Harde landing van Obama is nederlaag van eenzijdige media

In navolging wat zich gisteren aankondigde in de afwaardering van president Obama naar aanleiding van het IRS-schandaal waarbij de belastingdienst conservatieve groepen op de korrel nam en het AP-schandaal waarbij het ministerie van Justitie onwettig de telefoongegevens van journalisten registreerde om hun contacten te achterhalen, zet de grote ommekeer door. Het beeld dat president Obama niks verkeerd deed en het voordeel van de twijfel kreeg van de media ligt aan gruzelementen. Zijn tweede termijn duurt nog drie jaar. Gaat-ie gedesillusioneerd voort? Miskend en in zichzelf gekeerd zoals president Nixon eindigde? Wie weet wacht hem nog een afzetting, een impeachment. Maar help ons voor flapuit vice-president Joe Biden.

De naïeviteit van de media was de afgelopen vijf jaar groot. Ook in Nederland. Ombudsman Sjoerd de Jong nam namens de NRC een correspondent in bescherming die ik als vooringenomen kenschetste. Aanleiding was de bewieroking van Obama -zoals ik dat zag- door Juurd Eijsvoogel naar aanleiding van de toespraak van de president voor de Algemene Vergadering van de VN in september 2012. Mijn ingezonden stuk werd niet geplaatst: ‘Het is me een raadsel waarom Juurd Eijsvoogel in z’n stukken zo kritiekloos is over de claims van president Obama. Deze roept van alles en Eijsvoogel gaat daar grotendeels in mee zonder ze in de kern te toetsen. Hij zet alleen wat kanttekeningen dat het campagnetaal is. Zijn kritiekloze stuk ‘Ovatie in VN voor Obama’s vrije woord’ van 26 september doet me afvragen op welke planeet Eijsvoogel en de hoofdredactie van de NRC leven. Dat was meer een hagiografie dan kritische journalistiek. Als lezer kan ik daar niks mee.’ Ik wacht nog steeds op uitleg van NRC-hoofdredacteur Peter Vandermeersch. Media kunnen niet tegen kritiek.

In zijn column over de omslag van de media citeert Glenn Greenwald de woorden van ACLU directeur Anthony Romero van half 2010 over de burgerrechten: Ik walg van deze president (‘I’m disgusted with this president‘). Kortom, wie had willen weten, had kunnen weten. Maar wie vooringenomen was, bleef vooringenomen. Dat lijkt nu omgeslagen en da’s het nieuws. Door de goede bedoelingen, de etnische achtergrond en het mooie verhaal van Obama zagen journalisten de feiten niet meer. Zoals ze trouwens tijdens de Irak-oorlog de mooie woorden van toenmalig president George ‘W’ Bush geloofden. Totdat ze bij zinnen kwamen en tot hun schade en schande bekenden misleid te zijn. Nu wacht de journalistiek dezelfde Werdegang. Tragisch dat een beroepsgroep binnen 10 jaar twee keer dezelfde ontwikkeling moet doormaken om volwassen te  worden.

PS: De vooringenomenheid van de NRC gaat tot op de dag van vandaag door. Op de eindredactie moet de ommekeer nog plaatsvinden. Bij een artikel van Guus Valk over de positie van Obama en de schandalen staat online de volgende titel die normatief klinkt: ‘Hoofd Amerikaanse belastingdienst opgestapt – Obama boos over affaire‘. Professioneel of echt boos? Omdat het ontdekt is of omdat de president van niks wist?

Chris Hedges bij Democracy Now! over de apathie van de gevestigde media in de zaken Manning en Assange:

Glenn Greenwald houdt vanmiddag als The Guardian-columnist een Q&A (vraag en antwoord) voor zijn lezers. Ik heb de volgende vragen ingestuurd die mogelijk beantwoord worden. Maar de respons is enorm:
-What do you think is the role of party politics in the corruption of President Obama? In other words, had a “European” coalition administration Obama saved from the derailments now mentioned?
-Will president Obama actually go down in history as a worse president than Nixon or Bush Jr.?

Foto: Pat Bagley: Obama aan het stuur. (Ken je die koele, futuristische auto’s die zelf rijden? -Dit is er niet zo een). Credits: The Salt Lake Tribune.

Christelijke politiek zet neergaande lijn voort

Door aandacht voor de nek-aan-nek race tussen PvdA en VVD, de achteruitgang van de PVV en GroenLinks, is de afgang van de christelijke politiek wat ondergesneeuwd. Sinds 2010 is het CDA van 41 via 21 naar 13 zetels geduikeld. In totaal houden CDA, ChristenUnie en SGP 21 zetels over.

Het RD ziet het somber in: ‘Voor principiële vraagstukken als abortus, euthanasie en de positie van gewetensbezwaarde ambtenaren zal het sterk afgenomen stemmenaantal van de christelijke partijen grote gevolgen hebben.’ En: ‘De uitslag van de verkiezingen voor het CDA is in één woord dramatisch. Dit keer raakte de partij bijna een half miljoen kiezers kwijt, zeer waarschijnlijk door een combinatie van de voortgaande secularisatie, het onduidelijke profiel en natuurlijk de tweestrijd tussen VVD en PvdA (..)’. Het RD noemt de doorgaande ontkerkelijking niet bij naam.

Eindelijk lijkt het CDA verdreven uit haar sleutelpositie waar het elke hervorming op immaterieel gebied kon blokkeren. Maar oppassen is geboden, want afgelopen jaren hadden christelijke partijen meer in de melk te brokkelen dan de getalsverhoudingen deden vermoeden. Dat kan zich opnieuw voordoen.

Toch is de christelijke politiek met slechts 14% van de zetels minder in staat om hard op de rem van de maatschappelijke ontwikkeling te staan. En andersdenkenden hun emancipatie te misgunnen. Die achterhoedegevechten zijn hopelijk voorgoed voorbij. Da’s de grote winst van deze verkiezingen. Belangrijker dan een plusje meer of minder voor Rutte of Samsom.

Hopelijk pakken de seculiere partijen het verstandig aan. De PvdA is al voorzichtig weggekoerst van de islam en heeft de handen vrij. Voor vrijzinnige politiek wacht het optimisme.

Foto: Cartoon Pat Bagley: God en Politiek. Voor de Salt Lake Tribune, 2008.