Wat zegt uitkomst van de Kleinste Politieke Quiz over partijkeuze?

De Amerikaanse Libertarische Partij zet een kleine politieke quiz op de voorpagina. Waarom? Omdat de partij voor maximale vrijheid gaat, zal het wel de opzet zijn dat iedereen tot zo’n uitkomst komt. En zich nog meer thuis voelt bij de zich gematigd opstellende lijsttrekker en oud-gouverneur van New Mexico Gary Johnson. Met op de achtergrond de meekijkende Ron Paul. Mij is het niet gelukt om volbloed libertariër te worden. Te Nederlands? De uitkomst maakt me half-libertarisch en half-links. Voor maximale persoonlijke vrijheid in een verzorgingsstaat die door de overheid in stand wordt gehouden. Met het oog op de komende verkiezingen voor gemeente en Europa vraag ik me af welke politieke partij bij dat profiel past. Ik zou het niet weten.

In april 2012 maakte ik dezelfde quiz met een vergelijkbare, maar toch iets andere uitkomst.

Maak ook de quiz en laat hieronder desgewenst weten welke Nederlandse politieke partij naar uw idee bij uw profiel past. Stemt u op die partij op 19 maart (gemeente) of 22 mei (Europa)? En zo niet, waarom niet?

(Vertaling: 1. Overheid moet geen toespraak, pers, media, of internet censureren.

2.  Militaire dienst zou vrijwillig moeten zijn. Er mag geen dienstplicht zijn.

3.  Geen wetten met betrekking tot vrijwillige seks tussen volwassenen.

4.  Intrekking van wetten die volwassen het bezit en gebruik van drugs verbieden.

5.  Geen nationale identiteitskaart.

6.  Beëindig ‘bedrijfs welzijn’. Geen uitdelen van overheidsgeld aan bedrijven.

7.  Beëindig overheidsbelemmeringen voor de internationale handel.

8.  Laat mensen hun eigen pensioen regelen; privatiseer de sociale zekerheid.

9. Vervang de verzorgingsstaat door private liefdadigheid.

10. Schrap belastingen en overheidsuitgaven met 50% of meer).

Foto’s: Schermafbeelding van The World’s Smallest Political Quiz: opgave en uitkomst.

Advertentie

Maak de Kleinste Politieke Quiz ter Wereld

De Werelds Kleinste Politiek Quiz geeft in 10 vragen uitsluitsel over iemands politiek voorkeur. Men is Links (Liberal) of Rechts (Conservatief), Libertarisch (Vrijdenker) of Etatist (Gouvernementeel), of Centrist. Ik ben benieuwd naar de score van de bezoekers. Klopt het met het zelfbeeld, of maakt de quiz er een potje van?

Mijn PERSONAL isssue Score is 90% en de ECONOMIC issue Score 30%. Dat maakt me tot een ‘Left (Liberal)’. Het klopt met hoe ik over de wereld denk. Maar het oogt Amerikaans. Ik denk dat de meeste Nederlanders zich kunnen vinden in de mix van vrijheid en overheidsmaatregelen zonder zich een Liberal te beschouwen.

‘Liberals’ omarmen meestal de vrijheid van keuze in persoonlijke zaken, maar hebben de neiging om belangrijke overheidscontrole op de economie te ondersteunen. Ze ondersteunen over het algemeen een door de overheid gefinancierd ‘vangnet’ om de kansarmen te helpen en pleiten voor strikte regulering van het bedrijfsleven. ‘Liberals’ dringen aan op milieuvoorschriften, verdedigen burgerlijke vrijheden en vrije meningsuiting en ondersteunen overheidsmaatregelen ter bevordering van gelijkheid en tolereren diverse levensstijlen.

Foto: Schermafbeelding van de uitslag van de door GK ingevulde ‘World’s Smallest Political Quiz‘ met als uitkomst Left (Liberal) 

Staatsbureaucratie kan kleiner

Aan de hand van een overpeinzing over de Auschwitz-herdenking bouwt de Utrechtse activist en dwarsdenker Kees van Oosten een betoog op dat de oorzaak van genocide niet bij gevaarlijke religies, ideologieën en intolerantie legt, maar bij de staatsbureacratie. Het klinkt marxistisch. Jammer dat ik het zo laat onder ogen kreeg. Het is een aannemelijk en niet geheel nieuw verhaal dat de schuldvraag voor volkerenmoord niet beantwoordt door naar de burger te verwijzen, maar naar de staat.

Van Oosten verwijst naar historici als Raul Hilberg en Zygman Bauman die reflecteerden op de Holocaust en de moderne samenleving. De rationele wereld van de moderne beschaving maakte de holocaust mogelijk zo citeert Van Oosten Bauman. Men zou er The Holocaust Industry: Reflections on the Exploitation of Jewish Suffering van Norman Finkelstein nog aan kunnen toevoegen. Maar ook een controversieel boek, Finkelstein mag Israël niet meer in.

In elk geval gaat de visie die genocide ziet als meer dan de uitsluiting van joden vanwege antisemitisme verder dan Amsterdams burgemeester Eberhard van der Laan die verwijst naar Nooit meer Auschwitz en het daar bij laat. Wie kwaadwillend is kan beredeneren dan Van der Laan het staatsapparaat uit de wind houdt waarvan hij zelf deel uitmaakt. Wie goedwillend is kan denken dat-ie waarschuwt voor het kwaad, maar de verschijningsvorm ervan niet kent. Maar wat zou het fijn zijn als we alle sentimenten, versimpelingen en miskenningen over religie, ras en ideologie niet meer hoefden aan te horen.

Op het idee dat door rationaliteit de moderne zich onderscheidt van de primitieve samenleving, valt volgens Van Oosten heel wat af te dingen. Want ‘De staatsbureaucratie beschouwen Hilberg en Zygman ten onrechte en in navolging van Weber als de belichaming van rationeel bestuur’. De staatbureaucratie die in hun ogen de Holocaust mogelijk maakte was behalve middel namelijk ook oorzaak. En daarin zit hem de crux.

Van Oosten vervolgt: Met andere woorden, functionarissen in een bureaucratie zijn er voortdurend op uit om werk te genereren en uitdagingen te zoeken die aansluiten bij hun competenties. De meest doeltreffende manier om dat voor elkaar te krijgen, is categorieën minderheden en ‘onaangepasten’ in de samenleving aan te wijzen en tot object van beleid en restrictieve regelgeving te maken, zoals dat tegenwoordig met migranten en uitkeringsgerechtigden gebeurt.

Via Hannah Arendt en Philip Zimbardo bouwt Van Oosten een betoog op dat de rol van ideologie, religie en intolerantie relativeert en die van psychologie, bureacratie en staatsmacht centraal zet als oorzaak van volkerenmoord. Ik stem in met de slotconclusie die hier vaker heeft geklonken en de aandacht voor moslims als afleiding ziet: De veel gehoorde waarschuwingen over intolerante ideologieën en religies leiden slechts de aandacht af van het werkelijke gevaar: de bureaucratische staat. 

Maar waar ligt het omslagpunt van bureaucratie naar nachtwakersstaat? En is het gewenst om afscheid te nemen van de verzorgingsstaat die de zwakkeren beschermt? In elk geval lijkt duidelijk dat in Nederland een bureaucratie bestaat die zichzelf onmisbaar maakt en problemen genereert om aan het werk te blijven en machtsposities te bezetten. Een constante is dat snijden in het overheidsapparaat keer op keer mislukt door obstructie van de bureaucratie, terwijl externe adviseurs ingehuurd moeten blijven worden. Laten we de bureacratie als probleem hoger op de agenda zetten.

Foto: Kantoor uit LIFE