Waarom zijn Nederlandse media gefocust op kraancrash Alphen aan den Rijn?

In de echte wereld vallen dagelijks doden in door mensen gevoerde oorlogen (Oekraïne, Syrië, Irak) en wordt de infrastructuur van een compleet land verwoest. In de echte wereld vallen doden door natuurgeweld (Nepal) en kunnen de slachtoffers niet rekenen op hun eigen overheid die het laat afweten. In de echte wereld vallen vliegtuigen om onbegrijpelijke redenen uit de lucht (MH17, MH370). In de echte wereld worden projecten uitgevoerd (bruggen, stadions, wegen) die soms verkeerd uitpakken. Risico’s horen erbij. In Nederland vallen in Alphen aan den Rijn kranen op huizen zonder dat er slachtoffers zijn of het halve land aan puin ligt. Maar Nederlandse media verliezen elk perspectief uit het oog en doen alsof dit belangrijk nieuw is. Dat is het niet.

Advertentie

Borstvoeding in het Mauritshuis nu overal toegestaan

De wereld staat in brand. Deze zomer is het te druk voor komkommertijd. In Irak en Syrië rukken de troepen van ISIS op en worden christelijke- en Jezidi-minderheden vermoord als ze zich niet bekeren tot de islam. In Oekraïne lijkt afgelopen nacht op het nippertje na diplomatieke druk op Rusland een invasie van zogenaamde Russische vredestroepen afgewend. In Gaza, Libië en Zuid-Soedan is het leed evenmin te overzien.

Naast dat grote leed gaat het kleine leed door. Sommigen zullen het een peulenschil of kleinigheid noemen, maar da’s betrekkelijk. Want een onbeduidendheid die zich in iemands hoofd vastzet wordt vanzelf een grote zaak. Hoe klein dat ook is vergeleken bij de doden die aan de randen van Europa, in Afrika of in het Midden-Oosten vallen. Het bezweren van het kleine leed kan ook opgevat worden als een ontsnapping aan het grote leed dat te veel is om te bevatten. Zo wordt uit onmacht het overwinnen van het kleine leed een sublimering van het grote leed. Door zich in te zetten voor het kleine wordt het grote bezworen. En op afstand gehouden.

In bovenstaande verklaring laat het Haagse Mauritshuis weten dat vrouwen die borstvoeding willen geven welkom zijn. In het Engels werd dat ongelukkig vertaald met ‘permit’ wat sommigen weer aanleiding gaf voor nieuwe kritiek omdat het ‘welcome’ moest zijn. Aanleiding voor alle onrust was een borstvoedende vrouw die verzocht werd de Brasserie te verlaten. Die trouwens voor de kaartverkoop ligt. Het museum had voor moeder en kind een aparte ruimte bestemd. De kritiek hierop werd tot een heuse rel. Zie hashtag #borstvoeding. Vol overdrijvingen en valse voorstelling van zaken. Maar het Mauritshuis had blijkbaar geen zin in publicitair gedoe en stond na een beleidswijziging borstvoeding overal in het museum toe. Dus ook op zaal voor Het puttertje of het Meisje met de parel van Vermeer. Het wachten is op de volgende doelgroep die emancipeert.

Foto 1: Facebook-pagina van het Mauritshuis met verklaring over borstvoeding, 7 augustus 2014.

Foto 2: Quinten Massys (en/of atelier), Maria met kind, circa 1525-1530. Collectie: Mauritshuis Den Haag (bruikleen van het Rijksmuseum).

Zwembad Mitland verboden terrein voor andere cultuur

Bewoners van de multiculturele wijk Kanaleneiland die hun woning moesten verlaten vanwege vrijkomende asbest als gevolg van werkzaamheden zetten in Hotel Mitland de boel op zijn kop. Aldus een bericht in het AD. Het zwembad is voorlopig voor ‘asbesttoeristen’ gesloten vanwege de overlast die ze bezorgden.

Bert Pijnaar verzucht: ‘We proberen de mensen die we hier te gast hebben zo goed mogelijk op te vangen. Wij doen net als de andere opvanghotels ons best om optimale gastvrijheid en service te bieden aan degenen die in deze afschuwelijke situatie zitten. Maar: ‘Dus wat krijg je dan: een zwembad vol met kinderen die er in poepen en plassen, baldadigheden zoals met krukjes gooien. Kijk, het is een kwestie van een andere cultuur‘.

Er komt nu toezicht bij het zwembad. Wat is eigenlijk die ‘andere cultuur‘ waarover Bert Pijnaar praat? Gaat het erom dat de bewoners van Kanaleneiland zich niet weten te gedragen in een 4-sterrenhotel? Weten ze niet wat toegestaan is in een hotelzwembad? Zijn ze opstandig omdat ze hun woning moesten verlaten, mede vanwege de slechte communicatie van de gemeente Utrecht en woningbouwvereniging Mitros?

Het klinkt onbegrijpelijk waarom het misging in het binnenzwembad van Hotel Mitland. Media noemen man noch paard en laten lezers met vragen achter. Mij beklemt de vraag of de terughoudendheid van de media om uit te leggen over welke ‘andere cultuur‘ het gaat, gevolg is van cultuurrelativisme, komkommertijd met onderbezetting of angst om in een verkeerde hoek geplaatst te worden. Of welke reden dan ook. Vreemd.

Foto: Binnenzwembad van Hotel Mitland, Utrecht

GroenLinks heeft al een jaar geen agenda

Wie googelt op ‘assange groen links’ komt berichten van december 2010 tegen als Tofik Dibi en Arjan El Fassed in de kamer vragen stellen en aandringen op een eerlijke procesgang voor Julian Assange. Op de site van GroenLinks dateert het laatste bericht over WikiLeaks van april 2011 als Mariko Peters zich kritisch uitlaat over de strafvervolging van Rop Gonggrijp. Daarna worden er geen berichten over dit onderwerp genoemd. Peters verlaat de fractie, haar WOB-voorstel voor een transparante overheid is haar politieke testament.

Vandaag publiceert De Volkskrant een interview met scheidend kamerlid van GroenLinks Ineke van Gent onder de titel: ‘Van Gent: GroenLinks heeft al een jaar geen leiding.’  Da’s de mening van Van Gent: ‘Jolande (Sap, red.) is fractievoorzitter, ik vice-voorzitter en Tofik Dibi secretaris. Maar dat bestuur functioneerde sinds de zomer van 2011 niet meer‘. Jolande Sap probeert in een tweet de kritiek klein te maken: ‘Wat een storm in een glas water hoe de #VK vandaag opent. Iets met komkommers?’ In de peilingen doet GroenLinks het ronduit slecht. De lijsstrekkersverkiezing tussen Sap en Dibi bracht de partij veel negatieve publiciteit door de aanpak.

Heeft Jolande Sap gelijk dat het interview met Ineke van Gent nergens over gaat? Vraag is hoe de ambitie van GroenLinks ingeschat moet worden. Je zou de agenda verwachten van het Australische Groene parlementslid Scott Ludlam en diverse nationale Groene partijen: WikiLeaks, privacy, burgerrechten, transparantie, radioactiviteit en cyberspace. Voor het grootste deel de agenda van de Piratenpartij. Sap heeft zich in een groots gebaar verbonden met D66, ChristenUnie, VVD en CDA aan het Kunduz-akkoord. Dat kan na de verkiezingen van 12 september verzilverd worden. Aan de basis zijn echter de kernpunten veronachtzaamd. Daarmee is de noodzaak afgenomen om op een partij te stemmen die de eigen agenda niet langer volgt.

Foto: Fractiebestuur van GroenLinks: Tofik Dib, Jolande Sap (midden) en Ineke van Gent, 2012. Credits ANP