Waarom moet sport dominant zijn? Petitie ‘Paralympische Spelen op de TV’ vraagt meer zendtijd. Klein volgt met kamervragen

De petitie ‘Paralympische Spelen op de TV’ vraagt meer aandacht voor de Paralympische Spelen op televisie. Ze worden in Rio gehouden van 7 tot en met 18 september. Aandacht voor sport was immens tijdens de ‘NPO Sportzomer’ op Radio 1 van 10 juni tot 21 augustus. Hier een commentaar. Uit de berekening bij kamervragen van Norbert Klein over dit onderwerp blijkt dat inclusief herhalingen de publieke televisie 35 uur besteedt aan de Paralympische Spelen. Vergeleken met willekeurig elk ander niet-sport onderwerp is dat veel zendtijd. Klein meent ook dat er meer zendtijd moet komen voor de Paralympische Spelen. Maar 35 uur lijkt redelijk.

Vergelijking van de Paralympische met de Olympische Spelen is een verkeerd uitgangspunt. Want het feit dat de publieke omroep 300 uur zendtijd besteedde aan de Olympische Spelen wil niet zeggen dat dat niet te veel was. Daarom kan er niets bij voorbaat uit afgeleid worden voor de Paralympische Spelen. Ook is de televisie-luwe zomer voorbij en kan de claim op zendtijd van sport niet meer zo makkelijk gerechtvaardigd worden.

Klein bemoeit zich met een klein onderwerp en probeert dat groot te maken. Paralympische Spelen zijn een kleiner evenement dan Olympische Spelen en hebben minder aantrekkingskracht voor een algemeen publiek.

Foto: Schermafbeelding van petitie ‘Paralympische Spelen op de TV’.

Advertentie

Henk Krol is goed voor aanzien van de anti-politiek. Moet hij weg?

Nooit een saai moment met Henk Krol. Nu voorman van 50Plus. Hij heeft last van een besmet verleden zoals Omroep Brabant uitlegt. Affaires rijgen zich aaneen. Nu weer een subsidie van het Stimuleringsfonds voor de Pers (nu: Journalistiek) van 19.500 euro voor een nooit gehouden organisatieonderzoek naar de marktpositie van de Gay Krant (GK Magazine) waar Henk Krol toen hoofdredacteur was. Het is opvallend dat het Stimuleringsfonds van de Journalistiek pas na 4,5 jaar gaat onderzoeken of het geld rechtmatig is besteed.

Krol is goed voor het aanzien van de anti-politiek. Hij beschadigt de politiek zoals weinig andere politici dat kunnen. Zo blijkt in de publiciteit. Daarmee is niet gezegd dat andere politici niet schadelijker zijn voor de politiek. Maar ze opereren achter de schermen en weten hun intenties en fouten beter te verbergen. Krol niet. Hij wordt er stakker, recidivist, zondebok, bliksemafleider en herinneringsmonument mee. Krol trekt kritiek naar zich toe, wast andere politici schoon en blijft het aanzien van de politiek beschadigen. Krol is de schone schijn voorbij. Zijn geloofwaardige verhalen zijn op. De schaduw van het verleden blijft hem achtervolgen.

Foto: Screenshot uit Nosferatu (1922) van F.W. Murnau (Bron: www.youtube.de, 1:39:56).

Integriteit van Henk Krol, gaat het daar over?

Henk Krol. Zucht. Elk land heeft beroemdheden die alleen in dat land wereldberoemd zijn. Maar iemand in een ander land ontgaat het volkomen waarom dat zo is. Henk Krol is de Eddy Wally of de Jérôme Cahuzac van Nederland. Gaat het om de integriteit van Henk Krol? Welnee, niemand kan nu nog denken dat-ie onkreukbaar is.

Waar gaat deze nieuwe affaire van te hoge oplagecijfers van de Gay Krant die Krol glad bij elkaar praatte dan wel over? Over Nederland dat in de knoop zit met zichzelf. Over een land dat teveel aandacht besteedt aan bijzaken en te veel hoofdzaken laat lopen. Henk Krol is vorm zonder vent. Facade zonder fundament. De goochelaar om wie de mensen al lachen voordat-ie ook maar een truc heeft uitgehaald. Henk Krol staat vóór de waarheid. Hij is de vleesgeworden waarschuwing hoe het niet moet. Dat is zijn waarde. De integriteit van Nederland staat op het spel.

Gedachten bij dubbele standaard in de politiek. En in onszelf

De dubbele standaard van de ander wordt ergerlijk gevonden. Dus als iemand het een zegt en het ander doet. Voorbeelden genoeg. Premier Mark Rutte die in Den Haag de eurocriticus speelt, maar in Brussel al sinds 2010 het staande beleid onderschrijft en mede vorm geeft. Of de over straat rollende leiders van 50Plus die zeggen op te komen voor de positie van de ouderen, maar dat niet doen omdat ze zich verliezen in een spel om de macht in hun partij. Of de Franse president François Hollande die z’n mond vol heeft over mensenrechten, maar niet afziet van de verkoop van twee Mistral oorlogsschepen ter waarde van 1,2 miljard euro aan Rusland waarvan een ervan notabene in het geannexeerde Sepastopol op de Krim gestationeerd zal gaan worden.

Het leven is schipperen tussen het volgen van een innerlijk kompas en het sociaal omgaan met anderen. Daarin moet een evenwicht gevonden worden. Niet altijd werkt het om te zeggen wat men vindt. De nieuwe jas, het kapsel, de snelle auto, de verbouwing van de keuken, het pas gekochte schilderij, ze vinden hun waarde in het enthousiasme van de eigenaar ervan en niet in het antwoord op de vraag wat de ander ervan vindt. Die al ingepakt is door de verwachting voordat het antwoord klinkt. Zoals bij alles, is kritiek een kwestie van maatvoering. De wijsheid leert daar je moment voor te kiezen. Hetzelfde geldt voor politieke standpunten, de analyse van Thomas Piketty en inkomensongelijkheid, de Haagse politiek of het verbeteren van de wereld.

In de politiek hebben partijen die niet hoeven schipperen tussen theorie en praktijk, tussen programma en uitvoering, tussen plannen en implementeren het makkelijker dan partijen die het compromis nodig hebben om zaken met rivalen of opponenten te doen. In het Haagse jargon spreekt men over de middenpartijen VVD, CDA, PvdA en ook D66 omdat deze elkaar door het centrum vinden en hun concurrenten meer uit het centrum van de politieke macht staan: PVV, CU/SGP en SP. D66 is een uniek fenomeen omdat het in de innerlijke tweeslachtigheid tussen links en rechts, tussen behoud en vernieuwing haar eigen tegenspraak is.

Waar het politieke handwerk van geven en nemen, van de koehandel van de veemarkt overgaat in een dubbele standaard wordt het interessant. Wat is binnen de regels van het politieke métier nog gebruikelijk en waar gaat het die regels te buiten? Een concreet voorbeeld is de samenwerking van VVD en PvdA die elkaar voor de verkiezingen van september 2012 verketterden. Is dat pragmatische politiek of dubbele standaard? Of is de dubbele standaard een normaal instrument uit de timmerkast van het politieke handwerk? Een paardenmiddel om het onoverbrugbare te overbruggen. Met andere woorden ‘Bruggen slaan’ over het gekanaliseerde bedrog. Rutte, 50Plus, president Hollande en u en ik doen het allemaal op z’n tijd, we schipperen ons door het leven en verliezen zo een stukje van onszelf om het toe te voegen aan ons sociale weefsel. Als desertie van onszelf.

Foto: Sluiskil, verkeersbrug, 1945.

Gekissebis in 50Plus geeft te denken over politieke partijen

Politiek is prachtig als het goed gaat. Maar vermakelijk als het slecht gaat. Binnen politieke partijen jagen mensen op baantjes. Maar soms worden mensen de politiek uitgejaagd. Alles is mogelijk. Dat maakt politiek enerverend, maar ook tot een uitvergroting van het menselijk tekort. Omdat mensen zich soms laten kennen.

Neem nou seniorenpartij 50Plus, waar Henk Krol op een zijspoor is gezet wegens het niet afdragen van pensioenpremies in een vorige functie, maar vanaf de zijlijn steevast z’n opvolgers voor de voeten loopt. Die sinds vandaag ook elkaar voor de voeten lopen. De tweemansfractie bestaat uit fractieleider Norbert Klein en Martine Baay. Klein zette Baay uit de fractie, en in een reactie verzocht het bestuur Klein z’n zetel op te geven ‘omdat het het vertrouwen in Klein verloren heeft’. Klein accepteert dat echter niet en wil het oordeel van de ledenraad omdat deze hierover zou gaan. En niet het hoofdbestuur. Het gevolg is onduidelijkheid, chaos en ‘een onwerkbare situatie’. Dat laatste als de gebruikelijke sluitsteen bij dit soort ontwikkelingen. 

Politieke partijen als uitvergroting van het menselijk tekort maken veel duidelijk over de tekortkomingen, ambities en zwakheden van mensen. Soms vervelend, soms vermakelijk, soms ontroerend. Altijd herkenbaar omdat wij uit hetzelfde hout gesneden zijn. Daarom past een terughoudend oordeel over betrokkenen. Ze volgen hun zwakheden, en dat is dat. Dat geldt echter niet voor de werking van politieke partijen. Dat verdient kritiek omdat de structuur ervan maar steeds geen vorm weet te vinden voor de menselijke factor.

Oplossing is een gedeeltelijke ontmanteling van politieke partijen en een vertegenwoordiging in de politiek die meer in overeenstemming is met de samenstelling van de bevolking. Vluchtiger, vloeiender en flexibeler. Politieke partijen zijn een parodie geworden van de slogan van de Occupy-beweging : wij zijn de 99%. Zo’n 2% van de bevolking is lid van een politieke partij, zodat 98% buitenspel staat als het over besluitvorming in raden en parlementen, en functies in het openbaar bestuur gaat. Ondanks inspraakprocedures die burgers erbij betrekken. Maar da’s niet het echte werk. Vormen van directe democratie kunnen door machtsdeling en inspraak de kloof tussen de 2% en 98% verkleinen. Zodat het gewicht van vertegenwoordigers als Klein en Baay afneemt. En vooral het belang afneemt van politieke partijen die goedwillende burgers gevangen houden.

Foto: Grote zaal Media Plaza, Utrecht. 

Laaggeletterdheid geen economisch, maar sociaal-cultureel probleem

Fractievoorzitter Norbert Klein van de 50PLUS-fractie stelt kamervragen aan minister Jet Bussemaker van Onderwijs over een toenemend aantal laaggeletterden. Volgens een bericht in De Volkskrant waarop Klein zich baseert stijgt het aantal laaggeletterden onder de 45-plussers snel. Op vijf jaar na de doelgroep van de partij 50PLUS. Die conclusie is echter in strijd met onderzoeken die zeggen dat laaggeletterdheid niet afneemt. Werkt hier het mechanisme dat betrokkenen uit het onderwijsveld een claim leggen op extra fondsen?

Laaggeletterdheid dreigt over vijf jaar tot tekorten op de arbeidsmarkt te leiden meent De Volkskrant. Het valt echter moeilijk in te zien hoe een stabiel niveau van laaggeletterdheid, een werkloosheid van 670.000 mensen (8,6%), een hoge verborgen werkloosheid door de slechte vooruitzichten op de arbeidsmarkt en een reservoir aan jongvolwassenen (16-24 jaar) die de hoogste vaardigheden (taal, rekenen, probleemoplossing) kennen er binnen vijf jaar een tekort aan arbeidskrachten kan ontstaan. Valt deze waarschuwing die een eigen leven gaat leiden in de categorie slecht lezen, bangmakerij of belangenbehartiging van de werkgevers die vanwege de looneisen van werknemers gediend zijn bij een niet te laag aanbod van arbeidskrachten voor de arbeidsmarkt?

Laaggeletterden zijn geen analfabeten. Ze kunnen wel lezen en schrijven, maar beheersen deze vaardigheden niet goed genoeg om te kunnen functioneren in de samenleving. Volgens Wikipedia bevat Nederland ‘250.000 analfabeten (1,5% van de bevolking) en 1,3 miljoen laaggeletterden of zogenaamde functioneel analfabeten (7,9% van de bevolking)‘. Zo’n 10% van de bevolking kan dus niet goed functioneren vanwege onvoldoende taal- en rekenvaardigheid. Een OECD-rapport ziet 11,7% van de volwassen Nederlanders in taalvaardigheid uit de boot vallen en 13,2% in rekenvaardigheid. Statistisch een lager percentage dan de meeste landen.

Wat opvalt in de reacties in De Volkskrant is dat de laaggeletterdheid -of het analfabetisme- direct gekoppeld wordt aan de arbeidsproductiviteit en de economische groei. Ook Norbert Klein heeft het in z’n kamervragen over de toenemende werkloosheid onder ouderen. Maar Willem Houtkoop van het Expertisecentrum Beroepsonderwijs (ECBO) dat mede het PIAAC-onderzoek voor Nederland onder leiding van de OECD hield ziet nog een ander effect: ‘Een groeiende groep mensen haalt niet uit de wereld wat erin zit‘. Prinses Laurentien die voorzitter is van de Stichting Lezen & Schrijven ziet een demografische tijdbom: ‘Omdat de kloof tussen de mensen die het heel goed doen en de mensen die achterblijven groeit. Dat bedreigt de sociale cohesie.’

Houtkoop en prinses Laurentien hebben gelijk. Analfabetisme of laaggeletterdheid is een sociale tragedie voor de betrokkenen vanwege de uitsluiting en het niet volledig kunnen functioneren in de samenleving. Daarom moet het onderwijs aan achtergebleven volwassenen geïntensiveerd worden. Niet om economische redenen.

Foto: De letter ‘B’. Psalterium met glossen, Noordwest Frankrijk, rond 1175. Credits: Koninklijke Bibliotheek.