Media in vele landen publiceren de Panama Papers. Gehackte documenten uit de interne administratie van een juridisch advieskantoor in Panama: Mossack Fonseca & Co waarvan het nooit de opzet was dat ze openbaar werden. Journalistiek zoals journalistiek bedoeld is. Niet om de macht naar de mond te praten, maar kritisch te volgen. In Nederland zijn het Trouw en het FD die meewerken aan dit project.Maar deze onthullingen krijgen pas betekenis als er gevolgen aan verbonden worden. Wordt het geld op Westerse rekeningen dat door de Russische president Vladimir Putin en zijn trawanten van het Russische volk gestolen is geconfisqueerd en teruggegeven als zich in de Russische Federatie de democratie aankondigt? Dan hebben de onthullingen zin, anders niet. GroenLinks heeft kamervragen gesteld en wil een debat over deze zaak. Wordt vervolgd. Of niet.
Zo simpel is het. In de wereld gaat het om macht. Economische, financiële of persoonlijke macht. Als grote landen andere landen binnenvallen dan legitimeren ze dat door te praten over vrijheid, democratie of rechten, maar feitelijk gaat het daar zelden om. Wel om pure macht. Laten we goed beseffen dat als grote landen als de VS, Rusland of China andere landen binnenvallen dat zelden om de reden is die ze zelf aanvoeren. De oud-medewerker van Colin Powell Lawrence Wilkerson beweert dat wereldmachten per definitie niet zijn te vertrouwen op hun woorden. Heeft hij gelijk? Dat is onze opdracht: kritisch zijn en niets bij voorbaat geloven.
Hier voor het volledige interview van Democracy Now! met kolonel b.d. Lawrence Wilkerson, Greg Grandin en Humberto Brown.
Opvallend in de standpunten over ‘Economie en Financiën‘ op de site van de VVD is de formulering. De partij is niet onbescheiden in haar pretenties en houdt de handen vrij door zich nergens harde eisen op te leggen. Het blijft bij intenties met formuleringen die neerkomen op: ‘wil’, ‘heeft prioriteit’, ‘is voor’, ‘is overtuigd van‘ en ‘steunt‘. Bij de VVD kan het vriezen of dooien, maar is het toch altijd mooi weer. Maar zelfs die pretentie van verplichtende vrijblijvendheid kan de partij niet waarmaken. De standpunten zijn achterhaald door de financieel-economische werkelijkheid zonder dat ze opnieuw geformuleerd werden. Gedateerde beeldvorming en ‘willen‘ gaan bij de VVD voor de werkelijkheid. Bij andere gevestigde politieke partijen is dat niet anders.
VVD is voor belastingverlaging, maar verhoogt de belastingen. VVD steunt de doelstellingen van het Europese stabiliteits- en groeipact, maar overtreedt de regels ervan. VVD geeft ondernemers de ruimte, maar legt ze meer regels op dan Chili of Panama. VVD wil voor straks een duurzaam en betaalbaar pensioenstelsel, maar maakt het onbetaalbaar. VVD is overtuigd van innovatie, maar zorgt niet dat er kapitaal in geïnvesteerd wordt. VVD is voor beloning van hard werken, maar laat de koopkracht al vijf jaar dalen. VVD wil problemen nu aanpakken, maar realiseert onvoldoende hervormingen bij de overheid en op de arbeids- en woningmarkt. VVD is voor het wegwerken van het begrotingstekort, maar laat dat begrotingstekort van jaar tot jaar oplopen.
In de jaarlijkse ranglijst van het World Economic Forum (WEF) van meest concurrerende economieën is ons land van de 5de naar de 8ste plaats gezakt. Wat doelmatigheid van de overheid betreft staat Nederland op de 11de plaats. De verklaring voor de daling zit ‘m volgens het WEF in de financiële markten en de stabiliteit van de banken: ‘The drop mainly reflects weakening financial markets and, in particular, rising concerns regarding the stability of banks.’ Dat het kabinet-Rutte het lastig heeft en op financieel-economisch gebied ongunstig afsteekt bij vergelijkbare landen die het beter doen is een ding, maar het voorspiegelen zoals de VVD doet dat ons land nog steeds op koers ligt en volop opties heeft doet pijn aan de ogen. Er is ’n woord voor: misleiding.
Foto’s: Schermafbeelding van de standpunten van de VVD over Economie en Financiën. 4 september 2013.
De gevestigde Amerikaanse pers is niet op zoek naar de waarheid, maar naar een plek in de schaduw van de macht. Bovenstaand fragment van de Kudlow Report van CNBC geeft inzicht hoe de Amerikaanse kijkers een schijnwereld van behoudende snit wordt voorgezet. Da’s geen journalistiek die aspecten vanuit verschillende kanten belicht, maar politiek activisme met een vooropgezet doel. Het noemt Edward Snowden zonder onderbouwing een crimineel. Tegen deze kretologie is het lastig opboksen. Nog niet eens om de waarheid te vertellen, maar om een journalistiek te krijgen die uitspraken verantwoordt en feiten wil laten spreken.
Zo vergeet Larry Kudlow te zeggen dat de VS geen uitleveringsverdrag met Rusland heeft en dat de VS zich zelf niet houdt aan uitleveringsverzoeken van andere landen. Zoals nog onlangs het geval Robert Sheldon Lady duidelijk maakte in een dubieuze samenwerking tussen de VS en Panama. Niet alleen is deze dubbele standaard van de regering-Obama schijnheilig, het goedpraten ervan door de gevestigde media is schokkend. Deze media gaan voorbij aan het goed informeren van het publiek dat bewust onwetend gehouden wordt.
Zelfs iemand met een radicale blik op de wereld als Kudlow zou de feiten moeten laten spreken. Maar dat doet-ie niet. Aangenomen dat-ie de feiten kent. Met z’n gespeelde bravour van de alleswetende wijze laat-ie zich inspireren door het beeld van resolute politici die knopen doorhakken en niet terugdeinzen voor ferme uitspraken. Niet nieuwsgierigheid en willen weten, maar prediken en beïnvloeden staan voorop. Wat resteert is een combinatie van amusement en misleiding van de kijker. Het heeft niks met echte journalistiek te maken.
Waarom dit voorbeeld? Voor het volgen van de Amerikaanse politiek richt ik me op maatschappij-kritische bronnen die niet aan partijen gebonden zijn. Vaak online-nieuwsmedia die marginaal gedistribueerd worden. Zoals Democracy Now!, The Young Turks, The Real News, McClatchy, Common Dreams, Firedoglake, wired, Counterpunch of The Guardian. Naast de gevestigde media bepalen ze mijn blik op de VS. Ik weet dat ze in de media een minderheid uitmaken die nauwelijks tot Amerikaanse huiskamers doordringt. Larry Kudlow en zijn vakbroeders bij gevestigde media doen dat wel. Ze vormen het beeld dat kijkers in arren moede consumeren.
Het is goed om te beseffen dat overal ter wereld de onthullingen van Edward Snowden hun weerslag hebben gevonden in de gevestigde media. Behalve in de VS. Daar zijn media instrumenten die de zakelijke belangen van conglomeraten behartigen. In samenwerking met de zittende regering. In gehypte, continue retoriek.
De ex-CIA agent Robert Seldon Lady werd afgelopen donderdag opgepakt in Panama. Hij is veroordeeld en wordt gezocht in Italië. Maar Panama zette hem niet op het vliegtuig naar dit land, maar naar de VS. Dat heeft alles met de hechte banden tussen Panama en de VS te maken. Panama is een satellietstaat van de VS.
De dubbele standaard van de VS is opvallend. Met voorbijgaan aan de mensenrechten zet het landen onder druk om ex-CIA agent Edward Snowden in handen te krijgen. De Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken John Kerry dreigde met sluiting van onder meer het Nederlands luchtruim voor een Venezolaans vliegtuig dat Snowden zou vervoeren. Terwijl Snowden recht heeft op asiel. De VS blazen hoog van de toren, maar negeren zelf verzoeken van andere landen. Dat maakt de regering-Obama ongeloofwaardig in de jacht op Snowden. En maakt van het internationaal recht een aanfluiting omdat de uitkomsten van uitleverings- en asielverzoeken afhankelijk worden van machtsverhoudingen tussen landen. Feit dat Robert Seldon Lady veroordeeld is voor marteling en tegen Snowden geen aanklacht loopt maakt het er nog schrijnender op.
Katherine Gallagher van het Centrum voor Constitutional Recht in New York zegt: ‘We see a complete double standard here. The U.S. is saying it’s so important for Snowden to face charges in the U.S., where there is a great deal of debate over whether those charges are legitimate, as opposed to Lady, where there is a conviction for torture, a universally recognized crime‘. Probleem is dat niemand de VS durft terug te fluiten.
George Knight 