ACTA staat ter discussie binnen EU

Op 27 maart praat het Europees Parlement over de voortgang van de Anti-Counterfeiting Trade Agreement
ACTA. Een nieuwsbrief van Fight For The Future roept op de ‘eigen’ Europarlementariërs in de INTA-commissie (International Trade) te bellen. Voor Nederland zit Marietje Schaake (D66) in deze commissie. Ook nog eens als vervanger. Maar ze heeft de vinger al aan de pols en hoeft niet meer gebeld te worden.

Nederlandse Europarlementariërs hechten blijkbaar weinig belang aan internationale handel. Dit strookt niet met het beleid van het kabinet Rutte dat buitenlandse politiek en economische politiek laat samenvallen.

Volgens de notulen van een Commissievergadering beticht de liberale EU-commissaris voor Handel Karel De Gucht de sociale media dat er door een ‘intense mediacampagne’ een patstelling is ontstaan. Maar evengoed kan beweerd worden dat de handtekening onder een ACTA-tekst van de Europese Commissie en de 21 lidstaten voortijdig was omdat het aan de democratische besluitvorming vooraf ging. Nu krabben lidstaten door de druk van hun bevolking zich achter de oren en willen ze eerst zekerheid dat door een verdrag de internetvrijheid niet wordt beperkt. De Gucht heeft nu het Europees Hof van Justitie moeten vragen of de ACTA-tekst verenigbaar is met de Europese Verdragen, en met name met het Handvest van de grondrechten.

De opstelling van de liberale commissaris De Gucht is opvallend. Hij leek ondubbelzinnig gekozen te hebben tegen namaak en voor het belang van de producenten van muziek, films, farmaceutica, mode en andere producten. Totdat kritische Europarlementariërs, politici en belangengroepen om een afweging tussen economie en informatievrijheid vroegen. De Gucht ziet opschorting van een ratificatie als vernietigend voor de geloofwaardigheid van de handelspolitiek van de EU. Maar critici beweren dat juist een ontbrekend publiek debat en de eenzijdige inperking van de informatievrijheid de geloofwaardigheid van de EU onder druk zette.

Foto: Stop Acta

Advertentie

Occupy, als je niet weet wat je doet, weetjewel

Occupy Amsterdam moet per 24 maart weg van het Beursplein. Dat oordeelde de rechtbank naar aanleiding van een kort geding dat Occupy had aangespannen tegen een besluit van burgemeester Eberhard van der Laan de tenten in te pakken. Juist nu kamperen weer aangenaam wordt. Al in oktober 2011 vroeg de hoofdstedelijke VVD bij monde van Robert Flos om sluiting. Hij zag er een ‘antiglobalistische minicamping‘ in.

De wereldwijde Occupy-beweging biedt perspectief dat de politiek mist. Maar het duidt ook op de teruggang die we met z’n allen beleven. Zonder een uitweg te schetsen wijst het met geweldloos protest kritisch op de uitwassen van het kapitalisme. Occupy is een voortzetting van de protestgeneratie van 1968. Omdat het door de gevestigde politiek niet ingekapseld kan worden wordt Occupy nu de voet dwars gezet. Zo simpel is het.

Plekken kunnen ontruimd worden om elders opgebouwd te worden. Occupy kan niet meer onbezet worden. Ieder legt er een eigen wereldbeeld en gevoelswaarde in. Da’s sterkte en zwakte van de Occupy-beweging. Maar een oprechte stem die dommig klinkt is beter dan een valse stem die slim probeert te zijn. Weetjewel?

VS breekt Europese vrijheden af vanwege eigen zakelijke belangen

Sinds de Tweede Wereldoorlog is de culturele dominantie van de VS immens. Da’s niet toevallig tot stand gekomen. Het komt voort uit een hechte samenwerking tussen bedrijfsleven en Amerikaanse overheid die nu al ruim 65 jaar bestaat. Het mes sneed aan twee kanten. In de koude oorlog kon de entertainmentindustrie (muziek en film) haar omzetmarkt in het buitenland door politieke druk van de Amerikaanse regering vergroten. En de VS kon zo haar manier van leven promoten. Kleine cultuurgebieden werden stuk voor stuk weggevaagd omdat de distributie door co-financiering en overname in Amerikaanse handen kwam.

De voorgeschiedenis is nodig om te begrijpen wat er op dit moment speelt met de door Brein afgedwongen blokkade van het Zweedse The Pirate Bay en de voorstellen om het internet in te perken. In de kern zijn het maatregelen die dienen om de Amerikaanse entertainmentindustrie onder het mom van een beroep op auteursrechten te beschermen. De farmaceutische industrie (Pfizer, Merck, Johnson and Johnson) maakt daar ook deel van uit. De bedrijven die nu een beroep doen op auteursrechten hebben in 65 jaar samenwerking met de Amerikaanse overheid een voorkeurspositie op kunnen bouwen die concurrenten op achterstand zette.

Er zijn verschillen met 1945. Film- en muziekindustrie hebben aan prestige verloren en hebben gretigheid en innovatie van toen ingewisseld voor gezapigheid van nu. Het prestige van de Amerikaanse manier van leven vol optimisme en groei heeft zowel na de Club van Rome als de huidige economische crisis aan aantrekkingskracht ingeboet. Er is met Occupy en Anonymous een tegenbeweging gegroeid die steeds meer steun vindt onder middengroepen die buiten de boot vallen. En de internetindustrie (Apple, Microsoft, Google, Twitter, Facebook) en de internetgeneratie zien de informatievrijheid als een verworven recht.

De Zweedse oprichter van de Piratenpartij Rick Falkvinge stelt dat de Amerikaanse regering stelselmatig aandringt op de ontmanteling van burgerlijke vrijheden in Europa en elders juist vanwege de bescherming van de eigen zakelijke belangen op het gebied van auteursrecht en patenten. Europese landen laten zich door de VS onder druk zetten en gaan daarmee tegen hun eigen culturele belangen in. Falkvinge ziet het voor zijn ogen in Zweden gebeuren, in Spanje gebeurt het en wij zien het in Nederland waar Brein in het publieke debat zoveel goodwill en overheidssteun krijgt dat een Haagse rechtbank dat als bijna vanzelfsprekend navolgt.

Stok achter de deur die de Amerikanen gebruiken zijn volgens Falkvinge de handelsbelangen en het dreigen door de Amerikanen met sancties. Landen worden uitgesloten als ze niet aan Amerikaanse eisen voldoen. De EU is blijkbaar te verdeeld en te onmachtig om weerstand aan de VS te bieden. Het via WikiLeaks gelekte telegram Stockholm 09-411 maakt inzichtelijk hoe groot de Amerikaanse invloed is waar het gaat om Pirate Bay: Behind the scenes, the Embassy has worked well with all stakeholders. Hetzelfde gebeurt in heel Europa.

Foto: Vladimir Lenin, Mickey Mouse en Jezus

Occupy-generatie zoekt vooruitgang door kritiek

Vooruitgang is een utopie. Dat denken komt mede uit sociaal-democratische bron. Nu het besef doordringt dat het niet meer vanzelfsprekend is dat volgende generaties het beter krijgen, zakt dat geloof weg. Mensen staan minder op elkaars schouders, vliegen minder hoog en worden cynisch. Het slaat de basis onder de samenleving weg. De Occupy-generatie symboliseert die teruggang, en biedt perspectief. Voorlopig onscherp.

Op het Indiase platteland of in de Chinese buitengebieden wordt nog vooruitgang geboekt. Maar in Europa viert cynisme hoogtij. Creatief schoppen van de generatie 1968 ligt achter ons. Na het ik-tijdperk van de jaren ’90 zitten we in de verbrokkeling. Vooruitgang is verhoging van welzijn. Geluk is op bepaalde plaatsen net iets dikker gezaaid. De edele wilde die zich aan de wereld onttrekt voelt weinig gemis. Evenmin als de geleerde die voluit in de wereld zit. Maar de analfabeet die graag mee wil doen voelt pijn. Of het talent dat niet aan kan haken omdat het geen goede scholing krijgt. Of de jongere generatie die niet meer aan de bak komt.

Zonder onderwijs wordt het moeilijk. Nieuw is dat goed onderwijs evenmin helpt. Oude waarden worden omgekeerd. Maatschappijcritici beweren dat onderwijs dient om mensen klaar te stomen voor economische activiteit die meerwaarde geeft aan bezitters van produktie- en kapitaalgoederen. Vroeger paste daarbij een beeld van een fabriek met een dichtschuivend hek. Nu is dat beeld gefragmenteerder en moeilijker te vangen.

Vooruitgang is een waarneming die leeft en feitelijk niet waar hoeft te zijn om invloed te hebben. Vooruitgang is meer dan politieke en economische ontwikkeling. Het betreft ook vrijheid en ontwikkeling van gedachten en overtuigingen. Lucht om te denken. Vertrouwen. Maar economische bestaanszekerheid is de basis van alles.

Foto: Balloon race, Hurlingham, London, 1909