Facebook, vrouwelijke seksualiteit, islam en de meningsuiting

Feitelijk een brave foto. Een zwaar opgemaakte vrouw ligt op bed. Een blauwe doek onttrekt haar gezicht aan het zicht en laat ogen en wenkbrauwen vrij. Ze staart naar rechts. De linkerhand ligt tussen haar benen. Twee vingers in het midden. Op de achtergrond een boek met op de omslag  ‘The Holy Qur’an’ en een dildo. De Photoshop is van Daniel Vrangsinn, een FB-vriend sinds we deel uitmaken van de groep Free Hamza Kashgari.

‘Something I made in Photoshop demanding “legalization” of muslim female sexuality. It caused one of Norway’s biggest debate forums to be mass-reported away from Facebook by angry muslims. Fascinating. Especially since Facebook insists it is not breaching their standards.’ Aldus het commentaar van Vrangsinn die in Noorwegen woont. De posting draait om de richtlijnen van Facebook en over de vrouw binnen de islam.

Facebook kent strikte richtlijnen over zedelijkheid die bijvoorbeeld de feministes van FEMEN achtervolgt.  Hun borsten -hun actiemiddel- worden telkens ‘geblurd’. In bovenstaande montage is geen sprake van naaktheid. Die is er uit verwijderd. Alleen de suggestie ervan is aanwezig. Zodat de vele meldingen over de posting die in strijd zou zijn met de richtlijnen van Facebook spaak lopen. Zoals Daniels vrienden tevreden constateren.

Foto: Posting op Facebook van Daniel Vrangsinn.

Facebook, Beth Whaanga, kanker, naaktheid en vriendschap

Facebook kent strenge regels over naakt. Zoals geen blote borsten. De activistes van FEMEN die hun lichaam inzetten om topless te protesteren kunnen zo op Facebook geen volledig verslag van hun acties doen. Verschillende pagina’s van nationale afdelingen werden vorig jaar zelfs tijdelijk afgesloten door Facebook. Onvrijwillig. Die sluiting leverde nieuw protest op als een eeuwig vliegwiel van tegenstand. Nu worden door Facebook de tepels van de feministes geblurd. Vaag gemaakt. Wat de vrouwen schimmiger maakt dan ze zijn.

Facebook neemt als commercieel bedrijf dat allerlei doelgroepen bedient het zekere voor het onzekere. Het maakt geen onderscheid tussen naakt als politiek protest, illustratie van een ziekte, kunst of pornografie. Facebook kenmerkt op voorhand elke naaktheid als pornografie. Toch kan het dat niet in alle gevallen volhouden, zoals het verhaal van de Australische Beth Whaanga verduidelijkt. De Vrouw Onder de Rode Jurk.

Beth Whaanga is kankerpatiënte, moeder van vier kinderen, heeft een FB-pagina, maatschappelijke steun en de behoefte om verslag van haar ziekte te doen. Door de littekens van de operaties te laten zien wil ze aantonen wat kanker kan aanrichten. Als een Sophie Ristelhueber-project dat het lichaam als oorlogstoneel toont. Met als doel om te laten zien hoe belangrijk preventie is en regelmatige lichaamscontrole noodzaak is.

Hoe moet Facebook daarmee omgaan? Het zou bot zijn om het oprechte verslag dat Beth Whaanga van haar lichaam geeft te blurren. Facebook heeft dat dan ook niet aangedurfd. Maar meer dan 100 ‘vrienden’ zeiden de vriendschap op, zo gaat het verhaal. De naaktheid zou te onthullend zijn. Wat Beths zus Emma Rayner tot de opmerking bracht dat deze vrienden geen ruggengraat hebben. Het roept de vraag op wat vrienden op Facebook waard zijn en hoe diep een vriendschap op Facebook gaat als vrienden zo gemakkelijk afhaken.

Foto: Beth Whaanga toont haar lichaam na operaties.

FEMEN protesteert in Den Haag. Iets van gemerkt?

Vrouwelijk naakt dat bedekt wordt, geschreeuw, een ambassade en politie, dat moet een protest van de sextremistes van FEMEN zijn. Gisteren in Den Haag was het weer zo ver voor de Oekraïense ambassade op Zeestraat 78. Met een drieledig doel. Aandacht voor het vrouwelijk lichaam als wapen. Aandacht voor de inval van Oekraïense speciale troepen eerder deze week in de vestiging van FEMEN in Kiev. En het vermoedelijk door de politie plaatsen van wapens als reden voor de sluiting. En het afleiden van de aandacht voor de Tunesische Amina Tyler die wegens meningsverschillen over de strategie in de Arabische landen uit de beweging stapte. Nu gebeurt er wat te verwachten was. Het protest wordt op de koop toe genomen en haalt nog nauwelijks de media. De vrouwelijke activistes van FEMEN moeten iets anders verzinnen om op te vallen.

Foto: Na en voor. Protest van twee activistes van FEMEN voor de Oekraïense ambassade in Den Haag, 29 augustus 2013. Credits: Michael Kooren.

Femen: lak aan de schijndemocratie van Facebook en Tunesië. Stoer

Femen.org plaatst bovenstaande foto bij twee berichten De eerste zegt: ‘Amina calls Tunis for antiislamists revolution!‘ en de volgende ‘Islamist censorship‘. Het tonen van een topless foto van Amina Tyler is een protest tegen ‘het fake Islamistische model van de ‘democratie’ van de Tunesische autoriteiten’ en een voortgaand geschil met Facebook dat telkens afbeeldingen van borsten laat vervagen of ‘blurt‘. Tamelijk betuttelend voor wie het eigen lichaam als wapen wil inzetten.  Dat protest wordt buiten de orde geplaatst. Politiek-religieus in Tunesië en economisch bij Facebook. Vrouwen van FEMEN hebben geen goed woord over voor de censuur door zowel de islamisten als Facebook en de behandeling van de klachten. Ze zeggen: ‘Fuck Your Morals!‘ Hebben ze gelijk? In elke geval maakt FEMEN het lichaam tot een levende muurkrant vol protest.

Strijd over postzegels, Marianne, Inna en FEMEN

In Frankrijk won een postzegel dat de nieuwe feministes van FEMEN zou verbeelden de competitie voor een nieuwe Marianne. Zo licht ontwerper Olivier Ciappa toe. Elke president mag een eigen Marianne kiezen en kan zich met deze keuze profileren. Deze moederfiguur vertegenwoordigt de Franse republiek en is een tijdje het gezicht van Frankrijk. Onder meer Brigitte Bardot (1969), Mireille Mathieu (1978) en Catherine Deneuve (1985) gingen FEMEN-voorvrouw Inna Shevchenko voor. Zij inspireerde ontwerper Ciappa. De keuze voor iconen uit de populaire cultuur is begrijpelijk vanwege de veilige keuze. Elke Fransman moet zich erin kunnen vinden.

Omdat Marianne het symbool van de Republiek is ligt de keuze gevoelig. De kritiek barstte los. FEMEN vergrootte dat uit door critici te reduceren tot nationalisten, reactionairen, homohaters en ander fascistisch tuig. FEMEN ziet op haar website in de keuze voor het ontwerp van Ciappa een bevestiging van de eigen strijd. Die het verbindt met de Franse Revolutie en het streven naar gelijkheid. De keuze voor FEMEN is opvallend. Deze keer dus geen icoon uit de populaire cultuur, maar een uit Oekraïne afkomstige politieke activiste.

Zien we wat we zien? Of denken we te moeten zien wat het bijschrift zegt? Ciappa zegt zich te hebben laten inspireren door allerlei voorbeelden. Inna Shevchenko was daarvan wel de belangrijkste. In de postzegel zal niet voor iedereen het gezicht van de oprichtster van FEMEN terug te vinden zijn. Eerder doemt een poezelig meisje als hoofdpersoon uit een tienerstrip op. In de postzegel is zonder voorkennis geen directe verwijzing naar FEMEN of Inna Shevchenko te herkennen. Conclusie is dat in de discussie over de nieuwe Marianne de beeldenstrijd het verliest van de woordenstrijd. In een beeldcultuur beslist zoals vaak de onderliggende tekst.

Foto 1: Franse postzegels met nieuwe Marianne. Ontwerp: Olivier Ciappa.

Foto 2: Activiste en oprichtster van FEMEN Inna Shevchenko (rechts).

Facebook sluit onvrijwillig de Femen-pagina’s. Waarom?

Onder het bericht ‘Zuckerberg! FEMEN is not pornography!‘ laten de feministes van Femen weten dat haar belangrijkste Facebook-pagina’s door Facebook onvrijwillig worden afgesloten. Waaronder FEMEN France, belangrijk voor de vanuit Parijs opererende ‘Sextremistes’. Femen betreurt deze gang van zaken omdat het via Facebook per land of taalgebied verslag kon doen van haar acties. Niet alle Facebook-pagina’s van de Femen organisaties zijn op dit moment afgesloten. Zo is FEMEN Holland nog bereikbaar. Onduidelijk is of en wanneer deze pagina’s alsnog afgesloten worden. Femen gaat in beroep tegen de sluiting van haar Facebook-pagina’s.

Volgens Femen voert Facebook ‘het verspreiden van pornografie en bevorderen van prostitutie’ als reden aan. Femen is duidelijk een politiek-feministische organisatie die opkomt voor vrouwenrechten. Als middel zet het het vrouwenlichaam in. Activistes van Femen demonstreren doorgaans met ontblote of beschilderde borsten. De verwijzing prostitutie te bevorderen is vreemd omdat Femen juist strijdt tegen prostitutie. Verder maakt Facebook de foto’s van de ontblote borsten zelf vaag (‘blur‘) zodat ook het argument dat Femen pornografie verspreidt niet geloofwaardig klinkt omdat Facebook dit door een technische ingreep verhindert.

Facebook weet dat Femen een actiegroep met politieke doeleinden is. Om te kunnen functioneren is het tegenwoordig normaal en noodzakelijk dat een actiegroep gebruik maakt van sociale media. Door sluiting van de FEMEN-pagina’s verhindert Facebook nu dat Femen zich politiek ontplooit. Femen zal niet echt een alternatief voor Facebook kunnen vinden. Door dit monopolie moet Facebook daarom extra zorgvuldig in haar argumentatie zijn. De vraag is of het die zorgvuldigheid betracht. Dat lijkt niet het geval. De beschuldiging aan het adres van Femen om pornografie te verspreiden en prostitutie te bevorderen is niet steekhoudend.

In een andere kwestie werd de Facebook-pagina van hongerstaker George Rolph ook onvrijwillig gesloten. Dit voelde voor Rolph en zijn sympathisanten praktisch als ex-communicatie uit het publieke debat. Want de gevestigde Britse media negeren hun zaak nagenoeg. Over die sluiting was geen beroep mogelijk. Facebook zou voor deze onvrijwillige afgesloten pagina’s op z’n minst een beroepsmogelijkheid in haar procedures moeten inbouwen. Ter compensatie van de machtsverhouding die nu eenzijdig bij het bedrijf Facebook ligt.

Foto: Freedom voor Femen.

Tunesië veroordeelt FEMEN-activistes om hun mening. En krijgt kritiek

Protest oefenen in de spiegel. Als serieus werk en voorbereiding op de strijd met baardmannen van de islam.

In protest tegen de opsluiting van Amina Tyler zijn in Tunesië een Duitse en twee Franse FEMEN-activistes tot vier maanden gevangenisstraf veroordeeld. Een woordvoerder van EU-Buitenlandcoördinator Catherine Ashton veroordeelt het strenge vonnis: ‘Om de vrijheid van meningsuiting te verzekeren, onderstreept de EU de noodzaak om wetten te herzien die geërfd werden van de vorige regimes, en nu gebruikt kunnen worden om die meningsuiting te beperken’. FEMEN probeert met protesten druk te zetten op de Duitse kanselier Angela Merkel om haar invloed aan te wenden de twee Franse en de Duitse activiste vrij te krijgen. FEMEN roept op tot de vrijlating van de vier activistes inclusief Amina Tyler en veroordeelt ‘de islamistische barbaren’ in Tunesië.

Amnesty International vindt een gevangenisstraf  van vier maanden voor de drie activistes onacceptabel en in strijd met de vrijheid van meningsuiting. Mensen gevangenzetten omdat ze zich uitspreken vindt Hassiba Hadj Sahraoul van Amnessty disproportioneel. Zelfs als sommigen het protest beledigend of contra-productief vinden. ‘Als de Tunesische autoriteiten serieus zijn over hun internationale verplichtingen inzake de mensenrechten, moeten ze de drie vrouwen vrijlaten’, aldus Hadj Sahraoui. De druk wordt opgebouwd.

Foto: Protest op 29 mei 2013 van de FEMEN-activistes Marguerite Stern, Pauline Hillier en Josephine Markmann voor het Tunesische ministerie van Justitie in Tunis. Credits: EPA

Nieuwe feminisme van FEMEN zet een oude strijd voort

Femen Holland neemt deze foto van Femen Berbère over. Het onderschrift verwijst naar de jaren ’60. Die in Frankrijk nog steeds worden herinnerd door de bijna-revolutie van 1968 toen de verbeelding de macht zocht. Onder het asfalt ligt nog steeds het strand. Vrij vertaald: ‘In de jaren ’60 verbrandden vrouwen hun beha uit protest, door zich niet langer met voeten te laten treden zetten vrouwen dat initiatief nu voor het eerst voort’. ‘Dans les années soixante les femmes avaient brûlé leur soutien gorge en protestation, ce n’est pour qu’aujourd’hui les femmes soient piétinées.’ De activistes van FEMEN zoeken legitimiteit door zich aan te sluiten bij het feminisme van 40 jaar geleden. Ze tonen dezelfde ambitie om de samenleving te beïnvloeden.

W. Joseph Campbell ontzenuwt de mythe dat er aan het eind van de jaren ’60 veel bh’s werden verbrand: ‘But the act of “bra-burning” neither defined nor figured prominently in feminist protests of the 1970s. Or of the 1960s.‘ Kortom, het feitelijk verbranden, uitdoen of weggooien van bh’s vond toendertijd niet op grote schaal plaats, maar had door de symboliek wel maatschappelijke gevolgen. Verschil lijkt dat het toenmalig feminisme samen opging met de emancipatiestrijd van andere groepen. Dat gaf rugwind. De nieuwe feministes van FEMEN opereren in een tijdperk waarin de burgerrechten door overheden en maatschappelijke bewegingen steeds meer worden ingeperkt. Dat maakt de strijd om vrouwen te bevrijden nog urgenter dan die toen al was.

Foto 1: Femen Berbère: Bij de Parijse Eiffeltoren gaan bh’s de lucht in.

Foto 2: Amerikaanse feministes gooien bh’s in de vuilnisbak. Atlantic City, 1968.

Zie hier voor alle artikelen over FEMEN op dit blog.

Amerikaans commentaar op International Topless Jihad Day

The Young Turks pikken de strijd op voor vrouwenrechten binnen de islam. Dat leidt tot een goedbedoeld commentaar met een nationalistisch kantje. Op 4 april was het International Topless Jihad Day. De vrouwen van FEMEN nemen het op voor de Tunesische Amina Tyler en de vrouwen binnen de islam die onderdrukt worden. De Young Turks missen het punt dat deze vanuit Frankrijk opererende feministes eerder opkomen voor moslimvrouwen in repressieve landen dan voor Europese moslimvrouwen. Buiten Europa is de winst te behalen. Zo zien de Moslimbroeders het VN-Vrouwenverdrag als bedreigend. Het gaat om zelfstandigheid.

Het idee dat moslimvrouwen in de VS in alle vrijheid leven en over hun eigen leven kunnen beslissen gaat voorbij aan het feit dat ook zij door hun eigen gemeenschap en de Amerikaanse overheid onderdrukt worden. Ook voor deze Amerikaanse moslimvrouwen strijden de activistes van FEMEN. Hier wreekt zich de enge Amerikaanse blik van de Young Turks. In hun ruimdenkendheid tonen ze navelstaarderig. Ze gaan ook voorbij aan het feit dat in Noord- en West-Europa vrouwen in grote vrijheid leven. Omdat hun hart zonder twijfel voor de vrouwenrechten klopt maakt dat veel goed. Maar vreemd is het wel dat ook deze progressieve Amerikanen de indruk geven dat ze afgesloten op hun eigen Angelsaksische planeet leven. Is hun buitenland te ver weg?

Foto: Lulz met tekenaar Luz. Cartoon van FEMEN-activiste die baardman in de fik steekt.

Titslamisme verklaart islamisme de oorlog: Topless Jihad Day

De vrouwen van FEMEN verklaren de extremistische islam de oorlog. Als symbool en startschot van een campagne tegen deze islam verbrandde de Tunesische activiste Meriam een salafistische vlag voor de Parijse Grote Moskee. De activistes willen het vermoorden en verkrachten van vrouwen in de naam van Allah een halt toeroepen. Twee weken geleden eiste in Tunesië de salafistische prediker Adel Almi van de Al-Jamia al-Wassatia Li-Tawia Wal-Islah de dood door steniging van Amina Tyler omdat ze als protest een foto van haar naakte bovenlichaam liet verspreiden. Met erop de tekst dat haar lichaam haar toebehoort en enkel zij over haar eigen eer gaat. Toen werd 4 april uitgeroepen tot Internationale Protestdag: ‘Internationale Topless Jihad Dag‘. Vrouwen worden opgeroepen om topless te demonstreren bij een Tunesische ambassade in hun land.

Foto 1: Actie van FEMEN voor de Grote Moskee in Parijs: Fire of Revolution!

Foto 2: Banner van de International Topless Jihad Day op 4 april: Free Amina!