Zes aanklachten tegen Tariq Ramadan wegens grensoverschrijdend seksueel gedrag leiden nog niet tot afronding van zijn rechtszaak

De zaak van seksueel geweld tegen vrouwen waar de Zwitsers-Egyptische islamoloog en cultfiguur Tariq Ramadan zich schuldig aan zou hebben gemaakt is in Nederland naar de achtergrond verdwenen. In 2007 genoot Ramadan in Nederland een zeker bekendheid toen hij in Rotterdam aan de slag ging als hoogleraar en ‘bruggenbouwer’ in dienst van de gemeente. Vanaf het begin was hij een controversiële figuur met voor- en tegenstanders. Hij werd in 2009 de laan uitgestuurd. Maar in Frankrijk en Zwitserland haalt hij nog steeds de voorpagina’s. Aangejaagd door het MeToo-debat dat sinds oktober 2017 aan kracht gewonnen heeft.

Ramadan werd in februari 2018 in detentie genomen na de aanklacht twee vrouwen verkracht te hebben. De ene is de feministe Henda Ayari (zie hier) die in oktober 2017 Ramadan aanklaagde, de ander noemt zich ‘Christelle’. Ramadan ontkent verkrachting, maar geeft via zijn advocaat toe seksueel contact met de twee vrouwen te hebben gehad. Maar dat zou volgens Ramadan met hun instemming (‘relation consentie’) zijn gebeurd. In november 2018 werd Ramadan onder voorwaarden vrijgelaten wegens zijn slechte gezondheid (multiple sclerose), maar hij mag van de autoriteiten Frankrijk niet verlaten, moet zich wekelijks melden en zijn paspoort is ingenomen. Hij heeft een boeten van 300.000 euro betaald. Inmiddels zijn er door zes vrouwen aanklachten wegens seksueel geweld of verkrachting tegen Ramadan ingediend.

De affaire Ramadan is omgeven door complottheorieën die veel ruis geven. De Israëlische inlichtingendienst Mossad zou er een rol in hebben gespeeld. Vele islamitische aanhangers van Ramadan kunnen het blijkbaar niet verteren dat hun boegbeeld van zijn voetstuk is gestoten. Zij nemen het nog steeds voor hem op en verspreiden geruchten over een joods complot. De Franse president Emmanuel Macron zou het brein zijn om alle opposanten in het gevang te gooien, zoals onderstaande still van een YouTube-video aangeeft. De eerste aanklager Henda Ayari die haar hoofddoek afdeed en zich afwendde van het salafisme neemt stelling tegen het islamisme dat ze met het nazisme gelijkstelt, wat haar weer bedreigingen uit islamistische hoek oplevert.

De waarheid over Tariq Ramadan is alledaagser, simpeler en minder vergezocht. Hij gedroeg zich als rokkenjager met vele romantische affaires en heeft in bepaalde gevallen beestachtig, grensoverschrijdend gedrag jegens vrouwen vertoond waarvoor hij jaren later de rekening gepresenteerd krijgt. Aangejaagd door het omgeslagen denken over grensoverschrijdend gedrag dat niet langer getolereerd wordt heeft hem dat in de verdediging gedrongen. Kritiek waarom hij de aanklacht aanvankelijk niet thuis mocht afwachten lijkt terecht. Hij staat niet alleen als ontmaskerde heteroman. Honderden machtige mannen als Harvey Weinstein, Charlie Rose, Mark Halperin, Kevin Spacey, Louis C.K., Al Franken, James Levine, Daniele Gatti, Jappe Claes of Job Gosschalk hebben hun positie verloren wegens grensoverschrijdend seksueel gedrag. Het is te hopen dat Tariq Ramadan tot zelfinzicht komt, de vrouwen zijn verontschuldigingen aanbiedt en zich terugtrekt uit het publieke leven. Anders moeten de aanklachten tegen hem in een rechtszaak in Frankrijk behandeld worden. Het is de hoogste tijd om nu eindelijk eens een streep onder de onzalige kwestie Tariq Ramadan te zetten.

Foto: Still uit YouTube-video ‘ACTE 36 GILETS JAUNES TARIQ RAMADAN PIEGE PAR MACRON ? HENDA AYARI MENT MEDIAPART’ op kanaal Le Croissant de lumière.

Advertentie

Iemand die met een bijl op mensen inhakt en ‘Allahu Akbar’ roept baseert zich op de islam. Waarom dat ontkennen?

Een 17-jarige vluchteling uit Afghanistan die al twee jaar in Duitsland verblijft hakte in een regionale trein in Beieren met een bijl in op een groep mensen uit Hong Kong. Dat zou gebeurd zijn onder het roepen van ‘Allahu Akbar’ (God is groot). Hij werd na het verlaten van de trein door de politie doodgeschoten. Hij woonde in een pleeggezin. Op zijn kamer werd volgens een bericht van Die Welt dat de Beierse minister van Binnenlandse Zaken Joachim Herrmann (CSU) citeert een zelfgemaakte vlag van IS gevonden. De islamistische terreurgroep heeft de daad opgeëist. Zoals bij al dit soort aanvallen valt dit niet te verifiëren.

Bovenstaande video van het Iraanse Press TV is voorspelbaar. Iemand die slecht doet in naam van de islam moet niet in verband worden gebracht met de islam. Het zou volgens de commentator een ‘incident’ zijn en ‘geen terrorisme’ en handelen om een ‘gestoord iemand’ die als ‘eenzame wolf’ zich niet op de islam baseert. Hoewel de commentator snel reageerde en hij nog niet alle feiten kende is dat ook met de kennis die hij had een onjuiste conclusie die niet uit de feiten volgt. Want iemand die met een bijl op mensen inhakt en ‘Allahu Akbar’ roept maakt zelf de verwijzing naar de islam. Ook als de 17-jarige vluchteling gestoord is baseert hij zich op de islam. Daarnaast is de uitleg dat Duitsland de grenzen goed heeft bewaakt onjuist omdat dit niet is gebeurd en vele migranten het land zijn ingekomen zonder voldoende gecontroleerd en geregistreerd te zijn.

Van de andere kant kan evenmin beweerd worden dat elke vluchteling uit een islamitisch land een terrorist is. Of een potentiële terrorist. Dat is een even onzinnig als te beweren dat iemand die ‘Allahu Akbar’ roept en een vlag van IS heeft nagemaakt niets met de islam te maken heeft. Islamofoben en islamofielen moeten accuraat en evenwichtig verslag doen en afstand nemen van hun eigen vooringenomenheid. Niet elke moslim is een terrorist, maar iemand die onder verwijzing naar de islam mensen om zeep probeert te helpen is wel degelijk een terrorist. Dat daarbij een religie bezoedeld of misbruikt wordt doet die religie geen goed, maar kan maar beter niet ontkend worden. Het verstoort de beeldvorming en uiteindelijk een gerichte en doelmatige aanpak van de risicogevallen onder de migranten. Ze moeten als de bliksem opgespoord en geïsoleerd worden.

Franse moslims tegen ISIS. Met simpel verslag

In Parijs demonstreren moslims voor de derde opeenvolgende dag tegen ISIS. Het Iraanse Press TV haalt van alles overhoop en doet verslag. Het vervangt anti-islamisme door anti-Westers sentiment. Het concludeert dat dit protest een weerlegging is van het feit dat een meerderheid van Franse moslims zich niet uitspreekt tegen de terreur van ISIS. Maar hoeveel miljoenen Franse moslims zijn niet op komen dagen om te demonstreren? Deze moslims lijken zich eerder tegen het imperialisme van het Westen in het Midden-Oosten uit te spreken dan tegen ISIS. Of  in elk geval legt Press TV hun dat in de mond.

Is het niet een minderheid van Franse rechts-nationalisten die eist dat Franse moslims zich uit moeten spreken tegen de terreur van ISIS? Wordt door de meerderheid van de Fransen niet gewoon erkend dat Franse moslims de vrijheid hebben zich uit te spreken tegen ISIS? Niet de verplichting. Hoewel actief burgerschap wel betrokkenheid en stellingname met zich meebrengen. De zwakte van demonstratie, het verslag van Press TV en een actie als #NotInMyName is dat het de realiteit ontkent -of niet benoemt- dat ISIS ook een product van de islam is. Dat maakt het verwijzen naar andere oorzaken potsierlijk.

Ingesloten en gevangen door overheid en media: een ontwikkeling

Kan de urgentie van de eigen tijd in de eigen tijd herkend worden? Dat gaat over ontwikkelingen die sterk van invloed zijn op de toekomst. Valt dat los van de eigen voorkeuren en waarnemingen te bepalen of is zoiets per definitie een strikt persoonlijke inschatting? Wordt subjectief pas tot objectief als het velen raakt? Hoe dan ook ontbreekt het tegendeel van urgentie. Elke ontwikkeling blijft een proces met een begin, groei en een einde.

De opkomst van de computer, individualisering, ontkerkelijking en hergroepering van religie, het verschuiven van het globale evenwicht van West naar Oost, de economisering van de samenleving en de depolitisering van de politiek zijn van die ontwikkelingen die ernaar solliciteren belangrijk te zijn. Niet toevallig noem ik ze. Want ze hangen naar mijn idee samen. Ze zijn zelfs herkenbaar in een en dezelfde kwestie en werken op elkaar in.

Een vroeg stukje Geen platform burgerrechten, stupid eindigde ik in 2010 hoopvol: ‘De praktisch gerichte internetgeneratie van WikiLeaks lijkt beter dan oudere generaties te begrijpen dat het zich niet moet laten inkapselen door politieke partijen of levensbeschouwelijke, door de overheid gesubsidieerde organisaties. Deze zitten vast in een wereldbeeld van conferenties en ambtelijke nota’s. WikiLeaks gaat verder en voegt de daad bij het woord. Nu vasthouden en uitbouwen.’ Is dat gelukt of laat de gevestigde macht het niet toe?

De opkomst van de tegenbeweging waaronder WikiLeaks is een belangrijke ontwikkeling van deze tijd. Met Julian Assange die gedwongen werd asiel te zoeken in de ambassade van een Latijns-Amerikaans land. En publicitair steun krijgt van de Engelstalige poot van Russische, Arabische of Iraanse nieuwszenders omdat de Westerse media hem in de steek lieten. Met het risico dat de rechteloosheid die WikiLeaks nu treft morgen journalisten van de gevestigde media treft. Uit hun argeloosheid, labbekakkerigheid of eigenbelang blijkt dat media hun controlerende taken verzaken. Da’s overgenomen door de internetgeneratie en hun sociale media.

Gevestigde media kloppen zich nog op de borst voor hun vakmanschap. Niet onterecht. Maar wat is dat waard als het verkeerd ingezet wordt? Daarover hoor je deze media nooit. In zulke media wordt president Obama iemand die over mensenrechten praat die anderen moeten navolgen, zonder dat ze centraal zetten dat de regering-Obama als geen ander deze rechten schendt. Niet alleen in overzeese oorlogen, maar ook in het afluisteren en controleren van de eigen burgers in het Homeland. Dat valt alleen nog in de marge te lezen. De burger die het aan nodige middelen en vaardigheden ontbreekt om zich te informeren wordt dom gehouden.

Foto: Montage met president Obama, de controlestaat en het logo van het Witte Huis.

Groot-Brittannië trekt de stekker uit het Iraanse Press TV

De Britse mediawaakhond Ofcom ontnam de Iraanse staatsomroep Press TV gisteren de licentie. Het is Engelstalig en was in Groot-Brittannië op satelliet te zien. De onafhankelijke Britse journalist Phil Rees denkt dat onregelmatigheden aan Iraanse zijde worden gebruikt om het station te sluiten. Zoals de druk door de Iraanse machthebbers op de Canadees-Iraanse Newsweek-journalist en filmmaker Maziar Bahari om te bekennen dat-ie betrokken was bij de ‘groene‘ beweging van 2009. Bahari kwam na 4 maanden vrij.

De sluiting speelt tegen de achtergrond van verhoogde spanningen tussen Groot-Brittannië en Iran. Zoals de bestorming van de Britse ambassade in Teheran in november 2011 in antwoord op aangescherpte Britse sancties. Iraanse veiligheidstroepen grepen niet in. En de recente Iraanse dreiging om de Straat van Hormuz af te sluiten. Volgens Rees is dat de echte reden en gaat het niet om journalistieke redenen. Rees denkt dat de Britse regering een en ander aangrijpt om dit Iraanse tegengeluid voorgoed tot zwijgen te brengen.

In Nederland werd Press TV bekend toen in 2009 de Zwitsers-Egyptische islamoloog Tariq Ramadan het door de gemeente Rotterdam gefinancierde bijzondere hoogleraarschap aan de Erasmus Universiteit moest neerleggen vanwege zijn programma Islam and Life. Ramadan had hiermee het Rotterdamse gemeentebestuur verrast. Rotterdam wilde niet met het Iraanse regime geassocieerd worden. Ramadan vocht het ontslag aan, maar werd in het ongelijk gesteld. De rechter vond in 2010 Ramadans ontslag door Rotterdam rechtmatig.