as possible who want to push democracy aside or that silently approve are elected in Congress and lower forums.

The open letter can therefore only be seen as a start. Civil society must act itself and not put all its faith in the Democratic party. Although the latter currently forms the only backbone of democracy, it is too little to save democracy.

Civil society organizations, media and opinion leaders must unite and report it to the American public on a day-to-day basis. Relying on politics alone is too risky.

The organizers behind the open letter should therefore go further than they are doing now. Nice words and good intentions are not enough.

Using Navalny’s ‘Smart Voting’ concept, they must set up an operating company to maximize their chances of defeating pro-Trump Republican candidates in the November 2022 midterm elections. Navalny’s chief of staff Leonid Volkov can be hired as an advisor for the American version of ‘Smart Voting’.

Advertentie

NRC blundert over afwikkeling zaak-Flynn en herstelt de fout niet

Op 7 mei 2020 plaatste NRC niet in de papieren editie, maar uitsluitend online het artikel ‘Rechtszaak tegen Trumps ex-veiligheidsadviseur Flynn plots ten einde’ van Floor Bouma. Zij is een freelance journaliste. Het gaat over de aanklacht tegen de ex-nationale veiligheidsadviseur Mike Flynn dat het ministerie van Justitie (DOJ) ineens had laten vallen. Dit terwijl Flynn schuld had bekend. Het artikel gaat zowel in de kop als in de tekst de fout in als het zegt dat de rechtszaak tegen Flynn ten einde is. De interpretatie door Bouma van de door haar geciteerde bronnen als CNN is incorrect. Een dag later verscheen op 8 mei 2020 in de papieren editie opnieuw een in vergelijking met het artikel van 7 mei licht gewijzigd artikel van Floor Bouma dat in de kop zegt ‘Zaak tegen Flynn, oud-veiligheidsadviseur van Trump, onverwachts gesloten’ en in de tekst ‘De Amerikaanse justitie heeft donderdag plots de strafzaak laten vallen tegen Michael Flynn’. Dat laatste is in de tekst minder incorrect dan de eerdere visie van 7 mei, maar gaat in de kop opnieuw de fout in.

Het idee voor de opstelling van het DOJ was dat Flynn met zijn kennis over de contacten van Trump met het Kremlin tijdens de campagne en de transitieperiode van 2016 Trump chanteert. Het is in Trumps belang dat Flynn niet uit de school klapt. Daarom moet Flynn tegen alle logica en juridische regels in in vrijheid worden gesteld. Maar is met het intrekken van de aanklacht de zaak afgedaan? Nee, want er is de U.S. District rechter Emmet Sullivan die de zaak behandelt. Het zat eraan te komen dat de door president Clinton benoemde Sullivan zich niet zomaar opzij zou laten duwen door het powerplay van Trump en DOJ-minister Barr.

Wat vervolgens gebeurde doorkruiste niet alleen het plan van Trump en Barr om Flynn vrij te laten en de informatie van de contacten van Flynn met de Russen binnenskamers te houden, maar werkte averechts omdat het nieuwe publiciteit trok. Afgelopen week kwam de zaak in een stroomversnelling en keerde zich tegen Barr en Trump. Op 12 mei nodigde rechter Sullivan ‘geïnteresseerde partijen’ uit om hun lezing van de zaak te geven, zoals een bericht in The Hill uitlegt. Ofwel, hij wilde de zaak niet sluiten. Op dezelfde 12 mei verscheen een opinie-artikel in The Washington Post met de titel ‘The Flynn case isn’t over until the judge says it’s over’ met de volgende zinsnede over wat de rechtbank kan doen: ‘It can appoint an independent attorney to act as a “friend of the court,” ensuring a full, adversarial inquiry, as the judge in the Flynn case has done in other situations where the department abdicated its prosecutorial role.’ Het sluitstuk was dat rechter Sullivan een van de auteurs van dit artikel, te weten oud-rechter John Gleeson op 13 mei benoemde als onafhankelijk onderzoeker om te pleiten tegen het laten vallen van de Flynn-zaak en onder meer uit te vinden of Flynn moet worden veroordeeld wegens meineed, aldus onder meer een bericht in Raw Story.

Bouma had op 7 mei moeten en op 8 mei kunnen weten dat wat ze zei juridisch niet klopte, namelijk dat de zaak tegen Flynn gesloten was. Want dat bepaalt de aanklager niet, maar de rechter aan wie de zaak is toegewezen. Op 7 mei om 23.37 uur stuurde ik Bouma deze tweet. Ze heeft er (nog) niet op geantwoord.

Bij genoemde online artikelen in NRC van 7 mei en van 8 mei is op 14 mei 2020 nog steeds geen correctie verschenen die de fout herstelt. Evenmin is verslag gedaan van de recente ontwikkelingen van 12 en 13 mei, te weten de opstelling van rechter Emmet Sullivan die de zaak niet sluit en de benoeming van John Gleeson om te pleiten tegen het laten vallen van de Flynn-zaak door het DOJ. Een en ander roept vragen op over zowel de deskundigheid van de verslaggeving in NRC over de zaak Flynn als over de eindredactionele begeleiding van online artikelen die aantoonbare fouten bevatten. Na respectievelijk zeven en zes dagen zijn die fouten nog steeds niet gecorrigeerd of is er een toevoeging bij verschenen die de fout van commentaar voorziet.

Naschrift 14 mei 2020: Iemand wees me erop dat op 13 mei op NRC.nl een artikel is verschenen van Frank Kuin dat de correcte lezing van de feiten geeft. Het artikel is bij mijn weten uitsluitend online verschenen en niet in de papieren of digitale editie. Kuin verwijst niet naar de eerdere berichtgeving van Floor Bouma over deze zaak. Ook na plaatsing van het artikel van Kuin zijn beide artikelen van Floor Bouma van 7 en 8 mei 2020 nog niet van corrigerend commentaar voorzien. Zodat NRC online tot op heden twee verschillende versies van de afloop van de zaak Flynn aanbiedt. De vraag is of NRC hiermee de eigen richtlijnen volgt.

Foto 1: Schermafbeelding van deel artikel ‘Rechtszaak tegen Trumps ex-veiligheidsadviseur Flynn plots ten einde’ van Floor Bouma in NRC, 7 mei 2020.

Foto 2: Eigen tweet aan Floor Bouma, 7 mei 2020.

Media en politiek VS maken vergelijking Democratische partij met Labour, maar veronachtzamen die van Corbyn met Trump

In een opinieartikel van 14 december 2019 in Mail Online komt oud-minister van Binnenlandse Zaken Alan Johnson met kritiek op Jeremy Corbyn en de richting waarin hij de partij heeft gevoerd. Hij bekleedde posities in de Labour-regeringen van Tony Blair en Gordon Brown. Het artikel valt te lezen als een schot voor de boeg in de strijd om Corbyns opvolging. Hij zal binnen 10 tot 12 weken als partijleider aftreden zo meldt tweede man John McDonnell. Labours koers staat ter discussie. Komt er een opvolger die de lijn van Corbyn voortzet of komt er een meer centristische leider zoals Keir Starmer die de lijn Blair oppakt? Zo’n leider zal tevens de macht van de Momentum-beweging én de macht van de vakbonden (Unite: Len McCluskey) moeten breken.

Nog om een andere reden is de opinie van Alan Johnson interessant omdat het voeding geeft aan het debat in de Amerikaanse media en politiek naar aanleiding van het verlies van Corbyn en de winst van premier Boris Johnson. De Amerikanen leidden afgelopen dagen koortsachtig vergelijkingen af uit de Britse uitslag die van toepassing zou zijn op hun campagne voor het presidentschap. In november 2020 zijn er verkiezingen. De Democratische presidentskandidaat en oud-vice-president onder Obama Joe Biden zag in de nederlaag van Corbyn een waarschuwing voor zijn partij om niet te ver naar links op te schuiven. De centristische Biden heeft er belang bij om Corbyn als een radicaal af te schilderen die de kiezers van zich vervreemd heeft. Biden lijkt hierin gelijk te hebben, hoewel de impeachment in de VS en de Brexit in het VK de vergelijking lastig maken.

Maar een zwaarwegend bezwaar is dat de vergelijking tussen Labour en de Democratische partij (DNC) een andere vergelijking die meer voor de hand ligt veronachtzaamt. Overigens meer in gedrag en handelswijze, dan in beleid. Namelijk de gelijkenis van de tamelijk los van de realiteit en de feiten opererende Corbyn met Trump, en Labour met de Republikeinse partij (GOP). Het artikel ‘We should look closely at Britain’s decision to elect a man so renowned for his untrustworthiness’ van professor Barry Richards verscheen aanvankelijk op The Conversation en werd doorgeplaatst op Raw Story. Daar plaatste ik onderstaande reactie met twee eerste zinnen die ik hier niet herhaal: ‘Mr. Richards is right about trust. But there is more to it’.

A polemic has broken out within the DNC between centristic and progressive forces. The idea is that British Labour was too radicalized under Jeremy Corbyn and therefore alienated the centrist voters Tony Blair could address. In fact, the analysis goes even deeper, namely that for Corbyn and the left-radical Momentum movement, moral equality was paramount and not winning the elections.

Former Home secretary for Labour Alan Johnson adds two other important aspects in an opinion article in the Daily Mail that also apply to Trump and the GOP.

The first aspect is the unpatritotic aspect and not standing up for one’s own country. Alan Johnson: “The working classes looked at Corbyn and saw somebody who was unpatriotic to the extent that the country’s enemies were his friends.”

The second aspect is the cult phenomenon. Within Labour, the left-radical Momentum movement has seized power and driven moderate politicians such as Tom Watson out of the party. Because of the dominant cult idea, the party is alienated from reality. The starting point is no longer the facts, but the moral right. Alan Johnson: ‘Do not underestimate Momentum’s determination to remain as a party within a party. Either we get rid of that cult or we become the cult ourselves.’

The similarity between the cult-like Momentun with Corbyn and the cult-like GOP (especially in the House) with Trump is great. Already in 2017, the Iranian-American theologian Reza Aslan pointed out the cult-like character of the GOP under Trump. There is only one difference. While the GOP cult in the religious U.S. is primarily religiously fed by older, white, male evangelicals, the Momentum cult in the post-religious U.K. is mainly fed by left-ideological youngsters.

In any case, those aspects of onpatriotism and the party as a cult are connections other than those made in the American media and politics in recent days. Because these two aspects are so obvious, this even raises the question of what is wrong with the reporting and analysis of politics and media in the U.S.. They bump into a statement by Joe Biden and apparently do not think further. Or malicious people try to control imaging by framing.

What does that mean for the 2020 campaign if the greatest similarity is not between Labour and Democrats, but between Labour and Republicans? Then it is not the alleged radicalization to the left that is the British export product that colors the American election struggle, but the resemblance between Jeremy Corbyn and President Donald Trump who both basically operate in a cult-like party with a closed worldview. And they are unpatriotic and do not see the traditional allies in Europe and NATO as friends, but as enemies. While traditional enemies of the West, such as the Russian Federation, are considered friends by Corbyn and Trump.

Corbyn has been punished by the traditional Labor voters for his unreliability, radicalization, poorly thought out policies and a campaign that was not about winning, but about morality. Two aspects are added: his unpatriotic attitude and the cult-like character of Labour. The resemblance to Trump whose paths always lead to Putin, and the GOP that has been transformed into cult in three years with intellectually corrupt, autistic, radicalized congressmen such as Devin Nunes, Jim Jordan and Lindsey Graham.

The Democrats are wise not to lose themselves in the idea that the gap between progressives and the center cannot be bridged. This is perfectly possible by having both wings represented proportionally in a government. The British elections teach that Corbyn can be tackled and punished for his unreliability, his unpatriotism and the suspension of internal party democracy at Labour that has been turned into a cult. That is the blueprint for the DNC campaign.

Foto 1: Schermafbeelding van deel artikel ‘Either we ditch the Momentum cult – or Labour becomes a cult itself, says former Home Secretary ALAN JOHNSON’ van Alan Johnson op Mail Online, 14 december 2019.

Foto 2: Schermafbeelding van deel artikel ‘We should look closely at Britain’s decision to elect a man so renowned for his untrustworthiness’ van Barry Richards op The Conversation, 13 december 2019.

Christendom en mythologie verschillen niet in oorsprong. God niet principieel anders dan Zeus. Religieuze propaganda is het verschil

Een opmerkelijke ingezonden brief in NRC van ‘Ton Smit Utrecht’ (TSU)  van 24 april. Zoeken in het bestand van NRC verduidelijkt dat ‘Ton Smit Utrecht’ verantwoordelijk is voor meer ingezonden brieven (25 juni 2015). Met uitgesproken meningen, zoals: ‘Mensen zijn nu eenmaal heteroseksueel en ze bestaan als mannen en vrouwen. Zo heeft de biologie het voorgesorteerd.’ Nogal een betwistbare uitspraak. Is het serieus bedoeld of parodieert TSU graag zichzelf in een liberale krant? De brief van 24 april geeft het antwoord. TSU meent het bloedserieus en het lijkt er sterk aan dat hij aanslaat als God of het christelijk geloof worden aangesproken. We weten dus wat voor vlees we in de kuip hebben met TSU. Een reactie op een geconditioneerde reflex.

TSU reageert onder het kopje ‘God niet gelijk aan Zeus’ op bovenstaande ingezonden brief (19 april) van Fanny Huisman die weer reageert op dominee Visser. Hij verwijt haar ‘de gemakkelijke weg’ te nemen door de God van de Bijbel te vergelijken met Zeus, Wodan en zelfs de Gelaarsde Kat. Maar daar ging het Huisman in haar brief niet in de eerste plaats om. Ze verzette zich tegen de claim van dominee Visser dat ‘zelfs atheïsten geloven dat god en goed bij elkaar horen’ en dat atheïsten feitelijk van hun geloof afgevallen gelovigen zijn. In de visie van Huisman annexeert Visser onterecht andersdenkenden. Als argument haalt ze Zeus, Apollo, Thor etc. aan om aan te tonen dat geloof relatief is en dat het heeft te maken met volwassenheid. Het is aan ieder individueel om te bepalen in hoeveel goden te geloven. Dat is een trapsgewijs, geen principieel verschil.

TSU probeert een verschil te introduceren dat een principieel onderscheid maakt tussen de ‘god’ van het christendom en Zeus, Apollo, Thor, Wodan etc. en ‘god’ presenteert als van een hogere orde. Dat probeert hij door zijn argumenten te ontlenen aan een cirkelredenering die tegelijk uitgangspunt en sluitsom van zijn betoog is: ‘Is er ook maar één historisch verhaal opgetekend over deze personages? Is hun komst voorspeld? Is er ooit iemand enthousiast naar China vertrokken (..)’ Maar het is al te opzichtig om zelf quasi-objectief bewijsstukken in een betoog te stoppen om dan quasi-verbaasd te concluderen dat de bewijsvoering klopt.

TSU gaat verder door te stellen dat niet alleen Huisman het bij het verkeerde eind heeft, maar ‘serieuze historici’ niet betwisten dat ‘Jezus hier op aarde heeft rondgelopen’ en gekruisigd is. Dat is onjuist. Serieuze historici betwisten dat wel. De oorsprong van het christendom is controversieel, ingewikkeld en minder samenhangend dan TSU het tracht af te schilderen. Argumenten die hout snijden zeggen dat het bewijs voor het bestaan van Jezus veel minder sterk is dan TSU denkt en christelijke organisaties al honderden jaren propageren. Historicus David Fitzgerald zet samen met Valerie Tarico de argumenten op een rijtje in een artikel voor Raw Story dat betoogt dat we zo goed als niks over de historische figuur Jezus Christus weten.

Wat verzinsel of historie, waarheid of propaganda is en wat iemand wil geloven van dat veelomvattende palet van historische feiten, verdichtsels, tradities, propaganda, mythen, sprookjes en fantasieën en recycling van cirkelredeneringen over goden, opperwezens en romanfiguren moet iedereen voor zichzelf uitmaken. Wie het als waargebeurd wil waarderen en aanbidden gelooft erin en wie het als fictie ziet neemt een andere afslag. Een gradueel verschil. Het ene is niet minder of beter dan het andere. Beide interpretaties bestaan naast elkaar. Onhoudbaar is echter de stelling die TSU aanhangt dat de oorsprong van het christendom beter onderbouwd is, beter aansluit bij een historische werkelijkheid of van een hogere orde is dan de oorsprong van andere ficties of menselijke constructies zoals de Griekse of Germaanse mythologie of volksverhalen.

Foto: Schermafbeelding van ingezonden brief van Fanny Huisman in NRC, 19 april 2017. (Achter betaalmuur). Ingezonden brief van Ton Smit Utrecht van 24 april, 2017 achter betaalmuur. 

Bernstein over KremlinGate: Actieve doofpot in Witte Huis

Journalist Carl Bernstein is duidelijk, er is een actieve doofpot in het Witte Huis om de onderzoeken naar de relatie van Trump Team met het Kremlin te bemoeilijken. Raw Story citeert hem: ‘There is so far, as far as I know, from FBI sources, and sources on Capitol Hill, no there is a serious belief in the FBI, in the congressional committees, in the House and the Senate that there is an active cover-up going on involving trying to keep investigators from finding out what happened in terms of the Trump campaign, Trump associates, near the top of the campaign, and what happened in their associations with Russians. (..) And one of the things that the Congressional committees are very concerned about as is the FBI is that they don’t have the resources to conduct a proper investigation, and the White House is taking advantage of it. There are only seven investigators, many of them part-time, in the Congressional investigation in the House, not many more in the Senate, and it’s a reason why the White House does not want a special prosecutor or a select committee of the House and Senate and why increasingly members of Congress do want it.’

Regering Trump bemoeilijkt volgens Bernstein een onderzoek door onderzoekers de middelen te onthouden zodat zo’n onderzoek zo ondoelmatig mogelijk is. Wat Bernstein zegt is in lijn met de vertragingstactieken van de regering en het blokkeren van het aanstellen van een speciale aanklager of het instellen van een bijzondere onderzoekscommissie van Huis en Senaat. Vooralsnog gaat daarom de meeste energie van de journalistiek zitten in het ontrafelen van de doofpot over de doofpot. Dus het verhullen van de verhulling. Zo gaat het nog lang duren voordat de laatste tegel is gelicht over de samenwerking van Trump met het Kremlin.

Christelijke organisaties proberen het grote publiek te inspireren met hun mythe van Jezus. Moet de overheid dat zomaar toestaan?

Een bepaald soort christenen heeft er een handje van kritiek te leveren op de ‘achterlijke’ islam. Dat zou als het al een religie en geen ideologie is niet open staan voor onderzoek naar de wortels van het geloof. Verbod op onderzoek zou zelfs opgesloten liggen in de doctrine van de islam. De bron moet verborgen blijven om de menselijke constructie ervan te verhullen en net te doen alsof het een van God gegeven religie is. Christendom is fundamenteel niet anders. Het kiest alleen een andere tactiek om de oorsprong te verbergen. Christendom buigt mee, maar houdt het antwoord van de menselijke constructie buiten de kern van het geloof.

Raw Story komt met een uitdagende reeks over Jezus. Het eerste artikel is een interview van Valerie Tarico met auteur, historicus en onderzoeker David Fitzgerald die enige bekendheid heeft gekregen door zijn boek Nailed. Met de veelzeggende ondertitel ‘Ten Christian Myths That Show Jesus Never Existed at All’. De mythe wordt doorgeprikt en de leugen ervan vastgepind, zo is het idee. Tarico: ‘Fitzgerald neemt het controversiële perspectief in dat de persoon van Jezus in het hart van het christendom gehistorieerde mythologie is. Dit   betekent dat de oorspronkelijke kern een reeks oude religieuze tropen of mythen was waar historische details aan toegevoegd zijn zoals ze werden verteld en overgeleverd door mensen die geloofden dat ze echt waren’.

Volgens Fitzgerald kunnen buitenstaanders argumenten aanvoeren totdat ze een ons wegen, maar ‘christenen moeten geloven dat Jezus werkelijk was en verdedigers van het geloof stelden een reeks bewijzen op waarvan ze beweren dat die de kwestie oplost.’ Maar het is een schijnoplossing die dient om het debat tot zwijgen te brengen onder de suggestie dat de vraag beantwoord is. Het blokkeren van de vraag naar Jezus’ ontstaan is dus niet veel anders dan de defensieve opstelling van de islam die de vraag naar het eigen ontstaan niet echt wil stellen, laat staan onderzocht wil zien. Of Fitzgerald gelijk in zijn bevindingen heeft is niet de hoofdzaak.

Interessanter is de vraag waarom de religieuze sector -waar wereldwijd miljoenen mensen hun broodwinning, legitimiteit en maatschappelijke of politieke positie aan ontlenen- zoveel ruimte krijgt van mensen buiten de sector. Waarom krijgen religies het voordeel van de twijfel en volle ruimte in de eigen uitleg van hun ontstaan?

Dat is begrijpelijk voorzover het over het functioneren van de eigen organisatie gaat, maar wordt merkwaardig als het de levens van allen buiten de religieuze sector beïnvloedt en zelfs in hoge mate bepaalt. Overheden zouden hier weerbaarder in kunnen optreden om degenen buiten de religieuze sector af te schermen tegen deze invloed. Het zou religieuze instellingen sieren als ze de passie op zouden kunnen brengen om hun eigen bestaan fundamenteel door te lichten.  Maar ze beseffen dat een doorgeprikte mythe weinig waard is. Daarom blokkeren ze dat historische onderzoek of komen met schijnbewijzen om dat onderzoek te neutraliseren.

Foto: Schermafbeelding van deel artikel ‘The Passion leeft opnieuw in heel Nederland’ van EO en KRO-NCRV, 13 april 2017.

Neo-nazi’s ‘bewaken’ Europese 18de eeuws kunst in Museum Minneapolis. Deze interesse voor kunst is in Nederland onmogelijk

Reuring in een Amerikaans museum. Het is weer eens iets anders, een groepje van drie neo-nazis dat naar de derde verdieping van een museum gaat om 18de eeuwse Europese kunst ‘te bewaken’. Gevolgd door linkse activisten. Witte kunst bevestigt in de ogen van de drie ‘Heil Trump’ roepende demonstranten de blanke hegemonie. Een handgemeen ontstond waarbij de bewaking moest optreden om erger te voorkomen. Het Minneapolis Institute of Arts heeft een befaamde collectie schilderijen. Raw Story doet in een bericht verslag.

Hoe anders gaat dat in Nederland. Daar hebben rechts-radicale partijen geen interesse in Nederlandse kunst. Op geen enkele manier speelt Nederlandse cultuur een rol in hun politieke strijd. Niet als verwijzing, niet als symbool dat helpt om zich af te zetten tegen buitenlandse kunst of als bevestiging van het thuisgevoel. Elke interesse voor kunst ontbreekt, zelfs als het louter voortkomt uit politieke interesse. Voor Nederlands radicaal-rechts bestaat Nederlandse kunst niet. Hoe anders was dat vroeger en hoe anders is dat nog steeds in andere landen als België, Duitsland, Frankrijk of de VS waar Europese kunst in elk geval binnen het blikveld van neo-nazi’s valt. Hoe gespeeld hun beweegredenen ook zijn. Kan iemand het zich voorstellen, Nederlandse rechts-radicalen die het Rijksmuseum inlopen om de Europese 17de of 18de eeuwse kunst te gaan ‘bewaken’?

Voor het eerst lijkt het ondermaatse Nederlandse kunstonderwijs vruchten af te werpen. Nederland heeft weer iets om trots op te zijn. Nederland als gidsland van nihilisme en gebrek aan interesse voor eigen cultuur. Waar ‘foute’ mensen nooit op verkeerde ideeën over kunst worden gebracht omdat kunst voor hen totaal niet telt.

Foto 1: Schermafbeelding van deel artikel ‘‘Heil Trump!’: Brawl erupts inside the Minneapolis Institute of Art as protesters confront neo-Nazis’ in Raw Story, 27 februari 2017.

Foto 2: Hendrick ter Brugghen, De Gokkers (The Gamblers), 1623. Collectie: Minneapolis Institute of Art (The William Hood Dunwoody Fund). 

A Story of Two Glenns. Sluiting ambassades afleiding voor NSA-schandaal?

Guardian-columnist Glenn Greenwald ziet in de berichten over een dreigende aanslag door Al Qaeda en het besluit van de Amerikaanse regering om 19 ambassades te sluiten een afleiding voor de onthullingen over de NSA: ‘Here we are in the midst of one the most intense debates and sustain debates that we’ve had in a very long time in this country over the dangers of excess surveillance, and suddenly an administration that has spent two years claiming that it has decimated Al-Qaeda decides that there is this massive threat that involves the closing of embassies and consulates throughout the world. And within literally an amount of hours, the likes of Saxby Chambliss and Lindsey Graham join with the White House and Democrats in Congress — who, remember, are the leading defenders of the NSA at this point — to exploit that terrorist threat, and to insist that it shows that the NSA and these programs are necessary.’

‘Terrorisme-deskundige’ Glenn Schoen van beveiligingsbedrijf G4S kijkt er anders tegenaan en houdt slagen om de arm: ‘Er moeten duidelijk wat inlichtingen zijn binnengekomen, of meerdere indicatoren in meerdere regio’s dat er iets gaat spelen, of één sterke indicator dat er een aanslag komt, maar zonder dat ze daar een geografisch referentiepunt voor hebben. Het is een paar jaar sinds we zo’n wijdverspreide respons op een dreiging hebben gezien, waarbij zowel een aantal ambassades is gesloten als zo’n waarschuwing uitgaat naar alle Amerikanen wereldwijd.‘ Schoen redeneert van buiten uit: ‘Er is een dreiging, dus is er een dreiging’.

Welke Glenn heeft gelijk? Wat Greenwald zegt over de afleiding van de regering-Obama die de laatste weken in het nauw is gekomen klinkt aannemelijk. De waarschuwing voor de dreiging zorgt voor afleiding van de onthullingen en probeert de noodzaak van de spionageprogramma’s te benadrukken. Maar ook Schoen kan het bij het rechte eind hebben. Probleem met nationale veiligheid is dat niet te controleren valt of er werkelijk aanwijzingen voor terroristische aanslagen zijn. Of dat de waarschuwingen en de publiciteit erover een ander doel dienen. Media zouden er in elk geval niet bij voorbaat vanuit moeten gaan dat wat de Amerikaanse regering zegt waar is. Nederland sluit de ambassade in Jemen zonder er sprake is van een gerichte dreiging.

Foto:  Afleiding of Aanslag?

Kerk moet ons vertellen voor wie we moeten kiezen. Echt?

Pastoor Harry Jackson staat haaks op het secularisme. Niet omdat-ie religieus of christelijk is, maar omdat-ie geloof en politiek vermengt. Hij moedigt Amerikaanse christenen aan te bidden dat kerken zich inzetten om te vertellen voor wie ze moeten stemmen. In dit geval Mitt Romney. Jackson had het idee van een hulpeloze kudde die zonder leiding de eigen weg niet weet te vinden niet beter aanschouwelijk kunnen maken.

Meerdere predikanten overtreden de regels zoals Jim Garlow uit San Diego: My endorsement will be Jesus. I’ll tell you whom I’m going to vote for, but I don’t think that makes it an endorsement. I’m going to vote for Mitt Romney, but I’m not telling you to. Dat klinkt gewiekst, maar is domme woordenpraal. De lokale vertegenwoordiger van Americans United for Seperation of Church en State Debbie Allen die Garlow’s preek bijwoonde meent dat kerken die aanbevelingen geven hun belastingvrije status zouden moeten verliezen.