Demmink: So squeeze me, but don’t tease me

Nederland werkt zich door afwachtend handelen steeds meer in de nesten met de affaire-Demmink. De druk vanuit de VS wordt opgevoerd. Op 19 december heeft de Republikeinse afgevaardigde uit New Jersey Chris Smith een resolutie ingediend die de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken oproept om de zetel van het Internationaal Hof van Justitie uit Nederland te verplaatsen. Politiek een kansloze oproep, maar publicitair een tijdbom. De reputatie van Nederland wordt steeds meer beschadigd door de affaire-Demmink.

Vanuit het idee van normen en menswaardigheid is een opvallende samenwerking ontstaan tussen diverse partijen. Mensenrechtenadvocate Adèle van der Plas richtte de ‘Bakker Schut Foundation for Universal Rights Research‘ op omdat ze onregelmatigheden in de rechtsgang bespeurde. Oorzaak: ‘de ervaringen die advocaat Adèle van der Plas heeft opgedaan in de rechtszaak tegen haar cliënt Hüseyin Baybasin die door het Nederlandse Openbaar Ministerie willens en wetens op illegale gronden is vervolgd’. Van der Plas komt de eer toe de zaak-Demmink op de agenda te hebben gehouden en inhoudelijk body te hebben gegeven.

Publicist Micha Kat heeft afgelopen jaren eveneens aandacht aan de zaak-Demmink besteed. Eerst deed-ie verslag op klokkenluideronline.nl en toen dat wegens smaad op last van de rechter werd gesloten op klokkenluideronline.net. Zijn site bevat veel hoofdletters en suggesties. Vraag of Kat de behandeling van de zaak door zijn optreden bespoedigd of vertraagd heeft valt lastig te beantwoorden. Zijn reputatie die deuren sluit doet de zaak geen goed. Maar hij stond wel lange tijd als enige voor de deur te demonstreren.

De rol van Kat is vanaf dit jaar overgenomen door Henk Rijkers van het Katholiek Nieuwsblad die als enige journalist regelmatig kritische aandacht aan Demmink besteedt. In mindere mate doet Koen Voskuil van het AD hetzelfde. Hij meldde op 6 oktober dat Demmink regelmatig contact had met een pooier van minderjarige jongetjes. Demmink kondigde tegen het AD een bodemprocedure aan wegens ‘onjuiste berichtgeving‘. Een manier om de zaak op de lange baan te schuiven. Het komt overeen met de conclusie uit 2004 van toenmalig NOS-Journaal hoofdredacteur Hans Laroes dat Demmink alles via onderonsjes probeert te regelen (p.124).

Projectontwikkelaars vader en zoon Poot hebben een appeltje te schillen met de gevestigde klasse omdat ze zich miskend voelen bij de ontwikkeling van Chipshol. Nederland kent klassejustitie. Ze zijn de inspiratoren en financiers van de sites de demminkdoofpot.nl en arrestdemmink.com. Die laatste op de Amerikaanse publieke opinie gericht. Ze hebben met hun journalistieke sites de informatie op een rij gezet en de zaak-Demmink voor buitenstaanders inzichtelijk gemaakt. In zekere zin volgen de vragen van Chris Smith hieruit.

Tenslotte is er een christelijk geïnspireerde factie die zich bezighoudt met Demmink, kinderhandel en de obstructie van de rechtsgang. Omdat Demmink en betrokkenen als de ministers Opstelten, Rutte en staatssecretaris Teeven allen VVD-ers zijn heeft dit een partijpolitieke dimensie. Wellicht daarom zit CDA-Kamerlid Pieter Omtzigt sinds kort dicht op de zaak. Samen met Peter Oskam heeft-ie kamervragen gesteld. De Italiaanse katholieke Europarlementariër Luca Volontè deed in de Raad voor Europa hetzelfde.

Tussen bovengenoemde betrokkenen lopen lijnen. Omtzigt en Volontè zijn lid van dezelfde christelijke politieke familie. Van der Plas getuigde in oktober voor Chris Smith in de Helsinki Commissie van het Amerikaanse congres. Smith baseert zich weer op de site arrestdemmink.com van Jan en Peter Poot. Evenals de mensenrechtenorganisatie Rebecca Project for Human Rights die net als Smith druk zet op de Amerikaanse publieke opinie. Daar kunnen burgers hun mening geven. De spreekwoordelijke PopVox. Het net om de verdedigers van Joris Demmink sluit zich. Knijp me, maar plaag ons niet, daarmee komen ze niet meer weg.

Foto: Schermafbeelding van het Amerikaanse popvox om de mening te geven over resolutie 838 door Chris Smith ingediend in verband met de zaak-Demmink.

Joris Demmink: complotdenken of bureaucratie?

Nieuwe Revu keilt het op haar site aan. Wat moeten we van de zaak Demmink denken? Het blad brengt het terug tot een topambtenaar van Justitie die van pedofilie wordt beschuldigd. Maar da’s maar het halve verhaal, de aanleiding tot het vervolg. Iets anders wordt namelijk als dieper liggende kritiek opgevat en schaadt de rechtsstaat meer: Demminks invloed op de rechtsgang. Je kunt niet concluderen dat als het eerste (pedofilie) niet te bewijzen valt het tweede (frustratie rechtsgang) niet bestaat. Hoe een en ander samenhangt is echter nog nauwelijks te doorgronden. Des te meer omdat er nog steeds geen grondig onderzoek is verricht aan de hand van alle beschuldigingen aan het adres van Demmink. Dat komt er nu trouwens wel door de Hoge Raad.

Nieuwe Revu vraagt wat journalisten denken. AD-journalist Koen Voskuil en Henk Rijkers die voor het Katholiek Nieuwsblad schrijft zijn kritisch. Ze vinden dat de politiek de zaak Demmink te licht opneemt. Misdaadjournalist Hendrik Jan Korterink ziet tot nu toe onvoldoende bewijzen om Demmink aan te klagen.

Feitelijk komen het complotdenken en de bureaucratie op hetzelfde neer. Los van het feit of Joris Demmink inderdaad pedofiel is. Door toedoen van Jan Poot van Chipshol richt de site arrestdemmink.com zich op de Amerikaanse publiciteit. Met als resultaat een hoorzitting van de Helsinki Commissie (Europa) van het Amerikaanse congres. Maar tot een doorbraak leidt dat niet. De Nederlandse regering mobiliseert de Amerikaanse regering, waaronder het State Department. En de tegenstanders van Demmink mobiliseren leden van de Republikeinse partij. Hoe dan ook wordt de naam van Nederland in het buitenland beschadigd. Vooral op blogs en in kranten. Da’s de fout van de regering-Rutte en minister Opstelten. Dat hadden ze moeten voorkomen. Ze hebben onvoldoende anticiperend gewerkt. Of Joris Demmink nou wel of niet pedofiel is.

Foto: TRIK, Wie denkt Joris Demmink wel dat hij is? Nieuwe Revu, 19 oktober 2012.

Haagse rechtbank moet transparant zijn over zaak Demmink-AD

Voorzitter van de Raad voor de rechtspraak Erik van den Emster stelde eind augustus 2012 dat de rechtspraak terughoudend moet zijn in het inzetten van rechters- en raadsheren-plaatsvervanger. Doorgaans zijn dat hoogleraren, of advocaten die bij een commercieel kantoor werken. Van den Emster ziet geen zwaarwegend argument dat pleit voor het inzetten van plaatsvervangers. De nadelen zijn groter omdat met name advocaten eigen klanten en belangen hebben. Die belangen kunnen ook het bredere belang van het kantoor zijn.

Des te meer wordt het beeld van belangenverstrengeling tussen rechtspraak en advocatuur opgeroepen omdat de rechtspraak een gebrekkig openbare register voor nevenfuncties van rechters kent. Op kamervragen van D66’er Gerard Schouw in 2011 bleek uit de antwoorden van minister Opstelten van Veiligheid en Justitie een vrijblijvende discipline om dat te registreren. Sinds mei 2012 is de wet over de rechtspositie van rechterlijke ambtenaren zo gewijzigd dat nevenfuncties van de plaatsvervangers elk jaar moeten worden geactualiseerd.

Maar zelfs als advocaten terugtreden als rechter-plaatsvervanger zijn hun oude contacten op de rechtbank niet verbroken. Daarop doelt het Katholiek Nieuwsblad met het stuk ‘Demminks advocaat Harro Knijff was ook rechter‘. De hoogste ambtenaar van Justitie Joris Demmink wordt met pedofilie in verband gebracht en is een bodemprocedure begonnen tegen het AD omdat ‘Demmink de aanhoudende bechuldigingen niet over zijn kant kan laten gaan’. Die zaak dient bij de Haagse rechtbank. Ook Hans Westenberg en Pieter Kalfleisch waren daar rechter. Demminks advocaat Harro Knijff was lange tijd rechter-plaatsvervanger bij de Haagse rechtbank.

Hoe trekt de Haagse rechtbank en de rechtspraak in het algemeen zich aan de eigen haren uit het moeras? Erik van den Emster stelt zich in de publiciteit principieel op met zijn pleidooien voor openheid. Maar ook hij draagt de last van een sector met een niet zo schoon verleden en belangen tussen advocatuur en rechtspraak die verstrengeld zijn. Door de positie van Joris Demmink is de bodemprocedure tegen het AD een testcase. Na de zaak Chipshol staan opnieuw de geloofwaardigheid en het aanzien van de rechtspraak centraal. Als de Haagse rechtbank verstandig is zorgt het voor openheid zodat beschuldigingen van belangenverstrengeling tussen Harro Knijff en de Haagse rechters die over de zaak Demmink-AD oordelen geen grond vinden.

Om de schijn van belangenverstrengeling verder te beperken bestaat de optie om de zaak naar een andere rechtbank te verplaatsen of rechters uit andere arrondissementen op de zaak te zetten. Dat geeft gemengde signalen af. Het suggereert dat de Haagse rechtbank de eigen zaakjes niet op orde heeft. En dat media en politiek druk zetten zodat de rechtbank niet meer autonoom opereert. Beter is het daarom dat de Haagse rechtbank in haar opereren aantoont dat het transparantie verinnerlijkt heeft. Alleen dat doet kritiek zwijgen.

Foto: Interieur Paleis van Justitie, Den Haag. Hergebruik en renovatie door ELV Architecten.

Waarom is er geen grondig onderzoek naar Joris Demmink?

‘Er is op dit moment wel degelijk zicht op corruptie binnen het overheidsapparaat. Op landelijk niveau. Ik praat over het beïnvloeden van politici. Tweede-Kamerleden onder anderen. Ik zeg dat het gebeurt, ja. En ik praat over het beïnvloeden van rechters. Dat gebeurt ook. Criminelen hebben geprobeerd rechters en politici te beïnvloeden. Dat is absoluut zo. Ik zeg het niet, omdat ik het denk, maar omdat die informatie er is.’ Aldus de toenmalige Amsterdamse Officier van Justitie Fred Teeven in 1999 in het juristenblad Mr. Zo tekent Trouw op. Teeven (VVD) is op dit moment staatssecretaris van Veiligheid en Justitie. De hoogste ambtenaar van dat ministerie is Joris Demmink die in verband wordt gebracht met klassejustitie, pedofilie en misbruik van zijn positie om de rechtsgang te beïnvloeden. Maar politiek en media zwijgen. Of worden het zwijgen opgelegd.

Een medewerker van een lid van de commissie Veiligheid en Jusititie van de Tweede Kamer antwoordde me vandaag op eerdere postings over Demmink: ‘Xx heeft meerdere malen aandacht gevraagd voor de geruchten rond de door u genoemde persoon. Er is door diverse ministers en het Openbaar Ministerie onderzoek verricht. Uit dit onderzoek is geen bewijs naar voren gekomen voor de stellingen‘. En: ‘Xx acht het van groot belang dat in ons land het beginsel blijft gelden dat iemand onschuldig is totdat het tegendeel is bewezen‘.

Hierop antwoordde ik: ‘U hebt gelijk dat binnen de rechtsstaat de regel geldt dat iemand onschuldig is tot het tegendeel bewezen is. (..) In de praktijk wordt door landen of supranationale organisaties die regel niet altijd gevolgd. Zo werd Julian Assange op een Red Notice lijst van interpol geplaatst zonder dat hij aangeklaagd was. De Papoea activist Benny Wenda uit West Papoea overkwam hetzelfde. Ofwel, soms zijn het uitsluitend politieke redenen die de doorslag geven om iemand wel of niet onschuldig te verklaren. Het gaat mij niet om een heksenjacht op Joris Demmink, maar om de beschadiging van de goede naam van ons land in het buitenland. (..) Een onderzoek dat alle vragen afdoende beantwoordt is in mijn ogen nog steeds niet gevoerd. Zodat Demmink veroordeeld noch vrijgepleit is. Dat lijkt me juridisch, politiek en maatschappelijk ongewenst’.

Op tvworldwide spreken activisten van het Rebecca Project bij een demonstratie voor de Nederlandse ambassade in Washington DC op 23 augustus 2012 er hun verbazing over uit dat binnen de Nederlandse rechtsstaat met een in het buitenland solide reputatie de kwestie Demmink niet opgelost kan worden. Ze verbazen zich erover dat er druk via de VS voor nodig is om Nederland aan te sporen de kwestie Demmink grondig te onderzoeken. Vermoedens van zowel corruptie binnen het Nederlandse overheidsapparaat als chantage van degenen die Demmink aan willen pakken zien deze mensenrechtenactivisten als verklaring.

Foto: Medewerkster van de Nederlandse ambassade in Washington DC (rechts) praat met demonstranten van het Rebecca Project for Human Rights na een demonstratie die vraagt om een onderzoek naar Joris Demmink

Dutch Injustice met Joris Demmink zet Nederlandse politiek onder druk

Eerder besteedde ik aandacht aan de vragen van Republikeinse congresleden aan de EU over Joris Demmink. Deze hoogste ambtenaar van het ministerie van Veiligheid en Justitie wordt al geruime tijd met pedofilie in verband gebracht. Demmink gaat eind 2012 met pensioen en de Nederlandse politiek wordt opgeroepen nu eindelijk eens tegen hem in actie te komen en een onderzoek te verrichten zonder dat Demmink daarbij een vinger in de pap heeft. De verontwaardiging van de geïnterviewden lijkt te zeggen dat Demmink nu in een ultieme inspanning opgepakt moet worden voordat-ie voorgoed ontsnapt aan een rechtsgang die ‘m toekomt.

Ik zei te vermoeden dat Nederlandse critici achter de Engelstalige website arrestdemmink.com zitten. Maar ze hebben prestigieuze Amerikaanse partners. In het YouTube-filmpje worden het Protection project van de Paul H. Nitze School of Advanced International Studies (SAIS) als onderdeel van de John Hopkins University, The Rebecca Project en SharedHope genoemd. Dat gevoegd bij de drie afgevaardigden Pitts, Wolfe en Smith.

De door de familie Poot opgezette site dedemminkdoofpot.nl bevat veel kennis en documenten over Demmink met aantijgingen van klassejustitie en pedofilie. Jan Poot en zijn zoon Dirk zijn eigenaren van Chipshol dat door Demmink en frauderende rechters een financiële loer is gedraaid. In hun vasthoudenheid brachten ze een uitdijend netwerk van verkeerd handelende mensen in kaart dat de rechtsstaat midden in het hart raakte.

Maar het verschil tussen arrestdemmink.com en dedemminkdoofpot.nl is dat de Engelstalige site uitsluitend focust op de pedofiele aspecten van Demmink en in de toon een verharding is opgetreden. Dat laatste zou wel eens te maken kunnen hebben met de Amerikaanse markt. Kritiek op het individu Demmink die de rechtsgang oneigenlijk beïnvloedt wordt ingewisseld voor algemene uitspraken over kinderhandel en pedofilie.

Die verschuiving in focus is begrijpelijk, maar ook jammer. Uiteindelijk gaat het om de beschuldiging dat Demmink jarenlang zijn macht heeft misbruikt aan de top van Justitie en de politiek niet heeft ingegrepen. De veronderstelling dat hij betrokken is bij kinderhandel klinkt vergezocht. Mogelijk was zo’n verharding nodig om de Amerikaanse partners tot medewerking te bewegen. In ieder geval is het triest voor het image van Nederland en de Nederlandse rechtsstaat dat feiten die al jaren bekend waren nu via een omweg terugkomen naar Nederland. En dubbel zo hard aankomen. Als de politiek had opgetreden was het zover niet gekomen.

Amerikaanse congresleden stellen EU vragen over Joris Demmink

Er is een nieuwe ontwikkeling rond de hoogste ambtenaar van het ministerie van Justitie Joris Demmink die al jaren van pedofilie wordt beschuldigd. Ook van klassejustitie bij de zaak Chipshol en een Turkse connectie. Demmink wordt niet echt aangepakt. Eind dit jaar neemt Demmink afscheid omdat-ie met pensioen gaat.

Omdat niets hielp hebben zijn Nederlandse critici een Engelstalige website gemaakt. Die de affaire een internationale dimensie probeert te geven. Da’s gelukt. De Amerikaanse Republikeinse congresleden Pitts (R-PA), Wolfe (R-VA) en Smith (R-NJ) hebben zich gemoeid in de affaire-Demmink en op 31 juli 2012 een brief geschreven aan het Duitse Europarlementslid Christian Ehler die contactpersoon voor de VS is. Ze vragen om samenwerking in de aanpak van handel en misbruik van vrouwenhandel en kinderen. Tevens het werkgebied van de non-profit instellingen Shared Hope en Rebecca Project die Demmink op de korrel nemen.

Op 12 juli ging het balletje rollen toen de voormalig speciaal adviseur in de regering-Reagan Anthony T. Salvia voor upi.com een zogenaamde ‘Outside View‘ column schreef. Hij riep de leden van twee commissies voor buitenlandse betrekkingen van het congres zelfs uitdrukkelijk op om in actie te komen. Delen van zijn column komen in de brief van Republikeinse congresleden terecht, evenals de verwijzing naar een verband tussen Vereniging Martijn en Demmink. De roep om een onderzoek vindt ook zijn weg naar de Amerikaanse pers.

Daarop verscheen op 16 juli op Avaaz.org de petitie ‘To start an investigation regarding all the accusations concerning Mr. Demmink‘ dat vraagt om een onderzoek. Het is hier in te zien en te tekenen.

Amerikaanse congresleden pakken Salvia’s oproep op en verwijzen in hun brief naar de uitbuiting van kinderen en kinderpornografie. Ze noemen het verbod van de Vereniging Martijn en de beschuldigingen van sex en misbruik van kinderen door Joris Demmink, de secretaris-generaal van het ministerie van Justitie. Verder refereren ze aan de bewering dat Demmink zijn positie heeft misbruikt om klachten en onderzoeken tegen hem te belemmeren: ‘it has been asserted that Mr. Demmink used the power of his position to obstruct efforts to file complaints against him, and used investigations as a way to deter his accusers’.

Via een omweg worden Amerikaanse congresleden opgeroepen om via de omweg van het Europese parlement de Nederlandse macht tot de orde te roepen. Wat ze doen. Maar ze maken hun betoog er niet sterker op door te verwijzen naar de affaire-Martijn die ze direct met het optreden van Demmink in verband brengen. Dat leidt af van de hoofdlijn, namelijk dat de hoogste ambtenaar van Justitie een slechte reputatie heeft, het imago van Nederland heeft beschadigd, chantabel is en nooit werd aangepakt door de Nederlandse politiek.

In hun brief leggen Pitts, Wolfe en Smith uit dat ze vrezen dat door de positie en de invloed van Joris Demmink Nederland niet aan haar internationale verplichtingen kan voldoen in de bestrijding van vrouwenhandel en kindermisbruik. Nederland kan zelfs een zwakke schakel worden. Dat lijkt vergezocht. Het was er Demmink altijd enkel en alleen om te doen om zijn positie te beschermen en elke actie of rechtsgang te belemmeren die zijn positie zou aantasten. De congresleden lijken om twee redenen de internationale dimensie op te voeren. Als reden voor het sturen van hun brief aan de EU en voor hun partners Shared Hope en Rebecca Project.

Vraag is hoe de brief aan europarlementslid Ehler binnen de EU in behandeling wordt genomen en of de Nederlandse politiek die al jaren zwijgt nog de moeite neemt om te reageren op Amerikaanse congresleden. Wat de politiek als inmenging of als tik op de vingers kan opvatten. Of denken politieke partijen dat nu Joris Demmink met pensioen gaat het deksel maar beter op de doofpot kan blijven? Nederland wordt internationaal te kijk gezet. Kan de schande van het wegkijken nog hersteld worden? Het Binnenhof mag antwoorden.

Foto: Schermafbeelding van arrestdemmink.com

Rechtszaak Westenberg wordt het volgende mediaspektakel

UPDATE 3 februari: De oud-rechters Hans Westenberg en Pieter Kalbfleisch worden vervolgd door het OM wegens meineed. Zo werd vandaag bekend. Dit is het begin van het einde in de langlopende Chipsholzaak.  

Het strafrechterlijk onderzoek van het OM tegen oud-rechter Hans Westenberg komt in een hogere versnelling. Het Amsterdamse Hof heeft in 2009 vastgesteld dat-ie onder ede heeft gelogen. Het OM is al twee jaar bezig om een beslissing te nemen over de vervolging van Westenberg. De zaak is sinds maart 2011 uitgebreid en ook gericht op oud-rechter en oud-NMA-voorzitter Kalbfleisch.

Vanwege het trage onderzoek is nu advocaat Bram Moszkowicz door projectontwikkelaar Chipshol in de arm genomen. Moszkowicz moet als breekijzer dienen om de zaak los te wrikken. De interventie helpt, want het OM komt met een persbericht waarin het zegt in januari 2012 met een beslissing te komen. Als de beslissing negatief uitvalt dan kondigt Moszkowicz nu al aan in hoger beroep te zullen gaan bij het hof.

De kwestie Westenberg en de grondoorlog over de projectontwikkeling bij Schiphol hoeven niet alleen te staan. Er is mogelijk een verband met de hoogste ambtenaar van Justitie Joris Demmink, een vermeend pedofiel netwerk, een Turkse connectie, klassejustitie en politici. Vandaar dat er over de ‘Doofpot Demmink‘ gesproken wordt. Reden voor de vertraging die advocaat Moszkowicz en projectontwikkelaar Poot constateren zou wel eens tot Demmink kunnen zijn terug te herleiden. Het wordt alleen niet hardop uitgesproken.

Na de zaak-Wilders is de volgende rechtszaak in de maak waarin de gevestigde macht aangesproken wordt. Naar verwachting zal deze zaak volop aandacht krijgen. Vraag is of Demmink en andere betrokkenen direct in verband kunnen worden gebracht met Westenberg en Chipshol of dat het spoor halverwege doodloopt.

Zijn Donner en Joris Demmink gevaar voor de rechtsstaat?

Soms geeft een krantenadvertentie nieuws dat de krant niet brengt. Advertenties van Jan Poot over het zogenaamde ‘Schiphol wanbeleid‘ vormen een stekelige correctie van de ambitieloze onderzoeksjournalistiek in Nederland. In de NRC en Haarlems Dagblad van 10 november 2011, en Trouw van 11 november 2011 verscheen een advertentie met de titel ‘Donner als vice-president Raad van State gevaar voor Rechtsstaat‘.

Wat ooit begonnen is als een grondoorlog over projectontwikkeling bij Schiphol is verbreed naar de hoogste ambtenaar van Justitie Joris Demmink, zijn vermeend pedofiel netwerk, een Turkse connectie, liegende rechters, klassejustitie, de rol van het Koningshuis en apathische en zwijgende ministers en politici. En de media die geen van deze zaken grondig onderzoeken. Vandaar dat er onderhand van een ‘Doofpot Demmink‘ gesproken kan worden die doordringt tot de kern van media, maatschappij, politiek en rechtsstaat.

Nu dus beoogd vice-president van de Raad van State Piet Hein Donner. De conservatieve CDA-politicus die niet gaat voor openbaarheid van bestuur. Volgens Poot heeft Donner in 2002 ondanks bezwaren als minister van Justitie de benoeming van Demmink als secretaris-generaal doorgedreven. Donner die volgens toenmalig hoofdredacteur van het NOS-Journaal Hans Laroes van plan was ‘alle media voor de rechter te slepen, die de topambtenaar nader identificeren’ . Dat schrijft Laroes in de onthullende brief ‘Runderkamp Papers‘ van 2004.

Merkwaardig in het dossier Demmink is dat de aangesprokenen nooit een rechtszaak zijn begonnen over de beschuldigingen van pedofilie en politieke betrokkenheid. De kritiek uit de marge van de burgerjournalistiek wordt getolereerd en genegeerd. Maar weet om onverklaarbare redenen niet tot de kern van de gevestigde media door te dringen. Zodat nu al sinds 2002 de hoogste ambtenaar van Justitie in de semi-openbaarheid wordt beschuldigd en mentaal bungelt, maar er geen enkele actie volgt om dat via de rechter te corrigeren.

Foto: Advertentie ‘Donner als vice-president Raad van State gevaar voor Rechtsstaat‘ van Jan Poot van de Chipshol-groep, 10 november 2011

Joris Demmink en de grote boze wereld

De hoge ambtenaar op wie advocaat Adèle van der Plas in een interview van mei 2011 doelt is secretaris-generaal van Joris Demmink. De hoogste ambtenaar van het Ministerie van Jusititie en Veiligheid. Hij wordt ervan verdacht chantabel te zijn wegens verkrachting en seksueel misbruik van kinderen beneden de zestien jaar en een deal te hebben gesloten met de Turkse overheid in ruil voor het schrappen van een beschuldiging van pedofilie. Dat gebeurt met een driehoeksruil waarvan een onschuldige Koerd het slachtoffer wordt.

De zaak draait om de Turkse Koerd Hüseyin Baybaşin die in 2002 tot levenslang is veroordeeld. Volgens Van der Plas is er sprake van een internationaal complot. Vraag is welke autoriteiten uit de Nederlandse politiek hierbij betrokken zijn. Want het klinkt onwaarschijnlijk dat Demmink gedurende 15 jaar zonder politieke rugdekking kon opereren. Die medeplichtigheid zou er tevens de verklaring voor zijn dat het rookgordijn zolang bleef hangen. Nu is de rek eruit. Demmink moet afronden omdat-ie eind 2012 65 jaar wordt.

Wie erbij betrokken zijn is onduidelijk. Namen variëren van de voormalige ministers van Justitie Ernst Hirsch Ballin en Piet Hein Donner, Prins Claus en de gevestigde media die de zaak niet oppikten. Een en ander kan weer variëren van actieve betrokkenheid, bescherming van anderen of laksheid. Beschuldigingen zijn vaker geuit. Dat ze tot niets leiden kan betekenen dat er geen aanleiding is. Smeders van complotten kunnen ook hun belang hebben. Of het zegt dat de doofpot zo diep is dat het alleen maar lijkt dat er geen aanleiding is.

De affaire Demmink die al jaren suddert wint sinds deze zomer vaart op drie fronten. Demmink wordt eind september 2011 onderworpen aan een voorlopig getuigenverhoor bij het gerechtshof in Amsterdam. Dat gaat over de zaak Chipshol en de gang van zaken bij de Haarlemse rechtbank. En drie Turkse mannen die als minderjarigen ooit door Demmink misbruikt zouden zijn proberen in Nederland hun recht te halen.

Verder heeft Baybaşin bij het landelijk parket van het OM opnieuw aangifte tegen Demmink gedaan. Opvallend is dat de aanklacht nu gegrond wordt verklaard. Is er sinds de eerste aangifte door Baybaşin in 2007 iets veranderd? Nee. Het kan eigenlijk alleen duiden op de gewijzigde politieke opstelling die de ministers Rutte en Opstelten innemen. Met staatssecretaris Teeven op de achtergrond als aanjager om door te pakken.

De aanklacht spreekt over enkele nieuwe feiten, maar da’s betrekkelijk. De geconstrueerde zaak om Baybaşin monddood te maken ondervindt al jaren kritiek. Ook zou Demmink zich direct bemoeid hebben met de detentievoorwaarden die Baybaşin sinds 1998 opgelegd worden. Het gaat in elk geval om meer dan een gewone rechterlijke dwaling zoals bij de zaken Lucia de Berk of Ina Post. De affaire Demmink draait om corruptie, klassejustitie, chantage en politieke complotten op nationaal en internationaal niveau.

In april 2011 stapte Baybaşin naar de Hoge Raad. Want medeverdachten van Baybaşin werden in Turkije vrijgesproken dan wel niet vervolgd wegens gebrek aan bewijs. Volgens advocate Adèle van der Plas is zijn veroordeling tot levenslang buiten proportie en gebaseerd op bewijsvoering die uitgaat van gemanipuleerde telefoontaps. Dit is na onderzoek vastgesteld, maar de commissie Commissie Evaluatie Afgesloten Strafzaken (CEAS) onder voorzitterschap van Ybo Buruma oordeelde in februari 2011 toch negatief op heropening.

Het verdient aanbeveling dat de rol van Demmink tot op de bodem wordt uitgezocht. Als de aantijgingen nergens op gebaseerd zijn dan is het wenselijk dat ze weerlegd worden. En als het beschuldigingen kloppen dan moet de stal uitgemest worden om het vertrouwen in politiek en rechtssysteem te herstellen. Een verklaring zou kunnen zijn dat Nederland achter de schermen nog steeds een standenmaatschappij is.

Dossier-Demmink als doofpot?

Het kwam afgelopen week klein in de media, maar het is groot nieuws. In de affaire Chipshol moet de hoogste ambtenaar van Justitie en Veiligheid, secretaris-generaal Joris Demmink eind september verschijnen voor het Amsterdamse Hof om ondervraagd te worden. Het gaat over corruptie en klassejustitie maar Demmink wordt al langere tijd in verband gebracht met een pedofielennetwerk. Het is de vraag of er een verband is met een recent opgerold internationaal netwerk dat vertakkingen in Nederland kent. Het onderzoek is nog in volle gang.

De beeldvorming over de rechtspraak is er het afgelopen jaar niet beter op geworden. Raadsheer Tom Schalken klaagt in het openbaar over zijn behandeling en de president van het Amsterdamse gerechtshof Leendert Verheij klaagt op zijn beurt over Schalken. Van de in de Hoge Raad benoemde Ybo Buruma wordt gezegd dat-ie politiek gekleurd is en een verlengde van het OM in het CEAS-dossier. De voormalige rechters Hans Westenberg en Pieter Kalbfleisch zijn door de achterdeur verdwenen.

Media hebben lang gezwegen, maar lijken in 2011 eindelijk wakker geschud. Hoewel de bodem van het onderzoek nog lang niet in zicht is. De politiek blijft buiten schot. Media zijn echter nog lang niet wakker over secretaris-generaal van Justitie Joris Demmink. Hij wordt al jaren beschuldigd van pedofilie, obstructie van de rechtsgang, chantage en klassejustitie. Zijn zaak haalt de gevestigde media niet.

Als buitenstaander kan ik onvoldoende inschatten hoe gegrond alle aantijgingen zijn. Complottheorieën schrikken af en komen over als voorbarig. Maar dat er niks speelt achter de coulissen van de rechtspraak geloof ik evenmin. Daarom is het gewenst dat de geruchten ontzenuwd werden. De journalistieke code houdt in dat beschuldigingen aannemelijk moeten worden gemaakt. Juist dat laatste ontbreekt.

Als een bewijs niet rond gemaakt kan worden, dan kan het beter achterwege blijven. Een gezegde verkondigt dat de waarheid niet verborgen kan blijven. Misschien even door enkele mensen, maar niet voor lange tijd door velen. Daarom krijgen degenen die met beschuldigingen komen steeds meer de schijn tegen. Hoe langer de zaak loopt, en hoe minder een echte doorbraak uitblijft.

Maar van de andere kant zijn gevestigde media nooit diep in het dossier Demmink gedoken. Nooit werd er doorgezet. Omdat ze niets vonden of omdat ze een grens niet mochten overschrijden? Het is jammer dat de vraag wordt opgeroepen waarom er tot nu toe nog geen diepgaand onderzoek op gang is gekomen. En is advocate Adèle van der Plas niet geloofwaardig als ze voor haar Turkse cliënt Hüseyin Baybaşin opkomt?

Het lijkt erop dat politieke dekking een onderzoek blokkeert. Het is een raadsel waarom de gevestigde media zich niet in de zaak Demmink verdiepen. Het zou kunnen dat het commercieel belang van een onderzoek klein is. Wellicht moet in deze richting gedacht worden bij het stellen van de vraag over hun afzijdigheid. Het belang is groot, want het gaat niet om pedofilie alleen, maar om de werking van de rechtsstaat.

Ik begrijp niet dat zo weinig maatschappelijke krachten zich teweer stellen. Tegen die aantasting van de rechtsstaat. Als de feiten zo duidelijk liggen als de aanklagers uit de marge van de media als Jan Poot en Micha Kat beweren, dan is dat een ernstige zaak die velen zou moeten verontrusten. Dat gebeurt niet. Toch kan het dat er rook zonder vuur is, hoewel er veel mis is in de Nederlandse rechtspraak.

Hoe kan het dat de zorgen over de aantasting van de rechtsstaat in een ontwikkeld land als Nederland beperkt blijven tot een kleine groep verontrusten? Waarom sijpelt het niet door naar de hoofdstroom? Welk mechanisme werkt hier? Dan zie ik voor de discussie graag af van een verwijzing naar een complot. Dat klinkt te veel als politieke thriller. Joris Demmink wordt eind 2012 65 jaar. Hoogste tijd voor een onderzoek.