Volgens Democraten had Trump een ineenstorting in een overleg over de Syrië-politiek

Volgens zijn Democratische gesprekspartners stortte president Trump vandaag in tijdens een bijeenkomst over de situatie in Noord-Syrië. Hij bejegende voorzitter Nancy Pelosi op een beledigende wijze en noemde haar een derderangs politicus. Trumps ineenstorting kwam nadat 129 Republikeinen inclusief het leiderschap in het Huis meestemden met een motie die de Syrië-politiek van president veroordeelde. Een symbolische motie omdat de aangedane schade niet meer hersteld kan worden. De Russische Federatie en Iran hebben de Amerikaanse rol in Noord-Oost Syrië overgenomen. Dat roept de vraag op waarom Trump in het Midden-Oosten concessies doet aan het Kremlin. Inclusief de controle over olievelden en de kampen waar IS-gevangen in zijn opgesloten. Zoals senator Chuck Schumer aankondigde zal dezelfde motie in de Senaat in stemming gebracht worden. Dan wordt duidelijk hoeveel Republikeinen daar Trump een tik op de vingers geven. Met zijn impulsieve Syrië-politiek die niet met zijn staf was overlegd heeft Trump het enige gedaan wat hij in zijn positie niet moest doen: de Republikeinen in de Senaat tegen zich in het harnas jagen. Hij is aantoonbaar een gevaar voor de positie, status en nationale veiligheid van de VS. En voor zichzelf. Trumps verval gaat nu snel.

George Friedman vindt Trumps buitenlandse politiek ‘zeer consistent’

Het nieuws van vandaag is dat Amerikaanse troepen zich terugtrekken uit Noord-Syrië. Dat levert Koerdische troepen die de afgelopen jaren hebben samengewerkt met de VS in het verslaan van IS over aan Turkije die het gebied zal innemen. De uitleg van George Friedman klinkt aannemelijk, maar is dat slechts op een beperkt geopolitiek niveau. De bezwaren tegen de terugtrekking zijn drieledig: 1) IS is nog niet verslagen en zal zich hergroeperen als het geen tegenstand meer ondervindt van de Amerikaans-Koerdische coalitie; 2) De Koerden die het vuile werk hebben opgeknapt worden door de VS in de steek gelaten en dat slaat terug op het aanzien van de VS als betrouwbare bondgenoot; 3) President Trump laat Noord-Syrië over aan de drie autoritaire leiders van Turkije, Iran en de Russische Federatie die onder elkaar het gebied en de macht zullen verdelen.

Als ‘het verraad van de Koerden’ zoals het in de media al genoemd wordt, leidt tot toenadering van de VS tot Turkije dan heeft het nog enig nut, maar of dat gebeurt valt te bezien. Friedman vindt de buitenlandse politiek van Trump ‘zeer consistent’. Dat klopt voor wat de stationering van troepen in landen als Syrië, Afghanistan of Irak betreft. Maar niet wat Trumps politiek tegenover Noord-Korea, de Russische Federatie of de EU betreft.

Consistent is het zeker wat Trump doet, maar het is eveneens ondoordacht, dom en contra-productief. Want tijdens zijn presidentschap zijn de invloed en het aanzien van de VS wereldwijd afgenomen. Friedman die in 1996 het geopolitieke informatieplatform Stratfor oprichtte wordt niet door iedereen in de buitenlandse politiek en inlichtingensector serieus genomen. Tekenend is een artikel van Max Fisher voor The Atlantic dat aldus eindigt: ‘That theory, like so much of Stratfor’s “intelligence,” was discredited long ago.’ Vandaag heeft Friedman opnieuw een ongeloofwaardige theorie over de consistente Trump aan zijn repertoire toegevoegd.

Trumps besluit om Amerikaanse troepen uit Syrië terug te trekken krijgt veel kritiek. Amerika’s vijanden zien het goedkeurend aan

President Trump heeft besloten om de 2000 personen sterke Amerikaanse troepenmacht binnen 30 dagen terug te trekken uit Syrië. Volgens Trump is IS verslagen en kunnen daarom de Amerikaanse commando’s Syrië verlaten. Op deze beslissing komt van vele kanten kritiek. Het ministerie van Defensie en Buitenlandse Zaken, en de hoogste militairen zijn niet geconsulteerd door Trump en werden onaangenaam verrast door dit besluit. Vooral omdat IS weliswaar verslagen is, maar nog niet geëlimineerd, zoals ook Danny Yatom het voormalige hoofd van de Israëlische Mossad zegt. Assad, Putin, Erdogan en de Iraanse ayatollahs profiteren.

Het is een raadsel met wie Trump dit besproken heeft. Hij levert Syrië over aan de Russische Federatie en zijn vijand Iran. Hoe bizar is het om het uitschakelen van de ene vijand (IS) over te laten aan de andere vijand (Iran)? Het besluit beschadigt het vertrouwen in de VS. Bij de Koerdische bondgenoten die samen met de Amerikaanse troepen vechten in Noord-Syrië, bij de Franse en Britse strijdkrachten ter plekke en bij Israël dat ziet dat aartsvijand Iran vrij op kan rukken in Syrië door het vacuüm dat Amerikanen zullen achterlaten.

Er is maar één plausibele verklaring voor Trumps besluit, namelijk het zoeken van een afleiding voor zijn binnenlandse problemen en het creëeren van chaos. De vraag die dit besluit afroept is wat er nog meer voor nodig is om Trump af te zetten omdat hij een immens gevaar vormt voor de nationale veiligheid van zijn land. Mogelijk kan het door druk van de Senaat nog worden afgezwakt. Die keurt dit in overgrote meerderheid af.

Incident in Washington: Erdogan exporteert autoritair gedrag naar VS

Een video van het bezoek afgelopen dinsdag van de Turkse president Erdogan aan Washington lijkt te suggereren dat hij bevel geeft aan zijn persoonlijke bewakers om op Koerdische demonstranten bij de Turkse ambassade in te slaan. We weten het niet zeker omdat er geen geluidsopname van is, maar de opeenvolging van gebeurtenissen zoals die uit de beelden volgt wijst op inmenging door Erdogan. Een bevel wordt door hem gegeven en de kloppartij begint. Vreedzame demonstranten worden op Amerikaanse bodem door Turkse overheidsambtenaren in elkaar geslagen. De Turkse ambassadeur in de VS is voor dit incident inmiddels op het matje geroepen. De Turkse regering exporteert haar intolerant gedrag en verkrachting van de rechtsstaat naar andere landen. Nu dus ook naar de VS. Waarom laten andere landen dit autoritaire gedrag van Erdogan in hun land straffeloos passeren?

Aangepaste wet beschermt namen ‘universiteit’ en ‘hogeschool’. En kan discriminatoire gedragingen en uitlatingen aanpakken

Er is wetgeving in de maak die namen ‘universiteit’ en ‘hogeschool’ of vertalingen daarvan beschermt. Dat is voortaan voorbehouden aan bepaalde instellingen van hoger onderwijs. Een nieuwsbericht van februari 2016 zegt: ‘Minister Bussemaker wil met het voorstel een einde maken aan de praktijk dat instellingen zich ten onrechte universiteit, university (of applied science) of hogeschool noemen en studenten daardoor misleiden. Met het wetsvoorstel wordt onterecht gebruik van de namen verboden.’  Zo’n 40 opleidingsinstituten in Nederland inclusief de ‘Islamitische Universiteit Rotterdam’ moeten op zoek naar een nieuwe naam.

Artikel 1.3, vijfde lid gaat in op discriminatie: ‘De instellingen voor hoger onderwijs schenken mede aandacht aan de persoonlijke ontplooiing van hun studenten en de bevordering van hun maatschappelijk verantwoordelijkheidsbesef. De bevordering van maatschappelijk verantwoordelijkheidsbesef houdt ten minste in dat de instellingen, met inbegrip van degenen die hen formeel of informeel vertegenwoordigen, zich onthouden van discriminatoire gedragingen en uitlatingen. De instellingen richten zich in het kader van hun werkzaamheden op het gebied van het onderwijs wat betreft Nederlandstalige studenten mede op de bevordering van de uitdrukkingsvaardigheid in het Nederlands.’

Hoe in Nederland gevestigde opleidingsinstituten die met buitenlands geld worden gefinancierd kunnen worden aangepakt is onduidelijk. Ook is het ongewis wanneer artikel 1.3, vijfde lid wordt overtreden. In een toelichting zegt het voorstel: ‘Er is ook sprake van een onmiskenbare verzaking van voornoemde plicht indien bijvoorbeeld intolerantie jegens bepaalde bevolkingsgroepen wordt uitgedragen op de website van de instelling. Er is nadrukkelijk geen sprake van strijd met artikel 1.3, vijfde lid, wanneer het gaat om wetenschappelijk of toegepast onderzoek. In het kader van de academische vrijheid moeten instellingen immers onderzoek kunnen doen. Onderzoek kan ook bijdragen aan het maatschappelijk debat. Dat is niet het geval wanneer wordt opgeroepen tot discriminatie. In dat geval wordt de grens overschreden van wat toelaatbaar is voor een instelling die deel uitmaakt van ons hoger onderwijs.’ Gezien de academische vrijheid zal de overheid terughoudend zijn met ingrijpen. In situaties van herhaalde discriminerende uitlatingen zoals door de rector van de Islamitische Universiteit Rotterdam biedt de wet voortaan een handvat om op te treden.

Gülenbeweging in Nederland moet worden getolereerd. Maar is een conservatieve, islamitische invloed die weinig waardering verdient

‘Het is niet redelijk om de islam de schuld te geven van de wreedheden van de gewelddadige radicalen. Maar wanneer terroristen claimen uit naam van de islam te handelen, dan dragen ze die identiteit – zij het alleen in naam. Daarom moeten gelovigen er alles aan doen om te voorkomen dat dit kankergezwel zich uitzaait binnen onze gemeenschappen. Doen we dat niet, dan zullen we medeverantwoordelijk zijn voor het besmeurde imago van ons geloof.’ Aldus de vertaling door WijBlijvenHier! van een opiniestuk van 27 augustus 2015 in The Wall Street Journal van de in de VS wonende Turkse politicus en islamprediker Fethullah Gülen.

Dit fragment verklaart enkele misverstanden. 1) Terroristen die zeggen uit naam van de islam te handelen doen dit ook daadwerkelijk; die claim kan hun niet ontnomen worden. 2) Gülen verwijst naar IS; hij ging hiermee in tegen president Erdogan van wie wordt gesuggereerd dat hij IS de hand boven het hoofd hield als tegenwicht van Koerdische ambities om een eigen staat te stichten. 3) Gülen profileert zich als gematigd moslim die inzet op onderwijs en modernisering; net als Tariq Ramadan brengt Gülen de moderniteit naar de islam, maar niet de islam naar de moderniteit. Dat houdt in dat hij moslims apart wil houden.

Moslimpredikers als Gülen en Ramadan meten zich een modern image aan, maar zijn conservatieve denkers die opteren voor apartheid van hun gelovigen. Ook in Nederland is de Gülenbeweging (Hizmet) actief. Het wordt al jarenlang beschuldigd van islamisering. Onder het mom van wereldburgerschap, interculturaliteit en interreligieusiteit wordt dat verhuld. Het is volgens critici een controversiële, streng-islamitische beweging die mannen boven vrouwen stelt en homoseksualiteit verwerpt. Het Rotterdamse raadslid Anita Fähmel (Leefbaar Rotterdam) concludeerde begin 2009 in een rapport dat de Gülenbeweging islamitisch-fundamentalistisch is. De geslotenheid maakt toetsing lastig en controle onmogelijk.

Eind december 2010 nam toenmalig minister van Binnenlandse Zaken Piet Hein Donner (CDA) het in een overleg in de Tweede Kamer op voor de beweging na aanvallen van SP en PVV. De Fethullah Gülen-organisatie presenteerde het op haar site. De Turks-Nederlandse SP’er Sadet Karabulat probeert al jaren om de overheidssubsidie voor deze in haar ogen crypto-islamistische beweging terug te draaien. Ze kwam niet langs de coalitie van christenen en gedogende seculieren die de waarschuwingen over de beweging negeerden.

Dit was in tijd dat in Amsterdam burgemeester Eberhard van der Laan afscheid nam van het idee van compenserende neutraliteit van zijn voorganger Job Cohen omdat het de scheiding van kerk en staat onaanvaardbaar ver oprekte. Religie werd door de toenmalige wetgevers gezien als een instrument dat via overheidssubsidies ingezet kon worden om sociale rust en cohesie te kopen. De aanname was dat gematigde religieuze stromingen de radicale stromingen de wind uit de zielen konden nemen. De inschatting was dat de Gülenbeweging gematigd was, hoewel dat door de geslotenheid en de verborgen agenda van de beweging niet te controleren was en uiteindelijk neerkwam op wensdenken van de toenmalige politieke klasse.

Het gedogen van de Gülenbeweging en de enthousiaste medewerking van de politieke elite in het CDA en de PvdA leidde desondanks tot kritiek. In opdracht van toenmalig minister Van der Laan lichtte moslim en islamwetenschapper Martin van Bruinessen de beweging door en kwam in december 2010 met een rapport dat constateerde dat het wel meeviel. Maar Van Bruinessen werd partijdigheid verweten, door onder andere  Elise Steilberg die in De Volkskrant schreef: ‘De grootste bron van zorg vormden steeds de zeer gesloten mono-ethische schoolinternaten, die onder geen enkel overheidstoezicht vallen en dat Minister Donner het geheel in orde vindt dat een instelling die zich naar buiten als seculier voordoet, in haar kern diep religieus is.’

Nu keert Erdogans bewind zich tegen de Gülenbeweging. In Turkije en daarbuiten. In een overgenomen beweging verandert een coup in een tegencoup. Met dead weight van Hizmet. Ongewenst is dat dit conflict naar Nederland overslaat. De ene islamitische beweging die de andere islamitische beweging wil vervolgen doet dat maar buiten de Nederlandse grenzen. Leden van Hizmet moeten nu geen krokodillentranen huilen en net doen alsof ze deel uitmaken van een moderne beweging die gaat voor democratie, rechtsstaat en openheid. In de jaren dat Erdogan en Gülen nog bondgenoten waren gaf het geen kik toen de seculiere oppositie werd vervolgd. De Gülenbeweging zal nu ook voor de naïeve delen van de Nederlandse politiek de onschuld voorgoed voorbij zijn. Het wordt getolereerd, maar hoeft niet meer op enig privilege te rekenen.

Foto: Turks worstelen, 1979.

Gegevens 22.000 IS-strijders uitgelekt. Wie zit er achter deze operatie?

Het klinkt bijna te mooi om waar te zijn. Een USB-stick met de registratieformulieren van 22.000 strijders die bij IS zijn aangesloten die in handen van Westerse geheime diensten zijn gevallen. Zodat het netwerk in kaart kan worden gebracht en ook de slapende leden in het Westen die nu niet in beeld zijn opgepakt kunnen worden. Het wordt gepresenteerd als een grote doorbraak en doodsteek voor IS. Round up the usual suspects.

De stick met gegevens zou door de overloper die zich ‘Abu Hamed’ noemt in Turkije aan het Britse Sky News overhandigd zijn. Hij wordt gepresenteerd als een eerdere overloper van het Vrije Syrische Leger. Zodat het niet onmogelijk is dat het hier gaat om een zorgvuldig voorbereide en succesvol uitgevoerde spionage-operatie. Mogelijk wordt ‘Abu Hamed’ gebruikt om de echte bron of de reden van de digitale inbraak in het netwerk van IS te maskeren. In elk geval is het onwaarschijnlijk dat hij geen vooroverleg zou hebben gehad met Westerse veiligheidsdiensten. Daarbij worden de resultaten politiek uitgespeeld om IS te beschadigen.

Reden voor ‘Abu Hamed’ zou zijn dat IS een loopje neemt met de islamitische beginselen en overgenomen is door de Iraakse leden van de oude Baath-partij van Saddam Hoessein. Daarnaast zou volgens deze overloper IS samenspannen met het bewind van Assad en de Syrisch-Koerdische YPG-militie tegen de Syrische oppositie. Die uitleg is in lijn met de uitleg die de meeste Westerse regeringen aan het conflict in Syrië geven.

Door nu aan tafel te gaan zitten met Turkse regering pleegt EU verraad aan de eigen beginselen

Het zijn zware tijden voor degenen die vertrouwen willen houden in de EU. Op het moment dat in Turkije de persvrijheid en mensenrechten bijna als een provocatie in het openbaar worden geschonden onderhandelen de EU-lidstaten met Turkije over de vluchtelingencrisis. Er is een voorlopig akkoord tussen de EU en de Turkse regering. Maar met zo’n regering zou men niet eens aan tafel moeten willen zitten. Een akkoord kan alleen gesloten worden omdat de EU verdeeld is, zich de afgelopen vijf jaar onvoldoende op de vluchtelingenstroom uit Syrië heeft voorbereid, hulpeloos is en niet meer echt voor de eigen waarden wenst op te komen.

Waar laat dat pro-Europese Turken of Turkse Koerden die worden vervolgd door de Turkse regering, en de inwoners van EU-lidstaten die vinden dat de democratische beginselen bovenaan elke vergadering van de EU moeten staan? Waar is de EU anders voor bedoeld en waar ontleent het haar bestaansrecht aan? Het is om moedeloos van te worden, zo’n EU die zwak opereert en van crisis naar crisis hobbelt en toegeeft aan Turkije dat een mensenrechtenpolitiek voert die haaks staat op de uitgangspunten van de EU. Dat zelfs zo benadrukt dat het de EU hiermee in het gezicht uitlacht. Hoe kan het leiderschap van de EU nog op geloofwaardigheid van de Europeanen rekenen als het de eigen waarden niet serieus neemt? Dat begint in de beeldvorming.

Er zal de komende tijd vanuit Brussel en de Europese hoofdsteden wel weer de uitleg komen dat de afspraken over de vluchtelingen los gezien moeten worden van de visumplicht voor Turken, de onderhandelingen over het EU-lidmaatschap, en de mensenrechtenschendingen en de aantasting van de persvrijheid in Turkije. Maar zelfs als de nationale- en EU-leiders daarin gelijk krijgen, hebben ze door nu aan tafel te gaan zitten met de Turkse regering die op hetzelfde moment met veel geweld kranten en persbureau’s sluit en een interne oorlog tegen de Koerden in Zuid-Oost Turkije voert het verkeerde signaal gegeven aan de welwillende Turken en inwoners van de EU-lidstaten die nog geloof hebben in de Europese waarden. Die gooit deze EU te grabbel.

Turkije: Petitie Amnesty vraagt gerechtigheid in zaak vermoorde Tahir Elçi

In Turkije liggen de mensenrechten onder vuur. En de opponenten van president Erdogan. Op 28 november 2015 werd de advocaat en mensenrechtenactivist Tahir Elçi op straat doodgeschoten. Onder nog steeds niet opgehelderde omstandigheden. Hij had het opgenomen voor de Koerdische zaak. Amnesty International vraagt om een diepgravend en onafhankelijk onderzoek naar de dood van Tahir Elçi. Teken hier de petitie.

Foto: Petitie ‘Gerechtigheid in zaak vermoorde Tahir Elçi’ van Amnesty International.

Gülen: moslims moeten extremistische islam bestrijden. Maar hoe?

‘Het is niet redelijk om de islam de schuld te geven van de wreedheden van de gewelddadige radicalen. Maar wanneer terroristen claimen uit naam van de islam te handelen, dan dragen ze die identiteit – zij het alleen in naam. Daarom moeten gelovigen er alles aan doen om te voorkomen dat dit kankergezwel zich uitzaait binnen onze gemeenschappen. Doen we dat niet, dan zullen we medeverantwoordelijk zijn voor het besmeurde imago van ons geloof.’ Aldus de vertaling door WijBlijvenHier! van een opiniestuk van 27 augustus in  The Wall Street Journal van de in de VS wonende Turkse politicus en opinieleider .

Het gaat uiteraard om IS en de radicale islam die op dit moment de wereld treft. In zijn analyse heeft Gülen die zich graag profileert als een gematigd moslim die inzet op onderwijs en modernisering geen goed woord over voor deze terroristen die zeggen uit naam van de islam te handelen. Hiermee plaatst Gülen zich voor de zoveelste keer frontaal tegenover de Turkse president Recep Erdogan van wie wordt gesuggereerd dat hij IS de hand boven het hoofd houdt als tegenwicht van de Koerdische ambities om een eigen staat te stichten.

De aanpak van Gülen om de extremisten een halt toe te roepen is minder overtuigend dan zijn analyse. Kan de ‘extremistische kanker’ van de extremistische islam bestreden worden door mensenrechten binnen de moslimgemeenschappen te verdedigen, scholing te bevorderen en man en vrouw gelijk te behandelen? Gülen slaat een fase over. Zo roept hij moslims op geweld af te zweren, omdat islamitische bronnen de religieuze claims van de extremistische moslims niet legitimeren. Maar kunnen mensenrechten, schoolboeken en goede bedoelingen een eind maken aan de slagvelden van Syrië of Irak of de aanslagen in het Midden-Oosten door genoemde extremisten? Fethullah Gülen praat verdienstelijk voor de lange termijn, maar slaat het heden over.

Foto: ‘Founder of the Gülen movement, Muhammed Fethullah Gülen (L) and Turkish Prime Minister Recep Tayyip Erdogan (R).‘