Nieuwjaarswens 2023

A New Year’s greeting, Yokohama, Japan, 1905. Collectie: Library of Congress.

Wensen voor het nieuwe jaar gaat met buigen gepaard. In Japan 1905. Dat gaat over verwachten, verlangen en toewensen. Het komt neer op de leefregel ‘Wat gij wilt dat u geschiedt, doet dat ook de ander‘.

Een wens aan de ander valt op te vatten als een wens aan jezelf. Dat is wederkerig. Dubbel. Zo wordt het weefsel van wensen verweven: het doen en ontvangen ervan gaan hand in hand samen. De schering en inslag van wellevendheid voor de ander én geriefelijkheid voor jezelf.

De jaarwende is geen breuk, maar een voortzetting van wat er is. Een moment van bezinning om stil te staan. Als uitstapje uit het dagelijkse.

Grote en kleine onderwerpen zat om over na te denken: klimaatverandering, oorlog in Oekraïne, populisme en onmacht van de politiek. Of persoonlijke omstandigheden: ziekte, financiële nood, een treurige stemming.

Wat wint of verliest in 2023 aan kracht? We weten het pas bij de volgende terugblik. Of misschien dan ook nog niet en pas jaren later. We zijn te bijziend om te begrijpen hoe onze eigen tijd is. Daarom spreken analyses en commentaren elkaar tegen. Dat noemen we debat, maar is eerder verwarring.

Ik wens u voorspoed in 2023. Een goede gezondheid, gelukkige tijden met familie en vrienden, schoonheid en interessante kunst, en prikkeling van de geest met discussies en reflecties. Met een streven om ambitie te tonen en hoop op beter, kunnen we voor minder niet gaan aan het begin van een nieuw jaar.

Nieuwjaarswens 2022

‘New Year’s greeting, Japan‘, circa 1915-1917. Collectie: Library of Congress.

Het oude jaar vertrekt en het nieuwe jaar verschijnt. Die laatste staat nog wat verscholen en maakt zich nog niet bekend. Wat zal het worden?

Ach, de jaarwende is geen breuk, maar een voortzetting van wat er is. Dat weten we wel zo’n beetje. Klimaatverandering, een opstand in de VS, landen die elkaar beloeren en de loef proberen af te steken, onze manier van leven en omgang met elkaar of de gezondheidszorg.

In onze jaartelling is een nieuw jaar aangebroken. Wat wint of verliest in 2022 aan kracht? We weten het pas bij de volgende terugblik. Verder valt er nu nog weinig over te zeggen.

Ik wens u het allerbeste in 2022! Een goede gezondheid, gelukkige tijden met familie en vrienden, en prikkeling van de geest met interessante discussies en reflecties gewenst.

Nieuwsjaarswens 2021

De overgang van oud naar nieuw is wat ons nu enkele dagen bezighoudt. Met terugblikken, vooruitzichten en vergezichten. Het zal niet zozeer een wending, maar een doorstart door verbinding blijken. Zoals altijd. De jaarwende is geen breuk, maar overbrugging. Opvallend is dat wat ‘normaal’ genoemd wordt zo uitgebreid ter discussie staat. Racisme, klimaatverandering, onze manier van leven en omgang met elkaar of de gezondheidszorg. Dat geeft aan dat de claim op de macht verschuift. Wat is normaal en wie mag en kan dat bepalen? In onze jaartelling is een nieuw jaar aangebroken. Verder valt er weinig over te zeggen. Ik wens u het allerbeste in 2021.

Foto: Hiroshige Andō, [Evening moon at Ryogoku Bridge], 1827- 1858. Houtsnede, (Ukiyo-e). Collectie: Library of Congress.

Nieuw beleid gevraagd. Laat vuurwerk niet langer dekmantel voor vandalisme zijn

Vuurwerk afsteken dient voor vandalen als dekmantel om straatmeubilair, bushokjes of kunst in de openbare ruimte te vernielen. Zoals het werk van Matje Vollaers. Handhaving door de politie kan daar niet tegenop, des te meer omdat burgemeesters en korpsleiders aangeven dat dit geen prioriteit heeft vanwege gebrek aan personeel. Zero tolerance waar ze de mond van vol hebben legaliseert door gedogen dus iets wat illegaal is. Hiermee geeft het openbaar bestuur vandalen een vrijbrief voor vernieling. Doelmatig beleid is anders.

Gemeenten kunnen vuurwerkvrije zones instellen, maar dat is te verwarrend en geeft geen duidelijk signaal af. Vanwege een doelmatige aanpak moet het juist omgekeerd worden. De oplossing is drieledig. 1) Gemeenten dienen voortaan een vuurwerkafsteek-plek in te stellen die binnen een gemeente de enige plek wordt waar burgers vuurwerk af mogen steken. 2) De gemeente biedt op een centrale plek bij de jaarwisseling een groots siervuurwerk aan, omlijst met festiviteiten. 3) Het openbaar bestuur kondigt een strenge handhaving aan, voert dat ook daadwerkelijk uit en zorgt dat overtreders met lik-op-stuk beleid op 1 januari berecht worden.

Foto: De door vuurwerk vernielde buitenspeeltuin van Matje Vollaers bij het Rotterdamse kindermuseum Villa Zebra. Ontwerp 2011.

Noord-Korea propageert de grootste talenten te bezitten

Met filmpjes van propagandazender Stimmekoreas zijn blogs te vullen. Vervreemding maakt het interessant. Indirect kijken we immers door de Noord-Koreaanse bril naar onszelf. Het stelt ons via een omweg de vraag wat normaal is. Of liever gezegd, wat wij normaal vinden. Want waarom is iets welbeschouwd normaal?

Het gewone benadrukt het ongewone. Buigen en masse op het nieuwjaarsfeest Seollal als het Jaar van de Slang zich aankondigt en het volk hulde aan de leiders brengt. Of een kookcompetitie in een land vol hongersnood. Of een dansende beer in het circus. Daarnaast de gewone portie anti-imperialisme. In elk geval de filmpjes over het dagelijkse leven doen zo hun best gewoonheid uit te drukken dat het er ongewoon door wordt.

Vervreemding blijkt ook uit de roboteske toewijding van de jonge talenten die hun kunstje opvoeren. Op het ritme van martiale marsen in een vormgeving vol zuurtjeskleuren. Ze lijken niet te stoppen. De kinderen hebben talent. Ze tonen toewijding. Om de eentonigheid te doorbreken mag een jongetje op de trommel slaan. Na 13’15”. Een doorbrekend grimlachje op zijn gezicht symboliseert de menselijkheid van het regime.

Overal scoren kinderen. Met hun talenten die ouderen inzetten. Of het nou ouders, scouts of politieke leiders zijn. Verschil lijkt dat er voor Noord-Koreaanse kinderen geen ontkomen aan is. Dat ze makkelijker te sturen zijn dan volwassenen die altijd kunnen afwijken is hun pech. In zo’n circus wordt dat niet op prijs gesteld.

Sociaal vuurwerk

Alle bezoekers van dit blog wens ik prettige kerstdagen. Of elke andere wens naar keuze.

Moslims kiezen voor eigen apartheid

Is een advies aan moslims door moslims over het vermijden van niet-islamitische feesten vermakelijk, saai, zielig of sikkeneurig? Zelfgekozen apartheid is het zeker. Een tegendeel van integratie. Het schijnt dat de Projectgroep Moslims in Dialoog al enkele jaren dezelfde tekst rond Sinterklaas, Kerstmis en Valentijnsdag verstuurt:

Wat houdt het vermijden van niet-islamitische feesten in de praktijk in?
1. Wegblijven van hun vieringen, dus het vermijden van plaatsen waar ze hun feestelijkheden houden en het vermijden dat je in hun feestelijkheden terecht komt, zoals bijvoorbeeld kerstmis en nieuwjaarsborrels, verjaardagsfeesten, st. maarten, sinterklaas, 1 aprilgrappen, allerlei jubilea, etc.
2. Vermijden om zelf zaken te doen, die te maken hebben met deze vieringen van de niet-moslims, zoals het in huis halen van een kerstboom, je kinderen mee laten doen met st. maarten of sinterklaas, verjaardagen vieren in je familiekring, vuurwerk afsteken op nieuwjaarsdag etc.
3. Vermijden om de niet-moslims te feliciteren met hun vieringen. Hoe kunnen we ze feliciteren met het feit dat ze ongehoorzaam zijn aan Allaah (subhanahu wa ta’ala)? Uitingen zoals prettige verjaardag, gelukkige feestdagen, gelukkig nieuwjaar, zijn ongepast. Het enige geluk is immers te vinden in imaan, waar geloof! Een moslim mag dus iemand niet feliciteren met het begaan van zonden en ongehoorzaamheid aan Allaah (subhanahu wa ta’ala)!
4. We moeten ook niet van onze eigen feesten imitaties maken van de feesten van de niet-moslims, dus dezelfde dingen doen die zij doen met hun feesten. Sowieso zullen veel van deze zaken verboden zijn.

Wat naast het wij/zij-denken en de grote kennis van de Nederlandse feestcultuur opvalt is het volkomen gebrek aan humor en de onhaalbaarheid van de missie van Moslims in Dialoog. Hoe kan iemand op straffe van maatschappelijke isolatie vermijden de dupe van een 1 april-grap te worden? Het oogt verwarrend om een groepering die zegt in dialoog te zijn zich maatschappelijk zo te zien afzonderen in zelfgekozen apartheid.

De laatste zin valt moeilijk te duiden en klinkt onheilspellend: Sowieso zullen veel van deze zaken verboden zijn. Verwijst dit naar de eindstrijd? Het valt te hopen dat moslims die zo zwaar op de hand zijn op gepaste wijze hun overwinnig kunnen vieren. In die dialoog valt te hopen dat aan Allaah meer gevoel voor harmonie toegedicht wordt dan deze ongetwijfeld kleine groep sikkeneurige moslims doet vermoeden.

De oproep bevestigt mijn visie op religie, namelijk dat het humor niet bevordert. Tevens mijn grootste bezwaar ertegen. Terwijl het stenigen van vrouwen, het vervolgen van homosexuelen, het verketteren van afvalligen en het buiten de orde plaatsen van andersdenkenden vanuit de logica van gelovigen goed te begrijpen valt, is het onbegrijpelijk dat ze zich daarnaast ook levensplezier ontzeggen. Of dit zou het stenigen, vervolgen, verketteren en buiten de orde plaatsen van andersdenkenden moeten zijn.

Als religie zich niet met mijn leven bemoeit, dan ga ik ermee akkoord. Maar juist daar schort het aan. Al sinds 20 januari 2009 ligt er een door een kamermeerderheid aangenomen motie Van der Ham om artikel 147, de wet op de smalende godslastering te schrappen. Door obstructie van de religieuze politiek is het nog niet tot daadwerkelijke afschaffing gekomen. Ons allen past daarom geen feest of felicitatie.

Foto: Cartoon Zapiro, 21 mei 2010