Rusland: Mistral-schepen passen niet in militaire doctrine. Dus?

Het beste antwoord op iets wat men niet kan krijgen is dan men het niet meer hoeft. Het Russische leger en de politieke leiding hebben de Franse regering in 2014 onder druk gezet om twee Mistral-helicopterschepen aan Rusland te leveren. Na de annexatie van de Krim door Rusland werd dat door de Franse regering al teruggebracht tot een schip. Dat uitgerekend bij de Krim in de Zwarte Zee inzetbaar zou zijn wat het politiek gevoelig maakte. De levering van de Mistral aan Rusland werd symbool voor de machtsverhoudingen. De druk van de VS en de EU ten gunste van Oekraïne was blijkbaar sterker. Nu zegt de Russische vice-president van het Russische militair-industriële complex Youri Mikhaïlov dat de Mistral niet meer in de militaire doctrine van Rusland past. Een tegenstrijdigheid omdat de Russen gedurende 2014 hun best hebben gedaan de schepen geleverd te krijgen. Wat rest is een rechtszaak over de betaling en een symbolische nederlaag voor Rusland.

Foto: Schermafbeelding van ‘Les Mistral ne correspondent pas à la doctrine militaire russe (responsable)’ op La Voix de Russie.

Advertentie

Resolutie 758 veroordeelt Russische agressie in Oekraïne. That’s it

Russische propaganda, haar mantelorganisaties en trollen op sociale media werken op volle toeren om de op 4 december door het House of Representatives aangenomen resolutie 758 voor te stellen als oorlogshitserij. Zonder op de oorzaak voor de resolutie in te gaan. Omdat het de senaat nog moet passeren is het nog geen wet. De Russisch-Canadese pro-Kremlin publicist Michel Chossudovsky van Global Research doet alsof de VS een WOIII zijn begonnen: ‘Its main thrust consists in portraying Russia as an “Aggressor Nation”, which has invaded Ukraine and calling for military action directed against Russia.’ Hoe waar zijn deze woorden?

Resolutie 758 valt te lezen als een oproep van het Huis aan president Obama om de Russische agressie jegens Oekraïne, Georgië en Moldavië in te dammen. Het omgekeerde van wat Chossudovsky of Ron Paul beweren. Hun claim dat het Amerikaanse antwoord op het verbreken van afspraken (Helsinki Akkoord 1975, Boedapester Memorandum 1995, Minsk Protocol 2014) disproportioneel is valt in de resolutie niet terug te vinden. Het uitspreken van ongerustheid over Russische agressie is immers nog geen Amerikaanse agressie: ‘strongly condemning the actions of the Russian Federation, under President Vladimir Putin, which has carried out a policy of aggression against neighboring countries aimed at political and economic domination.’

De resolutie roept niet op tot militaire actie tegen de Russische Federatie. Na het opsommen van wat het beschouwt als daden van Russische agressie en ondermijning van andere landen passeert vanaf pagina 9 de bevestiging van het recht op soevereiniteit van Oekraïne, Georgië en Moldavië, de oproep Oekraine te steunen, de oproep aan Rusland de bezetting van de Krim te beëindigen, de veroordeling van Rusland voor militaire acties en het verzoek aan de president om samenwerking met partners wereldwijd te zoeken. Pas op pagina 12 -zie hierboven- wordt de resolutie concreet als het de president oproept om Oekraïne -opdat het zich tegen de Russische agressie kan verdedigen- van zogenaamde lethale (=dodelijke) wapens en informatie te voorzien. Het is een wens van delen van de Amerikaanse politiek die al sinds het begin van de zomer 2o14 bestaat en wordt beschouwd als zelfverdediging tegen de Russische agressie.

De VS hoeven niet vertrouwd te worden op de mooie blauwe ogen. Als wereldmacht heeft het eigenbelang. Onmiskenbaar hebben de VS er belang bij om het Rusland zo lastig mogelijk te maken en op kosten te jagen in de Oekraïense oorlog. Daar de Russische handen zo lang mogelijk te binden en het leger uit te putten. Zoals Rusland er belang bij heeft om de EU op kosten te jagen bij de steun om de Oekraïense economie op orde te brengen. Zo cynisch is wereldpolitiek: het neerleggen van de kosten bij de ander. Maar resolutie 758 is niet wat de Russische propaganda ervan maakt, namelijk een Amerikaanse oorlogsverklaring. Het is een benoemen van Russische agressie en een oproep tot indamming van de oorlog door een passend antwoord.

Foto: Schermafbeelding uit House resolutie 758, 4 december 2014.

Steun Kremlin aan Europese extremistische partijen geeft kans op aanpak partijfinanciering

De pro-Oekraïense nieuwszender Ukraine Today laat de kans niet liggen om te wijzen op Europese partijen die door de Russische Federatie worden gefinancierd. Zo werd afgelopen week bekend dat de Russische bank First Czech-Russian Bank het Franse Front National vorig jaar een lening van 40 miljoen euro heeft gegeven. Pikant is de steun van deze partij aan Rusland die tegen de buitenlandpolitiek van de EU in gaat om dit land twee Mistral-helicopterschepen te leveren. Inzetbaar in de Zwarte Zee. Vraag is hoe aanvaardbaar het is dat buitenlandse overheden politieke partijen financieeel ondersteunen zonder daar openheid over te geven.

Vanwege de politieke gevoeligheden dient dit opgepakt te worden op het allerhoogste niveau. Want het is ongewenst en onaanvaardbaar dat van buiten de EU politieke partijen worden ondersteund met als doel verzwakking van de EU. Een onderzoek dat wordt gecoördineerd door EU-voorzitter Jean-Claude Juncker, zijn rechterhand Frans Timmermans en buitenlandcoördinator Federica Mogherini dat de financiering van alle Europese politieke partijen inventariseert is gewenst. Nietsdoen is geen optie, maar grenst aan naïviteit.

Instituties dienen zichzelf te beschermen. De Russische inmenging geeft de EU-commissie de argumenten die tot nu toe ontbraken om de financiering door landen of bedrijven van Europese partijen in kaart te brengen en aan banden te leggen. De aanpak wordt er niet sterker op als alleen naar Rusland wordt gekeken. Westerse wapenfabricanten die met geld Europese politici kopen -zoals bij de JSF- zadelen landen niet alleen op met onnodige producten die ook nog eens te duur zijn, maar beschadigen de democratie. En het vertrouwen erin.

Over de inmenging door Rusland in de interne besluitvorming van de EU bestaat veel misnoegen. De aanpak van partijfinanciering is daarom een eenmalige kans die dankzij president Putin toevallig langskomt. Beperking van en transparantie over de financiering van Europese politieke partijen verdient apart beleid.

EU overweegt afzwakking sancties Rusland. Hoe wijs is dat?

Het beste wapen dat Rusland heeft is niet het kernwapenarsenaal, spooktroepen die in andere landen een geheime oorlog voeren, energiepolitiek om andere landen onder druk te zetten en het is niet het propaganda-apparaat dat overal in het Westen samenwerkt met mantelorganisaties. Het beste wapen dat Rusland heeft is de westerse verdeeldheid. Dat valt samen te vatten als een gebrek aan ruggegraat en slappe knieën.

Realpolitik die duidelijke signalen afgeeft zonder revanchistisch of polemisch te zijn en daar vervolgens aan vasthoudt is nodig om de agressie van president Putin binnen de perken te houden. Maar de EU en de VS weten dat niet vol te houden. Zo komen ze in de knoop door hun eigen tegenstrijdigheden. Daar speculeert Putin op zodat-ie kan volstaan met cosmetische ingrepen om de landen van de EU uit elkaar te spelen.

De Australische premier Tony Abbott antwoordt op de kritiek om Putin voor de G20 op 15 en 16 november in Brisbane uit te nodigen met krijgshaftige taal die vooral zijn eigen machteloosheid aantoont. De EU overweegt alle of een deel van de sancties tegen Rusland later deze maand op te heffen, aldus een bericht in The Moscow Times. De situatie in Oost-Oekraïne zou gestabiliseerd zijn, hoewel de strijd tot nu toe zonder onderbreking doorgaat. Daarnaast heeft de EU de annexatie door Rusland van de Krim veroordeeld en was dit een van de redenen voor het opleggen van de sancties. Daarin is echter nog niets veranderd en valt geen verandering te verwachten. Daarom is het opvallend dat terwijl de redenen waarom sancties opgelegd werden nog steeds gelden de EU-vertegenwoordiger voor Rusland Vygaudas Ušackas praat over opheffing van alle sancties.

De EU heeft geen consistente buitenlandse politiek met een vaste hand. Dat speelt Putin in de kaart en laat het conflict doorzieken. Er kunnen drie redenen zijn voor de opheffing van de sancties. 1) Vrees voor een teruglopende economie van de EU als gevolg van de sancties; 2) Druk van landen (Duitsland, Frankrijk) en multinationals (Shell, BP) met economische belangen in de Russische Federatie en 3) Angst dat door sancties het economisch toch al verzwakte Rusland (teruglopend BNP in de wereldhandel: 2,57%) in het voorjaar van 2015 implodeert en de chaos er niet meer in de hand te houden is. Een kwestie van oorzaak en gevolg.

Mark Rutte moet niet langer bierdrinken met Vladimir Putin

De Litouwse president Dalia Grybauskaite zei gisteren dat de EU afbreuk doet aan de eigen waarden door de handelsbetrekkingen met Rusland te beschermen. The Baltic Times doet verslag. Ze doelde op de verkoop van een Frans militair Mistral-helicopterschip aan Rusland -mogelijk gevolgd door een tweede- dat het machtsevenwicht in de Zwarte Zee zal beïnvloeden en in strijd is met de Gedragscode voor Wapenverkoop dat de EU in 1998 ratificeerde. Vele criteria zijn er trouwens mee in strijd, maar vooral 6a dat gaat over ‘de steun of aanmoediging van het terrorisme en de internationale georganiseerde criminaliteit’ door de koper. Door zijn inmenging in Oekraïne en z’n andere geheime oorlog in Moldavië is het goed verdedigbaar om president Putin onderhand als de grootste terrorist van Europa te beschouwen. Die verkoop je toch geen Mistral?

De ‘Mistralisatie‘ van de Europese politiek verscheurt de Europese waarden. Het scheidt de onderkruipers van de activisten. Kwartaalcijfers van bedrijven, werkgelegenheid en goedkope kredieten winnen het tot nu toe van samenwerking, solidariteit en een coherente buitenlandse politiek. In een opinieartikel in de NRC constateert Bas Heijne dat al het socializen en bierdrinken met Putin niets opgeleverd heeft. Een diepte-investering van niks. Terwijl ander westerse landen afhaakten en wegbleven in Sochi. Maar Nederland niet. Toen het er echter op aankwam toonde president Putin geen respect voor Nederland en de MH17-slachtoffers. De kruiperige houding en de gedienstigheid van het Nederlandse politieke en economische establishment betaalden niet uit.

Nederland wordt laat wakker. Wie weet hoe snel het weer wegkijkt richting business as usual als opnieuw het tij keert. Maar er zijn positieve signalen. Voormalig Gasunie-voorzitter George Verberg stelt een boycot van gas uit Rusland voor. Nederlands bedrijfsleven en politiek hebben zich jarenlang laten piepelen door Putin. Denk nogmaals aan het beschamende, onwaardige en naïeve bierdrinken van koning Willem-Alexander met Putin in Sochi. Terwijl deze de annexatie van de Krim voorbereidde. Slappe knieën en gebrek aan ruggengraat als gevolg van de influisteringen door Shell, Philips en Gasunie. Geen maatschappelijk protest hielp eraan.

Nederland kan alleen een vuist maken binnen de EU. De Nederlandse krijgsmacht is een schaduw van wat het ooit was. Landen als Frankrijk en Duitsland zijn bedeesd hun handelsbelangen te schaden en staan op de rem om Rusland harde sancties op te leggen. De EU is star en traag, gehypnotiseerd als het spreekwoordelijke konijn dat gevangen zit in de lichtbak. Europese en nationale leiders moeten niet oorlogszuchtig of impulsief zijn, maar de trage besluitvorming en het voor zich uitschuiven van besluitvorming vraagt veel van het geduld en inlevingsvermogen van de Europeanen. De EU lijkt een gedachtestop en een angst om op te treden tegelijk.

Foto: Obrechtstraat Utrecht, 2014  door Lydia van Oosten.

OVSE: Met kettingzaag werd in MH17 gezaagd. Wat is reactie EU?

Waarom zouden geüniformeerde mensen op de rampplek in Oekraïne waar de MH17 is neergekomen met een kettingzaag in de weer zijn geweest om stukken van de cockpit af te zagen en stukken van de romp doormidden te zagen? De Canadese OVSE-woordvoerder Michael Bociurkiw heeft het geconstateerd, maar zegt tegen de BBC het antwoord niet te hebben. Of liever gezegd, hij komt in z’n functie niet met conclusies.

Minister Frans Timmermans zei eerder dat degenen die het onderzoek op de rampplek blokkeren of vertragen de verdenking op zich laden schuldig te zijn. Waarom zouden militairen die de plek beheersen in door pro-Russische separatisten gecontroleerd gebied met een kettingzaag in de weer zijn gegaan als ze niet schuldig waren? Wat deden ze als anderen schuldig waren? Genoeg is genoeg. Pro-Russische separatisten hebben zelfs als onregelmatige strijders alle krediet verspeeld. Afgelopen dagen is dat ruimschoots aangetoond.

Als Europeaan schaam ik me voor de verdeelde EU die niet weet te reageren. Ook vandaag blijft het bij mooie woorden. Lidstaten wijzen naar elkaar en roepen ‘hij eerst’. Frankrijk weigert de verkoop van de Mistral-helicopterschepen op te schorten ondanks het feit dat het het machtsevenwicht in de Zwarte Zee doet verschuiven en in strijd is met de Gedragscode voor Wapenverkoop dat de EU in 1998 heeft geratificeerd. De EU aarzelt, treuzelt, blundert, stottert en houdt zich niet aan eigen beloften. Nu de trein met stoffelijke overschotten in Charkov is gearriveerd zegt Nederland bij monde van minister Timmermans niet tegen strengere sancties te zijn. Nederland kan nu een verschil maken door initiatief te tonen. Is het daar aan toe?

De raadsel van de EU is dat het zich laat chanteren door Rusland dat een BNP heeft dat 1/13 is van dat van de EU en kleiner is dan dat van Spanje. Het Russische gas maakt 0,4% van het BNP van de EU uit, maar lidstaten als Italië, Oostenrijk, Tsjechië, Hongarije of Griekenland laten zich door Russisch geld paaien. Hoe krom is dat voor een EU die zelfvoorziening als strategie heeft, maar zich toch bewust in de armen van Rusland gooit? Wat is de geloofwaardigheid van deze EU nog waard en welk vertrouwen geniet het nog van de Europeanen?

Sancties gaan Nederland iets kosten. Maar een natie is meer dan economie en het belang van Shell, Philips of naar Rusland exporterende bedrijven. Geld verklaart niet alles en bepaalt niet alles. Of het zou zo moeten zijn. Sancties zijn niet in de eerste plaats strafmaatregelen, maar instrumenten die tot doel hebben om de politiek te beïnvloeden. Rusland bedreigt de veiligheid van Europa en moet daarom teruggefloten worden. Omdat tot nu toe niks helpt en militair ingrijpen onmogelijk en onwenselijk is zijn harde sancties het enige wat overblijft.

Foto: Tweet van Michael Bociurkiw. Rampplek MH17, 18 juli 2014.

Petitie aan Frankrijk: Geen Mistral-oorlogsschepen voor Rusland

Update 3 september 2014: Het viel te verwachten en was onvermijdelijk, hoewel de Franse regering te lang tegenspartelde en de schepen toch wilde leveren. VS en EU en uiteraard ook Oekraïne uitten scherpe kritiek op Frankrijk. Maar vandaag haalt Frankrijk alsnog bakzeil. Het Elysée maakte bekend dat het de levering van de Mistralschepen aan de Russische Federatie opschort vanwege de oplopende spanningen in Oost-Oekraïne. 

Het valt niet te verwachten dat Frankrijk twee helicopterschepen aan Rusland levert. Een Mission Impossible van de Franse regering. Vroeg of laat zal het in moeten binden. Zeker als de Oekraïens-Russische oorlog in hevigheid toeneemt en de VS, Groot-Brittannië en Duitsland openlijk de kant van Oekraïne kiezen. Probleem voor Frankrijk is dat grotere landen als de VS of China hun eigen oorlogsschepen bouwen en kleinere landen de dure schepen niet nodig hebben. Rusland blijft over als een regionale grootmacht die technisch achterloopt op het Westen, maar zich militair steeds agressiever opstelt tegenover de buren. Diplomatiek is het pikant dat Rusland een van de Mistral-helicopterschepen vanuit de marinehaven van Sebastopol op de Krim wil laten opereren. Nog steeds Oekraïens grondgebied dat Rusland eerder dit jaar onrechtmatig inlijfde. De internationale gemeenschap erkent dat niet. De petitie roept de Franse regering op af te zien van de verkoop.

De EU heeft in 1998 een Gedragscode voor Wapenverkoop geratificeerd. Alle EU-landen onderschrijven de criteria. Niet valt in te zien hoe de verkoop van de Mistral-schepen aan Rusland regionale gewapende conflicten niet doen oplaaien of de vrede, veiligheid en stabiliteit in de Zwarte-Zee regio dienen. De gedragscode stelt in criterium 5 dat lidstaten geen wapens mogen verkopen aan landen die de nationale veiligheid van bevriende staten in gevaar brengen. Door het tekenen van het associatieverdrag met de EU is Oekraïne een bevriende staat van de EU geworden. Er is nog veel meer te zeggen over de geheime oorlog van Rusland in Oekraïne, maar de hoofdzaak is dat de EU bij de beslissing over de verkoop van de Mistral-schepen haar eigen gedragsregels navolgt. Als het dat doet dan dient de verkoop aan Rusland afgeblazen te worden.

Een optie is om de schepen aan een andere partij dan Rusland te verkopen zodat Frankrijk niet eenzijdig met de schade blijft zitten. Te denken valt aan een constructie waarbij rijkere landen als Japan, VS, Duitsland of Saoedie-Arabië de schepen betalen en ze in bruikleen geven aan een land als Canada dat ze inzet voor een humanitair doel ten behoeve van een supranationale organisatie als de VN. Of wie weet kan een creatief Den Haag zorgen dat de Nederlandse marine betrokken wordt in onderhoud en beheer. Maar dat gaat voorbij aan de politieke onwil van de nieuwe Entente tussen Frankrijk en Rusland om een streep door de deal te zetten.

Foto: Schermafbeelding van petitie ‘France’s Foreign Minister Laurent Fabius: Stop supplying Russia with Mistral-class warships’ voor Avaaz.

Rusland levert separatisten materiaal en informatie. EU treuzelt

Een colonne legervoertuigen rijdt door Donetsk op 11 juli 2014. Die uiteraard tegen bodemprijzen in de lokale supermarkt zijn gekocht en niet uit Rusland komen. Toch? Nog steeds is de Oekraïens-Russische grens niet afgesloten door het Oekraïense leger zodat elke nacht nieuw materiaal uit Russische legervoorraden geleverd wordt. Recept voor een eindeloze oorlog. Het gaat meestal om oud, maar soms opvallend nieuw materieel. De pro-Russische separatisten trokken zich terug uit Sloviansk en verschansen zich nu in Donetsk. Ze hebben gezworen zich dood te vechten. Rusland heeft de grens voor de terugtocht van de huurlingen uit de Russische Federatie afgesloten zodat ze feitelijk geen andere optie hebben dan de dood. De gladiolen zitten er niet meer in met een Oekraïens leger dat na veel vallen en opstaan eindelijk heeft geleerd goed te opereren.

De schande van de Oekraïens-Russische oorlog is de afwachtende houding van de EU. De presidenten Putin en Poroshenko menen in het belang van hun land te handelen, maar de EU maakt zich belachelijk. Ondanks dreigen met een derde ronde van sancties bij bewijs van Russische inmenging kijkt de EU half schuldbewust, half idioot de andere kant op nu die inmenging bewezen is. Verrast om op te moeten treden en de daad bij de eerdere beloften te moeten voegen. Onmachtig om interne meningsverschillen te overbruggen. Europeanen mogen zich verbazen over de tegenstrijdigheden in het buitenbeleid van de EU. Het doet pijn in een EU te wonen die krachteloos, lamlendig en krakkemikkig opereert. En anderen zedenprekerig nog de les leest ook.

Dat het Kremlin betrokken is bij dit conflict dat tot oorlog is geëscaleerd leidt geen twijfel. In het Museum van de Grote Patriottische Oorlog in Kiev opende gisteren een tentoonstelling van veroverd Russische materiaal en documenten. En hoe valt te verklaren dat op 11 juli bij Zelenophillia 19 militairen van het Oekraïense leger met een BM-21 Grad van 15 kilometer afstand werden gedood? Niet zozeer omdat het om Russisch materieel gaat, maar de precisieaanval zonder gebruik van een satellietnetwerk nooit succesvol had kunnen zijn. De militaire deskundigen van de EU weten dat de hand van het reguliere Russische leger hierin behulpzaam is.

Buitenlandbeleid EU is ramp: Oekraïne en Rusland. Wat te doen?

Update: Elke keer na het uitstellen van het besluit door de EU om sancties te nemen tegen Rusland of een ronde van sancties die slap zijn en te veel uitzonderingen bevatten wordt het beeld bevestigd. Het buitenlandbeleid van de EU is een ramp. Ook weer na de slappe derde ronde van sancties. Duitsland, Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk spreken elkaar tegen. Rusland komt ermee weg en wordt minder onder druk gezet dan nodig voor een verandering in haar Oekraïne-politiek. De EU is slecht theater. Lachwekkend. De horror. 

Hoe het komt valt te bezien, maar het buitenlands beleid van de EU is een grotere ramp dan nodig. Dat falen heeft iets te maken met de relatie tussen de supranationale EU en de nationale staten die op het niveau van de regeringsleiders op allerlei beleidsterreinen beslissingsbevoegdheid willen houden. Zodat elk land vooral het eigenbelang dient.  Opmerkelijk is dat voor- en tegenstanders van federalisering het buitenlandbeleid van de EU een ramp vinden. De eersten willen meer centralisatie en overdracht van verantwoordelijkheden naar Brussel, terwijl de laatsten het omgekeerde willen. Waar beide groepen het over eens zijn is dat het huidige buitenlandbeleid niet werkt. Het moet meer of het moet minder. Maar niet zoals het op dit moment is.

Neem Oekraïne waarover de EU zich voortdurend tegenspreekt omdat de nationale staten niet op een lijn zijn te brengen. Frankrijk wil niet afzien van de verkoop voor 1,2 miljard euro van twee Mistral-helicopterschepen aan Rusland die een dreiging vormen voor alle landen rondom de Zwarte Zee. De verkoop geeft het verkeerde signaal aan Rusland hoe de EU denkt over de teruggave van de onrechtmatig ingelijfde Krim aan Oekraïne. Daarbij laat het ook Oekraïne in de steek dat de rechten op de Krim niet heeft opgegeven. Frankrijk denkt aan het eigenbelang en interesseert het geen fluit wat voor invloed dat heeft op de EU of Oekraïne.

Of neem de sancties van de EU die uitblinkt in holle dreigementen. In een gisteren gepubliceerde kamerbrief schrijft minister Timmermans: ‘Op 30 juni jl. werd duidelijk dat hoewel Rusland niet aan alle eisen had voldaan, het land wel bereidheid tot dialoog had getoond.’ In een zin koppelt-ie onwaarachtigheid aan een leugen die ook nog eens irrelevant is. Het is ongeloofwaardig dat de EU eerst met veel publiciteit harde eisen aan Rusland stelt om die uiteindelijk in te slikken. Verder is het aantoonbaar onjuist dat Rusland bereidheid tot dialoog toont. Het accepteert Oekraïne nog steeds niet als gesprekspartner, blijft wapens leveren aan de separatisten en dreigt zelfs kernwapens in te zetten als Oekraïne de Krim terug wil veroveren.

Naar verluidt zijn het vooral Italië, Oostenrijk, Slowakije, Frankrijk en Griekenland die tegen de aanscherping van sancties zijn. Dat speelt Rusland in de kaart. De landen van de EU laten zich uiteen spelen. Het gaat er niet om dat de EU zich per definitie hard tegenover Rusland moet opstellen. Da’s onverstandig vanwege de vele wederzijdse belangen. Maar een buitenbeleid moet wel consequent, inzichtelijk en voorspelbaar zijn. En dat ontbreekt eraan omdat de EU de daad niet bij het woord voegt. De EU maakt zich zo tot het lachertje van de wereld en laat bewust met zich sollen. Holle dreigementen over sancties zetten niet alleen Rusland te weinig onder druk om coöperatief te worden en laten Oekraïne in de steek, ze verkleinen ook het draagvlak voor de EU bij de Europeanen. Die zien het gedraai, geklungel en gebrek aan daadkracht in Brussel met afkeuring aan.

Foto: President Vladimir Putin met José Barroso en Herman Van Rompuy op de eendaagse top EU-Rusland in Brussel, 28 januari 2014.

Frankrijk verkoopt ‘Mistral’-schepen aan Rusland. Sans gêne

Wat zijn principes waard in de buitenlandse politiek? Zo goed als niets. Landen zetten tegenwoordig het eigen gewin voorop. Nederland heeft de mensenrechten ingewisseld voor economische politiek. Niks nieuws. In elke oorlog verkopen partijen wapens aan de andere partij. Als het maar geld oplevert. Oorlog is een hefboom voor winst. Van sommigen ten koste van velen. Vaak verhuld met een ethisch sausje van politieke praatjes die niks kosten, maar mooi tonen. Het verschil met de verkoop van twee Franse helicopterschepen Mistral aan Rusland is dat het zo ongegeneerd gaat. De Franse regering zoekt geen excuses om 1,4 miljoen euro te cashen en Rusland bruuskeert Frankrijk door te verklaren dat een van de schepen gestationeerd zal worden op de Krim. Dat door Rusland eerder dit jaar eenzijdig geannexeerd werd. Deze inlijving wordt door Frankrijk niet erkend.