Aanval op Jesse Klaver. DENK haalt het slechtste in Farid Azarkan naar boven. En Azarkan haalt het slechtste in DENK naar boven

Het valt nauwelijks te geloven dat bovenstaande tweet van het Tweede Kamerlid van DENK Farid Azarkan echt is. Het kan immers een provocatie zijn van een politieke tegenstander. DENK voert een agressieve campagne op sociale media en kan daarom een koekje van eigen deeg verwachten. Maar het lijkt er er sterk op dat Azarkans tweet echt is. En dat is onvoorstelbaar. Het diskwalificeert hem als mens, denker en politicus samen met de partij die hij vertegenwoordigt. Azarkan probeert twijfel te zaaien over Jesse Klavers oprechtheid.

Kamerlid Azarkan houdt de religie niet buiten de politiek, zoals christelijke politici van SGP, CU en CDA doen, maar trekt religie juist bewust de politiek in. Niet dat deze hun standpunten die op hun christelijke beginselen zijn gebaseerd niet naar voren brengen, maar ze beroepen zich in het gesprek met andersdenkenden niet onnodig op hun religieuze beginselen en terminologie. Nederlandse christelijke partijen hebben door jarenlange praktijkervaring geleerd hoe ze zich in de praktische politiek het meest effectief kunnen gedragen. Ze schakelen in het gesprek met de tegenstander naar een niveau waar godsdienst geen referentie is. Dat alles heeft Farid Azarkan niet geleerd. Hij introduceert de religie bewust in de politiek en gaat er met gestrekt been in. Met de fijnzinnigheid van een loden deur. Azarkan gaat zelfs nog een stap verder en reduceert de leider van Groen Links tot een Marokkaanse Nederlander die tijdens de Ramadan onderhandelt. Dit terwijl Klavers identiteit heel anders luidt. De leider van GroenLinks heeft weliswaar een Marokkaans vader die hem op jonge leeftijd in de steek gelaten heeft, maar komt uit een katholiek nest in Roosendaal. Klaver is belijdend christen.

Azarkan maakt zichzelf ongeloofwaardig. Azarkan benadert Klaver eendimensionaal door hem te reduceren tot een Marokkaanse Nederlander die zich iets gelegen zou moeten laten liggen aan de Ramadan. Maar dit is een vastenmaand die uitsluitend geldt voor moslims waarvan moeilijk in te zien valt waarom anderen zich erdoor zouden moeten laten beperken. Buiten of in de onderhandelingen. Azarkan maakt stemming. Azarkan sluit Klaver op in een islamitische of Marokkaanse identiteit, terwijl Klaver veel pluriformer is en gewoon een meervoudige identiteit heeft. Zoals overigens alle Nederlanders. Azarkan en DENK willen om electorale redenen etnische Nederlanders opsluiten in hun etnische of religieuze identiteit om zo hun stem te claimen. Onder de belofte dat DENK ze vervolgens zal bevrijden. Dat is de cirkelredenering als groeimodel van DENK.

Arzarkan valt bij gebrek aan argumenten zijn tegenstander persoonlijk aan. Azarkan is het slachtoffer van zijn eigen politieke marketing. Azarkan misbruikt religie en etniciteit voor de politiek van DENK. Azarkan wacht emancipatie. Azarkan is er een voorbeeld van hoe partijpolitiek het slechtste in de mens naar boven haalt.

Foto 1: Tweet van Farid Azarkan, 13 juni 2017.

Foto 2: Schermafbeelding van informatie bij Twitter-account van Farid Azarkan op 13 juni 2017.

Islammeetlat signaleert dat seculiere partijen islam beter beschermen dan religieuze partijen

De Raad van Marokkaanse Moskeeën in Nederland (RMMN) komt met een islammeetlat. Aanleiding is dat de Turks-Nederlandse politieke partij DENK de moskeebesturen door de ‘agressieve stijl van campagnevoeren’ onder druk zet en volgens de RMNN polariserend werkt. DE NOS doet verslag in een bericht. Woordvoerder Saïd Bouharrou in het NOS Radio 1 Journaal: ‘Moskeebestuurders zijn er vrij in of ze politieke partijen een podium willen geven en daar is ook niets mis mee. Maar je overschrijdt wel een grens als je, zoals Denk, meegeeft dat ze echt op je moeten stemmen omdat je anders een verrader bent.’

Het is een goed initiatief. Niet alleen om het de agressieve wijzen van campagnevoeren van DENK aan de orde stelt, maar ook omdat het duidelijk maakt welke partijen de gelovigen het best beschermen en bij wie het sociale contract tussen overheid en burger het best gediend is. Feitelijk is de meetlat een pleidooi voor het secularisme. Dat is niet een systeem dat religie inperkt, maar juist het tegenovergestelde doet. Het maakt religie vrij. Het is aardig om dat van de RMMN te horen. Op de FB-pagina ‘Islammeetlat’ geef ik mijn reactie:

Waarom heet dit islammeetlat en niet religiemeetlat? Want de vrijheid van godsdienst of religiehaat is meer dan de relatie tot een specifieke religie. Door te kiezen voor de term islammeetlat zetten de initiatiefnemers zich al bij voorbaat apart en bouwen ze onderscheid met andere religies en levensovertuigingen in. Dat notabene voor een organisatie die zegt te onderzoeken of politieke partijen verbindend zijn. Politieke partijen de maat nemen, maar zich daar zelf niet volledig aan houden is tegenstrijdig.

In de uitslag kan ik me trouwens goed vinden. Kenmerkend is dat de partijen die het meest seculier zijn en het beste het secularisme beschermen zoals D66, GL en Artikel 1 het beste scoren op deze meetlat. En niet de religieus geïnspireerde partij als DENK, CDA, CU of SGP. Opnieuw maakt dit duidelijk dat religies het best beschermd zijn en de meeste vrijheid genieten onder een seculier systeem dat de vrijheid van alle religies en levensovertuigingen garandeert. En dat het met de vrijheid van godsdienst slechter gesteld is in andere systemen die een specifieke religie of levensovertuiging promoten en andere religies en levensovertuigingen beperken. Het secularisme beschermt religie optimaal. Dat maakt deze meetlat inzichtelijk.

Foto: Schermafbeelding van Islammeetlat (of: Islamitische meetlat) van de Raad van Marokkaanse Moskeeën in Nederland.

Wat zegt het over de emancipatie van Marokkaanse- en Turkse Nederlanders dat godsdienstvrijheid rol speelt bij partijkeuze?

Het rapport ‘Turkse en Marokkaanse Nederlanders over de komende verkiezingen’ werd in opdracht van de NOS door IPSOS met het Opiniehuis opgesteld. Het gaat om het politieke gedrag van Turkse- en Marokkaanse Nederlanders. Een conclusie luidt: ‘Marokkaanse Nederlanders voelen zich dan ook vaker Nederlander dan Turkse Nederlanders. Desalniettemin zijn godsdienstvrijheid, verdeeldheid in de samenleving en discriminatie van bevolkingsgroepen juist voor Marokkaanse Nederlanders belangrijke thema’s voor hun partijvoorkeur.’

Wat het rapport onder godsdienstvrijheid verstaat wordt niet duidelijk gemaakt. Dat is een gemis omdat het een thema is dat op vele manieren kan worden opgevat. Dit maakt de strekking van het rapport diffuus. Wordt door de respondenten met de vrijheid van godsdienst of levensovertuiging verstaan het uit vrije wil of dwang kiezen van een godsdienst of levensovertuiging? Wordt er het in alle vrijheid en zonder sociale dwang of geweld het uit uit een godsdienst of levensovertuiging kunnen treden onder verstaan? Wordt er het in het openbaar het laten zien van de eigen godsdienstige overtuiging onder verstaan? En wordt dat alles uitsluitend begrepen voor de eigen etnische groep, de eigen geloofsgemeenschap  of de hele bevolking van Nederland? Het onderzoek legt ook vast dat 9 van de 10 Turkse- en Marokkaanse Nederlanders zich tot de islam rekenen.

Alle politieke partijen die meedoen aan de Tweede Kamer verkiezingen onderschrijven zonder uitzondering de Nederlandse grondwet inclusief artikel 6, de vrijheid van godsdienst. Het is weliswaar politieke realiteit dat Geert Wilders van de PVV ageert tegen de islam -zonder daarbij overigens buiten de wet te gaan- maar hij heeft geen macht of instrumenten om de vrijheid van godsdienst in te perken. In Nederland heeft geen enkele partij die macht of ziet het ernaar uit dat een partij in de nabije toekomst de macht krijgt om eenzijdig de grondwet aan te passen. De godsdienstvrijheid zou de respondenten in hun partijkeuze sturen. Maar alle partijen onderschrijven volmondig de grondwet en de vrijheid van godsdienst. Onderscheidend is dit niet.

De rol die de godsdienstvrijheid voor de partijkeuze bij de Turkse- en Marokkaanse Nederlanders speelt lijkt iets anders te zeggen dan het belang dat ze er zelf aan hechten. Namelijk dat deze twee groepen niet precies begrijpen wat de Nederlandse partijpolitiek inhoudt en ze evenmin doorhebben hoe hecht de democratische instituties, grondwet en rechtsstaat verankerd zijn in de Nederlandse samenleving. Dit leidt tot de conclusie over de emancipatie van beide groepen. Ze achten het blijkbaar nodig hun focus op de islam te vertalen in hun partijkeuze met voorbijgaan aan alle waarborgen die de Nederlandse rechtsstaat aan allen biedt.

Foto: Schermafbeelding van diagram ‘Top 5 thema’s die een rol spelen bij partijkeuze’ uit rapport ‘Turkse en Marokkaanse Nederlanders over de komende verkiezingen’ van IPSOS.

Etnisch profileren in het Van Gogh Museum met een ‘servicegesprek’

‘Met deze bezoeker is een zogeheten servicegesprek gevoerd. Dat doen we dagelijks op reguliere basis. Deze gesprekken zijn erop gericht om bezoekers bijvoorbeeld wegwijs te maken in het wachtrij-gebied, of om bezoekers met grote bagagestukken te informeren over de mogelijkheden deze te stallen.’ Aldus Nieuws.Marokko dat in een bericht deze reactie van het Van Gogh Museum citeert over de Marokkaanse-Nederlander Jaouad die door een museummedewerker werd aangesproken toen hij in de rij voor de kassa stond te wachten. Het museum ontkent dat er sprake was van discriminatie, maar heeft de schijn tegen.

Sprekend over Jaouad gaat de reactie van het museum verder: ‘Hij beschuldigde de museummedewerker van discriminatie, leek niet meer voor rede vatbaar en werd zowel verbaal, als non-verbaal agressief. Het gedrag werd als intimiderend ervaren en is door de museummedewerker getypeerd als een risico-indicator.’ Jaouad ontkent dat hij non-verbaal agressief werd en voelde zich onheus bejegend: ‘Ik had geen tas bij me, stond gewoon rustig te wachten en heb aan niemand gezeten, waarom pikken ze mij uit in de rij? Het is toch raar een zogenaamd servicegesprek te beginnen met de vraag ‘wat kom jij hier doen?’ En dat bij een museum!’ 

Opvallend is dat de museummedewerker volgens Jaouad het volgende heeft gezegd: ‘Er is wel duidelijk op camera te horen dat de beveiliger zegt ‘ik wilde gewoon een normaal gesprek’ en vervolgens vraagt ‘waarvoor wil je die (doelend op de schilderijen die Jaouad aan geeft te willen zien) zien dan en wat is je doel?’

Nieuws.Marokko verbindt dit voorval met de zogenaamde profilers die bij en in het Van Gogh Museum en het Rijksmuseum bezoekers observeren. Het Parool besteedde hier in 2015 in een bericht aandacht aan: ‘Zien ze iets verdachts, dan spreken ze iemand aan. ‘Hard nodig in een tijd van toenemende dreiging.’ Dat Jaouad werd aangesproken is dus geen beslissing van een individuele medewerker, maar staand beleid dat van bovenaf is ingesteld. Bezoekers worden door profileren geobserveerd en aangesproken als ze als risico worden beschouwd. Jaouad werd blijkbaar als bedreigend gezien omdat het vreemd wordt gevonden als een Marokkaanse-Nederalnder een museum bezoekt om schilderijen te bekijken. De publicitaire schade voor het Van Gogh Museum is groot. De leiding van het museum moet zich schamen dat het dit heeft laten gebeuren. Jaouad heeft een klacht ingediend en zegt ‘zeer aangedaan te zijn’. Hij zet zijn aangifte vooralsnog door.

Foto: Rij bij het Van Gogh Museum.

Stenenregen met Nedermarokkanen in Edese wijk Veldhuizen. Wat doet de gemeente?

Dit filmpje van PowNed roept meer vragen op dan het beantwoordt. Is er sprake van een intifada in Ede? Onmacht en een smeekbede om aandacht vertaald in een stenenregen? Waarom zijn er eigenlijk zoveel stenen in de keurig aangeharkte wijk Veldhuizen-A? Het filmpje heeft het over ‘jongeren’ en treedt niet in details, maar een bericht in De Volkskrant spreekt over een groep ‘van ongeveer vijftig Marokkaanse jongens’. Bedoeld wordt ongetwijfeld een groep Marokkaanse-Nederlanders –Nedermarokkanen dus- want het is onwaarschijnlijk dat er 50 Marokkaanse jongeren in Ede zouden wonen. Oorzaak zou het sluiten van een theehuis van de Marokkaanse Vereniging Ede in het winkelcentrum Lindenhorst zijn dat wordt gesloopt. Omdat de gemeente Ede het doelgroepenbeleid heeft afgeschaft was het aan de Marokkaanse Vereniging Ede om eigen initiatief te nemen voor het inrichten van een nieuwe ruimte elders. Dat initiatief is niet genomen.

De onvrede van de Nedermarokkaanse jongeren in Veldhuizen gaat verder dan de sluiting van het theehuis in het winkelcentrum. Dat dient eerder als voorwendsel om lekker te matten en een perspectiefloos leven een zinloze zin te geven. Een persbericht over het advies van de Edese Jongerenraad zegt: ‘Veldhuizen is in de afgelopen jaren herhaaldelijk negatief in het nieuws geweest. (..) De reden daartoe is dat er circa 110 jongeren van Marokkaanse afkomst in de wijk Veldhuizen A crimineel gedrag, overlast en/of hinderlijk gedrag vertoont. Het gevolg daarvan is dat de veiligheid in de wijk is gedaald.’ De jongerenraad ziet als oorzaak voor de onveiligheid het mislukken van projecten en de slechte coördinatie tussen organisaties: ‘Het verbeteren van de samenwerking tussen de organisaties kan worden gezorgd door de Gemeente Ede’.

Naast de ontevreden Nedermarokkaanse jongeren die de intifada uit de Palestijnse gebieden op kleine schaal naspelen is het het bestuur van de gemeente Ede die het laat liggen bij het nemen van een krachtige regierol. Een eerste blik op het takenpakket van de wethouders wijst op fragmentatie en gebrek aan coördinatie van het jeugdbeleid. De problematiek die nu in Veldhuizen aan de oppervlakte komt is verdeeld over de burgemeester (openbare orde, politie), wethouder Eleveld (wijkwerk; sociaal cultureel werk en buurthuizen; Emancipatie), wethouder Meijer (jeugdzorg, waaronder risicojongeren; sociale veiligheid) en wethouder Weijland (aansluiting onderwijs op Jeugdzorg in samenwerking met portefeuillehouder Jeugdzorg). Het advies van de Jongerenraad om een beleidsmedewerker veiligheid in te schakelen is te voorzichtig. Het college dient de jeugdzorg en openbare orde op wethoudersniveau te coördineren door het instellen van een projectwethouder jeugdzorg.

Salaheddine Benchikhi komt in interview met Dibi uit de kast als anti-democraat en verdediger apartheid

De toelichting bij de video luidt: ‘Salaheddine interviewt voor het eerst Tofik Dibi volledig in zijn rol als Moslim en Marokkaan. Waar hij normaal gesproken alleen ondervraagt wordt door de Nederlandse media, is dit unieke interview een inkijk in zijn thuiswereld.’ Maar het interview geeft vooral een inkijk in Salaheddines denkwereld. Het is een ontluisterend en onthullend interview waarin deze ‘schrijver en tv-maker‘ standpunten inneemt die niet zouden misstaan voor een woordvoerder van een apartheidsregime. Hij zet moslims en Marokkaanse Nederlanders die hij ‘Marokkanen’ noemt apart. Tofik Dibi blijft bewonderenswaardig rustig.

Eerst blijft de mogelijkheid open dat Salaheddine provoceert en het anders bedoelt dan het lijkt. Dus het niet serieus meent en satire bedrijft door mateloze overdrijving. Er komt echter geen omslag en het blijkt geen provocatie, maar een bloedserieus bedoelde confrontatie met Dibi. Salaheddine meent het als hij moslims en ‘Marokkanen’ apart wil zetten in de Nederlandse samenleving. Hiermee maakt hij zich tot een spiegelbeeld van Geert Wilders en streeft door te hameren op identiteit precies hetzelfde na als de PVV. Hij verraadt zich met zijn stellingname jegens Tofik Dibi als een tegenstander van de open, pluriforme samenleving.

In een column in De Volkskrant zegt Jonathan van het Reve: ‘Benchikhi vindt dat Dibi zijn ‘zonde’ had moeten bedekken, want zo moet dat in de islam. Je kunt toch niet met je vríénd bij je opa op bezoek? ‘Dat hoort toch nooit te kunnen? Gewoon eerlijk. Los van wat je voelt. Effe serieus, wij zijn toch geen Nederlanders? We zijn toch gewoon moslim? Kom op Tofik! Ook los van je geaardheid. Er zijn ook dingen waar ik misschien een zwak voor heb, maar ik zou absoluut niet willen dat dat gemeengoed zou worden in mijn cultuur. Snap je wat ik bedoel?’ Salaheddine meent ook: ‘En bovendien, heteroseksualiteit is toch de norm binnen de islam?’

Voor allen die een open, pluriforme samenleving nastreven valt niet te begrijpen wat Salaheddine Benchikhi  bedoelt. Hij ontspoort in het interview door Dibi ter verantwoording te roepen en hem op te zadelen met zijn eigen cultuurkritiek en ernstig gebrek aan relativeringsvermogen en satire. De programmamaker die in 2014 voor de progressieve VPRO een zesdelige serie in New York maakte huldigt een conservatief standpunt. De slotsom van het interview kan niet anders zijn dan dat niet Dibi vanwege de ‘Marokkaanse’ identiteit de kast terug in geworsteld moet worden als homoseksueel, maar Salaheddine uit de kast komt als anti-democraat.

Dit geeft te denken over het politieke en rechtsstatelijke besef van Salaheddine. Het standpunt dat hij vertegenwoordigt door religie en cultuur te vermengen en daarin een behoudend standpunt in te nemen is niet nieuw in de Marokkaanse diaspora. Dat is vaak behoudender dan in het land van herkomst. Maar zoals Van het Reve zegt, het geeft wel te denken als iemand als Salaheddine van wie beter verwacht zou kunnen worden het huldigt: ‘Hij is geen salafistische haatimam, geen eerste-generatie gastarbeider die niet beter weet. Hij is een succesvolle, intelligente dertiger, die schrijft en televisie maakt voor de Publieke Omroep.’

Noord-Afrikaanse manager McDonald’s stuurt homo weg omdat hij homo is (met update)

Update: Ook een cliché is dat een bericht niet klopt. En verzonnen is. Uit sensatiezucht. Uit verveling. Uit misverstand. Uit gebrek aan aandacht. Uit de behoefte een ander een hak te zetten. Niels Hagen wijst er in een reactie op dat de dochter van Matthijs Kuijpers het verhaal verzonnen zou hebben, aldus The Post Online. Haar vader bevestigt dit. Maar veel blijft onduidelijk door een verklaring van McDonald’s met ruimte voor tegenstrijdigheden. De verklaring spreekt over twee, en niet drie bezoekers. Het zegt uit camerabeelden en/of gesprekken op te kunnen maken wat er gezegd is en claimt uit een analyse van de beelden op te kunnen maken dat de manager op geen enkele manier betrokken is geweest bij ‘enige vorm van discriminatie’. Maar is dat technisch wel mogelijk? Het zijn bevindingen van McDonald’s die het deelt met andere betrokkenen. 

Allerlei cliché’s komen samen in de open brief aan McDonald’s en de FB-posting van Matthijs Kuipers: discriminatie van homoseksuelen, Nederlands-Marokkaanse ettertjes die worstelen met hun identiteit, een bedrijf als McDonald’s dat klaarblijkelijk het personeel onvoldoende heeft gescreend en geinstrueerd, en reacties die met verwijzing naar discriminatie dat alles verontwaardigd veroordelen en soms doorslaan.

Het AD vat het samen onder de titel ‘Jongen (16) uit McDonald’s gezet omdat hij homo is’ en citeert Matthijs Kuipers: ‘Het gaat om bewustwording. Dit is van de zotte. Het is 2015 en die jongen is bang om door Rotterdam-Zuid te lopen.’ De weggestuurde homoseksuele jongen overweegt nog of hij aangifte doet. Om triest van te worden. Emancipatie is een lange weg. Om de eigen reputatie te redden kan McDonald’s weinig anders doen dan de manager ontslaan en alle andere managers opnieuw op een cursus ‘diversiteit’ sturen.

Foto: Schermafbeelding van FB-posting van Matthijs Kuipers, 20 mei 2015.

Misleiding over ‘no-go’ gebieden vertekent de beeldvorming

Nieuws uit 2009 dat nog doorwerkt. Met een beroep op de WOB kreeg RTL Nieuws de Top 20 van slechtste buurten boven water. Toenmalig minister Vogelaar vreesde stigmatisering en was niet voor openbaarmaking.

WikiLeaks publiceert sinds februari 2012 de zogenaamde GIF-Files van Stratfor. Formeel een particulier bedrijf dat in inlichtingen handelt, maar nauw samenwerkt met nationale veiligheidsdiensten. Op 31 augustus 2011 publiceert Stratfor het bericht ‘European ‘No-Go’ Zones for Non-Muslims Proliferating‘. Eind 2011 kraakt  Anonymous de servers van Stratfor. Wat is de informatie waard en hoe bepaalt het de beeldvorming?

Het bestaat feitelijk uit een stuk van Soeren Kern voor het Gatestone Institute met de toegevoegde ondertitel ‘Occupation Without Tanks or Soldiers‘. Het gaat uit van het idee dat islamistische extremisten de oprichting van ‘no-go‘ gebieden in de Europese steden intensiveren zodat deze ontoegankelijk worden voor niet-moslims. Volgens de Duits-Amerikaan Soeren Kern zou in veel van de gebieden de sharia wetgeving gelden en hebben de lokale overheden er de grip verloren. Hij zegt het volgende over de Nederlandse ‘no-go‘ gebieden:

Soeren Kern vertelt aantoonbare onzin. Stratfor neemt het zonder voorbehoud als analyse en informatie over en stuurt het haar abonnees in overheden en beleidskringen. Dankzij Anonymous en WikiLeaks weten we dat. Tientallen websites en blogs nemen het bericht zonder kanttekening over van het Gatestone Institute. Tot op de dag van vandaag. Doorgaans beredeneerd vanuit een islamkritische, conservatieve of joodse invalshoek. 

Wat Nederland betreft, Kern reduceert het begrip ‘probleemwijk‘ tot ‘Muslim problem neighborhood‘. Veel bewoners van Turkse en Marokkaanse herkomst wonen onmiskenbaar in bepaalde probleemwijken. Tonen van ‘religiositeit‘ hoeft trouwens niet samen te vallen met het belijden van de islam. In andere probleemwijken wonen echter nauwelijks moslims. Zo is het Utrechtse Ondiep op nummer 5 een probleemwijk met vooral autochtone Nederlanders zonder islamachtergrond. In Pendrecht (2) wonen autochtonen en Antillianen.

Moeten we bij Soeren Kern kwade opzet, gemakzucht of slordigheid vermoeden? Hoe dan ook zou een analist zijn informatie beter moeten checken. Want de berichten komen terecht bij het op professionals gerichte Stratfor of de talloze sociale media die door burgerjournalisten of schimmige lobbyisten worden geleid. En in de gevestigde media. In de beeldvorming resteert een verkeerd beeld van de moslims en de ‘no-go‘ gebieden.

Foto 1: Schermafbeelding van Top 20 probleemwijken van RTL Nieuws, 13 februari 2009.

Foto 2: Schermafbeelding van ‘European ‘No-Go’ Zones for Non-Muslims Proliferating‘ dat Stratfor overneemt, 31 augustus 2011.