Weer een aanslag door een moslim. Deze keer in Melbourne. Wat moet het antwoord zijn?

Een aanslag door een moslims op onschuldige mensen in een westers land roept bij velen irritatie op. Zoals in Melbourne waar de 32-jarige uit Afghanistan afkomstige dader met een auto inreed op een groep mensen met 19 gewonden tot gevolg. Of het motief nou direct te maken heeft met de islam of er indirect uit volgt. De dader claimt dat hij tot zijn daad kwam omdat moslims in Australië gediscrimineerd worden. Of de aanklacht serieus is valt te betwijfelen. De dader heeft een geschiedenis van drugsgebruik en psychische problemen. De aanslag roept een reactie op in westerse landen en bevordert het groepsdenken in wij en zij. Moslims zouden misbruik maken van de aan hun geboden gastvrijheid. Het echte probleem lijkt dat veel verwarde of instabiele mensen hun identiteit menen te moeten ontlenen aan de islam waar ze toevlucht toe zoeken. Daar ontspoort het. Als ze geen alternatief krijgen, dan zullen de aanslagen doorgaan. Kortom, de islam moet niet bestreden worden, maar er moet iets naast gezet worden dat beter en kansrijker is, en meer toekomstperspectief biedt.

Waarom zijn er zoveel Indiase Film Festivals? Ook in Den Haag

Wat past er niet in het rijtje thuis? Stuttgart, Melbourne, Londen, Den Haag, New York, Los Angeles, Dublin en Bournemouth. Alle steden hebben een Indian Film Festival 2014 behalve Bournemouth. Maar dat heeft wel een South Indian Film Festival. De Indiase film is booming in het Westen. Hoe komt dat? Is het de diaspora van de Indiase cultuur die de belangstelling aanjaagt? Is het de diversiteit en kwaliteit van een oude filmindustrie met meesters als Satyajit Ray of Ritwik Ghatak of de commerciële Hindi film vol dans, zang en kleur? Aanvaardbaar voor velen door de strenge ethische codes. Is het India als grootste democratie ter wereld dat een bodem legt onder die tsunami aan Indiase filmfestivals? Terwijl de Chinese overheid op de openingsdag het 11th Beijing Independent Film Festival verbood en daarmee de stand van haar democratie aangeeft zoekt India openheid. Van 22 tot 29 oktober 2014 vindt het Indian Film Festival The Hague voor de vierde keer plaats. Ricardo Buitenzorg vertelt er aanstekelijk over. Een kans om wereldster Lata Mangeshkar weer eens te laten horen.

Zie op George Knight Kort: Basant Bahar en SJ, 1956 en Echo uit de verte: Lata Mangeshkar.

Van ’t Schip wil boycot WK2018 in Rusland vanwege MH17

Oud-Ajacied, oud-international en voetbaltrainer in het Australische Melbourne John van ’t Schip roept in een tweet op het WK Rusland 2018 te boycotten. Een oproep die ik ondersteun. Want de wereld verliest aan normbesef door grote publieksevenementen in niet-democratische landen als Rusland of Qatar te houden.

De tweet van Van ’t Schip past in een patroon. Al vanaf de zomer van 2013 klonken oproepen om vanwege de verslechterde mensenrechtensituatie in Rusland -vooral vanwege de homorechten- de Olympische Spelen van Sochi of de kunstmanifestatie Manifesta in St. Petersburg te boycotten. Maar geen enkel protest hielp. Ondanks maatschappelijk protest stuurde Nederland de zwaarst mogelijke delegatie naar Sochi, waar andere landen wegbleven. De naïef geachte koning Willem-Alexander die volgens critici ook nog eens de waardigheid van z’n ambt te grabbel gooide dronk er een biertje met Putin. Oh oh Sochi, wat hadden premier Rutte en koning Willem-Alexander het naar hun zin. Geen enkel kritisch woord landde bij het kabinet Rutte-Asscher dat de mensenrechten als speerpunt vervangen heeft door economische politiek. De kachel moet roken en de Nederlandse handelsbelangen gaan boven alles. De lobby van werkgevers zorgt ervoor dat Rutte en de VVD ten alle tijde vasthouden aan het uitgangspunt ‘business as usual’. Ook als dat Nederlandse doden kost.

Genoeg is genoeg. Het wordt tijd dat Nederland vooral in de EU een hardere koers tegenover Rusland steunt. Want 193 doden zijn te veel voor het pappen en nathouden van Rutte, Opstelten en Timmermans. beschamend zelfs, want het zelfrespect van Nederland staat op het spel. Zoals voormalig Commandant der Strijdkrachten en prominent VVD-er Dick Berlijn in De Telegraaf zegt: ‘Ik heb meer bewondering voor de felle bewoordingen van de Duitse en Australische regeringsleiders dan voor het ingetogen spreken van onze premier. Poetin en zeker dat zooitje ongeregeld in Oost-Oekraïne zijn alleen onder de indruk van macht en kracht. Dat signaal geeft Nederland nou niet bepaald af.’ Nee, dan heeft John van ’t Schip het beter begrepen. Premier Rutte moet het roer omgooien en waar mogelijk –Russische brievenbusfirma’s aan de Amsterdamse Zuidas– afstand nemen van het regime van Putin dat zoveel Nederlandse doden op z’n geweten heeft.

Foto: Tweet van John van ’t Schip, 20 juli 2014.

Assange en de WikiLeaks Party. Something New?

WikiLeaks heeft de laatste tijd de wind in de zeilen. Julian Assange ‘vierde’ onder veel publiciteit zijn eenjarig jubileum in de Ecuadoriaanse ambassade in Londen. Klokkenluider Edward Snowden haalde de publiciteit met zijn ‘onthulling’ dat de Amerikaanse overheid 300 miljoen burgers bespioneert. In het geheim en illegaal. Omdat dit al jaren bekend is was het niet echt een onthulling. Maar bijzonder was dat Snowden documenten had die het zwart op wit aantoonden. Met als gevolg dat de regering-Obama het niet meer kon afdoen als een spookverhaal en moest reageren. In haar antwoorden ontkende ze het bestaan van de spionage van haar burgers niet. Wikileaks werkte samen met Snowden in zijn vlucht uit Hong Kong. De IJslandse woordvoerder van WikiLeaks Kristinn Hrafnsson gaf talloze interviews in de gevestigde media over de zaak Snowden.

Voor Australiër Julian Assange zal het aftreden door een partijcoup binnen de Labor Party van de Australische premier Julia Gillard het best smaken. Assange verborg nooit zijn minachting voor haar. De nieuwe leider is de oude leider Kevin Rudd. Hij neemt trouwens de minister van Buitenlandse Zaken Bob Carr mee die overliep van Gillard naar Rudd. Voortdurend verweet Assange Gillard zijn consulaire belangen tegenover de Amerikaanse regering onvoldoende te vertegenwoordigen. Begrijpelijk wie de berichten over het Five Eyes netwerk tussen de VS, VK, Canada, Nieuw-Zeeland en Australië volgt. Veel verschil zal premier Rudd vermoedelijk niet maken.

In een verklaring feliciteert de WikiLeaks Party Kevin Rudd en spreekt het de hoop uit dat-ie voor de rechten van Assange zal opkomen. WikiLeaks verzoekt hem om in gesprek te gaan met Zweden zodat Assange in Londen ondervraagd kan worden. Want de rechtlijnige Rudd is een van de weinige leidende Australische politici die de afgelopen jaren opkwam voor Assange’s rechten: ‘The Wikileaks Party now calls on Prime Minister Rudd to put the interests of this Australian citizen before Australia’s interests with the United States.’

Da’s de omwenteling van het verhaal, van WikiLeaks naar WikiLeaks Party. Assange en zijn medestanders doen mee aan de Senaatsverkiezingen van 14 september met hun nieuw opgerichte partij. Assange gaat op in de Australische deelstaat Victoria waar-ie volgens de voorspelling een zetel kan bemachtigen. Het nieuwe eraan is niet zozeer de vermenging van journalistiek, activisme en politiek, met een regionale, nationale en internationale focus. Dat komt vaker voor. Nieuw is dat de WikiLeaks Party stelling neemt tegen de zittende macht. Wat gebeurt er straks als senator Assange gelekte geheime informatie inzet tegen premier Rudd of de conservatieve leider Tony Abbott? Dan horen we eindelijk het verhaal eens van een andere kant.

Foto: ‘Luritja man demonstrating method of attack with boomerang under cover of shield. An indigenous man with headdress and body paint is posing with a boomerang in his hand raised behind his head, and a shield and a second boomerang held in front of him (Central Australia).‘ 1920.

Geert Wilders krijgt glans door wrijving in Australië. Verstandig?

Geert Wilders toert door Australië. De Q Society sponsort. Het moet niets hebben van multiculturalisme en deelt het gedachtengoed van Robert Spencer en rechtse christenen. Wilders thematiseert de botsing van wereldbeelden. Zowel hij als de president van Muslims Australia Ikabel Patel claimen dat het een kwestie van ‘uitleggen‘ is. De moderne variant om de weldenkende burger te overstemmen en aan de kant te schuiven.

Er stonden bijeenkomsten gepland in Melbourne, Perth en Sydney. De bijeenkomst in Melbourne is vandaag en leidt in de aanloop tot veel relletjes. Perth wordt afgelast omdat er geen geschikte zaal gevonden kan worden.

Nederlanders zijn gewend aan Wilders en zijn boodschap. Zelfs een beetje verveeld als de waarschuwingen weer klinken. Australiërs winden zich er nog enorm over op. Niet alleen de demonstranten op straat maar ook iemand als voorzitter Chin Tan van de Multiculturele Commissie van deelstaat Victoria -waar Melbourne ligt- neemt een voorschot op wat komen gaat. Hij zegt dat Wilders vervolging riskeert als-ie te ver gaat. De minister voor Multiculturalisme en Burgerschap van Victoria Nick Kotsiras spreekt in versleten en onware gemeenplaatsen: ‘I support freedom of speech, but with freedom comes responsibility‘. Van de ander dus.

Dit soort reacties zijn koren op de molen van Wilders en de Q Society. Zou Wilders niet beter geholpen kunnen worden in het faciliteren van de bijeenkomsten onder de herbevestiging dat de vrijheid van meningsuiting geen oneigenlijke beperkingen heeft? Want wie een beter standpunt heeft hoeft toch niet bang te zijn voor wat Wilders zegt? Dat zou zijn boodschap normaliseren tot een gewoon standpunt en haalt de angel uit zijn optreden. Nu lijkt er een vrijheidsstrijder aan het woord die beschermd moet worden. Daarom treft de column van Andrew Bolt ook de roos: ‘If criticising Islam requires this much protection, there must be something to criticise‘. Wilders pleit er trouwens voor om de emigratie uit moslimlanden te beperken met een uitzondering voor vluchtelingen. Down Under is een smeltkroes waar de temperatuur soms opmerkelijk snel oploopt.

Foto: Protest tegen Wilders in Australië, februari 2013.

Assange schetst politieke partij van de toekomst. Werkt het?

‘Parties should be fun. They should put the word party back into politics.‘ Aldus WikiLeaks’ Julian Assange in een interview met John Keane voor The Conversation. Aanleiding voor deze uitspraak is de oprichting van de Australische WikiLeaks Party.  Als er geen formele bezwaren opgeworpen worden gaat de Australiër Assange bij de verkiezingen van 14 september op voor een Senaatszetel in Victoria. Hij zit al acht maanden verschanst in de Ecuadoriaanse ambassade in Londen vanwege de dreiging via Zweden uitgeleverd te worden aan de VS. Aangeklaagd is-ie verder niet. Mogelijk helpt de verkiezing tot senator als bevrijding uit zijn benarde situatie.

De bespiegelingen van Assange over het kenmerk van een politieke partij zijn interessant omdat hij niet vanuit de organisatie, maar de burger redeneert. Nooit af, maar immer een ‘work in progress‘. Naast plezier voegt-ie volgende kenmerken toe: burgerlijke moed, begrip, waarachtigheid, transparantie en vrije stroom van informatie. De partij combineert een kleine, gecentraliseerde leiding met maximale betrokkenheid en steun van de achterban. Door te vertrouwen op de gedecentraliseerde, digitale Wikipedia-stijl en ‘user-generated-structuren’ kan het werken zonder apparatsjiks. Schetst Assange de politieke partij van de toekomst?

Door hun onvermogen om te reageren ziet Assange in linkse partijen geen voorbeeld. ‘Slimme initiatieven’ zoals de Italiaanse vijfsterren beweging van Beppe Grillo, de Duitse Piratenpartij en de IJslandse Best Party bieden in z’n ogen een alternatief. Voor Nederland komt de Piratenpartij het dichtst in de buurt. Maar die partij mist op dit moment een breed geaccepteerde kleine, gecentraliseerde leiding die contouren schetst en vrijheid van opereren schept. Dat partijen leuk moeten zijn en gelijkgestemden verenigen lijkt logisch. Valkuil is om dat niet te laten uitdijen in vergaderen en procedures. Probleem blijft de acceptatie van degene die aanstuurt. Dat zet alles in werking en geeft ruimte. De geloofsbrieven van Assange, Beppe Grillo of Jón Gnarr zijn boven discussie verheven. In andere gevallen lijkt de cohesie van Assanges blauwdruk twijfelachtig.

Foto: Campagne door Had-je-me-maar voor de Rapaille Partij in 1921

Vrijheidsstrijd kent geen grenzen: Benny Wenda en Julian Assange

Update 21 februari 2013: Op zijn Australische toer om de bewustwording over de onafhankelijkheid van de Papoe’s te vergroten riep Benny Wenda Australië vandaag op om te handelen. En stelling te nemen. 

Een aankondiging van een bijeenkomst met een onverwachte gast. Nieuwe samenwerkingsverbanden worden gesmeed in Australië. De selectie van de onderwerpen van de bijeenkomst in het Australische Perth op 21 februari is niet opvallend. Ze zijn te verwachten: Privacy, mensenrechten en de opkomst van de controlestaat. Onderwerpen die in Nederland ook door de Piratenpartij, het Bradley Manning Steuncomité, Anonymous of Occupy geagendeerd zouden kunnen worden als ze eraan toe zouden komen (samen) zo’n manifestatie te organiseren. Want voor Nederlanders zijn deze onderwerpen niet minder actueel dan voor Australiërs.

Opvallend in Perth zal de aanwezigheid van Benny Wenda zijn. De vrijheidsstrijder uit West-Papoea die tot voor kort vanwege een Red Notice van Interpol Groot-Brittannië niet mocht verlaten. Pas in augustus 2012 werd-ie na veel protest door mensenrechtenorganisaties van de lijst verwijderd. Het kwam Interpol op kritiek te staan omdat het zich voor politieke doeleinden had laten misbruiken. In dit geval door Indonesië. De gelijkenis met de kwestie Julian Assange is groot. Ook hij kreeg om politieke redenen in 2010 zonder dat er een aanklacht tegen hem liep een Red Notice van Interpol. Zodat-ie vastzat in Groot-Brittannië en belemmerd werd in zijn missie. Conclusie is dat de macht van de VS binnen Interpol groter is dan die van Indonesië.

Wenda en Assange hebben een band. Ze werden slachtoffer omdat ze sterke tegenstanders tegenover zich vonden die het opsporingssysteem misbruikten. Bij Wenda keerde het ten goede, Assange moet die omslag nog maken. Hij toont strijdlust. Ondanks zijn asiel in de Ecuadoriaanse ambassade in Londen. Zijn redding is dat sociale media geen fysieke grenzen kennen. Vandaag werd bekend dat Assange voor de nieuwe WikiLeaks Party bij de federale verkiezingen op 14 september een gooi naar een Australische Senaatszetel in Victoria doet. De tegenbeweging is geprofessionaliseerd, bespeelt handig de media en valt lastig te stoppen.

Foto: Aankondiging voor de bijeenkomst ‘WikiLeaks and You‘ in Perth op 21 februari.