Deelname Defne Ayas (Witte de With) aan Biënnale Moskou ongewenst

De 6e Biënnale van Moskou is een project dat georganiseerd en ondersteund wordt door het Ministerie van Cultuur van de Russische Federatie. Het vindt van 22 september tot 1 oktober 2015 plaats. Defne Ayas, directeur van Witte de With is samen met Bart De Baere aangesteld als curator van de 6e Biënnale van Moskou.

Aldus een bericht van de RRKC. Wat is hier aan de hand? Werkt Defne Ayas mee aan de her-Sovjetisering van de Russische Federatie die onder impuls van president Putin in gang is gezet? De term Euro-Aziatische (of: Euraziatische) traditie is beladen en wordt door de rechts-extremistische Russische nationalist Aleksandr Doegin gepromoot zoals Raymond van den Boogaard in een boekbespreking uitlegt. Wat hebben Westerse kunstenaars of directeuren van kunstinstellingen op dit moment in Moskou te zoeken behalve het legitimeren van het Putin-regime? Denken ze bewegingsvrijheid te hebben om de constructieve krachten te bundelen?

Had Kasper König in maart 2014 met hoop op beter nog argumenten om de Manifesta 10 in St. Petersburg te verdedigen ondanks het feit dat hem toen naïviteit verweten werd, door de in de Russische Federatie verdere verslechtering van de mensenrechten, aantasting van de democratie en de rechtsstaat, de illegale inlijving en gelijkschakeling van de Krim, de voortwoekerende Russisch-Oekraïense oorlog, de moord op Boris Nemtsov en de propaganda in de Russische media heeft Defne Ayas ruim een jaar later die argumenten niet meer. Zij is zich er goed van bewust waar ze instapt. Het politieke klimaat is inmiddels zo verslechterd dat geen criticus meer kan volhouden dat het meedoet om de boel van binnenuit te veranderen. Defne Ayas is een meeloper (fellow-traveller) die zich bereidwillig voor het karretje laat spannen van een regime dat de kunst muilkorft.

Of directeur Ayas en het bestuur van Witte de With met voorzitter Kees Weeda, penningmeester Patrick van Mil, Nicoline van Harskamp, Jeroen Princen, Karel Schampers, Nathalie de Vries en Katarina Zdjelar naïviteit, hardleersheid of bewuste politieke stellingname pro-Kremlin verweten kan worden is de vraag. Verontrustend is dat het bericht van de RRKC de Griekse ex-minister Yanis Varoufakis een denker en geen politicus en parlementslid noemt. Met anderen zou hij naar vragen zoeken over de fundamenten voor een beter leven en wie wij zijn (mens, stad, natie, imperium etc.). Dat klinkt humanistisch en braaf. Gaat het de Stalinisten en neo-marxisten werkelijk om dit soort overwegingen? Het bestuur van Witte de With moet zich nog maar eens goed achter de oren krabben of het gewenst is dat Defne Ayas meewerkt aan de 6e Biënnale van Moskou.

Zie hier voor andere posting over de politieke stellingname van Witte de With.

Foto: Schermafbeelding van bericht ‘Witte de With Directeur Defne Ayas co-curator van de 6e Biënnale van Moskou’ op RRKC.

Cultuur in Almere: Woestijn in de polder. Een kwestie van proces

Vraag die een politicus zich stelt is: ‘waar staan we in het proces‘ en ‘hoe kunnen we er meer grip op krijgen‘. Wie weet immers het best wat er in de stad speelt door de geluiden die daar zijn ‘opgehaald‘? Bijkomende vraag is of dat ‘een goed onderdeel van het proces‘ is. Natuurlijk kijkt de politicus ‘puur naar de feiten‘. Stel je voor dat een politicus niet puur naar de feiten kijkt. De ramp zou niet te overzien zijn. Want hoe je het ook draait of keert, de lokale politicus komt altijd weer uit bij de vraag: ‘waar staan we in het proces‘. Trouwens, het is ‘geen makkelijk proces‘. Bewijs is dat ‘daar van tevoren voor gewaarschuwd is‘. Het is een ‘proces van vallen en opstaan‘. Op koers en met een stip op de horizon in gedachten lukt het om het proces af te ronden.

Antwoord gaat over de ‘Hectare Cultuur‘ van Almere. In stadspromotietaal: ‘een unieke combinatie van beeldende kunst, architectuur en podiumkunsten voor een breed publiek.’ Voor minder dan uniek gaat Almere niet. Op 1 september 2013 sloot Almere het ‘Museum De Paviljoens‘. Gastheer Guus Döll is er niet over te spreken: ‘Maar Döll heeft geen goed woord over voor het stadsbestuur dat naar zijn mening de ene na de andere blunder maakt. “Met straatstenen in het centrum die te zacht zijn, een rioolstelsel dat miljoenen kost. Ik zag al toen het de grond inging dat het niet goed ligt. Ik, een leek. Kijk het Stedelijk gaat open, veel tam tam, het Rijks heropent, veel tam tam. En hier? Ze hebben er niets voor over, denken dat het niets wordt met cultuur in de polder, maar wel een Floriade die alleen maar kost.’ Het zal wel een kwestie van proces zijn.

Foto: ‘Museum De Paviljoens tijdens Martin Creed, Work No. 1562. Half the Air in a Given Space (2013) – 21 – 30 juni 2013 – © Museum De Paviljoens.’ Sinds 1 september 2013 is het Museum De Paviljoens gesloten.