Trump gezegend in Latijns-Amerikaanse kerk. Met politieke uitspraken lanceert hij de campagne ‘Evangelicals for Trump’

Guillermo Maldonado noemt zichzelf een ‘apostle’ of ‘Apóstol’. Deze Hondurees-Amerikaanse protestante kerkleider claimt een godsgezant te zijn en namens de God van het christendom te spreken. Dat is nogal zelfingenomen en pretentieus. In de video komt dat tot uiting als Maldonado God de vader oproept om president Trump te beschermen en sterkte te geven. Zo ontstaat een merkwaardig tafereel waarbij de blonde vrouw in de roze jurk voortdurend haar handen op de president legt. Het lijkt op een theaterstuk van een organisatie van blinden op de ledenvergadering met als jaarlijks thema het oefenen van de handbeweging.

Dit toneelspel vindt plaats in de El Rey Jesús kerk in Miami, de grootste Latijns-Amerikaanse kerk van de VS. De bijeenkomst waar Trump de campagne ‘Evangelicals for Trump’ lanceerde dient drie electorale doelen: 1) Evangelicals achter Trump scharen; 2) De Latino-stem achter Trump scharen; 3) Swing state Florida achter Trump scharen. Dat deze bijeenkomt nodig is geeft aan dat de steun voor Trump op deze drie aspecten erodeert. De bijeenkomst is een poging om dat proces te keren. Na afloop werden journalisten uitgejouwd.

Vanuit Europees perspectief van de scheiding van kerk en staat is het bizar dat zo’n politieke bijeenkomt waar de president aan deelneemt in een kerk plaatsvindt. Dat is echter niet nieuw. Ook president Barack Obama bezocht kerken en werd er door kerkleiders toegesproken en hield toespraken. Maar de inhoud was dan een humanistisch boodschap met een oproep tot verzoening en het overbruggen van verschillen. Dat resulteerde niet in platte en ondubbelzinnige verkiezingsretoriek zoals hier. Trump claimde dat God ‘aan onze kant’ was terwijl het theocratische Iran bij de dood van generaal Suleimani hetzelfde claimt. Het beroep op God door politieke leiders is alom. De kritiek op de bijeenkomst in de El Rey Jesús kerk is voorspelbaar. Het zou niet om echte christenen gaan, maar om FakeChristians die hun godsdienst laten kapen voor politieke doeleinden.

Advertentie

Epstein aangeklaagd voor sekshandel van minderjarigen. Zaak van corruptie, fraude, chantage, rechtsongelijkheid en klassenjustitie

Miljonair Jeffrey Epstein is aangeklaagd door de Public Corruption Unit van het Southern District of New York. Dat is veelbetekenend en betekent dat de aanklacht verder gaat dan misbruik van minderjarige meisjes door Epstein. Of de handel daarin. De zaak heeft een wijdere strekking. Er zijn ambtenaren van het openbaar bestuur bij betrokken. Een zaak van corruptie, fraude, chantage, rechtsongelijkheid en klassenjustitie.

Deze zaak is een aanklacht tegen het justitiële systeem van de VS omdat Epstein eerder de dans ontsprong vanwege sekshandel. De huidige minister van Arbeid Alex Acosta liet Epstein in zijn vorige functie van aanklager in Zuid Florida in 2008 weg komen met een lichte straf. Epstein zou informatie over hooggeplaatste politici hebben en zo beschermd zijn geweest. Door onderzoeksjournalistiek van de Miami Herald wordt de zaak tegen Epstein opnieuw in behandeling genomen waar obstructie van de rechtsgang bij is gekomen.

President Trump die Epstein bewonderde en in zijn kringen verkeerde kan door Epstein worden meegesleept in diens val of verdediging als hem door Southern District of New York een overeenkomst wordt aangeboden.

In de VS is deze zaak met een klap binnengekomen. Een klap die in de politiek nog lang zal na-echoën. Ook oud-president Bill Clinton wordt in verband gebracht met Epstein, maar ontkent betrokkenheid. Rechtse en linkse media kiezen hun selectieve perspectief om aan de hand van Epstein hun opponenten aan te vallen.

Lokale kunstenaar Caminero vernietigt vaas Ai Weiwei

Lokale kunstenaars kunnen klagen. En zich tot op het bot benadeeld voelen. Omdat ze al gauw vinden dat ze onterecht niet aan de bak te komen. Want het plaatselijke museum gaat aan hen voorbij. Terwijl ze om de hoek wonen en toch belasting betalen. Woede kropt zich op. En komt tot explosie. In een ingezonden brief, een bezetting van het lokale museum. Of in de vernietiging van een werk van een kunstenaar die wel wordt tentoongesteld. En in de canon van de beeldende kunst is opgenomen. Terwijl zij de geschiedenis niet halen.

De 51-jarige kunstenaar Maximo Caminero is zo’n zich miskend voelende lokale kunstenaar. Hij gooide op 16 februari in het nieuwe Perez Art Museum Miami (PAMM) een vaas kapot die onderdeel is van de installatie met 16 vazen ‘Colored Vases‘ op de tentoonstelling According to What? van Ai Weiwei. De waarde van de antieke, overgeschilderde Han-vaas zou zo’n 1 miljoen dollar zijn. Caminero verklaart zijn daad uit het verwijt dat het PAMM alleen internationale kunstenaars toont: ‘I did it for all the local artists in Miami that have never been shown in museums here‘. En: ‘They have spent so many millions now on international artists. It’s the same political situation over and over again.’ Caminero zet frustratie om in vernietiging. Hij zegt niet te hebben geweten dat de vaas zoveel waard was. Dus in alle opzichten wist deze Dominicaans-Amerikaanse kunstenaar niet waarmee hij bezig was. Een verhaal over authentieke woede die met een klap een uitweg zoekt.

Foto: Overzicht tentoonstelling According to What? van Ai Weiwei in het Perez Art Museum Miami in Florida, VS. 2014.

Justin Bieber vs. Edward Snowden. Wat doet de journalistiek?

Scoren voor open doel voor RT America. De Amerikaanse networks onderbraken afgelopen donderdag 23 januari hun berichtgeving over president Obama, de NSA en Edward Snowden voor iets belangrijkers. Namelijk de aanhouding van het tieneridool, de 19-jarige Canadese popzanger Justin Bieber. Hij werd in Miami door de politie op verdenking van alcoholgebruik aangehouden voor straatracen met z’n gele Lamborghini. Maar nu blijkt dat Bieber broodnuchter was. Heeft de politie geknoeid met het rapport? Dat machtsmisbruik van de politie maakt achteraf de zaak interessanter dan op 23 januari leek. Dus RT heeft gelijk met haar kritiek en marketing met de promo, maar de media ook die er een verhaal in zagen. Zonder toen de kern ervan te zien.

Foto: Justin Bieber aan het stuur van z’n gele Lamborghini. Miami Beach, 23 januari 2014. Credits: Tmz. 

Gedoogbeleid Terneuzen ontspoorde door onkunde gemeentebestuur

Update 28 november 2017: De Volkskrant: ‘Het gerechtshof in Den Bosch heeft de ooit grootste coffeeshop van Nederland, Checkpoint in Terneuzen, dinsdag alsnog veroordeeld als ‘criminele organisatie’ die de voorwaarden van het gedoogbeleid heeft overtreden. Maar zowel het bedrijf als zijn eigenaar krijgt geen straf opgelegd omdat het huidige ‘paradoxale’ coffeeshopbeleid de strafbare feiten in de hand heeft gewerkt.’

Het Zeeuws-Vlaamse Terneuzen kende de grootste coffeeshop van het land. En van de wereld. Eigenaar Meddie Willemsen runde Checkpoint, een nieuw pand aan de rand van de binnenstad tegenover de plaatselijke Schouwburg. In 2008 grepen de burgemeester van Terneuzen en het parket Middelburg van het OM in en sloten de coffeeshop. Maar in hoger beroep is het OM door het Haagse gerechtshof niet ontvankelijk gesteld. Het OM kan nog in cassatie gaan bij de Hoge Raad. Kortom, de zaak van het bevoegd gezag is stuk gegaan.

Terneuzen is een havenstad op 17 kilometer van de Belgische grens en de grootste Zeeuwse gemeente. Sinds begin jaren ’70 kent het een bloeiende handel in soft drugs. Eerst in cafés, dan in slooppanden die door druk verkeer voor overlast zorgen. Vanaf midden jaren ’90 geconcentreerd in twee coffeeshops in de Westkolkstraat: Checkpoint en het kleinere Miami. Ongeveer 90% van de bezoekers komt uit België en Frankrijk. Want met zo’n 106.000 inwoners en een licht krimpende bevolking is de bevolking van de regio te klein om een coffeeshop met 100 medewerkers en een jaaromzet van 26 miljoen euro in de lucht te houden.

Onder CDA-burgemeester Ron Barbé (1989-2003) ontwikkelt Terneuzen een gedoogbeleid. Mede omdat de tijdgeest na 2002 is verhard wordt de gemeente, het OM en de fiscus de samenwerking met een criminele organisatie nagedragen. Zo wordt Checkpoint in maart 2010 in een rechterlijke uitspraak genoemd. Maar ook toen al was het een exces, zoals rechtsgeleerde Peter Tak uitlegt. Samenwerking bestond er onder meer uit dat de gemeente bezoekers via verkeersborden de weg naar Checkpoint wees. Ooit bedacht om overlast in te perken, maar met als neveneffect aanzuigende werking en marketing op kosten van de gemeente.

Een verklaring waarom dit zo ontspoorde is dat Zeeland een zwak openbaar bestuur kent. Terneuzen werd na de Tweede Wereldoorlog aangewezen als groeigemeente. Maar op de Vlissingse Zeevaartschool na kende Zeeland geen hoger onderwijs, dus scholieren vertrokken naar elders. In Zeeland ontwikkelde zich een regenteske bestuursstijl door de geïsoleerde ligging, het tekort aan kritische massa en de calvinistische geest.

PVV-kamerlid Andre Elissen heeft over Checkpoint en het beleid van de gemeente Terneuzen kamervragen gesteld aan minister Opstelten. Naar aanleiding van een commentaar in De Telegraaf. Hij vraagt of de minister vindt of Terneuzen heeft deelgenomen aan strafbare feiten door gegeven steun. De kamervragen komen 15 jaar te laat. Dat valt Elissen niet te verwijten. Toch gaat het verder dan omkijken. Want 15 jaar geleden spraken Terneuzenaars zich al uit tegen Checkpoint en een slap gemeentebestuur dat actief meewerkte aan het laten ontstaan van een exces. Burgemeester Ron Barbé en zijn wethouders hoorden de bevolking niet.

Foto: Een speciaal bord voor drugstoeristen naar coffeeshops in Terneuzen.

Emmo en Karmin

Geschokt ben ik. Goed kende ik beide mannen niet. Ze inspireerden velen en waren een voorbeeld van ruimhartigheid. Ik betreur het auto-ongeluk waarbij Emmo Grofsmid en Karmin Kartowikromo gisteren bij Deventer om het leven kwamen. Ze waren de bezielde galeristen van MKGalerie. Gevestigd in Rotterdam en Berlijn. Een groot verlies voor de Nederlandse kunstwereld. 

Ik herinner me nog levendig een aangenaam gesprek dat ik met Emmo afgelopen januari in de trein naar Brussel had. Ik was op weg naar Wiels om Francis Alÿs te zien. Hij op weg naar een opening in een Belgische galerie van een Duitse kunstenares die hij in Nederland vertegenwoordigde. Emmo vond het nodig te gaan. 

Stil werd ik van zijn werklust. Arco Madrid, Miami Art Fair, Rotterdam, Berlijn, Berlijn, Rotterdam. Van beurs naar beurs. Vorige maand nog kort gepraat op het Galerieweekend Berlijn waar-ie aan het inrichten was en Art Amsterdam. Zoals hij met honderden mensen zijn liefde voor kunst en kunstenaars deelde. 

Emmo vertelde dat het reizen erbij hoorde en dat-ie het gewend was. Part of the deal. Dat het hem fataal zou worden was niet voor te stellen. Elk onverwachts sterven is onbegrijpelijk en onrechtvaardig. We moeten er vrede mee hebben. Het is afgesleten om te zeggen dat Emmo en Karmin een leegte nalaten, maar het is zo. De Nederlandse kunstwereld is geschokt.  

Foto: Roofpark van Hans Wilschut