De Belgische liberale europarlementariër Louis Michel diende amendementen in die de opzet hadden de privacywetgeving te verzwakken. Maar achteraf ontkent Michel dat te hebben gedaan. Namens hem zou een medewerker 158 privacyonvriendelijke amendementen ingediend hebben. Dominique Soenen van De Morgen bericht. Ook de Nederlandse CDA’er Wim van de Camp probeerde de privacywetgeving af te zwakken door te pleiten voor minder scherpe regels. LobbyPlag meldt dat de liberale fractie het meest privacyonvriendelijk is, direct gevolgd door de christen-democratische fractie. Ze behartigen de belangen van het bedrijfsleven.
Dit bericht geeft aan welke overheersende rol lobbyisten in Brussel spelen. Ze beïnvloeden parlementariers, voorzien deze van kant-en-klare voorstellen en brengen politici tot onwaarachtige uitspraken. Zo verklaart Michel ‘nooit contact te hebben gehad met een lobbyist’. Deze uitspraak voor een gelouterd politicus die al 10 jaar in de EU meedraait is zo onwaarschijnlijk dat het lachwekkend is. Trouwens niet alle aspecten van lobbyen zijn verkeerd. Ook Greenpeace of mensenrechtenorganisaties lobbyen in Brussel. Maar als lobbyen dient om hervormingen te vertragen, eenzijdig de belangen van het bedrijfsleven boven die van burgers te stellen of burgerrechten uit te kleden dan verkeert lobbyen in z’n tegendeel. Zoals bij de privacybescherming.
Michel stelt dus dat een medewerker op eigen houtje namens hem de 158 amendementen heeft ingediend. Omdat-ie in Mali was zou hij van niks geweten hebben. Dit is bedenkelijk en zet vragen bij het opereren van een europarlementariër als Michel. Hoe heeft-ie zijn ondersteuning georganiseerd, welke bevoegdheden geeft-ie aan medewerkers en waar blijft zijn rol als gelouterd politicus die zelf de laatste afweging maakt?
In De Morgen toont VUB-hoogleraar Paul De Hert begrip voor het standpunt van Michel dat deze er niet van op de hoogte was dat de medewerker eigenhandig de 158 amendementen indiende. Hij ziet er geen kwade opzet in: ‘Het is zo’n complexe materie dat het voor hem te moeilijk is.‘ Maar ook deze verklaring van De Hert klinkt ongeloofwaardig. Zo werd in naam van Michel een amendement ingediend dat voorstelde om een IP-adres niet als een persoonsgegeven te beschouwen. Als Michel niet weet wat dat betekent, dan moet-ie zich niet met een beleidsterrein bezighouden dat blijkbaar te complex voor hem is. Alleen hij is verantwoordelijk voor amendementen die in z’n naam worden ingediend. Daar moet-ie zich niet voor verschuilen nu in de publiciteit blijkt hoe hij de privaywetgeving wilde inperken. Da’s weglopen voor verantwoordelijkheden.
Foto 1: Louis Michel. Credits: © belga.
Foto 2: Schermafbeelding van de Top 10 voor minder privacybescherming in het Europarlement van LobbyPlag. 21 november 2013.
George Knight 