
Met de Marokkanen-uitspraak van Geert Wilders op verkiezingsavond 19 maart was ik het oneens. Het hek is van de dam als van hele bevolkingsgroepen wordt gezegd dat ze beter op kunnen lazeren. Zo heeft iedereen een favoriete groepering die het graag ziet verdwijnen. Katholieken, homoseksuelen, dierenactivisten, Roma, politici, bankiers, illegalen, communisten, BN’ers, jagers, beroepsmilitairen, PC Hooft-shoppers of PVV’ers.
PVV-kamerlid Martin Bosma stelt vandaag kamervragen aan minister Ronald Plasterk van Binnenlandse Zaken over twee reacties in de lokale politiek op genoemde uitspraak van Wilders en de steun ervoor van andere PVV’ers. Bosma verwijst naar de PvdA Zuid-Holland en D66 en SP in Brabant en weet zo het initiatief naar zich te trekken. En de tragiek is dat-ie geen ongelijk heeft in z’n kritiek. Opnieuw wint de PVV een tactische slag.
Vooral de reactie van de fractievoorzitter van de PvdA Zuid-Holland Ron Hillebrand roept vragen op. Hij ziet het grote verlies van de PvdA niet als de grootste klap die werd uitgedeeld. Met verlies in onder meer Amsterdam en Rotterdam en terugtredende lokale PvdA-leiders. Hillebrand ziet de uitspraak van Wilders als de grootste klap. Het lijkt een wat al te opzichtige poging om de aandacht van het eigen falen af te leiden. Dat Wilders een grens overschreed staat voor velen als een paal boven water, maar welke consequenties daaraan verbonden moeten worden voor de politieke samenwerking met lokale PVV’ers is weer wat anders.
Het komt volgens Hillebrand aan op het geweten: ‘Dat heeft niets te maken met het doelbewust isoleren van een partij, laat staan een deel van het electoraat. Het vloeit voort uit gewetensgrenzen die wij als sociaal-democraten in acht wensen te nemen. Dit betekent tevens dat volksvertegenwoordigers die zich hieraan schuldig maken wat de Partij van de Arbeid Zuid-Holland betreft ongeschikt zijn voor besturen of functies waarin individuele statenleden de provincie of provinciale staten als geheel vertegenwoordigen.’ Hillebrand voegt oordelen toe (gewetensgrenzen, schuld, ongeschiktheid) die een extra, subjectieve toets introduceren.
Het is simpel. Er is een politiek systeem. Tot dat systeem worden geregistreerde politieke partijen met hun vertegenwoordigers toegelaten. Ze opereren onder dezelfde voorwaarden. Als partijvertegenwoordigers de rechtsstaat schenden, dan moeten partij of vertegenwoordigers van het politieke systeem uitgesloten worden door een juridische procedure. Maar zolang dat niet het geval is, kunnen vertegenwoordigers met verwijzing naar het geweten of vanwege symboliek met een extra toetsing niet uitgesloten worden van het politieke proces. Het is niet aan afzonderlijke partijen om dat te beslissen, maar aan de rechter die de Kieswet toetst.
Foto: Tweet van Ron Hillebrand, fractievoorzitter PvdA Zuid-Holland, 26 maart 2014. Met reacties.
Vind ik leuk:
Vind-ik-leuk Laden...