Clingendael: selectieve verontwaardiging van Ko Colijn. Waarom?

‘Politici en opiniemakers geven (bijna) nooit toe dat ze het bij het verkeerde eind hebben gehad, een dreiging hebben onderschat, of hun eigen kunnen overschat. Zo zal geen enkele politicus toegeven dat de introductie van de euro verkeerd is verlopen. En zo horen we geen mea culpa nu de dreiging van islamitisch terrorisme toeneemt.’ Aldus Peter van der Ham in de NRC van afgelopen maandag die ondertekende met ‘verbonden aan Instituut Clingendael in Den Haag’. Die ondertekening mag niet van directeur Ko Colijn van Clingendael, omdat het onderwerp buiten de focus van Clingendael zou vallen en niet aansluit bij wat Van der Ham daar doet. Zijn expertise is: Security and Terrorism, Diplomacy and Foreign Affairs, Global Issues and Asia.

Wat doet volgende zinsnede in een opinieartikel van Adriaan Schout dat twee jaar geleden in NRC verscheen: ‘Landen zijn politiek en economisch dermate gebonden aan de EU dat exitopties hooguit leuk zijn voor de borreltafel en PVV-vergaderingen.’ En wat te denken van Adriaan Schout en Arnout Mijs in hun evaluatie van verkiezingsprogramma’s van Nederlandse politieke partijen in de bundel Rijk achter de dijken? (2012): ‘Behalve de eenzijdige PVV – uit de euro en de EU – zijn de andere partijen inclusief de SP genuanceerder, maar desalniettemin met de nodige EU-kritische ondertonen.’ Kortom, publicaties van Clingendael gaan niet altijd uitsluitend over internationale betrekkingen en zien af van evaluaties en kwalificaties van Nederlandse politieke partijen. Want om Nederland te duiden is het soms nodig om in te gaan op de binnenlandse situatie vanuit een perspectief van binnenuit. Wat Peter van der Ham in genoemd opinieartikel in NRC doet.

Een specialisme van Van der Ham is veiligheid en terrorisme en dat thema werkt hij in genoemd artikel uit: ‘PVV-leider Wilders waarschuwt sinds jaar en dag voor de dreiging van het islamitisch terrorisme. En terwijl terroristen met de koran in de hand moorden, blijven alle links-liberale partijen volhouden dat dit niets met de islam te maken heeft.’ Wellicht had hij er beter aan gedaan minder accent te leggen op de Nederlandse partijpolitiek om directeur Colijn geen aanleiding te geven voor zijn terechtwijzing. Maar da’s een kwestie van maatvoering. Zijn artikel gaat wel degelijk over veiligheid en terrorisme. Het legt directe verbanden met internationale ontwikkelingen in Duitsland, Turkije, Jemen, de Golfstaten en Saoedi-Arabië.

Is het censuur van Colijn? Nee, maar hij is wel selectief in het handhaven van de regels en het naar buiten treden met een terechtwijzing. In andere gevallen ziet hij overtredingen door de vingers. Waarom Colijn in het geval van Van der Ham wel op zijn strepen staat is de vraag. Colijn had dit binnenskamers op kunnen lossen. Clingendael wordt niet beschadigd. Het laatste woord is aan Van der Ham: ‘Ten slotte moet de haat jegens de persoon Geert Wilders niet worden onderschat. Links-liberaal Nederland laat zich voorstaan op de eigen tolerantie en ruimdenkendheid, die echter abrupt ophoudt wanneer het over Wilders en de PVV gaat. Nu de PVV gelijk lijkt te krijgen over de groeiende dreiging van de islam, wordt er nog een tandje bijgedaan om Wilders te marginaliseren en demoniseren. Deze strategie dient tevens om de PVV-achterban te intimideren.‘

Foto: Schermafbeelding van verklaring ‘Reactie opiniestuk NRC Handelsblad 26 januari 2015’ van Instituut Clingendael.

Beroof een bank en ga naar de gevangenis, bestuur een bank en beroof de wereld

Zelfs overtuigend bewijs tegen banken is niet genoeg om in te grijpen. Om bestuurders in de gevangenis te zetten. Dat leert het voorbeeld van Goldman Sachs. Banken zijn niet alleen te groot om om te vallen, maar ook om naar de gevangenis gestuurd te worden. Ze kunnen doen wat ze willen. De politiek doet niks. Niet in de VS, niet in Europa en niet in Nederland. Ook president Obama doet niks. En van Romney valt evenmin iets te verwachten. Ondanks alle mooie praatjes om in te grijpen. Reken er maar op dat er nooit iets gebeurt.

Greg Smith viel in maart 2012 de in zijn ogen verziekte bedrijfscultuur van Goldman Sachs aan. Niets gebeurde. Cenk Uygur en The Young Turks rapporteren. Waarom de banken niet aangepakt worden? ‘Rob a Bank and Go To Jail, Run a Bank and Rob The World‘. Da’s de trieste conclusie. Maar beter om dat te beseffen, dan tegen beter weten in te blijven hopen op ingrijpen van de politiek dat nooit komt. Dat u het maar weet.

Greg Smith valt bedrijfscultuur Goldman Sachs frontaal aan

Onder de titel ‘Why I Am Leaving Goldman Sachs‘ schrijft Greg Smith een opiniestuk in de NY Times. Deze directeur neemt vandaag ontslag bij deze belangrijke investeringsbank van de VS omdat-ie zich niet langer kan verenigen met de bedrijfscultuur. De plaatsing van dit stuk doet nu al veel stof opwaaien terwijl Amerika nog wakker moet worden. Dit betekent serieuze problemen voor Goldman Sachs.

Volgens Smith dient Goldman Sachs de belangen van de klanten niet, maar gaat het ongegeneerd voor eigen gewin. En da’s van belang omdat ‘Goldman Sachs een van de grootste en belangrijkste investeringsbanken ter wereld is en geen integraal onderdeel van de wereldwijde financiële sector kan blijven als het op deze manier handelt’. Smith kan zich vanwege zijn geweten niet langer met deze ‘giftige omgeving’ identificeren.

Smith schetst dat alles draait om het afschuiven van slechte beleggingsproducten, het optimaliseren van de winst in het contact met klanten en het verkopen van onnodige producten die wel Goldman Sachs, maar niet de klant dienen. En medewerkers hebben die cultuur zo verinnerlijkt dat het volgens Smith nauwelijks meer terug te draaien valt. Het gaat niet om illegaal gedrag, maar wel om het bewust benadelen van klanten.

Met zijn stuk zegt Smith te willen bereiken dat de raad van bestuur wakker wordt. ‘Maak de klant weer het middelpunt van uw bedrijf. Zonder klanten kun je geen geld verdienen. Bestaat u in feite niet. Wiedt de moreel failliete mensen weg, het maakt niet uit hoeveel geld ze voor de onderneming verdienen. En krijg de cultuur weer op het spoor, zodat mensen om de juiste redenen bij Goldman Sachs willen werken.’

Vraag is of dit het signaal is waar critici die de macht van banken willen inperken op zitten te wachten. Omdat investeringsbanken economieën van landen in gevaar brengen. Een geluid van binnenuit maakt indruk. Te verwachten valt dat de nationale en internationale bankenlobby deze kritiek zal bagatelliseren onder verwijzing naar zelfregulering. Maar Smith geeft aan dat juist dat niet werkt. Politici die de macht van banken willen terugdringen hebben nu munitie in handen om opnieuw hun kritiek naar voren te brengen. De nauwe vermenging van Goldman Sachs met de regering Obama geeft echter weinig hoop op een echte verandering.

Foto: Ingram Pinn, Banknote Goldman Sachs, Financial Times 2008