President Trump aangeklaagd voor impeachment in Huis. Het vervolg van het proces in de Senaat bevat nog onduidelijkheden

Het Huis van Afgevaardigden heeft ingestemd om president Donald Trump op twee aanklachten aan te klagen voor impeachment. Hij wordt beschuldigd van machtsmisbruik en obstructie van het Congres. Dit is pas de derde keer in de geschiedenis van de VS dat een president voor impeachment wordt aangeklaagd. Trump is de 45ste president. Vanwege een snel en duidelijk vervolg hebben de Democraten in het Huis de criminele activiteiten van Trump buiten de aanklacht gelaten. Van hun kant hebben Republikeinen geen verdediging op inhoudelijke gronden gevoerd wat de video goed laat zien. Dat wekt de suggestie dat ze geen steekhoudende argumenten hebben om Trump vrij te pleiten, maar zich gefocust hebben op het verstoren en belasteren van de procedure. Het meest logische en best verdedigbare standpunt voor Republikeinen was om Trumps fouten in zijn contact met de Oekraïense president Zelensky toe te geven, maar om dat vervolgens te beoordelen als onvoldoende voor impeachment. Maar Trump blokkeerde deze strategie omdat hij nooit fouten toegeeft.

Het vervolg is dat de voorzitter van het Huis, Nancy Pelosi (Dem.) de aanklachten naar de Senaat stuurt waar het onder leiding van de door president George ‘W’ Bush benoemde opperrechter John Roberts, de voorzitter van het Supreme Court, als jury tot een uitspraak komt. De verwachting is dat er geen of onvoldoende Republikeinen tegen impeachment stemmen. Ze controleren de Senaat en een 2/3de meerderheid die nodig is voor Trumps afzetting lijkt onhaalbaar. In elk geval op dit moment. De Republikeinse meerderheidsleider, de Republikeinse Senator Mitch McConnell had in de agenda van januari 2020 tijd vrijgemaakt voor dat vervolg.

Complicatie is dat voorzitter Pelosi heeft gezegd de aanklachten nog niet door te sturen naar de Senaat omdat volgens haar uitspraken van belangrijke Republikeinse Senatoren als McConnell en Lindsey Graham er een aanwijzing voor zijn dat het niet tot een eerlijk proces zal komen. Ze zeiden niet eens de stukken te zullen lezen, maar Trump hoe dan ook vrij te pleiten. Pelosi probeert nu druk te zetten op de Republikeinen in de Senaat om tot een proces te komen dat serieus naar de zaak kijkt en waarin de relevante getuigen uit de entourage van het Witte Huis kunnen worden gehoord. Trumps weigering om dat toe te staan of relevante documenten te overleggen is zonder precedent. De paradox is dat Trump in tegenstelling tot McConnell juist wel een groots proces in de Senaat wil zodat hij naar hij hoopt in een mediaspektakel wordt vrijgepleit. Dat is geen verschil van mening tussen Democraten en Republikeinen, maar tussen Republikeinen onderling.

Advertentie

Kop nu.nl suggereert dat Monasch zegt dat hij verkiezingen PvdA-lijsttrekkerschap niet kan verliezen als procedure eerlijk verloopt

Deze kop doet Trumpiaans aan. Kamerlid Jacques Monasch die een van de kandidaten voor het leiderschap van de PvdA is wordt geïnterviewd door Avinash Bhikhie van nu.nl. De kop vertelt dat Monasch heeft gezegd dat hij bij eerlijke verkiezingen de lijsttrekker van de PvdA wordt. Dat houdt in dat als Monasch verliest van Diederik Samsom, Lodewijk Asscher of een andere kandidaat de verkiezingen niet eerlijk waren. Deze kop laat twee mogelijkheden toe. Of Monasch wint bij eerlijke verkiezingen of Monasch verliest omdat de verkiezingen niet eerlijk waren. Gemanipuleerd waren. Donald Trump noemt dat ‘rigged’. Deze kop sluit de mogelijkheid uit dat Monasch verliest bij eerlijke verkiezingen. Is Monasch werkelijk zo’n arrogante kwast die meent dat hij alleen kan verliezen door manipulatie van het PvdA-bestuur? Te weten voorzitter Hans Spekman die de Debbie Wasserman Schulz van de PvdA is en door het benadelen van Bernie Sanders haar functie moest neerleggen?

Wat heeft Jacques Monasch in het interview gezegd? Het gaat om de volgende passage:
NU:  Denkt u dat u kans maakt om lijsttrekker te worden?
-JM: “Ja, mits er een eerlijke procedure komt waar flitsleden zich makkelijk voor 2 euro kunnen registreren.”
NU:  Heeft u er geen vertrouwen in dat het eerlijk zal verlopen?
-JM: “Ik heb volgende week een gesprek met voorzitter Spekman. De belofte is er dat niet-leden zich voor 2 euro kunnen registreren en makkelijk kunnen meedoen. Als dat zo is, dan ga ik winnen. Daar ben ik van overtuigd.”

Monasch zegt in het interview niet wat de kop suggereert dat hij zegt. Namelijk dat hij de mogelijkheid uitsluit dat hij bij eerlijke verkiezingen kan verliezen. Dat doet hij niet. Eerst zegt Monasch dat hij ‘kans‘ maakt om lijsttrekker te worden bij een procedure waarin flitsleden zich makkelijk kunnen registreren. Maar dat is iets wat elke kandidaat zegt en ook dient te zeggen bij het begin van een campagne. In de vervolgvraag wordt het ingewikkeld als Bhikhie vraagt of Monasch vertrouwen heeft in een eerlijk verloop van de procedure. Hij geeft daar geen direct antwoord op en zegt een gesprek met Spekman te hebben. Dan verwijst hij opnieuw naar de registratie van flitsleden waar hij blijkbaar kansen in ziet vanwege de toestroom van leden van buiten de partij. Monasch spreekt de overtuiging uit dat hij gelooft dat hij in dat geval gaat winnen. De zinsnede ‘dan ga ik winnen’ getuigt van overmoed die prima past bij de lancering van een campagne. Het is wensdenken, tonen van ambitie en grootspraak, maar niet meer dan dat. Hij beweert niet dat het onbestaand is dat hij bij eerlijke verkiezingen kan verliezen. Monasch wordt door nu.nl woorden in de mond gelegd die hij niet heeft gezegd en die hem kunnen beschadigen. Dat is onzorgvuldige journalistiek van de eindredactie van nu.nl.

Foto: Schermafbeelding van deel artikel Monasch: ‘Bij eerlijke verkiezingen word ik nieuwe PvdA-lijsttrekker’ van nu.nl, update: ‘22 oktober 2016 12:07’. 

Het Roekenbosch: bestuurlijke onzorgvuldigheid bij AZC Blitterswijck

Het is opzet van parkbestuur, COA en gemeente dat in vakantiepark Het Roekenbosch (Roompot Vakaties) in het Limburgse Blitterswijck (gemeente Venray) 750 asielzoekers voor vijf jaar worden ondergebracht. Het definitieve besluit is nog niet genomen. Opvallend is dat de eigenaren die hun huisjes op het park hebben niet zijn geïnformeerd, laat staan op een mening is gevraagd. Dat is procedureel onzorgvuldig omdat dit statutair niet klopt. De vraag is of het bestuur van het park, te weten Roompot Vakanties of de eigenaren het laatste woord hebben. Op een steunpagina wordt de kritiek gebundeld. De teneur is: we worden overvallen.

Zoals ook in het Drentse Oranje bleek met een vakantiepark van ondernemer Hennie van der Most dat hij verhuurt aan het COA loopt het commerciële belang van de verhuurder niet altijd gelijk op met het belang van de bewoners. Begrijpelijk dat het COA graag zaken doet met ondernemers, en ondernemers met het COA. Als dit ten koste gaat van bestuurlijke zorgvuldigheid en transparant bestuur dan vergroot deze slinkse manier van handelen waarbij burgers bewust worden gepasseerd het vertrouwen in het openbaar bestuur niet.

Partij voor de Dieren stelt vervolgvragen over kunstwerk Eliasson bij CS Rotterdam

De Partij voor de Dieren in de gemeenteraad van Rotterdam stelt raadsvragen over het kunstproject ‘Kissing Earth’ van Olafur Eliasson. Ze zijn een vervolg op eerdere raadsvragen van deze partij over de aanbesteding van dit kunstproject die mede naar aanleiding van een posting op dit blog van 20 augustus werden gesteld. De tweede reeks gaat over de procedure en  ‘de rol en verantwoordelijkheden van de diverse instanties’.

De PvdD vraagt om te beginnen naar de rol en verantwoordelijkheid van de gemeentelijke dienst Sculpture International Rotterdam (SIR) die verantwoordelijk is voor kunst in de openbare ruimte, maar volgens Trouw  van 26 augustus bij monde van artistiek leider Dees Linders zich aan de zijlijn gezet voelt door de commissie De Bruin, hoewel bestuursvoorzitter Jaap Guldemond namens SIR in die commissie zit. Zegt dit sluimerende verschil van mening tussen commissie en Linders iets over de relatie tussen Guldemond en Linders?

De PvdD meent dat de selectieprocedure van de kunstenaars door de commissie De Bruin niet helder geweest is. Het gaat niet om een open prijsvraag waarin een ontwerp wordt geselecteerd, maar om een gesloten selectieprocedure met een commissie die ontwerp en kunstenaar selecteert. Ongenoemd blijft dat dit een zogenaamde meervoudige schetsopdracht is. Uit de beantwoording van de eerste reeks vragen moet blijken of de opdrachtgever hiermee de juiste procedure heeft gekozen boven een aanbesteding volgens Europese richtlijnen. De PvdD wil weten of wethouder Visser de commissie hierover een aanwijzing heeft meegegeven.

Met enkele vragen over de rol van het college en de instructie door de wethouder sluit de PvdD deze tweede reeks vragen af. Tevens wil de partij weten of het college het Programma van Eisen openbaar wil maken. Dat omvat de vraag of de architect van het station (Jan Benthem) een eis geformuleerd heeft over de zichtbaarheid van het Centraal Station. Kritiek nu is dat een tien meter hoog kunstwerk van Olafur Eliasson het zicht op het Centraal Station ontneemt. Een belangrijke reden waarom dit balletje ging rollen. Wordt ongetwijfeld vervolgd.

Foto: Schermafbeelding van vraag 1 tot en met 4 van de raadsvragen (Deel II) van 27 augustus 2015 van de Partij voor de Dieren (Ruud van der Velden) aan het college van Rotterdam.

Partij voor de Dieren stelt raadsvragen over aanbesteding Eliasson

Mede naar aanleiding van de posting ‘Is het project van Eliasson bij CS Rotterdam correct aanbesteed?’ op dit blog stelt Ruud van der Velden namens de Partij voor de Dieren raadsvragen. Vraag is of de aanbesteding van een kunstproject in de openbare ruimte transparant is verlopen en de Europese richtlijnen zijn gevolgd. Op het Stationsplein bij CS Rotterdam heeft de Commissie De Bruin de Deens-IJslandse kunstenaar Olafur Eliasson geselecteerd om een kunstwerk te maken. Het juryrapport is tot nu toe niet openbaar gemaakt.

Er is meer kritiek. Hoewel de schaal van het werk door Eliasson nog niet definitief is bepaald kwam er kritiek dat beide wereldbollen die iconisch en symbolisch moeten zijn de zichtlijnen op het Stationsplein zullen aantasten. De locatie wordt ter discussie gesteld door Rotterdammers die trots zijn op hun nieuwe Centraal Station. Wegens de schaarse ruimte roepen projecten in de openbare ruimte trouwens vaak tegenstand op. Daarom proberen selectiecommissies behoedzaam te opereren en zoeken ze vaak de geslotenheid op om de tegenstand op afstand te houden. Maar dat mag een openbare verantwoording uiteraard niet in de weg staan.

Foto: Schermafbeelding van raadsvragen van de Partij voor de Dieren in Rotterdam, 21 augustus 2015.

Is het project van Eliasson bij CS Rotterdam correct aanbesteed?

Kan een procedure tegen de procedure nog roet in het eten gooien van de ballen van Olafur Eliasson op het stationsplein bij het CS Rotterdam? Het gaat erom of de aanbestedingsregels door de opdrachtgever gemeente Rotterdam correct zijn toegepast. De gemeentelijke dienst Sculpture International Rotterdam die onder coördinator CBK Rotterdam valt is verantwoordelijk voor de uitvoering. Het geeft de tegenstanders munitie.

Op Tenderned is de aanbesteding niet terug te vinden. Evenmin op de aanbestedingspagina van de gemeente Rotterdam over geplande en lopende aanbestedingen, en gegunde opdrachten. Zodat het lijkt dat het project niet Europees is aanbesteed. De pagina van de gemeente dat het project presenteert biedt geen details.

De Aanbestedingswet 2012 geeft in artikel 2.32 sub b de relevante uitzondering om niet aan te besteden: ‘De aanbestedende dienst kan de onderhandelingsprocedure zonder aankondiging toepassen indien: (..) de overheidsopdracht om technische of artistieke redenen of om redenen van bescherming van uitsluitende rechten slechts aan een bepaalde ondernemer kan worden toevertrouwd.

Pianoo.nl zegt dat die uitzondering spaarzaam wordt toegekend en de bewijslast ervoor bij de opdrachtgever ligt: ‘Het is goed om te beseffen dat de reikwijdte van deze uitzonderingsbepalingen zeer beperkt is en dat het aan de aanbestedende dienst is om aan te tonen dat zich dusdanige omstandigheden voordoen dat een beroep op deze bepaling geoorloofd is. Een VNG-ledenbrief uit 2008 verwoordt dat zo: ‘De gemeente kan dus kiezen voor een opdracht aan één bepaalde kunstenaar, als zij dat artistiek-inhoudelijk kan motiveren. Aan de motivering worden strenge eisen gesteld. Bedacht moet immers worden dat de uitzonderingsbepaling veronderstelt dat slechts één enkele aanbieder voor de opdracht in aanmerking kan komen.’

Met geschatte kosten van 1 tot 1,5 miljoen euro valt het project Kissing Earth boven de drempelwaarde van 206.000 euro om aan te besteden voor een ‘levering’ of een ‘dienst’. In de zin van een ‘werk’ volgens de Europese richtlijn zijn de kosten lager dan het drempelbedrag van 5.150.000 euro. Maar volgens de Richtlijn 2004/18 artikel 1; lid 2b, 2c en 2d ( p.134/126) gaat het om een ‘dienst’ op het gebied van ‘cultuur, sport en recreatie’ volgens Bijlage IIB. Ofwel, het betreft een ‘dienst’ met kosten boven de drempelwaarde.

Voorlopige conclusie is dat genoemd kunstproject aangemerkt dient te worden als ‘dienst’ die boven het drempelbedrag ligt en daarom Europees aanbesteed had moeten worden, maar dat dat blijkbaar niet is gebeurd omdat de opdrachtgever dacht een beroep op een uitzondering te kunnen doen. Het lijkt er echter op dat geen beroep op de uitzondering kan worden gedaan die de Aanbestedingswet 2012 in artikel 2.32 sub b geeft omdat of deze uitzondering niet van toepassing is of omdat de aanbestedende partij de uitzondering niet voldoende heeft gemotiveerd. Daarnaast valt niet in te zien dat in artistiek-inhoudelijk opzicht slechts een bepaalde kunstenaar, te weten Olafur Eliasson dwingend voor deze opdracht gekozen dient te worden.

Gezien de onduidelijkheden is er nadere informatie vereist van de opdrachtgever en de coördinator CBK Rotterdam/ Sculpture International Rotterdam over de gevolgde procedure en de argumentatie waarom de procedure zo is gevolgd. De gemeente Rotterdam en de Commissie De Bruin kunnen antwoord geven op de vraag of de procedure van het kunstproject op het stationsplein bij CS Rotterdam zorgvuldig is verlopen.

Foto: Rotterdam Centraal. Credits: Jannes Linders.

Worden de ballen van Eliasson bij CS Rotterdam afgeschaald?

Jeroen Bosch van Trendbeheer is niet enthousiast over de plaatsing van de twee proefballonen van de Deens-IJslandse kunstenaar Olafur Eliasson op het stationsplein bij het Centraal Station van Rotterdam. Hij noemt het een ‘mediocer flutontwerp’ dat vooral in de weg staat. Facebook-pagina ‘Pleurt op met je ballen’ raadt Eliasson aan ervan af te zien: ‘Kijk, die politici van ons zijn niet de meest artistiek danwel architectonisch danwel kunstzinnag onderlegde club, met hen rekenen we bij de verkiezingen wel af. Maar jij gaat niet vrijuit’.

De video toont een proefopstelling die dient om de schaal te meten. Naam van het project is Kissing Earth en de kosten bedragen zoals De Volkskrant schrijft zeker 1 miljoen, mogelijk 1,5 miljoen euro. Het college van Rotterdam is bereid 5 ton bij te dragen, maar Leefbaar Rotterdam zegt nog niet volledig overtuigd te zijn.

Is het erg? Dat valt nog te bezien. Terughoudendheid past omdat er nog geen definitief ontwerp is. Formaat en exacte plek kunnen nog aangepast worden. Onduidelijk is daarom of het hier gaat om de verrommeling van de openbare ruimte waar landschapsarchitect Adriaan Geuze die lid is van de commissie De Bruin die over de plaatsing gaat voor waarschuwt. Verdere leden zijn: Cees de Bruin (voorzitter), Jaap Guldemond (hoofd tentoonstellingen EYE Film Instituut Nederland en voorzitter Sculpture International Rotterdam), Els van Odijk (directeur van de Rijksakademie) en Karel Schampers (voormalig directeur Frans Hals Museum).

Volgens Eliasson gaat Kissing Earth over de vraag ‘Hoe leggen we een verband tussen onze lokale omgeving en globale kwesties?’ Maar voor de critici lijkt het kunstwerk eerder te gaan over de vraag ‘Wat is het verband tussen een internationaal bekende kunstenaar en een lokaal stationsplein?’ waar het antwoord negatief op is. Probleem zoals vaker in Nederland is de procedure die het debat wegdrukt, vervangt en de burger het idee geeft buitengesloten te zijn bij besluiten over de ‘eigen’ publieke ruimte. Zodat zoals in Zomergasten Adriaan Geuze verwoordde een resultaat ontstaat dat niemand echt gewild heeft, maar wel binnen de procedure past.

Lezing ombudsman Brenninkmeijer: Transparantie corrigeert macht

De Nationale Ombudsman Alex Brenninkmeijer hield gisteren de jaarlijkse Montesquie Lezing onder de titel ‘Transparantie als machtsfactor’. Hier is een video van de lezing te zien. Alex Brenninkmeijer meent dat transparantie nodig is om de macht te corrigeren. In Trouw staat een verkorte weergave onder de titel ‘Zonder transparantie is er geen vertrouwen‘. Dit artikel zit vol met uitspraken die het verdienen om ingelijst te worden. Ze maken duidelijk waarom de standvastige Brenninkmeijer steeds in aanvaring met de autoriteiten komt. Per 1 januari 2014 wordt-ie als opvolger van Gijs de Vries Nederlands lid van de Europese Rekenkamer.

Vrijwel niets kan in deze moderne tijd meer geheim gehouden worden en informatie kan snel bewerkt, vermenigvuldigd en verspreid worden. We staan pas aan het begin van deze ontwikkeling, maar nu al is zeker dat informatie meer en meer een sleutelbegrip wordt in onze samenleving. Een samenleving die bovendien steeds minder aan de landsgrenzen gebonden is, waardoor handhaving en controle slechts beperkt mogelijk zijn. 

Waarom is transparantie belangrijk? In de eerste plaats is het een belangrijk middel om machtsmisbruik tegen te gaan. Corruptie verdwijnt als transparantie geboden kan worden, kartelafspraken zijn alleen in het geniep mogelijk. Klokkeluiders verdienen bescherming omdat zij de voet dwarszetten bij mensen en instituties die hun macht misbruiken.

Mede dankzij de media en de sociale media kan iedere burger geïnformeerd raken en zich een mening vormen en van zich laten horen. Daarbij valt het op dat onze parlementaire democratie steeds blekere trekjes krijgt, terwijl buiten het parlement de betrokkenheid van burgers bij de publieke zaak alleen maar groter wordt. Daar is transparantie onmisbaar bij: in het belang van actief en betrokken burgerschap.

Foto: Alex Brenninkmeijer tijdens het uitspreken van de Montesquie Lezing in Den Haag, 3 september 2013.

Disselkoen, Hörchner, Polen en het Europese Aanhoudingsbevel

Hoe gaat het nu eigenlijk met Cor Disselkoen? Bent u het ook zo zat om elke dag weer in het nieuws met deze 65-jarige geconfronteerd te worden? Soms wordt het ons allemaal even te veel. Dan lijken hoofdzaken zoals Estelle Cruijff, Badr Hari, Wesley Sneijder, Rafael van der Vaart, Danny de Munk, Lance Armstrong of Linda de Mol te moeten wijken voor de bijzaak Disselkoen. De media zijn niet te volgen in de selectie van het nieuws.

Cor Disselkoen is een 65-jarige fruithandelaar en hartpatiënt die dagelijks 27 verschillende pillen slikt. Midden jaren ’90 had-ie een conservenfabriek in Polen. Toen is er iets misgegaan. Hij werd beschuldigd van belastingontduiking. Wat-ie stellig ontkent. Na enkele maanden voorarrest en een borgsom mocht-ie gaan. Hij vertrok spoorslags naar Nederland. Maar in 2010 wilden de Polen hem opnieuw hebben. Via een Europees Aanhoudingsbevel (EAB) werd-ie uitgeleverd aan Polen. Vrij Nederland tekende het verhaal op.

Volgens Fair Trials International zorgt Polen voor ongeveer een derde van de EAB’s. Da’s opvallend veel. Er zijn geen minimumeisen voor de lengte van procedures en de detentieomstandigheden. Zo hebben sommige Oost-Europese landen geen goede reputatie, Zweden evenmin als het om het voorarrest gaat. Gelukkig wist Disselkoen zich verzekerd van politieke steun. GroenLinks-europarlementariër Judith Sargentini stelde zich achter de zaak en woonde de rechtszaak bij. Na vier dagen en betaling van opnieuw duizenden euro’s borg mocht Disselkoen weer terugreizen naar Nederland. Eind goed, al goed, voor een vrijgesproken Disselkoen.

Maar niet voor anderen die via een EAB worden uitgeleverd. Waarbij rechters er blindelings op vertrouwen dat de aanklacht niet is gemanipuleerd en de detentieomstandigheden vergelijkbaar zijn met die in Nederland. Als de rechters al onpartijdig zijn. Maar misbruik van de EAB ligt op de loer. PvdA-kamerlid Jeroen Recourt werd vorig jaar overtuigd door de zaak Robert Hörchner. Op valse gronden vroeg Polen zijn uitlevering. Hoe gaat het nu eigenlijk met Robert Hörchner? Bent u het ook zo zat om elke dag weer in het nieuws met deze ….

Foto: Cor Disselkoen vertrekt in een Pools militair vrachtvliegtuig vanaf Schiphol. ‘Zo gaat dat maandelijks.’ Credits: Vrij Nederland.