Al-Haj Warraq waarschuwt tegen opkomst van Egyptische islamisten

De Soedanese schrijver Al-Hajj Warraq praat klinkklare taal die aan duidelijkheid niets te wensen overlaat. Door de Arabische Lente is de repressie in sommige landen eerder toe- dan afgenomen. Een religieuze staat is per definitie ongewenst omdat het andersdenkenden uitsluit. Islamisten gebruiken de democratie als een ladder. Ze klimmen naar boven en schoppen vervolgens de ladder weg zodat niemand achterna kan komen.

Welke burger zou een islamitische staat als Saudi-Arabië verkiezen boven een democratie als Zwitserland? Waar Arabische machtshebbers hun geld op banken hebben gestald. Jizya is volgens Wikipedia in landen met islamitisch recht een hoofdelijke belasting die wordt opgelegd aan volwassen niet-islamitische mannen.

Een intellectueel als Al-Haj Waraq die in de lastige Noord-Afrikaanse regio tegen de stroom van de islamisten ingaat verdient respect voor zijn helder en onafhankelijk denken, zijn moed en zijn redelijkheid. Door zijn bestaan geeft-ie aan dat niet alle Egyptenaren, Soedanezen, Algerijnen, Saoediërs of Tunesiërs idioten zijn die ofwel de islam gebruiken om burgers te manipuleren, ofwel zich laten manipuleren in naam van de islam.

Video: CBC 2 TV (Egypte), 3 april 2012. Vertaling Memri-TV.

Advertentie

Campagne probeert van ‘jihad’ een positief woord te maken

Er is in de VS een woordenstrijd ontstaan over het begrip ‘jihad‘. Dit naar aanleiding van een campagne op bussen door CAIR, de Council on American-Islamic Relations. Het probeert het begrip ‘jihad‘ te ‘rebranden’ van een negatief in een positief begrip. Betekent het een heilige oorlog of gewoon een strijd? Bijvoorbeeld om fit te blijven of vriendschap te sluiten. Het is een strijd om het zich toeëigenen van islamitische begrippen.

Kan de marketing van een ‘produkt’ slagen dat voor een meerderheid het tegendeel betekent van wat de campagne suggereert? Aangejaagd door fundamentalistische moslims die met veel media-aandacht voor de heilige oorlog gaan. CAIR voert een lastige strijd over de beeldvorming in de islam. Niet in het minst omdat het geen invloed heeft op het negatieve nieuws uit islamlanden dat het goede nieuws overvleugelt. Zoals de greep naar de macht van de islamisten in Egypte en de strijd op leven en dood tussen soennieten en sjiieten. Wellicht kan het werken om de verdraagzaamheid tussen bevolkingsgroepen in de VS te vergroten, maar succesvolle ‘rebranding’ van begrippen als jihad of islam? Is het produkt ‘islam’ wel betrouwbaar genoeg?

Foto: Campagne van CAIR presenteert jihad als een strijd om fitness

Stemmen Nederlanders net als Egyptenaren tegen hun belang in?

Hoe kan het dat Egyptenaren nu pas spijt hebben van hun stem op president Morsi? Zoals Gharam Ibrahim die zegt dat wat Morsi doet ten behoeve van zijn groepering de Moslimbroeders is. Niet ten behoeve van haar of Egypte. Hoe kan het dat hier al in februari 2011 werd gezegd dat de race gelopen was omdat de Grondwet niet volgens Frans civiel recht, maar volgens islamitische wetgeving werd gewijzigd. Dus: ‘Vertrekdag betekent in Egypte niet het vertrek van de autocratie, maar het vertrek van de liberale democratie.’

Dit roept de vraag op of het makkelijker is om van afstand, dan van dichtbij naar een politieke ontwikkeling te kijken. Makkelijker dan vanuit het oog van de storm. Het is logisch dat de sektarische Moslimbroederschap de eigen kandidaat Mohamed Morsi steunde. Zo werkt overal het patronagesysteem van partijpolitiek. Ook in Nederland geldt in de politiek ‘Voor wat, hoort wat‘. Zonder uitzondering worden alle functies in het openbaar bestuur verdeeld onder de twee procent van de bevolking die lid is van politieke partijen. Maar hoe konden de Egyptenaren die niet tot de Moslimbroeders behoren op Morsi stemmen? Zijn wij Nederlanders op dezelfde manier kortzichtig en worden ook wij misleid als het om het koningshuis of onze politieke leiders gaat?