Volkskrant Cultuur? Parodie op parodie op parodie

In een introductie van cartoonist Han Hoogerbrugge -ofwel Prostress– liet De Volkskrant hem opmerken: ‘Bij mij zit de grap er vaak net naast, of hij is net niet mislukt, een parodie op een parodie. Ik teken de cartoon die ik zelf miste.‘ Smaken verschillen. Zit Hoogerbrugge er in de verbeelding van de Franse president François Hollande ‘net‘ naast of zit-ie er ‘meer dan net‘ naast? Hoe dan ook is dit de cultuur van De Volkskrant waarvoor Hoogerbrugge tekent. Zijn expressie is een geslaagde parodie op een mislukte parodie. Of is het een mislukte parodie op een geslaagde parodie? Hoe dan ook een enormiteit die het copyright te boven gaat.

Foto: Schermafbeelding van de cartoon Vive la France van Han Hoogerbrugge (Prostress) met de Franse president Hollande, 15 januari 2014. Credits: Prostress. 

Advertentie

Vreemdgaan is volgens SGP bedrog. Het keurt reclame ervoor af

De SGP heeft het niet op de commerciële ‘dating site‘ Second Love dat het ‘overspel site’ noemt. Lidmaatschap voor twee maanden kost € 69,95. ‘Mannen en vrouwen, die willen vreemdgaan of een spannende affaire of avontuur zoeken‘ kunnen elkaar hier vinden, aldus Second Love. SGP wijdt er een afkeurende tekst aan en brengt een verschijnsel terug tot de kop: ‘Vreemdgaan dupeert kinderen‘. Het stelt: ‘Vreemdgaan is bedrog en berokkent ook schade aan kinderen.‘ De partij vindt het bizar dat reclame voor dit soort sites toegestaan wordt. SGP meent dat politiek Den Haag de andere kant opkijkt. Da’s onjuist, Den Haag denkt er anders over.

De SGP citeert een onderzoek van TNS NIPO waartoe het opdracht heeft gegeven. Zeventig procent van de bevolking zou sites als Second Love afkeuren, aldus de SGP. Omdat het de bron niet geeft evenmin als de media die aandacht besteden aan de grieven van de SGP valt niet te controleren of de interpretatie van de onderzoekscijfers door de SGP klopt. Daarom kan de partij in alle gelijkhebberigheid stellen dat ‘Een meerderheid van de Nederlanders ook niet onwelwillend staat (positief of neutraal) tegen het aanpakken  van reclames voor vreemdgaan’. Maar de formulering ‘neutraal niet onwelwillend staan’ tegenover het aanpakken van dit soort reclames geeft al aan hoe de SGP de onderzoekscijfers van TNS NIPO naar zichzelf toerekent.

Op die voorstelling van zaken en claim op de beeldvorming en dat moralisme en gebrek aan openheid over de bron bouwt fractievoorzitter Kees van der Staaij zijn ongenoegen verder uit: ‘Ik ben dus niet de enige die zich ergert als er reclame voor overspel wordt gemaakt op radio of in de krant.‘ Nee, dus? Ook als 70% van de Nederlanders werkelijk dit soort dating sites zou afkeuren hoeven ze nog niet verboden te worden. Zo werkt democratie. Als 70% van de Nederlanders de SGP afkeurt is er nog geen rechtsgrond om de partij te verbieden. Zo is het ook met Second Love. Wat de SGP ook zegt en hoe het met onderzoek en zedelijkheid goochelt.

Foto: Vragen van Hamid el Kanbouhi op tentoonstelling ‘La Vache Qui Rit‘ in de Hallen, Haarlem, 2012.

Help vrouwenrechten verbeteren op de Maladiven: teken petitie

De president van de eilandenstaat de Maladiven wordt in een petitie opgeroepen om serieus werk te maken van de mensenrechten. Wikipedia stelt dat de bevolking voor 100% moslim is. Een opmerkelijk feit. De verontwaardiging over een nu 15-jarig meisje dat door haar stiefvader jarenlang werd misbruikt zorgt voor negatieve publiciteit. Ook de baby die ze baarde werd gedood. Door een rechtbank werd ze op 26 februari 2013 wegens ontucht veroordeeld tot 100 zweepslagen die haar toegediend worden als ze 18 wordt. De stiefvader is niet veroordeeld. Het is een incident. Op de Maladiven worden vrouwen en meisjes die sex buiten het huwelijk hebben gegeseld. Ook als die sex tegen hun zin in gebeurt. Zodat ze tweemaal slachtoffer zijn. Van een man en de overheid. De economie van de Maladiven is kwetsbaar omdat het afhankelijk is van het toerisme. Dus de toestroom van buitenlandse toeristen. Teken hier de petitie om de druk op te voeren.

Foto: Schermafbeelding van de petitie ‘Horror in het paradijs‘ van avaaz.org.

Verdient Julian Assange de gevangenis of de Nobelprijs?

Stel dat we niet weten of de invloed van Julian Assange positief of negatief is. Verdient-ie een Nobelprijs voor de Vrede en heeft-ie een prestatie verricht door meer gevallen van corruptie door regeringsleiders te onthullen dan alle journalisten bij elkaar? Of is-ie een zelfingenomen kwast die de focus van de publiciteit opzoekt om ten koste van anderen te stralen en daarbij de veiligheid van staten in gevaar brengt?

Het Amerikaanse establishment weet sinds eind 2010 op voorhand het antwoord. Assange moet het zwijgen opgelegd worden. Hij zou de reputatie van de VS beschadigen. Want Assange toont aan wat de slager in zijn worsten stopt. Dat oogt onsmakelijk. Diplomatie is druk, diplomatie is chantage, diplomatie scheert over de grenzen van de wet. Geen enkele regering wil de eigen werkwijze onthullen. Assange onthult niet zozeer geheimen, maar de duistere kanten van de macht. De machinaties die nodig zijn om de macht te bestendigen.

Die Amerikaanse reactie is begrijpelijk. Zelfs media die objectief verslag zouden moeten doen hebben onder Amerikaanse druk partij tegen WikiLeaks gekozen. De New York Times die dezelfde geheimen publiceerde als WikiLeaks wordt geen strobreed in de weg gelegd. Wat vragen oproept over de rechtsgelijkheid. Maar Assange wordt kaltgestellt. De doofpot moet weer dicht. Een uitgelezen middel voor machthebbers om politieke tegenstanders te bezoedelen is criminalisering. Dat leidt immers af van de beschuldigingen en zet de aanstichter in een kwaad daglicht. Samen met de economische wurging van een opposant is dat het truckje. Een reputatie is in de publiciteit niet sneller af te breken dan door een zedenzaak. Verkrachting, overspel, pedofilie, het publiek vreet het zonder na te denken. Het gelooft de grootste flauwekul en laat zich afleiden.

De steun voor Assange is verschrompeld. Sinds gevestigde media als The Guardian, The New York Times en de partners van het eerste uur hun steun opzegden heeft Assange weinig publicitaire dekking meer. Onder druk van de regering-Obama is die verkruimeld. Er zijn nog progressieve opinieleiders als Glenn Greenwald, Daniel Ellsberg, Noam Chomsky, John Pilger of Chris Hedges die hun eigen visie volgen. Vanuit Australië is de Groene senator Scott Ludlum actief. En een opmerkelijk geluid vanuit libertarische hoek was voormalig Republikeins presidentskandidaat Ron Paul die eveneens genegeerd werd door de gevestigde media. Verder komt de steun van zenders die zich tegen Amerika richten en Julian Assange simpelweg als vriend gebruiken omdat-ie de vijand van een vijand is. Zoals het Kremlin-gezinde Russia Today of het Iraanse Press TV.

Wat in de hele Assange-affaire die nu zo’n twee jaar loopt het meest verbaast is dat links Europa zich laat intimideren en afzijdig blijft. Het Duits-Turkse lid van de Bundestag voor Die Linke Sevim Dağdelen is tot nu toe de enige politicus geweest die Assange in de Ecuadoriaanse ambassade in Londen heeft opgezocht. In een interview met RT breekt ze een lans voor Assange. Maar waar blijven de principiële Groenen? Waar is de standvastige SP? Waar zijn de theoretiserende links-liberalen die de mond vol hebben over de rechtsstaat? Hoe dan ook durven ze Assange niet te bezoeken. Dat tekent de werking van de publiciteit die een kant van de zaak steeds meer onderbelicht laat. Behalve Sevim Dağdelen heeft de linkse Europese politiek geen kloten.

Foto: Marcel van Eeden, 3 april 2002  [0330], tekening. Credits: Marcel van Eeden.