Hoe actief is Nederlandse overheid in bescherming privacy burger?

Oud-lid van het College Bescherming Persoonsgegevens (CBP) Ulco van de Pol waarschuwt dat overheden en bedrijven het vertrouwen van de burger niet moeten verspelen. Dat komt te voet en gaat te paard. Eenmaal verloren is het nauwelijks nog terug te winnen. Afgelopen jaren is het vertrouwen in de Nederlandse overheid aangetast. Waarom ontwikkelt die geen programma om burgers te helpen hun privacy te beschermen? Het kabinet Rutte houdt over de Amerikaanse spionage in Nederland angstvallig de kaken op elkaar. Minister Timmermans vindt dat de VS doorslaan met aftappen, maar vergeet dat Nederland zelf kampioen aftappen is.

Providers zijn wettelijk verplicht het Centraal Informatiepunt Onderzoek Telecommunicatie (CIOT) elke dag een actuele lijst van alle telefoonnummers, IP-adressen en e-mailadressen van alle Nederlanders te geven. Deze database wordt 2,7 miljoen keer per jaar geraadpleegd, aldus Niels Huibrechts van XS4ALL. Opereert onze overheid geloofwaardig? Op 11 december is in het WCT Rotterdam het congres Dataprotectie & Privacy. 

Nieuwe start voor bescherming persoonsgegevens gevraagd

In 1989 werd de Wet persoonsregistratie van kracht. Het stelde regels aan het gebruik van persoonsgegevens door bedrijven of overheden. Principe was een opt-in systeem. Personen moesten toestemming geven voor gebruik van gegevens. In 2001 werd de wet vervangen door de Wet bescherming persoonsgegevens (Wbp).

De uitleg over deze wet op Wikipedia roept een juridische werkelijkheid, wereldvreemdheid en onrealistische houding op die alleen al door de schaalgrootte achterhaald is: ‘De Wbp geeft de burger bepaalde rechten, zoals het recht om te weten wat er met zijn persoonsgegevens gebeurt. De burger mag zijn gegevens – tegen betaling conform het Besluit kostenvergoeding Wbp – te allen tijde inzien en mag ook verzoeken tot onder andere correctie van zijn gegevens en bezwaar maken tegen de verwerking van zijn persoonsgegevens’.

Hoe kan een burger weten in welke bestanden van gemeente, inlichtingen- en veiligheidsdienst, ziekenhuis, huisarts, belastingdienst, religieuze organisatie, politieke partij, supermarkt, werkgever, uitkeringsinstantie, provider, telecombedrijf, aanbieder van sociale media of mediabedrijf zijn of haar gegevens zijn verzameld?

Organisaties die persoonsgegevens verwerken hebben plichten. Ze moeten toestemming hebben van de betrokken burger, de gegevens voor omlijnde doelen gebruiken en de burger informeren over wat het doet met de gegevens. Koppelen zonder toestemming mag niet. De verwerking van gegevens moet bij het College Bescherming Persoonsgegevens CBP gemeld worden. Die neemt ze op in een openbaar register.

Naar aanleiding van de onthullingen door Edward Snowden dat inlichtingendiensten massaal data verzamelen worden burgers bezorgd over hun privacy. Er zijn bewijzen dat dit gebeurt. Zo verwerft de samenwerkende  NSO (Nationale Signal-intelligence Organisatie) van AIVD en MIVD ‘inlichtingen door de ether te verkennen en gericht en ongericht telecommunicatie te onderscheppen.‘ Let wel: ‘ongerichte’ onderschepping.

Nodig is een nieuwe start voor de nieuwe tijd waarin internet de standaard is. Een start die teruggaat naar de uitgangspunten van de Wet bescherming persoonsgegevens, maar beseft dat er een inhaalslag valt te maken.

De burger is ingehaald, om niet te zeggen overvallen door een nieuwe werkelijkheid. Nodig is een start die organisaties die data verzamelen er beter bewust van maakt wat toegestaan is. Een start die organisaties de kans geeft om als spijtoptant terug te komen op gemaakte keuzes, om data alsnog bij het CBP te melden. Een start die elke burger eenmalig voorziet van de namen van alle organisaties die persoonsgegevens van de betrokken burger in hun databases opgenomen hebben. Zoals blijkt uit de openbare registers van het CBP. Met die gegevens in de hand kan de burger voortaan besluiten hoe het met de eigen privacy wil omgaan.

Twitter komt met nieuwe regels vanwege beledigingen

Waar liggen de grenzen aan de vrijheid op internet en de sociale media? Wat moet de gepaste reactie van een nationale overheid zijn? In het Verenigd Koninkrijk ontstaat sluipenderwijze gewenning aan de maatregelen die de regering Cameron voorstelt. Ze komen neer op verdere inperking van burgerrechten en wijzen op een restrictief klimaat waarin terrorisme, porno en kindermisbruik hiervoor als reden worden aangevoerd. Terwijl steeds meer blijkt dat Britten voor hun veiligheid afhankelijk zijn van de Amerikaanse veiligheidsdienst NSA.

Twitter wil het misbruik aanpakken. Maar hoe? Iemand wiens account afgesloten wordt kan onder een ander alias weer opduiken. Men zou denken dat iemand die de wet overtreedt aangepakt wordt door de politie. Maar het volume is met 400 miljoen tweets per dag  te groot om effectief te kunnen reageren. Logisch is dat een multinational als Twitter zelf middelen reserveert om het misbruik aan te pakken. Twitter UK lijkt daar nu serieus een start mee te hebben gemaakt. Zodat overheden het argument van misbruik niet kunnen gebruiken om de internetvrijheid in te perken. En het internet aantrekkelijk en vrij blijft voor velen. Juist daarom moeten bedrijven als Twitter oppassen zich niet te eenzijdig aan de kant van de bestaande macht op te stellen.

Cameron wil filter voor internetporno. Gemakzuchtige symboliek

De Britse premier David Cameron gaat verder met zijn aanpak van internetporno. Hij kondigde gisteren aan voor te stellen om de toegang tot pornosites te blokkeren. Hij pleit voor ‘gezinsvriendelijke’ filters voor computers en smartphones. En hij heeft nog meer restricties in petto. Wie de pornosites wil bezoeken moet aangeven toegang tot de sites te willen. Dat wordt geregistreerd en ondermijnt de internetvrijheid.

Er zitten nadelen aan z’n aanpak. Voorstanders van beperkingen menen dat het in het terugdringen van kinderporno kan werken. Maar een antwoord daarop is dat het aan de opsporing, productie en acceptatie van porno en kinderporno niks doet. Kritiek op Cameron is dat-ie wil scoren met deze maatregel die de regering niets kost. Het roept de provider op een knop om te zetten. Cameron wil  daadkrachtig overkomen, terwijl-ie feitelijk het omgekeerde bereikt door de echte aanpak uit de weg te gaan. Ingrijpen in de virtuele wereld is betrekkelijk simpel, hoewel de bepaling van wat porno is nog niet zo eenvoudig is. Het onderliggende probleem van de niet-virtuele wereld die vraagt om inzet van politie gaat de regering-Cameron uit de weg.

Tegenstanders wijzen op de grootschalige spionage door de Britse veiligheidsdienst GCHQ, in samenwerking met de Amerikaanse NSA. De onthullingen van Edward Snowden tonen dat met documenten aan. De Britse veiligheids- en inlichtingendiensten weten alles van het internetgebruik van de Britten omdat ze directe toegang tot de internetcommunicatie hebben. Dat roept twee vragen op. Waarom pakt de politie producenten en distributeurs van met name kinderporno niet op als alle gegevens bekend is? Ondernemers en beheerders van sites met kinderporno moeten in samenwerking met de partners op te sporen zijn. En waarom zouden internetgebruikers die moeten aangeven een ‘gezinsvriendelijk’ filter uit te zetten de Britse overheid vertrouwen die liegt over de spionage en fouten maakt bij de bescherming van de privacy van de gebruikers?

Enkele maanden geleden debatteerde het Europarlement over het inperken en controleren van pornografie op internet. Dat werd schimmig gevoerd, mede omdat het via zelfregulering zou moeten. De Europarlementariër voor de Zweedse Piratenpartij Christian Engström wees onder verwijzing van het Europees Verdrag voor de rechten van de Mens op de informatievrijheid (artikel 10): ‘Een ieder heeft recht op vrijheid van meningsuiting. Dit recht omvat de vrijheid een mening te koesteren en de vrijheid om inlichtingen of denkbeelden te ontvangen of te verstrekken, zonder inmenging van enig openbaar gezag en ongeacht grenzen.‘

Foto: Christy Turlington in advertentie voor Calvin Klein, 2013.

Europarlement blokkeert heimelijk kritiek op resolutie pornografie

De EU liet afgelopen week geen kansen lopen om zich in de beeldvorming ondemocratisch, log en lomp te profileren. In de aanloop naar de stemming komende week dinsdag over een resolutie die alle vormen van pornografie in de media verbiedt werd vanuit de Zweedse Piratenpartij een publieksactie gestart om contact op te nemen met Europarlementariërs. Internetactivist en piraat van het eerste uur Rick Falkvinge riep op z’n site op tot actie. Hij maakte enkele voorbeeldmails om aan de leden van het Europarlement te sturen. Dat had succes. Burgers stuurden kritische e-mails. Hoe dan ook kon de resolutie niet meer onopgemerkt passeren.

Europarlementariër Christian Engström voor de Zweedse Piraten ontdekte dat de protestmails hem en zijn collega’s niet bereikten. Hij werkt vanuit huis in Stockholm en zag hoe zijn eigen mails op zijn e-mail account in Brussel niet aankwamen. Ook een protestbrief aan voorzitter Martin Schulz van het Europarlement werd geblokkeerd. Hij ging op onderzoek. Wat bleek? De ICT-afdeling van het Europarlement blokkeerde alle e-mails die de burgers uit protest stuurden. Ze verdwenen zonder mededeling in de spambox. Engström vermoedt dat er wordt gefilterd op de woorden ‘gender stereotypes‘ die in de titel van de resolutie staan.

Dit is censuur van een Europese instelling die zichzelf als democratisch ziet, maar zonder mededeling en toelichting protesten van burgers aan Europarlementariërs blokkeert. En deze daarmee ongevraagd isoleert. Vraag is wie hiervoor verantwoordelijk is en op welk niveau dit besluit genomen is. Dit komt bovenop het bericht dat het Europarlement 111 schuifdeuren gaat plaatsen voor 2,8 miljoen euro om de toegang tot het Europarlement te beperken. De symboliek kan bijna niet zichtbaarder zijn. Een organisatie schermt zichzelf af en isoleert op eigen initiatief degenen binnen de organisatie die verantwoordelijk zijn voor de besluiten.

Rick Falkvinge roept op het protest tegen de resolutie voort te zetten. Hij constateert kosmetische wijzingen van de initiatiefnemers om de resolutie door te zetten. Nu zoeken ze nog meer het geniep. Het gaat in deze kwestie niet zozeer om het willen ontlopen van maatregelen op het gebied van pornografie of sexisme. Vele zinnige maatregelen zijn voorstelbaar om met name de positie van vrouwen te verbeteren. De Zweedse piraten gaat het om de oneigenlijke koppeling van deze onderwerpen aan de informatievrijheid. Juist omdat deze onderwerpen politiek correct gevoelig liggen werpt dit een extra drempel op voor oppositie ertegen. Deze episode toont aan dat voor de bescherming van de internetvrijheid piraten goed begrijpen wat de noodzaak is van deze vrijheid omdat ze hiermee principieel handelen zonder te marchanderen met hun gedachtengoed.

Foto: Bolidt adviseert voor Bolidtop FiftyFifty. Project Europarlement.

Europarlement wil alle pornografie op internet verbieden. En daarna? Actie gevraagd

Volgende week dinsdag 11 maart debatteert het Europarlement over het rapport ‘over de uitbanning van genderstereotypen in de EU‘. Waarschijnlijk een dag later wordt erover gestemd. De Europarlementariër voor de Zweedse Piratenpartij Christian Engström komt in het geweer. Hij ruikt onraad. Juist omdat uitbanning van genderstereotypen een prijzenswaardige doelstelling is, verwacht-ie goedkeuring ervan. Mogelijk met een grote meerderheid. Maar de duivel zit in de details. Ik geef de argumenten van Engström weer.

Artikel 17 van het rapport zegt: ‘verzoekt de EU en de lidstaten concrete invulling te geven aan zijn resolutie van 16 september 1997 over discriminatie van vrouwen in de reclame, waarin het oproept tot een verbod op alle vormen van pornografie in de media alsook op reclame voor sekstoerisme.‘ Die resolutie van 16 september 1997 zegt: ‘dringt aan op wettelijke maatregelen die alle vormen van pornografie in de media en de reclame verbieden en op een verbod van reclame voor pornografische producten en sekstoerisme.’

Engström merkt op dat de exacte betekenis van dit verbod op pornografie onduidelijk is, want de resolutie uit 1997 noch het rapport waarover volgende week gestemd wordt bevatten een definitie van wat bedoeld wordt met ‘in de media‘. Velen zullen tijdschriften en televisie eronder verstaan, maar ook internet? Zonder definitie van wat ‘media’ zijn kan niet bij voorbaat uitgesloten worden dat internet er niet onder valt.

Artikel 14 van het rapport zegt iets over internet: ‘onderstreept dat in het kader van beleid voor het wegnemen van stereotypen in de media, maatregelen op digitaal gebied moet worden genomen; is in dit verband van mening dat op Europees niveau gecoördineerde acties op touw moeten worden gezet om een echte cultuur van gelijkheid op het internet te scheppen; verzoekt de Commissie om in samenwerking met de betrokken belanghebbenden een handvest op te stellen waarbij alle internetproviders zullen worden gevraagd zich aan te sluiten‘.

Engström ziet in de laatste zin een oproep aan internetproviders om burgers op internet te gaan controleren. En dan niet door wettelijke maatregelen, maar door zelfregulering. Juist dat is een ernstige bedreiging voor de informatievrijheid. De Zweedse piraat verwijst naar de brochure ‘Het hellend vlak van zelfregulering naar censuur door bedrijven’ (‘The slide from “self-regulation” to corporate censorship‘) uit 2011 van de digitale burgerrechtenbeweging EDRI. Die zegt dat zelfregulering neerkomt op het door dwang inperken van de internetconsumenten zonder passende regelgeving. In de strijd tegen het ACTA-verdrag was dit aspect van zelfregulering een van de zwaarwegende argumenten voor de uiteindelijke afwijzing.

Engström ziet in zelfregulering een poging om het artikel over informatievrijheid in het Europees Verdrag voor de rechten van de Mens te omzeilen. Dat zegt over de vrijheid van meningsuiting (artikel 10): ‘Een ieder heeft recht op vrijheid van meningsuiting. Dit recht omvat de vrijheid een mening te koesteren en de vrijheid om inlichtingen of denkbeelden te ontvangen of te verstrekken, zonder inmenging van enig openbaar gezag en ongeacht grenzen.‘

De resolutie is een eigen initiatief rapport van het parlement. Dit houdt in dat het niet automatisch wet wordt. Ook niet als het wordt aangenomen. Het is een manier voor het Europarlement om haar mening te geven. Zo’n eigen initiatief rapport kan als basis dienen voor de Europese Commissie als het met wetsvoorstellen komt. Aanname versterkt dan de positie van de Commissie als het verschillende regelingen over zelfregulering wil inpassen. Hoewel Engström zegt voor uitbanning van genderstereotypen te zijn, stemt-ie tegen de resolutie.

Wat nu? Internetactivist en oprichter van de Zweedse Piratenpartij Rick Falkvinge roept op zijn site op tot actie. Hij vindt het onaanvaardbaar dat volwassenen die daarin toestemmen geen erotisch materiaal, zoals plaatjes, tekst, geluid of beelden meer via internet naar elkaar zouden mogen sturen. Hij roept op Europarlementariërs een e-mail te sturen. Wellicht kan de Nederlandse Piratenpartij dit initiatief vanuit Nederland coördineren en enkele e-mails maken. De informatievrijheid staat op het spel. Precies dat gebeurt in dictaturen, namelijk onder het mom van pornografie trekt het de macht op internet naar zich toe. Europa kan wijzer zijn.

Foto: Controle en internet.

Europa jaagt The Pirate Bay richting Noord-Korea

Update 5 maart: Blogger William volgt het technische pad van TPB en komt niet uit in Noord-Korea, maar in Duitsland. Na een bepaalde server in Frankfurt wordt het volgens hem fake. Dat laat onverlet dat Noord-Korea politieke dekking geeft aan de TPB. Wat William doet is niet zonder risico. Hij zet de auteursrechten-industrie op het juiste pad. De noodzaak voor TPB om weldra echt te verhuizen naar een ver land neemt erdoor toe.  

Vandaag was het een slechte dag voor de Europese informatievrijheid. The Pirate Bay is door toedoen van de auteursrechten-industrie gesloten in Noorwegen en weer geopend in Noord-Korea. Aldus internetactivist en oprichter van de Zweedse Piratenpartij Rick Falkvinge. De absurditeit van de situatie is onmiskenbaar. Wat een paradox om voor een vrij internet uit te wijken naar een van de meest gesloten en onvrije landen ter wereld.

De gedwongen verhuizing is triester dan absurd. Reden is dat Noord-Korea goede sier maakt en de servers er onbereikbaar zijn voor de lange arm van de Amerikanen en hun handlangers, zoals dat smalend kan worden gezegd. Een van de meest krachtige websites voor de bescherming van de vrijheid van meningsuiting die tegen de Amerikaanse belangen indruist staat nu in Noord-Korea. Falkvinge vindt het onvoorstelbaar.

De gastvrije ontvangst van The Pirate Bay in Noord-Korea doet denken aan recente mediaontwikkelingen die een teken zijn van afnemende vrijheid in het Westen. Engelstalige nieuwszenders als Russia Today, PressTV en Al Jazeera snijden onderwerpen aan die westerse media niet aandurven omdat ze controversieel geacht worden. Zo werkt censuur, zelfcensuur of economische dwang. Deze ontwikkeling bevestigt het falen van westerse media. Julian Assange zocht asiel in de Ecuadoriaanse ambassade te Londen omdat de Amerikanen hem dicht op de hielen zaten. En nu dan The Pirate Bay. Wat volgt? Wanneer gaat Europa zich eens zelfverzekerd teweer stellen tegen de Amerikaanse invloed? Een Europese oplossing verdient de voorkeur.

Foto: De Noord-Koreaanse leider Kim Jong-un tussen militairen.

Anonymous en Anonymous: Wie spreekt er namens wie?

Anonymous neemt afstand van Anonymous. Het liet zich afgelopen week van meerdere kanten zien. Dat ligt voor de hand bij een collectief waarvan niemand de eigenaar is en dat iedereen kan kapen. Anonymous moet het idee van onbeperkte vrijheid loslaten om zich tegen zowel idioten als politieke tegenstanders te beschermen. Anonymous dreigt sowieso een sleets merk te worden. Geen wonder dat Nederlandse media het niet konden vatten. En checkten. Het leidde tot berichtgeving die journalistieke codes overboord zette. Alsof Anonymous niet al sinds de actie tegen de Scientology Church begin 2008 wereldwijd aan de weg timmert en zich bekend heeft gemaakt in haar anonimiteit. Maar de verwarring is begrijpelijk. Wie spreekt er namens wie?

Op 19 oktober gaat de documentaire ‘We Are Legion: The Story of the Hacktivists‘ in première. Het schetst de kern van de beweging. Volgens het idee van vrijheid werd de film van Brian Knappenberger gelijk op internet gezet. Zodat het van ons allen werd. Hier te bekijken. Verder ergerde WikiLeaks Anonymous omdat de klokkenluiderssite een betaalmuur had opgetrokken die de toegang ernstig bemoeilijkte. Omdat dit haaks staat op de transparantie die Anonymous voorstaat regende het op twitter kritiek: ‘The attempt is fishy, wrong, outrageous and WTF. Whoever thought of this!?‘ Met een ondertoon dat dit dient om dure advocaten voor Julian Assange te betalen. Waarbij velen in naam van Anonymous over het verraad van WikiLeaks spraken.

In Nederland wist De Telegraaf het afgelopen vrijdag zeker: ‘De beruchte hackersgroep Anonymous dreigt zaterdag een grote aanval uit te voeren op Nederlandse internetproviders en de overheid. De doelen zouden onder meer de stichting BREIN, KPN, Ziggo, Tele2, UPC en XS4All zijn.’ De krant baseerde zich op een video. Het Nationaal Cyber Security Centrum van het ministerie van Veiligheid en Justitie stond klaar voor een cyberaanval. Het had de mankracht verdubbeld. Er kwam geen aanval. Nu blijkt volgens Wim Takkenberg van de High Tech Crime Unit van de KLPD dat de dreigvideo van een individu kwam. Die niets met Anonymous te maken had. Dit toont opnieuw de kwetsbaarheid van Anonymous. Anonymous reageerde met de tegenfilm.

Foto: Why We Protest

Bedrijven en overheden schenden privacy van burger op grote schaal

De Duitse Groene politicus Malte Spitz wilde weten welke persoonlijke gegevens over hem opgeslagen werden, en of de opslag op de voorgeschreven wettelijke wijze gebeurde. In samenwerking met zijn partij verzocht-ie T-Mobile (=Deutsche Telekom) om openbaarmaking van zijn mobiele data. Na een langdurig proces besliste het Federale Constitutionele Hof dat alle gegevens vernietigd moesten worden. Zodat Spitz niets in handen zou krijgen. In een snelle actie werd een schikking met T-Mobile overeengekomen, en werd uiteindelijk een deel van de mobiele gegevens overhandigd aan Spitz. Gegevens van of aan derden ontbraken.

Spitz stelde zijn aldus verkregen mobiele data van zes maanden ter beschikking aan Zeit Online. Data over zijn verblijfplaats worden gecombineerd met vrij beschikbare internetgegevens als tweets, blogs en websites. In een inzichtelijke animatie is het leven van de politicus van de oppositie te volgen gedurende een half jaar.

In Duitsland is er een wet dat er voor zorgt dat mobiele providers, met meer dan 10.000 klanten, 6 maanden lang alle data over hun klanten moeten bewaren, aldus de laagsterekening.nl. Mobiele providers bewaren dus gedurende zes maanden alle gegevens van hun klanten. Ooit bedoeld om het terrorisme te bestrijden is het merkwaardig dat het van toepassing is op een Groene politicus die de regering en de veiligheidsdiensten moet controleren. In werkelijkheid controleert niet zozeer Malte Spitz de overheid, maar de overheid hem.

Er is geen reden om te veronderstellen dat de Nederlandse burger beter beschermd wordt. Ons land is wereldkampioen telefoontaps. Iedereen is verdachte en ieders privacy wordt geschonden. Zonder hiervan op de hoogte te worden gesteld. Wat doen politieke partijen? Halfslachtig grommen ze, maar bijten doen ze niet. Vraag is waarom burgers het normaal vinden als veiligheidsdiensten elke stap in kaart brengen die ze zetten.

Foto: Verblijfplaats en data van Malte Spitz op 13 september 2009 om 15:48 zoals blijkt uit infografische animatie van ZeitOnline

VS breekt Europese vrijheden af vanwege eigen zakelijke belangen

Sinds de Tweede Wereldoorlog is de culturele dominantie van de VS immens. Da’s niet toevallig tot stand gekomen. Het komt voort uit een hechte samenwerking tussen bedrijfsleven en Amerikaanse overheid die nu al ruim 65 jaar bestaat. Het mes sneed aan twee kanten. In de koude oorlog kon de entertainmentindustrie (muziek en film) haar omzetmarkt in het buitenland door politieke druk van de Amerikaanse regering vergroten. En de VS kon zo haar manier van leven promoten. Kleine cultuurgebieden werden stuk voor stuk weggevaagd omdat de distributie door co-financiering en overname in Amerikaanse handen kwam.

De voorgeschiedenis is nodig om te begrijpen wat er op dit moment speelt met de door Brein afgedwongen blokkade van het Zweedse The Pirate Bay en de voorstellen om het internet in te perken. In de kern zijn het maatregelen die dienen om de Amerikaanse entertainmentindustrie onder het mom van een beroep op auteursrechten te beschermen. De farmaceutische industrie (Pfizer, Merck, Johnson and Johnson) maakt daar ook deel van uit. De bedrijven die nu een beroep doen op auteursrechten hebben in 65 jaar samenwerking met de Amerikaanse overheid een voorkeurspositie op kunnen bouwen die concurrenten op achterstand zette.

Er zijn verschillen met 1945. Film- en muziekindustrie hebben aan prestige verloren en hebben gretigheid en innovatie van toen ingewisseld voor gezapigheid van nu. Het prestige van de Amerikaanse manier van leven vol optimisme en groei heeft zowel na de Club van Rome als de huidige economische crisis aan aantrekkingskracht ingeboet. Er is met Occupy en Anonymous een tegenbeweging gegroeid die steeds meer steun vindt onder middengroepen die buiten de boot vallen. En de internetindustrie (Apple, Microsoft, Google, Twitter, Facebook) en de internetgeneratie zien de informatievrijheid als een verworven recht.

De Zweedse oprichter van de Piratenpartij Rick Falkvinge stelt dat de Amerikaanse regering stelselmatig aandringt op de ontmanteling van burgerlijke vrijheden in Europa en elders juist vanwege de bescherming van de eigen zakelijke belangen op het gebied van auteursrecht en patenten. Europese landen laten zich door de VS onder druk zetten en gaan daarmee tegen hun eigen culturele belangen in. Falkvinge ziet het voor zijn ogen in Zweden gebeuren, in Spanje gebeurt het en wij zien het in Nederland waar Brein in het publieke debat zoveel goodwill en overheidssteun krijgt dat een Haagse rechtbank dat als bijna vanzelfsprekend navolgt.

Stok achter de deur die de Amerikanen gebruiken zijn volgens Falkvinge de handelsbelangen en het dreigen door de Amerikanen met sancties. Landen worden uitgesloten als ze niet aan Amerikaanse eisen voldoen. De EU is blijkbaar te verdeeld en te onmachtig om weerstand aan de VS te bieden. Het via WikiLeaks gelekte telegram Stockholm 09-411 maakt inzichtelijk hoe groot de Amerikaanse invloed is waar het gaat om Pirate Bay: Behind the scenes, the Embassy has worked well with all stakeholders. Hetzelfde gebeurt in heel Europa.

Foto: Vladimir Lenin, Mickey Mouse en Jezus