Eindelijk spreekt de museumsector zich uit. Het noemt protesten van activisten in musea onacceptabel

Schermafbeelding van deel artikel ‘Musea noemen protesten van activisten ondanks uitblijven schade onacceptabel‘ op Nu.nl, 25 oktober 2022.

Er komt vanuit de museumsector eindelijk een georganiseerde veroordeling van de acties van klimaatactivisten in musea. Ze gooien soep, aardappelpuree of wat dan ook over schilderijen (achter glas) in museumzalen en kitten zich vervolgens vast aan de lijst. Dat wordt door de museumsector onacceptabel genoemd. Volgens de museumsector richten de activisten zich op het verkeerde doel.

De kop van het interessante artikel van Hasna Elbaamrani op Nu.nl klopt trouwens niet omdat de acties wel degelijk materiële schade kunnen opleveren aan lijst of glas, maar ook immateriële schade aan medewerkers of de museumsector die niet langer als veilige, neutrale plek wordt beschouwd.

Activisten worden tijdens hun actie gefilmd door andere leden van hun organisatie, zodat de actie op sociale media kan worden gezet. Media nemen de beelden vaak over en besteden er aandacht aan, zodat er een hype ontstaat. Activisten gaan voor de beeldvorming. Via (sociale) media kan betreffende organisatie scoren bij de eigen achterban en donateurs. Activisten denken hiermee een idee van daadkracht en moed uit te stralen en de oplossing van het klimaatprobleem dichterbij te brengen. Het is precies andersom.

Ik heb er geen goed woord voor over dat de klimaatactivisten de kwetsbare museumsector treffen die het toch al zo moeilijk heeft. Ze richten zich tot het verkeerde doel. Een gevolg kan overigens zijn dat museum door deze acties gedwongen worden om de veiligheidsmaatregelen aan te scherpen. Dankzij deze activisten die doen alsof ze in een maatschappelijk vacuüm opereren.

Activisten kopiëren elkaar en herhalen steeds dezelfde actie. Publicitair zal dat op een gegeven moment uitgewerkt zijn. Het gebrek aan moed dat niet verder reikt dan een (door wat?) verwarmde museumzaal verwoordde ik in een tweet van 14 oktober 2022 in antwoord op een bericht van The Guardian-journalist Damien Gayle:

Het wordt er ronduit potsierlijk en schijnheilig op als de klimaatactivisten van actiegroep Just Stop Oil beweren dat ze het museum als plek voor hun protest uitkiezen omdat zij “te veel van geschiedenis en cultuur houden om het zomaar kapot te zien gaan“. Als dat werkelijk zo was, dan zouden ze het museum niet uitkiezen voor hun protestactie. Het is een schijnreden óf een psychische aandoening om te claimen van iets te houden door het schade toe te brengen. Het kopieergedrag van de activisten is het tegendeel van begrip voor geschiedenis en kunst.

Schermafbeelding van deel artikel ‘Musea noemen protesten van activisten ondanks uitblijven schade onacceptabel‘ op Nu.nl, 25 oktober 2022.

Advertentie

Belfius houdt het simpel: ‘Vandaag kunnen we samen iets doen voor het klimaat, simpelweg door te beleggen’

De tekst bij de video op YouTube van de Belgische bank en verzekeraar Belfius zegt: ‘Vandaag kunnen we samen iets doen voor het klimaat, simpelweg door te beleggen.’ Ik breek me het hoofd over de strekking van de uitspraak. Uiteraard kunnen we samen iets doen, maar wat is dat? Is simpelweg beleggen voldoende om de klimaatverandering die op ons afkomt tegen te gaan en in goede banen te leiden? Ik betwijfel het. Dat houdt in dat we ons gedrag niet hoeven aan te passen. Maar, verstandige mensen beweren dat we ons gedrag moeten veranderen omdat het zo niet verder kan? Ons wacht een opwarming in deze eeuw van 3 graden, wat voor delen van de wereld rampzalige gevolgen heeft. We kunnen toch niet op dezelfde manier blijven vliegen, vlees blijven eten, auto blijven rijden, ons huis blijven verwarmen? Kunnen we alles blijven doen zoals altijd? Ook als dat de CO2 uitstoot niet vermindert? Door simpelweg te beleggen in Belfius zouden we ons gedrag niet hoeven te wijzigen en komt alles goed met de aarde. Dat is in tegenspraak met de inhoud van de video die zegt dat we de laatste generatie zijn die iets aan de klimaatverandering kan doen. Door bewust en actief te handelen. Niet door simpelweg te beleggen. Dat is slechte marketing en op z’n slechtst misleiding. YouTube zou de video moeten verwijderen. Het sust in slaap. Totdat we gillend wakker worden. Een belegging in het duurzaamheidsfonds ‘Belfius Equities Climate’ helpt daar niet aan. Beleggen is geen hedendaagse aflaat.

Nederland kachelt in de richting van 50 graden. Weg met huidige, gebrekkige hitteplannen, op weg naar een structureel hitteplan

Het echte hitteplan is niet het uitdelen van flesjes water, de waarschuwing om uit de zon te blijven of het schrappen in de dienstregeling van het openbaar vervoer. Dat zijn druppels op een gloeiende plaat. Daar kan een overheid niet mee wegkomen. Er moet fundamenteel gehandeld worden. De temperaturen in Nederland zijn hoger dan ooit gemeten. In stedelijke gebieden zijn de temperaturen nog enkele graden hoger zijn dan op de officiële meetpunten. Zo kachelt Nederland in de richting van de 45 of 50 graden. Een echt hitteplan doet niet aan symptoombestrijding, maar aan de aanpak van de oorzaken van de klimaatverandering.

De strategie is tweeledig. De uitstoot van CO2 moet beperkt worden zodat de klimaatverandering waarvoor de mens verantwoordelijk is wordt teruggedrongen. Verder moeten vooral de steden zo ingericht worden door het planten van bomen, het creëren van schaduwen, het voorzien in verkoelende elementen zoals water en het isoleren van gebouwen dat de omgevingstemperatuur wordt teruggebracht. Een structureel hitteplan is nodig.

De huidige hitteplannen zijn ondoelmatig omdat ze de oorzaken niet aanpakken, maar alleen een idee van daadkracht geven die in feite het omgekeerde zijn. Die hitteplannen lopen achter de feiten aan en blinken uit door wegkijken en een fundamenteel gebrek aan urgentie. Overheden moeten snel en kordaat handelen.

Het begrip duurzaamheid is failliet. Maar wellicht kan het nog dienen om designmeubels te verkopen

Het begrip duurzaamheid is een leeg begrip. Het betekent weinig meer. Het is onderhevig aan inflatie, ofwel ontwaarding van betekenis. Dat komt omdat echte maatregelen om de vervuiling en opwarming van onze planeet tegen te gaan niet worden getroffen. Zo kan de grote meerderheid van voor- en tegenstaanders van het klimaatprobleem wegvluchten in schijnoplossingen. Daarin verschillen ze opvallend weinig van elkaar. Wat de richtingenstrijd er des te onbenulliger en armzaliger op maakt. Die strijd voedt vooral de opwarming.

‘De aandacht voor duurzaamheid zorgt ervoor dat steeds meer mensen kiezen voor designmeubels’, luidt een zin uit bovenstaand bericht in De Orkaan. Kopen van duurzame designmeubels bij Flinders in Zaandam wordt gepresenteerd als aflaat. Niet langer als kwijtschelding van kerkelijke straf, maar als sussen van het geweten.

Buitenlandse vakanties, het dagelijks eten van vlees, de tweede auto in het gezin of het gehele door gas verwarmde huis zouden volledig gecompenseerd worden door het kopen van designmeubels. Die hoe dan ook geproduceerd en getransporteerd moeten worden, maar in een wonderlijke verdwijntruc niet belastend voor het milieu zouden zijn. Het definitieve failliet voor het begrip duurzaamheid geeft de volgende zin: ‘Het biedt bedrijven als Flinders de mogelijkheid om meer vakbekwame liefhebbers aan te trekken die meewerken aan het mooier maken van de wereld. Die begrijpen dat design past in een duurzamere maatschappij.’ Door meer designmeubels te consumeren consumeren u en ik minder. Het binnen het bereik van de massa brengen dient het gebrek aan logica en doeltreffendheid. Met z’n allen vallen we in die valkuil als soort die zichzelf ruimt.

Foto: Schermafbeelding van deel artikel ‘Steeds meer werk voor design woonwinkels’ in De Orkaan, 10 juli 2019.