Trumps ministerie van Justitie handelde illegaal door gegevens van leden van het Huis op te vragen. Wie heeft er controle over?

Rachel Maddow gaat in op een artikel in The New York Times van 10 juni 2021 over het ministerie van Justitie (DoJ) onder Trump dat via een dagvaarding van Democratische leden van het House Intelligence Committee, hun assistenten en familieleden ‘bestanden van Apple in beslag [nam] met metadata’. Aanleiding hiervoor waren lekken in de jaren 2017 en 2018 die de regering Trump wilde opsporen. Het jaagde op de bronnen. Daartoe werden door DoJ ook gegevens van journalisten opgevraagd.

Dit is ongehoord en volgens juridische en politieke deskundigen nooit vertoond. Het raakt aan de scheiding der machten. Congresleden moeten de regering controleren en niet andersom.

Het DoJ had Apple een zwijgverbod opgelegd dat pas recent afliep. Daarom komt dit nieuws nu pas naar buiten. Uiteraard speelt ook mee dat de macht is gewisseld. Op 20 januari 2021 is president Biden aangetreden en heeft hij Merrick Garland aangesteld als Justitieminister die William Barr is opgevolgd. De laatstgenoemde ligt nu onder vuur omdat hij het DoJ zou hebben ingezet voor politieke doeleinden. Nu president Trump de controle over het DoJ kwijt is, kan dit nieuws naar buiten komen. Het was al lang duidelijk dat Trump, Barr en diens voorgangers sjoemelden met de rechtsstaat, maar nu wordt het hele plaatje duidelijk doordat de punten verbonden worden.

Het verklaart waarom Trump alle middelen inzette, inclusief de oproep tot een staatsgreep op 6 januari 2021, om de macht te behouden. Dat was niet alleen om rechtszaken tegen hem en zijn organisatie te blokkeren die hem in de gevangenis kunnen doen belanden en hem het opdoeken van zijn bedrijf kost, maar ook om dit wangedrag van Justitie te verhullen.

Het opvallende en onverklaarbare dat blijkt uit het slot van het Times-artikel is dat medewerkers van DoJ die meewerkten aan deze illegale actie daar nu nog werkzaam zijn. Dat kan op verschillende manieren verklaard worden. Of minister Garland houdt deze medewerkers dicht bij zich zodat hij ze kan verplichten om mee te werken aan een reconstructie in de garantie dat zoveel mogelijk wandaden van Trump en Barr boven water komen óf Garland heeft te weinig grip op zijn ministerie.

Er zijn aanwijzingen dat dit laatste het geval is. Dat is een constatering die verder gaat dan het veroordelen van voormalig president Trump voor zijn wangedrag, zijn gebrek aan kennis en respect voor de grondwet en zijn druk in vooral 2018 op het DoJ. Dat ministerie lijkt door Trump tot in de kern beschadigd en niet onder controle te brengen. Vraag is of het nog hersteld kan worden. Afgelopen weken kreeg Garland van Democratische zijde kritiek dat hij te defensief handelt en het DoJ zelfs inzet ter verdediging van Trump. Als de minister geen controle heeft over zijn eigen ministerie verklaart dit waarom hij zo slap en voorzichtig opereert.

Maddow interviewt Michael Schmidt die meeschreef aan het artikel.

Wanneer wist Amerikaanse overheid van samenwerking van Trump met Kremlin?

In 2019 verscheen het rapport van speciale aanklager Robert Mueller over de relatie van toenmalig president Trump met de Russische Federatie. De vraag was of er sprake was van georkestreerde samenwerking (‘collusion’) of samenzwering (‘conspiracy’).

Toenmalig justitieminister Willam Barr bespeelde de media door in zijn misleidende samenvatting van het Mueller-rapport een bewust verkeerde interpretatie van de conclusies te geven in die zin dat de aard van de samenwerking werd afgezwakt. Goedwillende Amerikaanse en internationale media trapten er massaal in. Na enkele dagen kwamen ze erop terug toen ze doorkregen dat ze zich hadden laten misleiden, maar toen was Trump uit de gevarenzone doordat de angel uit het rapport was gehaald. Aanklager Mueller stelde zich volgens critici te afstandelijk op. Rechtse media hielden vast aan de ingekleurde Barr-versie van het Mueller-rapport en herhaalden dat er geen samenwerking tussen Trump en het Kremlin was geweest. Ofwel, Trump had volledig op eigen kracht zonder hulp van de Russen Hillary Clinton verslagen. Met de ombudsman van NRC had ik een uitwisseling van gedachten over de berichtgeving.

In augustus 2020 verscheen deel 5 (Counterintelligence Threats and Vulnerabilities) van de Senate Intelligence Committee over de samenwerking van Trump met het Kremlin in 2016 (Bipartisan Russia Report). Opvallend is dat het de bevindingen van het Mueller rapport over de samenwerking met het Kremlin bevestigt en zelfs nog verder gaat. Muellers rapport had als invalshoek het zoeken naar crimineel gedrag, terwijl dit rapport journalistieker van opzet is. Daarom hoeft de lat minder hoog gelegd te worden omdat daartoe geen juridische noodzaak is. Zodat er twee rapporten waren die onder voorzitterschap van Republikeinen zijn geschreven die de samenwerking van Trump met het Kremlin in de campagne van 2016 ondubbelzinnig bevestigden.

Dat het Senaats-rapport of dat van Mueller tot de conclusie samenwerking of collusion kwam zou te maken kunnen hebben met twee factoren. 1) Trumps campagnemanager Paul Manafort werkte via zijn rechterhand Rick Gates samen met de Russische geheime agent Konstantin Kilimnik van de militaire inlichtingendienst GRU en voorzag hem van gedetailleerde data. Maar wat Kilimnik hier vervolgens mee deed werd niet geopenbaard door de Amerikaanse overheid. Bereikte het het Kremlin? Beide rapporten legden de obstructie bloot van president Trump, Manafort en adviseur Roger Stone die logen over hun samenwerking met het Kremlin en de onderzoeken bewust hebben gedwarsboomd. 2) Trumps obstructie had tot gevolg dat de inlichtingendiensten niet volledig konden meewerken aan beide rapporten omdat Trump dit blokkeerde. Er was dus wel degelijk sprake van samenwerking van Trump met het Kremlin in de campagne van 2016, maar omdat de data erover niet werden vrijgegeven kon dat in beide rapporten niet hardgemaakt worden.

Onder de regering Biden is nieuwe informatie naar buiten gekomen die verband houdt met nieuwe sancties tegen de Russische Federatie en de rol van Kilimnik. Een persbericht van 15 april 2021 van het Amerikaanse ministerie van Financiën zegt: ‘Konstantin Kilimnik (Kilimnik) is a Russian and Ukrainian political consultant and known Russian Intelligence Services agent implementing influence operations on their behalf. During the 2016 U.S. presidential election campaign, Kilimnik provided the Russian Intelligence Services with sensitive information on polling and campaign strategy. Additionally, Kilimnik sought to promote the narrative that Ukraine, not Russia, had interfered in the 2016 U.S. presidential election. Melding van het feit dat Kilimnik, zoals overigens verwacht, de informatie doorspeelde aan het Kremlin is de missende schakel in de ketting Trump-Manafort-Gates-Kilimnik-GRU-Poetin. Inderdaad was er sprake van een direct contact tussen Trump en het Kremlin om samen te werken.

Talkhost Rachel Maddow vraagt in het fragment aan onderzoeksjournalist Michael Schmidt, de Washington correspondent voor de New York Times, wanneer de Amerikaanse inlichtingendiensten wisten dat Kilimnik de gevoelige informatie over de campagne van 2016 aan de Russische inlichtingendiensten had gegeven. Dat is de kernvraag. Het is onwaarschijnlijk dat de Amerikaanse inlichtingendiensten in de betrekkelijk korte periode van drie maanden dat Biden president is deze informatie naar boven hebben gehaald. Het is waarschijnlijk bekende informatie die door druk van toenmalig president Trump de inlichtingendiensten niet mochten geven aan zowel het onderzoeksteam van speciale aanklager Mueller als de Senaatscommissie Inlichtingen. Het bestaande vermoeden dat Mueller en zijn team via onderminister Rod Rosenstein waren gewaarschuwd om niet door te bijten met zijn onderzoek omdat in dat geval Trump hem had ontslagen verklaart deels waarom deze informatie over de ketting Trump-Manafort-Gates-Kilimnik-GRU-Poetin enkele jaren verborgen kon blijven.

Michael Schmidt toont in boek aan dat het contraspionage onderzoek naar banden van Trump met Kremlin nooit plaatsvond

Het nieuwe boek ‘Donald Trump v. The United States; Inside the Struggle to Stop a President’ van NYT-journalist Michael Schmidt komt met de onthulling dat er door speciale aanklager Robert Mueller noch door de FBI ooit een contraspionage onderzoek tegen president Trump is verricht. Er werd tot nu toe aangenomen dat dat wel zo was en dat de informatie daarover was verwerkt in een geheime bijlage van het Mueller rapport. Schmidt ontzenuwt die beeldvorming. Dat leidt tot verbazing en verwondering waarom iets waarvan werd verondersteld dat het onderzocht was niet is onderzocht. Dat onderzoek ging erover of Trump een agent van de Russische Federatie is en door het Kremlin wordt aangestuurd. Vermoedelijk al sinds de jaren 1980. Er zijn sterke aanwijzingen en financiële sporen die onderbouwen dat Trump door het Kremlin wordt aangestuurd.

Dat het nooit onderzocht is in opdracht van toenmalig plaatsvervangend minister van Justitie die handelde in opdracht van Trump is niet alleen teleurstellend, maar tekent de corruptie van de regering-Trump. Daarnaast bevestigt het het dwarsbomen door Trump van het contraspionage-onderzoek het vermoeden dat Trump aangestuurd wordt door het Kremlin. Als hij niks te verbergen had en er geen sprake was van een geheime verstandhouding tussen Trump en het Kremlin dan was er voor Trump ook geen noodzaak om Rosenstein opdracht te geven om onderzoek daarover te blokkeren. Overigens niet in het volle daglicht, maar in het geheim. Dat is nog eens extra ondersteunend bewijs dat Trump zijn relatie met het Kremlin wil afschermen.

Schmidt heeft een belangrijk boek geschreven over een onderwerp dat van belang kan zijn in de campagne. Des te meer omdat het Kremlin zich net als in 2016 opnieuw actief mengt in de campagne om Trump te helpen. De regering Trump heeft onlangs aangekondigd via de Director of Nationale Intelligence John Ratcliffe de informatievoorziening over de Russische inmenging aan het congres eenzijdig en onwettig te stoppen. Daar hebben leden van de Senaat inmiddels tegen geprotesteerd omdat dit besluit zonder precedent is. Opnieuw tekent dat dat Trump alle middelen inzet om zijn relatie met het Kremlin verborgen te houden.

‘Comey memos’ kunnen ‘smoking gun’ zijn voor Trumps afzetting

Onthullingen in Kremlingate -de relatie van Team Trump met het Kremlin tijdens de presidentscampagne- blijven elkaar opvolgen. Revealed, Breaking News of Bombshell, het is maar net hoe redacties ze noemen. Vandaag wordt een nieuw begrip aan het dossier toegevoegd, de Comey memos. Ze zouden wel eens het ‘smoking gun‘ kunnen zijn dat Trump vanwege obstructie van de rechtsgang het presidentschap gaat kosten. Media hebben de memo’s niet gelezen, maar ze waren in kleine kring bekend. Comey wil ermee naar buiten treden. Vorige week dreigde Trump Comey nog om te zwijgen vanwege bandopnames van hun gesprekken.

De memo’s zijn verslagen die de onlangs ontslagen FBI-directeur James Comey sinds februari 2017 van zijn gesprekken met president Trump heeft gemaakt. Toen Trump Comey in een vertrouwelijk gesprek vroeg om het onderzoek naar nationale veiligheidsadviseur Mike Flynn te laten vallen voelde Comey de noodzaak om zich goed te documenteren. Hij weigerde en om een papieren spoor achter te laten begon hij de memo’s te schrijven. Het Witte Huis ontkent in een verklaring dat Trump dit aan Comey gevraagd heeft. Omdat het   memo’s van een (voormalige) FBI-beambte betreft kunnen ze in een hoorzitting toegelaten worden als bewijsstukken. De tweede, Democratische man van de huiscommissie Inlichtingen Adam Schiff heeft al aangekondigd Comey op te roepen om te getuigen over deze kwestie. Schiff wil de Comey memos dagvaarden inclusief de vermeende waarin Comey het verzoek van Trump beschrijft om het Flynn-onderzoek te stoppen.