Waarom blog ik? Het technisch starten van een blog is een fluitje van een cent. Zeker sinds ik vergroeid ben met mijn iMac. Enkele jaren reageerde ik op het blog van De Volkskrant en startte daar in november 2010 mijn eigen blog. In januari 2011 liet De Volkskrant weten dat het met haar blogs ging stoppen. Dat afstel wordt trouwens steeds uitgesteld. Daarom stapte ik in februari 2011 over naar WordPress.
Toen in mei 2011 WordPress het nieuwe thema Vertigo lanceerde werd ik gegrepen door de vormgeving die gebaseerd is op het werk van Saul Bass. Bekend om zijn openingsfilmpjes voor Hitchcock films. Ik was er al lange tijd naar op zoek. Omdat ik een verschil in reacties had opgemerkt op verschillende soorten stukken, besloot ik tot een splitsing.
Langere politieke, cultuurpolitieke en maatschappelijke stukken plaats ik op GeorgeKnightLang. Da’s dus hier. Kortere stukken over media, film en mythologie plaats ik op GeorgeKnightKort. Daar kan ik mijn interesse, kennis en plezier in de populaire cultuur kwijt. Hoe simpel kan het zijn.
Het moet de zomer van 2006 zijn geweest dat ik op blogs begon te reageren. Aanleiding was Qanagate, een oorlogsincident in Zuid-Libanon. Allerlei regionale media, mondiale persbureau’s en internationale media werden erin getrokken. Media bleken verre van objectief. Mensen vanuit de hele wereld hielpen bij de reconstructie van het incident, dat neerkwam op een Israëlisch bombardement en Libanese doden. Een hoop gepuzzel over de volgorde en de echtheid van foto’s aan de hand van lichtinval, mate van opgravingen en de inrichting van het beeld.
Die Engelstalige omgeving was de geboorte van mijn avatar. Een lichte referentie naar mijn Nederlandse naam. Overigens bewees het eureferendum-blog haar gelijk door haar eigen onderzoek te manipuleren en selectief bij te buigen. Dat staafde me niet zozeer in mijn overtuiging dat wantrouwen geboden is, maar dat burgers naar alle kanten alert moeten blijven. Da’s mijn credo, om het met grote woorden te zeggen.
Misschien was de poets die Richard North van eureferendum me bakte juist dat wat me weerhield van het opstarten van een blog. Kende ik mezelf goed genoeg om anderen geen streken te leveren? Hopelijk hebben mijn vijf jaar rondkijken in de blogosfeer me de ogen geopend. Zoals een auto vervoermiddel en moordwapen is, kan een blog meer zijn dan een burgerjournalistiek medium. Ik ben gewaarschuwd.
De ondertitel van dit blog is Debat tussen links en rechts. Dat klinkt pretentieus. De tweeledigheid is zowel de confrontatie als het tussengebied. Mijn jarenlange ongebonden betrokkenheid met D66 zal er niet vreemd aan zijn. De partij die zich vroeger tussen links en rechts profileerde. Sinds een kleine tien jaar is mijn liefde voor de Democraten trouwens bekoeld.
Mijn horizon is de toekomst van Nederland met zijn mooie taal, geschiedenis, landschappen en cultuur. Hoe kunnen we kansen benutten en het beter doen? Hoe kunnen we een open democratische samenleving voor allen met een publiek debat op niveau realiseren? Zonder onnodig moralisme en oneigenlijke beperkingen.
Mijn geloof in de Nederlandse politiek ben ik volledig kwijt. Katten daarop kan, is even leuk, maar leidt tot niks. Daarom zie ik de oplossing in de bundeling van burgers buiten de politiek om. De juiste vorm en samenwerking daarvoor heb ik nog niet gevonden. Maar het wordt klaargelegd. Daarom blog ik.
Foto: The Bass House, ontworpen door C. Buff, C. Straub and D. Hensman, 1958
George Knight 