De 40-jarige Wim S. uit Udenhout wordt verdacht van de moord in 2010 op zijn vrouw Heidy Goedhart. Zij werd op 19 december 2010 in de tuin van hun woning aan de Eem in Kaatsheuvel gewurgd. De rechtbank in Breda heeft vandaag zijn voorarrest verlengd, aldus het Brabants Dagblad. Wetenschapsfilosoof Ton Derksen die zich bezighoudt met justitiële dwalingen zoals de zaak Lucia de Berk, en de Puttense en Deventer moordzaak waarvoor de verkeerde personen werden veroordeeld heeft kritiek op de undercoveroperatie. Wim S. zou de moord tegen een undercoveragent bekend hebben. Ton Derksen vindt het immoreel dat de politie undercoveragenten in het onderzoek naar de moord van Heidy Goedhart tegen Wim S. heeft ingezet terwijl er geen bewijsmateriaal tegen hem was. Derksen meent ook dat diens bekentenis niet in lijn met de feiten is.
De hoge ambtenaar op wie advocaat Adèle van der Plas in een interview van mei 2011 doelt is secretaris-generaal van Joris Demmink. De hoogste ambtenaar van het Ministerie van Jusititie en Veiligheid. Hij wordt ervan verdacht chantabel te zijn wegens verkrachting en seksueel misbruik van kinderen beneden de zestien jaar en een deal te hebben gesloten met de Turkse overheid in ruil voor het schrappen van een beschuldiging van pedofilie. Dat gebeurt met een driehoeksruil waarvan een onschuldige Koerd het slachtoffer wordt.
De zaak draait om de Turkse Koerd Hüseyin Baybaşin die in 2002 tot levenslang is veroordeeld. Volgens Van der Plas is er sprake van een internationaal complot. Vraag is welke autoriteiten uit de Nederlandse politiek hierbij betrokken zijn. Want het klinkt onwaarschijnlijk dat Demmink gedurende 15 jaar zonder politieke rugdekking kon opereren. Die medeplichtigheid zou er tevens de verklaring voor zijn dat het rookgordijn zolang bleef hangen. Nu is de rek eruit. Demmink moet afronden omdat-ie eind 2012 65 jaar wordt.
Wie erbij betrokken zijn is onduidelijk. Namen variëren van de voormalige ministers van Justitie Ernst Hirsch Ballin en Piet Hein Donner, Prins Claus en de gevestigde media die de zaak niet oppikten. Een en ander kan weer variëren van actieve betrokkenheid, bescherming van anderen of laksheid. Beschuldigingen zijn vaker geuit. Dat ze tot niets leiden kan betekenen dat er geen aanleiding is. Smeders van complotten kunnen ook hun belang hebben. Of het zegt dat de doofpot zo diep is dat het alleen maar lijkt dat er geen aanleiding is.
De affaire Demmink die al jaren suddert wint sinds deze zomer vaart op drie fronten. Demmink wordt eind september 2011 onderworpen aan een voorlopig getuigenverhoor bij het gerechtshof in Amsterdam. Dat gaat over de zaak Chipshol en de gang van zaken bij de Haarlemse rechtbank. En drie Turkse mannen die als minderjarigen ooit door Demmink misbruikt zouden zijn proberen in Nederland hun recht te halen.
Verder heeft Baybaşin bij het landelijk parket van het OM opnieuw aangifte tegen Demmink gedaan. Opvallend is dat de aanklacht nu gegrond wordt verklaard. Is er sinds de eerste aangifte door Baybaşin in 2007 iets veranderd? Nee. Het kan eigenlijk alleen duiden op de gewijzigde politieke opstelling die de ministers Rutte en Opstelten innemen. Met staatssecretaris Teeven op de achtergrond als aanjager om door te pakken.
De aanklacht spreekt over enkele nieuwe feiten, maar da’s betrekkelijk. De geconstrueerde zaak om Baybaşin monddood te maken ondervindt al jaren kritiek. Ook zou Demmink zich direct bemoeid hebben met de detentievoorwaarden die Baybaşin sinds 1998 opgelegd worden. Het gaat in elk geval om meer dan een gewone rechterlijke dwaling zoals bij de zaken Lucia de Berk of Ina Post. De affaire Demmink draait om corruptie, klassejustitie, chantage en politieke complotten op nationaal en internationaal niveau.
In april 2011 stapte Baybaşin naar de Hoge Raad. Want medeverdachten van Baybaşin werden in Turkije vrijgesproken dan wel niet vervolgd wegens gebrek aan bewijs. Volgens advocate Adèle van der Plas is zijn veroordeling tot levenslang buiten proportie en gebaseerd op bewijsvoering die uitgaat van gemanipuleerde telefoontaps. Dit is na onderzoek vastgesteld, maar de commissie Commissie Evaluatie Afgesloten Strafzaken (CEAS) onder voorzitterschap van Ybo Buruma oordeelde in februari 2011 toch negatief op heropening.
Het verdient aanbeveling dat de rol van Demmink tot op de bodem wordt uitgezocht. Als de aantijgingen nergens op gebaseerd zijn dan is het wenselijk dat ze weerlegd worden. En als het beschuldigingen kloppen dan moet de stal uitgemest worden om het vertrouwen in politiek en rechtssysteem te herstellen. Een verklaring zou kunnen zijn dat Nederland achter de schermen nog steeds een standenmaatschappij is.
George Knight 