Jesper Rijpma van de VVD blijft in de Utrechtse raad een kritische vragensteller over de huisvesting van de Armando Collectie in landhuis Oud-Amelisweerd. Eerder stelde hij in december 2011 vragen in de commissie Mens & Samenleving. Voordat de raad een voorstel over een kredietaanvraag voor een investering van 1,66 miljoen euro voor land- en koetshuis krijgt toegestuurd wil de VVD eerst duidelijkheid over de haalbaarheid en wenselijkheid van de plannen. Het heeft op 20 maart aanvullende vragen bij het College ingediend.
De vragen gaan over vier thema’s: het belang van het 18de eeuwse Chinese behang, openstelling in de winter van een zomerverblijf, de voorwaarden van de Amersfoortse raad en gezonde exploitatie en reserves.
Rijpma gaat in op de waarde van het antieke Chinese behang voor de Chinese overheid. Hij vraagt zich af of samenwerking met de Chinezen ooit onderzocht is en zou kunnen resulteren in een soort Museum voor Chinoiserie. Daaraan vooraf gaat de vraag die Rijpma impliciet laat over de waardestelling van het behang. Want hoe zeldzamer en in goede staat het Chinese behang in de twee kamers is hoe groter de waarde wordt.
Rijpma wijst erop dat Oud-Amelisweerd is gebouwd als zomerverblijf dat niet is niet bedoeld voor verblijf in de winter. Een beoogd Museum Oud-Amelisweerd wil vanwege de bedrijfsvoering het hele jaar open zijn. Omdat het principe van ‘conservation heating‘ wordt gevolgd, zullen opeenvolgende vorstdagen het lastig maken om op de beletage bij te stoken tot een binnentemperatuur van 8 graden. Het beoogde museum wil dit opvangen door bezoekers te voorzien van omslagdoeken, maar vraag is hoe winterse kou de marketing en attractie dient. De National Trust sluit ’s winters monumentale huizen die het beheert. Waarom wordt dit niet voor Oud-Amelisweerd gevolgd? Rijpma vraagt om nader onderzoek naar de binnentemperatuur in de winter.
Rijpma memoreert dat de Amersfoortse raad rekening houdt met een faillissement van de Stichting Museum Oud-Amelisweerd. Daarom stelt het strikte voorwaarden aan het bedrag dat het gedurende 10 jaar voor de exploitatie beschikbaar stelt. Op 6 februari 2012 stelt de Amersfoortse raad: De raad heeft de nodige reserves bij de haalbaarheid van het Ondernemings- en huisvestingsplan van Museum Oud Amelisweerd. Met de subdidieregeling worden de financiële risico’s voor Amersfoort verminderd. Gevolg is dat deze eis uit Amersfoort de financiële ruimte van een museum inperkt. Rijpma vraagt om een inschatting van die inperking.
De vraag naar reserves is een vraag naar de levensvatbaarheid van een museum. Met een horizon van 10 jaar kunnen inkomsten en inboekingen administratief naar voren worden geschoven, en uitgaven en reserves naar achteren. Bijvoorbeeld via een leaseconstructie. Reserves zijn de lakmoesproef van een gezonde exploitatie. Als ze niet aangehouden worden, dan bedreigt elk tekort meteen het voortbestaan. Daarom vraagt Rijpma naar de reserves. Een extra aanvullende vraag over de hoogte van de reserves zou gekoppeld kunnen worden aan een sociaal plan voor het personeel of aan kosten die bij een faillissement altijd voor in de rij staan.
George Knight 