Nogmaals: ‘NOS Journaal blundert in berichtgeving over uitslagen Amerikaanse tussentijdse verkiezingen’. Waarom corrigeert het eigen fouten niet?

Afgelopen donderdag 10 november 2022 schreef ik in het commentaar ‘NOS Journaal blundert in berichtgeving over uitslagen Amerikaanse tussentijdse verkiezingen‘ waarin ik het NOS Journaal ervan betichtte er een ‘journalistieke puinzooi‘ van te maken het volgende:

Als de Democraten de Senaatszetels in Nevada en Arizona winnen wat door verkiezingsdeskundigen niet onwaarschijnlijk wordt geacht, dan hebben ze 50 zetels. Met de stem van vicepresident en voorzitter van het Huis Kamala Harris is dat een werkbare meerderheid. // De runoff tussen Warnock en Walker is dan niet meer van belang voor de meerderheid in de Senaat. Waarom was de verslaggeefster niet in Arizona of Nevada waar het verschil wordt gemaakt en bleef ze in Georgia waar voorlopig niets nieuws meer te melden valt?

Zoals voorspeld, maar niet voorzien door het NOS Journaal, hebben de Democraten de Senaatszetels in Nevada en Arizona gewonnen, zodat de runoff in Georgia voor de meerderheid van de Senaat niet meer van belang is.

Op de blunder van het 8-uur bulletin van het NOS Journaal op 10 november 2022 is tot nu toe geen correctie gekomen in de nieuwsmedia van NOS Nieuws. Nieuwslezer Rob Trip presenteerde in dat bulletin een tussenstand in het Huis van Afgevaardigden als eindstand en concludeerde daaruit dat de Republikeinen de meerderheid in het Huis van liefst 24 zetels hadden behaald.

Aantoonbare apekool werd door Trip als feitelijke informatie gepresenteerd. Het was een grove fout die echter tot geen enkele rimpeling in de Nederlandse publieke opinie leidde. Men kan vol compassie zeggen, waar gehakt wordt vallen spaanders. Maar zo’n fout moet wel gecorrigeerd worden om een nieuwsmedium serieus te kunnen blijven nemen. Het NOS Journaal heeft de fout tot nu toe niet gecorrigeerd.

Het is opmerkelijk dat het NOS Journaal of NOS Nieuws de fout tot nu toe niet hebben gecorrigeerd. Wordt doodzwijgen van eigen fouten gezien als de beste manier om eigen verantwoordelijkheid te ontlopen?

Het is een raadsel waarom dat zo is. Wat dat zegt over de kwaliteit van de nieuwsvoorziening van de Nederlandse publieke omroep die een breed publiek bedient is onduidelijk. Of wat zegt dat over de Nederlandse publieke opinie? Is die inmiddels zo gefragmenteerd, dat die feitelijk niet meer bestaat?

Tweet van NOS Communicatie van 24 oktober 2022.

Blijkbaar doet een grove onzorgvuldigheid van het NOS Journaal meer of minder er niet toe. Er komt geen vervolg op. Het loopt dood. Waarom de journalistieke professionals van het NOS Journaal vanuit hun eergevoel hun fout niet herstellen is de vraag die blijft kleven aan de blunder over een eindstand die een tussenstand was waar allerlei foute conclusies aan verbonden werden.

De geloofwaardigheid van het NOS Journaal staat op het spel als fouten niet publiekelijk worden verbeterd. Of is die geloofwaardigheid al verspeeld en interesseert het niemand of het NOS Journaal de waarheid spreekt?

Advertentie

NOS Journaal blundert in berichtgeving over uitslagen Amerikaanse tussentijdse verkiezingen

Schermafbeelding van de actuele verkiezingsuitslagen van de New York Times van 21.14 uur op 10 november 2022.

Wat is er aan de hand met de berichtgeving van het NOS Journaal over de Amerikaanse tussentijdse verkiezingen? Die zit vol missers. Er worden elementaire fouten gemaakt. Door zowel verslaggevers als bureauredactie die de tekst aanlevert voor de nieuwslezer. Is er niemand met kennis van zaken en overzicht die dit soort fouten uit de bulletins houdt?

In een bulletin van enkele dagen geleden was het verslaggeefster Simone Tukker die de kern miste voor de reden van de runoff tussen Warnock en Walker voor een Senaatszetel in Georgia. Dat had niet’s te maken met het kleine verschil tussen de twee kandidaten zoals ze beweerde, maar met het feit dat geen van hen meer dan 50% van de stemmen achter zich had verzameld. 

Het 8-uur Journaal van 10 november 2022 (Seizoen 55 Afl. 224) schoot een nog grotere journalistieke bok. Nieuwslezer Rob Trip zei dat de strijd in het Huis van Afgevaardigden was beslist in het voordeel van de Republikeinen. Met 24 zetels meer.

Dat is onjuist. Trip liet een tussenstand zien met Republikeinen 209 en Democraten 185 zetels en concludeerde daaruit dat dat de eindstand was. Voor een meerderheid in het Huis zijn 218 zetels nodig. Geen van de partijen heeft op dit moment dat aantal bereikt. Er druppelen nog steeds uitslagen binnen. Er is zelfs nog een hele kleine kans dat de Democraten hun meerderheid in het Huis nipt behouden. De marges zijn flinterdun. Vele uitslagen in California laten nog op zich wachten. 

Vervolgens ging dezelfde Simone Tukker in Atlanta Georgia in gesprek met een Republikeinse jongere. De context van dat gesprek was dat de runoff op 6 december tussen Warnock en Walker beslissend zal zijn voor de meerderheid in de Senaat. Hoe journalistiek relevant was de focus op deze runoff?

Het is nog onduidelijk of de runoff van belang is. Als de Democraten de Senaatszetels in Nevada en Arizona winnen wat door verkiezingsdeskundigen niet onwaarschijnlijk wordt geacht, dan hebben ze 50 zetels. Met de stem van vicepresident en voorzitter van het Huis Kamala Harris is dat een werkbare meerderheid.

De runoff tussen Warnock en Walker is dan niet meer van belang voor de meerderheid in de Senaat. Waarom was de verslaggeefster niet in Arizona of Nevada waar het verschil wordt gemaakt en bleef ze in Georgia waar voorlopig niets nieuws meer te melden valt?

Hoe kan het dat het NOS Journaal er zo’n journalistieke puinzooi van maakt? Het is een raadsel. Bezuinigingen, personeelsgebrek, vakantie, slechte coördinatie? Het overzicht in vele buitenlandonderwerpen lijkt steeds meet te ontbreken. Ook over Oekraïne worden wilde speculaties gedaan of irrelevante zaken als belangrijk gemeld. En trouwens, waarom worden dit soort fouten nooit publiekelijk erkend? In een rubriek correctie en aanvulling.

Het NOS Journaal doet, waarschijnlijk onbewust, aan misleiding van de kijker. Goede nieuwsvoorziening is het niet. Dat is beschamend voor het belangrijkste journaalbulletin van de Nederlandse publieke omroep. Wie grijpt er in om de buitenlanddesk van NOS Nieuws op een hoger peil te brengen? Dit soort fouten worden bij een schoolkrant nog niet gemaakt. Maar wel bij het NOS Journaal.

Radiobulletin NPO Radio 1 vermeldt zelfmoord turncoach John Geddert meer dan drie uur later dan internet. Wat gaat er mis?

Het is maar een klein onderwerp dat niemand zal zijn opgevallen, maar het zegt naar mijn idee iets over de kwaliteit en de middelen van de Nederlandse publieke omroep en is daarom het vermelden waard. Het roept de vraag op hoe adequaat de publieke omroep op de actualiteit kan én wil reageren. Door welke persbureau’s wordt het van informatie voorzien?

Wat is het geval? Gisteravond laat had ik tussen 23.00 en 24.00 uur voor het slapen gaan op verschillende sites op internet gelezen dat de Amerikaanse Olympische turncoach John Geddert die werd beschuldigd van seksueel misbruik en mensenhandel zelfmoord had gepleegd. Nu interesseert sport me niet bovenmatig, maar ik vond het toch een belangwekkend onderwerp dat me bijbleef. Je gunt niemand zelfmoord.

In het radiobulletin van NPO Radio 1 van 00.00 uur van 26 februari werd in een item van bijna 30 seconden het verhaal van John Geddert verteld. Oh, dacht ik nog, nu komt het, hij heeft zelfmoord gepleegd. Maar tot mijn verbazing vermeldde het radiobulletin de zelfmoord niet, maar enkel de beschuldigingen.

Ik vond dat merkwaardig. Hoe kan het dat een willekeurige nieuwsconsument actueel nieuws bij elkaar scharrelt dat meer up-to-date is dan de professionele organisatie in Nederland die als opdracht heeft om het radiobulletin voor het brede publiek te verzorgen. En de luisteraars dus onvolledig informeert. Wat gaat er mis bij NPO Radio 1?

Zojuist heb ik de uitzendingen van NPO Radio 1 van 26 februari 2021 teruggeluisterd met de volgende reconstructie: Het bulletin van 00:00 uur geeft het onvolledige bericht over Geddert dat zijn zelfmoord niet vermeldt, maar de beschuldigingen wel. Het bulletin van 01:00 uur noemt Geddert niet. Het bulletin van 02:00 uur noemt Geddert weer wel en vermeldt ook zijn zelfmoord.

Dit kleine onderwerp zegt iets over het huidige medialandschap en het gedrag van nieuwsconsumenten. De nieuwsconsument die aan eigen ’narrowcasting’ doet kan dichter op het nieuws zitten dan de professionele nieuwsorganisatie die aan ‘broadcasting’ doet.

Daarbij is het er een voorbeeld van hoe er in media steeds minder aandacht wordt besteed aan de feiten. Ze zijn afgewaardeerd. Op de publieke omroep, maar ook in de belangrijkste kranten gaat het steeds meer om meningen. Columns, leuke feitenvrije stukjes en analyses zijn aardig mits ze de feiten niet verdringen. Maar dat lijkt wel te gebeuren. Juist in tijden van complotdenken is dat bedenkelijk omdat de serieuze journalistiek geen voldoende tegenwicht meer biedt.

Zo geven kranten op maandag zeer uitgebreide analyses van voetbalwedstrijden, maar zijn de uitslagen niet meer terug te vinden. Hetzelfde geldt voor de beurskoersen. Voor het ontbreken van deze feiten geven kranten allerlei spitsvondige redenen die best wel zinvol zijn, maar het eind van het liedje is dat de nieuwsconsument die wil volstaan met een blik op de stand van de voetbalcompetitie of de beurs wordt teleurgesteld. Bij een radiobulletin dat de feiten als kernzaak en reden van bestaan heeft steekt de gebrekkige doorgifte van de feiten des te meer.

Daarmee is ‘broadcasting’ niet definitief uitgeteld, maar het is van tweeën een. Het is een kwestie van prioriteiten willen stellen. Dus budgetten besteden en nieuwsorganisaties middelen geven. Of de Nederlandse publieke omroep zet in concurrentie met andere buitenlandse nieuwsorganisaties én de binnenlandse calculerende nieuwsconsumenten meer middelen in om actueler en beter het nieuws te verslaan. Of de Nederlandse publieke omroep besluit om de eigen nieuwsvoorziening niet meer serieus te nemen en stopt ermee.

Wat heeft het voor zin om oud nieuws als actueel nieuws voorgeschoteld te krijgen? Daar haken nieuwsconsumenten bij af en ze nemen NPO Radio 1 niet meer serieus als bron voor de feiten.

Foto: Schermafbeelding van artikel ‘Ex-USA Gymnastics coach dies by suicide after being charged with human trafficking’ op Axios, 26 februari 2021. Er staat ’12 uur geleden’ bij dit artikel. Deze schermafbeelding is tussen 10.30 en 11.00 uur op 26 februari 2021 gemaakt, zodat daaruit kan worden afgeleid dat dit artikel van Axios op 25 februari 2021 tussen 22.30 en 23.00 uur werd geplaatst. 

NOS Journaal de fout in met alternatieve feiten over Oekraïne. Waarom gaat het mis?

De hedendaagse nieuwsconsument kan breed georiënteerd zijn. Met wat talenkennis, historische kennis en een dosis nieuwsgierigheid kunnen de nationale nieuwsmedia voor veel internationaal nieuws overgeslagen worden. Want waarom de NRC, De Volkskrant, Trouw of de NOS geraadpleegd als ze verwijzen naar dezelfde media die in real time thuis online te raadplegen zijn? Met het nadeel dat ze daarmee 1 of 2 dagen en voor kranten in het weekend zelfs 3 dagen achterlopen op de primaire bron die rechtstreeks te raadplegen valt.

Wat een nationaal nieuwsmedium waarde geeft is verslaggeving over nationaal nieuws dat regio’s overstijgt, analyse van het belangrijkste internationale nieuws en de ontsluiting van kleine taalgebieden en moeilijk te bereiken regio’s. Om economische redenen bezuinigen Nederlandse media op hun correspondentennetwerk zodat dit voordeel steeds meer wegvalt. Wie iets wil weten over Mongolië, Groenland, Siberië of andere verre gebieden moet op zoek naar primaire bronnen of Engelstalige platforms die informatie over zo’n land geven.

Kortom, de uitgangspositie van een nationaal nieuwsmedium is lastig. Een deel van de goedgeïnformeerde nieuwsconsumenten laat het links liggen omdat het sneller en zonder selectie vooraf zelf feilloos online de bronnen van het nieuws weet te vinden. En daar duiding aan weet te geven. Maar een ander deel van de nieuwsconsumenten is door gebrek aan tijd, kennis, inzicht of interesse voor de informatievoorziening en de duiding van het nieuws wel afhankelijk van de nationale nieuwsmedia. Deze splitsing maakt het voor een nationaal nieuwsmedium lastig om de goede toonhoogte te vinden en een gemiddelde nieuwsconsument op de juiste manier aan te spreken. Want de ene nieuwsconsument weet veel te veel en de andere te weinig.

Feitelijk is dit het failliet van het idee van broadcasting dat steeds meer vervangen wordt door op specifieke doelgroepen gerichte informatie, narrowcasting. Technisch en economisch is dat bereik mogelijk geworden. Maar dat doelgroepenbeleid kent het nadeel van de isolatie die door de opgang van de sociale media steeds manifester wordt en als een bijna niet meer weg te poetsen nadeel wordt gezien. Op sociale media zijn in zichzelf gekeerde reservaten ontstaan waar nieuwsconsumenten gevoed worden door algoritmen die steeds weer de eigen voorkeur herhalen. Ze verkeren nog uitsluitend met gelijkgestemden. Nieuwsconsumenten die het eigen gelijk bevestigd willen zien worden niet meer uitgedaagd om verder te denken en dat gelijk ter discussie te stellen. Verbinding van groepen is de opdracht van actuele broadcasting. Nieuwsvoorziening is middel en doel, maar bevat ook een gratis cursus burgerschapskunde, integratie en staatsinrichting.  

Nationale nieuwsmedia hebben dus een verantwoordelijke taak die ook educatie omvat. Gisteren viel ik van mijn stoel van verbazing vanwege een item van 20 seconden over Oekraïne in het NOS Journaal van 20.00 uur dat presentator Rob Trip voorlas. Het begon zo: ‘Voor het eerst in maanden vechten Oekraïense militairen en pro-Russische separatisten weer tegen elkaar’. Deze zin zit er volledig naast en licht de nieuwsconsument foutief voor. Wie ook maar zijdelings de berichtgeving uit Oost-Oekraïne volgt weet dat het aantoonbaar onjuist is dat afgelopen maanden de oorlog heeft stilgelegen. Al sinds voorjaar 2014 is het het strijdtoneel van felle gevechten. Die zijn nooit geluwd, met elke dag doden of gewonden aan Oekraïense kant. En aan de andere kant evengoed. Dat valt door de redactie van het NOS Journaal met een eenvoudige check na te gaan.

Als er de afgelopen maanden op een buitenlandse missie type Uruzgan zoveel Nederlandse militairen zouden zijn gesneuveld als Oekraïense militairen in de oorlog met de Russische Federatie, dan zou de Nederlandse pers moord en brand schreeuwen. Het lijkt er sterk op dat de redactie van het NOS Journaal inzicht, detailkennis, journalistieke nieuwsgierigheid en gewoonweg belangstelling mist om een item van 20 seconden over Oekraïne anders dan plichtmatig af te handelen en van een tekst te voorzien die de lading dekt. Dit is een schandalig gebrek aan journalistiek vakmanschap van het NOS Journaal dat er met de pet naar gooit.

Het correspondentennetwerk van de NOS is ongelijk van kwaliteit en dat heeft zijn weerslag op de teksten die de presentator in de mond gelegd krijgt. De vaste Moskou-correspondent David Jan Godfroid covert sinds 2012 met incidentele uit Nederland ingevlogen reporters als Gert-Jan Dennekamp Oekraïne en blijft een zorgenkindje. Over Godfroid schreef ik in 2015: ‘De opstelling van David Jan Godfroid is een blamage voor de Nederlandse journalistiek en zijn reportages zijn ondermaats. Ze verklaren niet en voegen niets toe aan wat we al weten. (..)  Godfroid veronachtzaamt actuele bevindingen en lijkt geen stelling te durven nemen in deze oorlog. Vreest hij voor zijn hachje in Moskou of heeft hij zich in Moskou een Russische bril aangemeten waardoor hij niet helder ziet wat er in Oekraïne gebeurt? De NOS zou er verstandig aan doen Godfroid niet meer richting Oekraïne  te sturen en tijdelijk een geschikte correspondent in Kiev te stationeren.’ En in 2014 schreef ik over de twee journalisten: ‘Omdat NOS-journalisten David Jan Godroid en Gert Jan Dennekamp elk analytisch talent ontberen en weinig politiek inzicht hebben houden ze zich per definitie op de vlakte als het om duiding gaat. Ze verschuilen zich in nietszeggendheid achter hun in Hilversum bijgespijkerde valkuil van hoor en wederhoor wat hun als idee van evenwichtige journalistiek is bijgebracht.‘

Terwijl er kritiek is op president Trump die alternatieve feiten tot leidend begrip in zijn beleid maakt en media zich schrap zetten om dat te corrigeren gaat het NOS Journaal uit onbenulligheid, kwaadwilligheid of gewoon desinteresse de fout in. Zelfs voor de gemiddelde nieuwsconsument is het een ABC-tje dat de Oekraìens-Russische oorlog in de afgelopen maanden niet geluwd is en de zogenaamde pro-Russische separatisten in Donetsk en Loehansk al sinds zomer 2014 ‘opgeruimd’ of vervangen zijn door reguliere Russische militairen of lokale pionnen die als window dressing dienen en vanuit het Kremlin aangestuurd worden. Bij het Journaal woedt bij items over de Russische Federatie of Oekraïne de geest van Godfroid die relativeert als een filosoof, maar niet duidt als een journalist. Die filosofische nietszeggendheid dient om de waarheid te verhullen en onzin te verkopen. Waarom de hoofdredactie van het NOS Journaal genoegen neemt met de ondermaatse berichtgeving over het voor Nederland en de EU zo belangrijke Oekraïne is de terugkerende vraag geworden.

Foto: Schermafbeelding van item over Oekraïne in het NOS Journaal van 20.00 uur op 31 januari 2017.

Pleidooi voor de instelling van een Referendum-autoriteit

Update 29 juni 2016: Het stof van het Britse referendum is neergedaald en er heerst consensus dat de informatievoorziening ondermaats was en vele kiezers zich voorgelogen voelden. Dat had niet zo moeten zijn en zou voorkomen moeten worden. Achteraf blijkt dat de Leave-campage heeft nagelaten een plan op te stellen voor het geval het Verenigd Koninkrijk zou beslissen uit de EU te stappen. Zo moet een referendum niet gevoerd worden. Zo’n feitenvrije campagne over een Nexit bedreigt ook Nederland. Om het instrument ‘referendum’ te kunnen behouden moeten de campagnes door een ‘autoriteit’ aan strakke eisen worden gebonden. Zodat de garantie ontstaat dat er een publiek debat op niveau ontstaat dat uitgaat van de feiten. 

Net als bij het Britse EU referendum ontspoorde bij het Nederlandse Oekraïne-referendum vooral het NEE-kamp door de feiten te verdraaien. Een referendum is onmisbaar zonder een Referendum-autoriteit die de feiten toetst waarna deze vervolgens door beide kampen verplicht moeten worden doorgegeven. Want dat leren zowel het Nederlandse als Britse referendum: de waarheid sneuvelt het eerst als de gemoederen hoog oplopen. De keuze voor het bestuursorgaan ‘autoriteit’ garandeert onafhankelijkheid van de overheid.

Tegenstanders proberen te scoren door verwarring te zaaien en delen van het publiek op de mouw te spelden dat expertise en geobjectiveerde waarheid hetzelfde zijn als geruchten, onwaarheden of halve waarheden. In die dynamiek wordt een willekeurig Twitter-account hetzelfde als een al jarenlang bestaand gerenommeerd nieuwsmedium. Zo fragmenteert het publieke debat in deeldebatten. Zij die zich sociaal achtergesteld achten lopen de kans ontvankelijk te zijn voor valse profeten. Ze kunnen via een omweg beschermd worden door een Referendum-autoriteit indien ze mediawijsheid missen en in het publieke debat op kennisachterstand gezet zijn. Voorstander van de status quo kunnen ontsporen door het schetsen van onheilscenario’s.

Dit betekent echter niet dat een campagne die in een referendum de gevestigde orde aan de orde wil stellen om die te veranderen niet zou deugen. Integendeel. Een samenleving moet ruimte toestaan voor verandering en in beweging blijven. Daartoe is een referendum een prima hulpmiddel. Maar de voorwaarde is wel dat dat vanuit het algemeen belang beredeneerd wordt. En niet vanuit het deelbelang van een factie die met de meeste financiële middelen onder valse voorwendsels de meeste publiciteit kan genereren. Daar heeft een samenleving niets aan. Om dat de toetsen dient de Referendum-autoritiet in het leven geroepen te worden.

De taak van zo’n Referendum-autoriteit is onder meer het in kaart brengen van de hoofdrolspelers en hun screening op integriteit en beweegreden. Waarom tikken ze zoals ze tikken? Hoe is hun positie ontwikkeld en mogelijk gewijzigd? Wat is de logica van die positieverandering? Welke financiële, publicitaire en politieke belangen hebben de hoofdrolspelers en hun organisaties bij het referendum? Een voorbeeld hoe dat werkt is het hardnekkige gerucht dat nieuwsblog Geen Stijl enkel en alleen aandacht ging besteden aan een Oekraïne-referendum omdat de winstgevendheid als Telegraaf-dochter op de tocht stond en het verkocht dreigde te worden. De publiciteit bij de campagne voor het referendum zou die verkoop afgewend hebben.

Publieke figuren die de publiciteit zoeken kunnen weten dat hun privacy onderhevig is aan aandacht. Zo’n Referendum-autoriteit zou daar beheerst mee om moeten gaan. De logica voor zo’n screening ligt voor de hand. Politici, kandidaten voor het openbaar bestuur en bepaalde publieke functies worden nu ook al gescreend. Omdat een referendum nog beslissender kan zijn dan een gewone verkiezing -zoals het Britse referendum leert- zouden de hoofdrolspelers van de campagnes bij een referendum door een op afstand staande autoriteit gescreend moeten worden. Juist omdat ze machtsposities innemen en een politieke rol spelen worden ze weer kwetsbaar voor de druk van externe partijen die gewild of ongewild hun pad kruisen.

Een voorbeeld. Thierry Baudet is een voorman van het Forum voor Democratie en heeft zich ingespannen voor het NEE-kamp bij het Oekraïne-referendum. Nu ijvert hij voor een referendum over een Nexit. Het lijkt er sterk op dat zijn diepere politieke beweegreden de openbaarheid nog niet hebben bereikt. Dat zou betekenen dat hij zich anders voordoet dan hij is. De gevestigde media zien het blijkbaar niet als hun taak om daarin te spitten. Het maakt nogal een verschil of hij een rechts-nationalist in extreem vaarwater is of iemand die zonder bijbedoelingen welgemeend van democratische middelen als een referendum gebruikmaakt.

Ik schreef in een commentaar van 28 maart 2016: ‘Zo was er op 18 en 19 februari in een zoutmijn in het Poolse Wieliczki de conferentie ‘Prosperity of Europe after EU’ van de fractie van Europa van Naties en Vrijheid (ENF) in het Europarlement die wordt gedomineerd door het Front National. (..)  Opvallend was de aanwezigheid van Thierry Baudet die in de ENF geen officiële functie heeft. Nog opvallender was dat hij als fanatiek twitteraar op zijn twitter-account hierover geen verslag deed.’ Nederlandse media besteedden geen aandacht aan deze bijeenkomst van rechts-extremisten in Polen en in interviews werd Baudet er achteraf niet in het openbaar naar gevraagd. Het verdient overweging om een Referendum-autoriteit in te stellen die een referendum begeleidt en zorgt dat onregelmatigheden worden beperkt en de nieuwsvoorziening optimaal is.

Foto 1: Ben van Meerendonk, Boerin met melkemmers aan juk op de fiets, Walcheren, Zeeland, 1946. Credits: AHF, collectie IISG, Amsterdam.

Foto 2: Ben van Meerendonk, De bekabeling uit een reportage van de gemeentelijke telefoondienst, 24 oktober 1946. Credits: AHF, collectie IISG, Amsterdam.

Brian Bonner over Oekraïense media en politiek. Maidan-opstand hapert

Hoofdredacteur Brian Bonner van het Engelstalige Kiyv Post praat met Rahim Rahemtulla voor Viewpoint van Ukraine Today. Over persvrijheid en politieke ontwikkelingen. Bonner bevestigt dat het met Oekraïne de goede kant opgaat en het zich gunstig onderscheidt van andere ex-Sovjet republieken, maar dat de veranderingen langzaam verlopen. De belofte van de Maidan over hervormingen, democratisering en een eind aan corruptie is nog steeds niet ingelost. Anderhalf jaar na de Maidan-opstand is er nog geen nieuw Oekraïne. Oligarchen domineren nog steeds de media en dat is er de reden voor dat er geen onafhankelijke journalistiek ontstaat om het brede publiek evenwichtig te informeren. Volgens Bonner werken overheidsinstellingen onvoldoende en treden politieke leiders nauwelijks op. Zodat er geen eind komt aan de inmenging van belangengroepen in de media en hun grip op de politiek en de corruptie. Als dat niet verandert heeft Oekraïne geen perspectief.

NoNOnSense Prinsjesdag zegt voorbij de franje van Oranje te gaan

De NOS wordt vaak gezien als staatsomroep. Daar is niks fout mee. Het probleem ontstaat pas als er geen alternatief is. Opdat de kijkers kunnen kiezen. Voor het een of het ander. Dat alternatief is er nu niet. De nieuwsvoorziening van zowel de publieke als de commerciële omroep steunt de zittende macht. En de monarchie. Bijvoorbeeld met de Goed Nieuws Show over Prinsjesdag. Het is niet anders, en ook wel logisch.

Vanaf 15 september 2015 gaat dat mogelijk veranderen. Af te wachten valt of NoNOnSense Prinsjesdag een verschil maakt. Gaat het ‘het oeverloze gewauwel van de NOS en de commerciële roeptoeters tijdens de jaarlijkse live verslaggeving van Prinsjesdag’ overtreffen? Kijkt u ook totaal niet uit naar ‘de zalvende commentaren op het optreden van de Oranjekliek’? NoNOnSense Prinsjesdag gaat de uitdaging aan met de publieke en commerciële omroep. Hopelijk biedt het de scherpte, diepte en harde aanpak die het belooft.

Foto: Schermafbeelding van FB-pagina ‘Voorbij de Franje van Oranje’

Vervalste BBC Video roept vragen op over berichtgeving

De BBC is betrapt in de verslaggeving over Syrië. Het neemt een loopje met de feiten. Het legt dr. Rola Hallam de ene keer iets anders in de mond dan de andere keer. Achter het masker dat suggereert dat zij spreekt. Maar da’s de vraag. Wordt haar eenmaal of tweemaal iets in de mond gelegd? Mogelijk heeft ze zelfs beide keren iets heel anders gezegd. De mensenrechtenactivist en Britse oud-ambassadeur Craig Murray spreekt over ‘onweerlegbaar bewijs van een prachtig stukje vervalsing door de BBC (‘Irrefutable evidence of a stunning bit of fakery’). Deze vervalsing roept de vraag op hoe de beelden over de Syrische oorlog gemanipuleerd worden. Wat kunnen we van de berichtgeving uit Syrië nog geloven als de getuigenissen vervalst worden?

Murray zet de twee verschillende versies achter elkaar:
1 ) “..It’s just absolute chaos and carnage here, erm we’ve had a massive influx of what looks like serious burns, er seems like it must be some sort of chemical weapon, I’m not really sure..”
2) “..It’s just absolute chaos and carnage here, erm we’ve had a massive influx of what looks like serious burns, er seems like it must be some sort of, I’m not really sure, maybe napalm, something similar to that..”

Voetbal, opvoeding, Wilders, Marokkanen, publiek debat en media

De Telegraaf van 4 december citeert voorzitter Marcel Oost van BuitenBoys: ‘Na het laatste fluitsignaal gaven vrijwel alle spelers de scheidsrechter een hand om hem te bedanken voor de leiding. Alleen de drie Marokkaanse spelers van Nieuw Sloten liepen naar onze grensrechter, trokken hem naar de grond en begonnen op zijn hoofd en nek in te trappen.’ Waren de drie spelers die de grensrechter trapten de enige Marokkaanse spelers uit het team en waarom greep niemand in als zo’n precieze reconstructie mogelijk is?

Is het belangrijk om te weten dat de drie jeugdspelers van Nieuw Sloten die afgelopen zondag de grensrechter van BuitenBoys doodtrapten Nederlandse Marokkanen waren? In de berichtgeving in bijvoorbeeld de NRC bleef dat feit ongenoemd. De media zoeken zich blijkbaar een weg tussen maatschappelijke taak, politieke correctheid, adequate berichtgeving en eigen verantwoordelijkheid. Moeten media het nou wel of niet melden?

Het niet noemen van de hele context gaf de PVV gisteren alle ruimte om over een ‘Marokkanenprobleem‘ te praten. De partij zegt: ‘De Nederlandse politiek en media zijn in een totale staat van ontkenning. Er wordt n.a.v. de dood van een grensrechter gesproken over een voetbalprobleem, terwijl dat het echte probleem verhult. “Het is geen exclusief voetbalprobleem maar een Marokkanenprobleem dat zich uit op straat, op school, in het winkelcentrum, op het voetbalveld” (..).’ De PVV kon deze analyse slijten omdat het als eerste ondubbelzinnig de achtergrond van de drie spelers en haar ‘oplossing’ voor het probleem combineerde.

Voordat de PVV erover begon bleef de achtergrond van de drie spelers niet ongenoemd, zoals het bericht in De Telegraaf bewijst. Nadat de PVV het gisteren oppakte kreeg het echter dynamiek doordat de PVV zich erover uitliet. Pas daarin zagen andere media als Elsevier, RTL of de NOS er een nieuwsfeit in. Omdat er geen andere analyse was die het feit van de Marokkaanse spelers noemde kon Wilders voor open doel scoren.

Geert Wilders schetst de tegenstrijdigheden door in een tweet te spreken over de daders, een Nederlands paspoort, retour Marokko en grenzen dicht. Hij dikt het aan en weet dat wat-ie zegt niet kan. Iemand kan een Nederlands paspoort niet zomaar ontnomen worden. Daartoe is zoiets als dienen in een vreemde krijgsmacht nodig, zoals de Spanjestrijders overkwam. Maar wat Wilders zegt wordt gehoord omdat de media en andere partijen de feiten niet noemen. Dat zwijgen van de media heeft twee ongewenste gevolgen. Zoals gezegd zet het de PVV op voorsprong bij gebrek aan tegengeluid. En media nemen hun lezers en kijkers niet serieus doordat ze informatie achterhouden die van belang zou kunnen zijn. Zelfs dat weten we nu niet eens zeker.

Foto: Bordje Voetbal Afgelast, de KNVB last het amateurvoetbal voor komend weekend af.

Anonymous waarschuwt de Nederlandse TV: NOS, RTL & SBS

Er tekent zich steeds meer een tegenbeweging af die bestaat uit Anonymous, WikiLeaks en de Occupy-beweging. De rolverdeling is dat Anonymous zich concentreert op internet en media, WikiLeaks op de journalistiek en de Occupy-beweging op de politiek. De aanval op de Nederlandse televisie door Nederlandse vertegenwoordigers van Anonymous past in dat beeld. Zowel Anonymous, WikiLeaks en OWS (Occupy Wall Street) focussen nu op de media omdat ze in de publiciteit op hun deelterrein een strijd kunnen beslechten.

Het beste voorbeeld van de gebrekkige nieuwsvoorziening door NOS, RTL en SBS is de verwijzing naar Joris Demmink. Na 1’20”. Over deze hoogste ambtenaar van Justitie  doen op internet al jaren allerlei verhalen de ronde. Maar keer op keer stoppen journalisten halverwege hun onderzoek. Zodat ze niet tot de conclusie kunnen komen of Demmink nou schuldig of onschuldig is. Goede journalistiek vraagt toch meer daadkracht.

Interessant is dat Anonymous, WikiLeaks en OWS afstand tot de gevestigde politiek houden. Een onderzoekje onder OWS-demonstranten over de samenstelling van de groep toont aan dat weliswaar 27,3% zichzelf Democratisch noemt, maar 70% onafhankelijk is. Dus zonder sympathie voor een van de gevestigde partijen. Het valt te bezien of de tegenbeweging deze houding kan volhouden. Maar het lijkt de enige mogelijkheid om de politiek fundamenteel op te schudden. Meedraaien als zoveelste partij zal het systeem nooit veranderen.