Leugens van DENK. Liegen tegen beter weten in om op te vallen

De politieke logica die Donald Trump leert is dat het er niet toe doet of de feiten kloppen. Trump kwam tot nu toe weg met zijn leugens, maar omdat hij hiermee een kleine meerderheid van de Amerikanen voorgoed tegen zich in het harnas heeft gejaagd is zijn positie hopeloos geworden. En dat nog wel tegen die andere kandidaat Hillary Clinton die ook historisch lage favorability ratings heeft door haar gelieg en gedraai. Een mooi stel die Trump en Clinton. Liegen kan een tactiek zijn die werkt als een deel van het publiek de leugen weliswaar doorziet, maar toch zegt ‘hij durft wel’ en ‘zo had ik het ook willen zeggen’ en het de leugenaar gunt.

Het kwartet van DENK is ook een mooi stel en liegt en schmiert in een parodie op amateurtoneel er op los hoewel het kan weten dat het eigen script gebaseerd is op leugens. NRC weerlegt met gemak de vier ‘leugens’ die DENK de NRC aanwrijft. Verschil met Trump is dat DENK geen meerderheid achter zich hoeft te krijgen. Het liegt erop los om aandacht te trekken en zich te onderscheiden. Met een paar kamerzetels is het tevreden.

DENK introduceert een nieuwe manier van politiek bedrijven. Het liegt en is berekenend genoeg om te weten dat wij weten dat het liegt. Daartoe valt het zelfs ‘de media’ aan. Immers ook vermeende leugenaars die altijd aan de kant van de gevestigde macht staan en dus geen haartje beter zijn dan de leugenaars van DENK. Met twee van de PvdA ‘gestolen’ kamerzetels moet DENK zich nog in die macht invechten. DENK denkt niets te verliezen en alles te winnen te hebben. Alle middelen zijn geoorloofd. Het lijkt erop dat het hoopt door het liegen tot in het absurde door te voeren genoeg publiciteit te krijgen om tot de macht toe te treden. Wat het er vervolgens mee aan moet is bijzaak. Evenals de overweging of het ooit nog serieus genomen wordt.

Oproepen aan Obama om CIA-directeur Brennan te ontslaan

Jonathan Landay van McClatchy geeft feiten waarom de directeur van de CIA John Brennan door president Obama ontslagen moet worden. Uit een intern onderzoek van de CIA blijkt dat haar medewerkers een Senaatscommissie bespioneerden die onderzoek deed naar controversiële CIA-praktijken zoals marteling en rendition (de praktijk om verdachten ter ondervraging naar landen met minder juridische beperkingen te zenden). Commissievoorzitter en senator Dianne Feinstein kreeg van de regering-Obama een gecensureerde versie van het CIA-rapport. Politici, zoals senator Mark Udall roepen op tot het ontslag van John Brennan. De geloofwaardigheid van Obama heeft opnieuw een knauw gekregen. Hij treedt niet op en bijt weer niet door.

Susan Rice krijgt lachers op haar hand door absurde uitspraken

President Obama’s Nationale Veiligheidsadviseur Susan Rice verscheen zondag op ‘60 Minutes‘ van CBS bij Lesley Stahl. De interviewster zet dit fragment scherp aan door te stel stellen dat Snowden 1,5 miljoen ‘more documents‘ heeft. Onduidelijk is waarop ze dat baseert en waarom ze het zegt. De NSA zegt er nog steeds geen idee van te hebben wat Snowden gekopieerd heeft en Snowden en z’n medestanders laten er zich niet over uit. Amnestie voor Snowden acht Rice uitgesloten, ze meent zelfs dat-ie ‘teruggezonden’ moet worden. Door president Putin dus. Haar argument is dat Snowden geen amnestie verdient en de rechter onder ogen moet komen. Daarmee suggererend dat klokkenluiders een eerlijk proces wacht, wat juist betwijfeld wordt.

Het wordt absurdistisch als Lesley Stahl vraagt naar liegende vertegenwoordigers van de NSA. Stahl zegt: ‘Officials in the intelligence community have actually been untruthful both to the American public in hearings, in Congress, and to the FISA court.’ Rice antwoordt:’There have been cases where they have inadvertently made false representations, and they themselves have discovered it and corrected it.’ Dus: ‘Er zijn gevallen waar ze per ongeluk valse verklaringen hebben afgelegd, die zij zelf hebben ontdekt en gecorrigeerd’.

Dit is zulke onzin waarvan iedereen weet dat het onzin is dat het lachwekkend zou zijn als het niet zo ernstig was. Pas door wereldwijde publicitaire druk van journalisten die gebruik konden maken van de Snowden-documenten, politieke druk van landen als Duitsland en Brazilië, en enkele kritische senatoren als Ron Wyden, Mark Udall en later Rand Paul zijn de leugens van James Clapper, Keith Alexander of John Inglis gecorrigeerd. Dat deden ze niet op eigen initiatief of op dat van de regering-Obama, maar alleen omdat ze betrapt werden de grondwet te overtreden. Potsierlijk en beschamend van Rice is het om ambtenaren die jarenlang publiek, congres en FISA-rechtbanken voorlogen in bescherming te nemen door hun liegen een incident te noemen.