Queen Opp en Michelle maken parodie van bekeringsvideo: ‘WE AINT MUSLIM NO MORE’

Sinds een week is er reuring op sociale media over de muziekvideo ‘We ain’t Muslim no more’ van Queen Opp (‘I RUN PHILLY AND IM THE MOST HATED PERSON IN PHILADELPHIA’) en Michelle. Ze zouden nooit moslims zijn geweest, maar net doen alsof ze uit de islam zijn gestapt. Critici vinden dat ze respectloos zijn jegens de islam. Ze storen zich eraan. Queen Opp beroept zich op haar vrijheid van meningsuiting.

Bekeringsvideo’s zijn een apart genre die worden ingegeven door publicitaire, economische en politieke belangen. Soms is het een echt ‘verhaal’, meestal is het fabricatie vanwege het effect. Onderdeel van een industrie. Van moslim naar christen, van christen naar moslim, van moslim naar atheïst, van moslim naar hindoe, van christen naar atheïst, van atheïst naar christen. De mogelijkheden zijn groot. Elk subgenre kent eigen kanalen en belangengroepen. Religie is een lucratieve markt waarop veel geld valt te verdienen. De producenten van Queen Opp en Michelle maken daar handig gebruik van. Door hun groteske overdrijving ondermijnen ze de geloofwaardigheid van de bekeringsvideo. Daarom besteedt dit blog er aandacht aan. 

Kenmerkend is dat de actieve Queen Opp en de apathische Michelle zo gigantisch over de top gaan, dat het er weer aardig op wordt. Zonder talent, maar met durf en brutaliteit weten ze de publiciteit te halen. Hun talent is hun brutaliteit. Hun bekering van de islam naar het christendom is niet alleen nep en immers nog steeds non-nieuws als het echt zou zijn, maar het wordt door hen ook zo geframed dat de indruk niet anders kan zijn dan het nep is. Queen Opp en Michelle zijn met hun producent de ultieme vertegenwoordigers van nep-feitelijkheid tijdens de periode van het Trumpisme. Het is onbeschaamd, narcistisch, gekunsteld, tergend, ijdel en gespeend van elk waarheidsgehalte. Vorm overwoekert de inhoud van individuen die erin verdwijnen.

Foto: Still uit een video op Instagram waarin Queen Opp (links) uitlegt waarom ze zich bekeert van de islam naar het christendom.

Album van John Coltrane uit 1963 ‘ontdekt’ . What’s new?

John Coltrane in 1963, dat is zoals The Beatles in 1968 of Elvis in 1958. Het hoogtepunt van een muzikale loopbaan voordat het zachtjes bergafwaarts ging. Zonder dat dat op dat moment duidelijk was. Voordat de pretentie of de commercie de overhand kregen. Coltrane zou met zijn in 1964 opgenomen album A Love Supreme, zijn geschenk aan God, furore maken, maar het werd er wel erg spiritueel op. Studiemateriaal voor dominees. Nu is er een album uit 1963 ‘ontdekt’ dat op 29 juni verschijnt. Niet alleen van tenorsaxofonist Coltrane, maar ook nog eens van zijn klassieke kwartet met McCoy Tyner (piano), Jimmy Garrison (bas) en Elvin Jones (drums). ‘Both Directions at Once: The Lost Album’ is de titel, zoals RawStory bericht. Dit is marketing van een dood kwartet. Dit wordt groots aangepakt en geëxploiteerd. De laatste nog levende jazz-legende Sonny Rollins doet er een schepje bovenop: ‘like finding a new room in the Great Pyramid’. Toe maar, Sonny, werd die quote je in de mond gelegd door de marketingmachine van Impulse! Records dat onderdeel is van het grootste muziekconcern ter wereld Universal Music Group? Wat doet het ertoe, een ontdekte cantate van Bach, East Side Story van Leonard Bernstein of een pianorol van Scott Joplin, het is commercie én kunst. Liefhebbers koesteren het laatste. Dat is hun onafwendbaar lot bij hybride kunstvormen als film of muziek.

Handelsunie. Wat te zetten tegenover minachting van EU-elite?

Doorgaans ben ik het oneens met de conservatieve jurist en historicus Thierry Baudet. Zijn continue inzet is dat supranationale instellingen zoals de EU minder democratisch zijn dan nationale staten. Ze zouden zelfs onverenigbaar zijn met de democratische rechtsstaat, aldus Baudet op z’n blog. Kritiek daarop was dat dat op z’n beurt tot eng nationalisme leidde. Hij is criticus van de EU die hij niet als houdbaar acht en is een van de initiatiefnemers van het BurgerforumEU.nl. Paradox is dat de EU in het wegvangen van kritiek en het zoeken van zondebokken als natiestaat fungeert en de tegenstellingen daarvan ‘ontscherpt’ zoals Joep Leerssen zegt.

Het beeld van de EU is gemengd zodat iedereen naar goeddunken kritiekpunten bij elkaar kan sprokkelen. Comfortabel met gelijkgezinden in het eigen reservaat pro of contra. De vlakke conclusie is dat er wat voor en wat tegen de EU te zeggen is. Maar zult u zeggen ‘zo schiet het niet op‘, want onduidelijkheid geeft anti-democraten de marge om voort te rommelen. Da’s precies de kritiek van Baudet die dit met Bastiaan Rijpkema aantoont aan de hand van het in de stijgers staande vrijhandelsverdrag TTIP tussen de EU en de VS. Zie hier een posting over de achtergrond. Het absurde is dat de anti-democraten in de Europese Commissie zitten.

In een volwassen democratie zou er een voortdurend publiek debat moeten zijn over een verdrag waarin intellectueel eigendom en economische politiek worden geregeld. En ‘derde’ landen door de EU en VS buiten de deur worden gehouden. Dat debat is er niet omdat het door de Brusselse macht angstvallig vermeden wordt. Nationale parlementen worden opzijgeschoven door belangengroepen en Europese politici die achter gesloten deuren zonder raadpleging van burgers of nationale parlementen hun gang gaan om een alomvattende handelsunie met de VS te sluiten. Formeel rekken ze hun mandaat daartoe oneigenlijk op.

Het idee dat de oplossing voor te weinig Europa meer Europa moet zijn is de uitleg uit het reservaat pro van de voorstanders van de EU. Dat zijn de gevestigde politieke ‘families’ die al jaren onder elkaar de Europese macht verdelen. De meest Europese partij van Nederland D66 zegt in haar Europa-programma: ‘Europa moet democratischer, transparanter en slagvaardiger.‘ Het blijft merkwaardig dat een EU die in een andere vorm al sinds 1958 functioneert na 55 jaar nog niet volwassen is en nog steeds democratischer, transparanter en slagvaardiger moet worden. Hoe zal dit democratisch tekort zo makkelijk omslaan in het tegendeel?

Het idee dat de oplossing voor te veel Europa minder Europa is leeft in het reservaat contra. Daar verzamelen nationalisten, links-populisten en ‘verontwaardigden‘ die naast de welvaart grijpen zich om uit onmacht, woede of berekening de Europese bureaucratie af te breken. Als lid van de Piratenpartij ben ik het volmondig eens met de kritiek van Baudet en Rijpkema. Nieuw is dat de flanken van de politiek samen optrekken. Progressief en conservatief verzetten zich tegen de Europese macht ten koste van burger, machtsdeling en vrijheden. Probleem is alleen dat het nog niet zo simpel is om een anti-Europese partij te vinden die dezelfde redeneertrant gebruikt als de partijen uit het reservaat pro, maar tot een tegengestelde conclusie komt. Bauder en Rijpkema doen een goede poging, maar zijn geen vertegenwoordigers van een politieke partij.

Foto: Economy and culture, same fight?

WikiLeaks onthult geheim concept TPP over intellectueel eigendom

WikiLeaks publiceert vandaag met een publiciteitscampagne die zich ook op Spaanstalige landen richt de geheime concepttekst van het hoofdstuk Intellectuele eigendomsrechten (Intellectual Property Rights) van het TPP-verdrag (Trans-Pacific Partnership). In een persbericht stelt WikiLeaks dat dit verdrag tussen landen die aan de Pacific grenzen van belang is voor Europese landen. Want de TPP is een voorloper van de geheime TTIP onderhandelingen tussen de VS en de EU. TPP en TTIP omvatten 60% van de wereldhandel en sluiten China uit. Door de openbaarheid te zoeken probeert WikiLeaks een publiek debat op gang te brengen over de gevolgen van beide verdragen. President Obama wil de onderhandelingen voor het einde van 2013 afronden. Naast de burgers van betreffende landen die buiten de deur worden gehouden wordt ook het Amerikaanse congres buitengesloten volgens Wikleaks: ‘The Obama administration is preparing to fast-track the TPP treaty in a manner that will prevent the US Congress from discussing or amending any parts of the treaty‘.

Foto: Whatever you say, Mickey!. Overheid en bedrijfsleven van de VS spelen een dominerende rol in de onderhandelingen met de EU en de landen rond de Grote Oceaan.

Objecten van Kim Dotcom door de ogen van Simon Denny

Het Weense Museum voor Moderne Kunst mumok en de Nieuw-Zeelandse kunstenaar Simon Denny hebben de actualiteit mee. Vanwege het debat over de Amerikaanse spionage en de internetvrijheid. Vandaag opent The Personal Effect of Kim Dotcom. De tentoonstelling gaat over de Fins-Duitse internetondernemer Kim Schmitz, ofwel Kim Dotcom die in Nieuw-Zeeland woont. Hij is oprichter van het platform voor de uitwisseling van gegevens op het internet Megaupload. Door druk van de VS werd Megaupload in januari 2012 afgesloten en Kim Dotcom gearresteerd. In zijn huis werden door de politie objecten en geld in beslag genomen. Inclusief 175 miljoen dollar, 66 Dell servers, 22 luxe auto’s, beeldschermen, bedden en kunstwerken. De legitimiteit van deze actie werd later betwijfeld. En als gevolg van de aanklacht tegen Kim Dotcom ontstond een debat over het bezit van data. Megaupload is sinds 19 januari 2013 opnieuw gelanceerd onder de naam Mega.

Over deze in beslag genomen objecten heeft Denny z’n installatie in het mumok gemaakt. In totaal 110 stuks. Denny heeft het samengesteld ‘uit een verzameling van kopieën, vervalsingen en imitaties van de echte wederrechtelijk door de politie verworven objecten en levert bewijs voor een van de belangrijkste juridische debatten van vandaag. Het gaat erom wat nationale grenzen, wetten en entertainment betekenen. En wat het betekent om te stelen, wat het betekent om te worden gecontroleerd en bovenal wie eigenlijk wat bezit in het tijdperk van de wereldwijde uitwisseling van data’. Hedendaagse kunst die durft kan ter zake en actueel zijn.

Foto 1: ‘Kim Dotcom’s villa in Coatesville, 30 km northwest of Auckland, is raided by the New Zealand police in January 2012, © Photo: The New Zealand Herald‘.

Foto 2: De kunstenaar Simon Denny in de tentoonstelling ‘The Personal Effects of Kim Dotcom‘.

Foto 3: Aankondiging tentoonstelling ‘The Personal Effects of Kim Dotcom‘ in het mumok te Wenen.

Europa jaagt The Pirate Bay richting Noord-Korea

Update 5 maart: Blogger William volgt het technische pad van TPB en komt niet uit in Noord-Korea, maar in Duitsland. Na een bepaalde server in Frankfurt wordt het volgens hem fake. Dat laat onverlet dat Noord-Korea politieke dekking geeft aan de TPB. Wat William doet is niet zonder risico. Hij zet de auteursrechten-industrie op het juiste pad. De noodzaak voor TPB om weldra echt te verhuizen naar een ver land neemt erdoor toe.  

Vandaag was het een slechte dag voor de Europese informatievrijheid. The Pirate Bay is door toedoen van de auteursrechten-industrie gesloten in Noorwegen en weer geopend in Noord-Korea. Aldus internetactivist en oprichter van de Zweedse Piratenpartij Rick Falkvinge. De absurditeit van de situatie is onmiskenbaar. Wat een paradox om voor een vrij internet uit te wijken naar een van de meest gesloten en onvrije landen ter wereld.

De gedwongen verhuizing is triester dan absurd. Reden is dat Noord-Korea goede sier maakt en de servers er onbereikbaar zijn voor de lange arm van de Amerikanen en hun handlangers, zoals dat smalend kan worden gezegd. Een van de meest krachtige websites voor de bescherming van de vrijheid van meningsuiting die tegen de Amerikaanse belangen indruist staat nu in Noord-Korea. Falkvinge vindt het onvoorstelbaar.

De gastvrije ontvangst van The Pirate Bay in Noord-Korea doet denken aan recente mediaontwikkelingen die een teken zijn van afnemende vrijheid in het Westen. Engelstalige nieuwszenders als Russia Today, PressTV en Al Jazeera snijden onderwerpen aan die westerse media niet aandurven omdat ze controversieel geacht worden. Zo werkt censuur, zelfcensuur of economische dwang. Deze ontwikkeling bevestigt het falen van westerse media. Julian Assange zocht asiel in de Ecuadoriaanse ambassade te Londen omdat de Amerikanen hem dicht op de hielen zaten. En nu dan The Pirate Bay. Wat volgt? Wanneer gaat Europa zich eens zelfverzekerd teweer stellen tegen de Amerikaanse invloed? Een Europese oplossing verdient de voorkeur.

Foto: De Noord-Koreaanse leider Kim Jong-un tussen militairen.

Met de terroristen en met Baauer: Do The Harlem Shake

De tekst van de hit ‘Harlem Shake‘ van Harry Rodrigues ofwel Baauer kan provocatief opgevat worden: ‘Con los terroristas‘. Met de terroristen. Welke terroristen? Sinds bovenstaande video van Filthy Frank op 2 februari zijn er tienduizenden versies op YouTube verschenen. Gek genoeg is deze video niet representatief voor het format. De lengte moet 30 seconden zijn, en pas als ‘Do the Harlem Shake‘ klinkt mag iedereen invallen. PSY met z’n hit Gangnam Style is afgelost. Voor de muziekindustrie is het wennen. Muziek als grap staat nummer 1 op de Billboard Hot 100. Met een tekst die geen tekst is. En oproerige taal laat klinken. Voor wie luistert tussen het lachen door. De gisteren gestorven Amerikaanse pianist Van Cliburn ging in 1958 naar Moskou om de Russen te verslaan. Nu werkt het cultureel imperialisme als een niet te stoppen internetvirus. Tot in Egypte:

Con los terroristas
Ey Shake
Ey Shake
Ey, Ey, Ey, Ey
Shake, Ta. Ta
And do the Harlem Shake
Ey Shake, EyShake, Shake
Ey
Shake, Shake, Shake
Con los terroristas
Ey, Con los terroristas
Ey, Ey

BREIN verrast dat politici zich lieten beïnvloeden over ACTA

UPDATE 2 augustus: Digitale burgerrechtenbeweging ‘Bits of Freedom’ roept minister Maxime Verhagen in een brief op om het CETA-verdrag af te wijzen. Dit is in lijn met de kritiek van Michael Geist (zie hieronder). 

‘Politici lijken echter nog niet geheel gewend aan de omvang van de tegenstand die via het internet in stelling gebracht kan worden en laten zich daardoor beïnvloeden.’ Dat stelt Tim Kuik, de directeur van de auteursrechtenorganisatie BREIN als verklaring voor het afschieten van het ACTA-verdrag in een interview voor Emerce. Tweakers kopt: ‘Brein: politici lieten zich beïnvloeden door internetprotesten ACTA‘.

Wie het boekje ‘Je hebt het niet van mij, maar…‘ van ‘Nieuwspoortrapporteur’ Joris Luyendijk over het Binnenhof kent begrijpt wat hier speelt. Lobbyisten van BREIN lieten zich verrassen. Ze hadden voorstellen ‘ingestoken’, maar door nieuwe ontwikkelingen waren die achterhaald zonder dat ze het bij konden sturen.

Wat Tim Kuik zegt is niet zozeer onthullend voor hemzelf of ACTA, maar voor de werking van de politiek. Zijn woorden suggereren dat ambtenaren, Kamerleden of bewindslieden zich door lobbyisten laten sturen. Los van het publieke belang, of burgers of belangengroepen die geen lobbykantoor kunnen betalen. Hij doorbreekt indirect de ‘Nieuwspoortcode’. Als dat ‘inpakken’ van politici en ambtenaren in een incidenteel geval niet werkt, dan wijkt dat af van de bestaande orde. In ieder geval voldoende voor Kuik om het op te merken.

Wat Kuik niet zegt is dat het ACTA-verdrag tot veel bijkomende schade had geleid. Een bezwaar dat BREIN klein probeerde te maken, maar politici had beschadigd. In hun claim dat ze de burger begrijpen. Kamerleden konden de tsunami van kritiek die van vele kanten kwam niet meer negeren. Want Kuik heeft ongelijk dat de kritiek alleen van het internet kwam. BREIN en de auteursrechtenlobby gaan gewoon verder in het behartigen van hun belangen. Het Canadese-Europese CETA moet ACTA vervangen, zoals Michael Geist ontdekte. Het valt te verwachten dat Tim Kuik en zijn lobbykantoor zich nu op CETA richten om de politiek te beïnvloeden.

Foto: I’m Watching You

ACTA aan de winnende hand in ‘democratisch’ Europa

Het is wat met democratie in Europa. Burgers worden op afstand gezet omdat ze kritisch zijn en hun belang calculeren. Zoals over de miljardensteun aan zuidelijke landen die dient om banken en financiële instellingen uit de wind te houden. Maar ook het Europees Hof heeft niks in de melk te brokkelen. Zo zegt de Belgische Euro-commissaris voor Handel Karel De Gucht dat de EU het ACTA-verdrag steunt. Wat er ook gebeurt. Hoeveel burgers en regeringen ook tegen zijn, zoals nu ook minister Verhagen, het maakt niks uit in Europa.

Techdirt legt De Gucht uit. Wat het Europees Hof ook beslist, een negatieve stem heeft geen invloed: If you decide for a negative vote before the European Court rules, let me tell you that the Commission will nonetheless continue to pursue the current procedure before the Court, as we are entitled to do. A negative vote will not stop the proceedings before the Court of Justice. ZD Net meent dat ACTA in Europa niet meer weg te stemmen is. Doet het Europarlement iets? Hoeveel EU is nodig om burgers tot minder EU te brengen?

Foto: Freie Bahn dem Marshallplan, omstreeks 1948

ACTA staat ter discussie binnen EU

Op 27 maart praat het Europees Parlement over de voortgang van de Anti-Counterfeiting Trade Agreement
ACTA. Een nieuwsbrief van Fight For The Future roept op de ‘eigen’ Europarlementariërs in de INTA-commissie (International Trade) te bellen. Voor Nederland zit Marietje Schaake (D66) in deze commissie. Ook nog eens als vervanger. Maar ze heeft de vinger al aan de pols en hoeft niet meer gebeld te worden.

Nederlandse Europarlementariërs hechten blijkbaar weinig belang aan internationale handel. Dit strookt niet met het beleid van het kabinet Rutte dat buitenlandse politiek en economische politiek laat samenvallen.

Volgens de notulen van een Commissievergadering beticht de liberale EU-commissaris voor Handel Karel De Gucht de sociale media dat er door een ‘intense mediacampagne’ een patstelling is ontstaan. Maar evengoed kan beweerd worden dat de handtekening onder een ACTA-tekst van de Europese Commissie en de 21 lidstaten voortijdig was omdat het aan de democratische besluitvorming vooraf ging. Nu krabben lidstaten door de druk van hun bevolking zich achter de oren en willen ze eerst zekerheid dat door een verdrag de internetvrijheid niet wordt beperkt. De Gucht heeft nu het Europees Hof van Justitie moeten vragen of de ACTA-tekst verenigbaar is met de Europese Verdragen, en met name met het Handvest van de grondrechten.

De opstelling van de liberale commissaris De Gucht is opvallend. Hij leek ondubbelzinnig gekozen te hebben tegen namaak en voor het belang van de producenten van muziek, films, farmaceutica, mode en andere producten. Totdat kritische Europarlementariërs, politici en belangengroepen om een afweging tussen economie en informatievrijheid vroegen. De Gucht ziet opschorting van een ratificatie als vernietigend voor de geloofwaardigheid van de handelspolitiek van de EU. Maar critici beweren dat juist een ontbrekend publiek debat en de eenzijdige inperking van de informatievrijheid de geloofwaardigheid van de EU onder druk zette.

Foto: Stop Acta