Gesteggel over culturele toe-eigening is niet alleen hypocrisie, het onttrekt ook het sociaal-economische debat aan het zicht

Culturele toe-eigening is hypocrisie. Een manifestatie van identiteitspolitiek. Het is bij dit debat in de kunst niet verkeerd dat mensen het met elkaar oneens zijn. Wat verkeerd is dat deelnemers aan het debat het recht van spreken ontzegd wordt. Omdat ze de verkeerde identiteit zouden hebben ‘om ergens over te mogen spreken’. Dat is racisme. Dat schrijnend genoeg vaak een reactie is op racisme. Zo komt er geen debat tot stand omdat betreffende deelnemers ervan worden beschuldigd de verkeerde motivatie te hebben. Dat is onaanvaardbaar en een aanklacht waar men zich niet tegen kan verweren. Iets anders is het als iemand de eigen culturele eigenheid wil prijzen of bewaken. Dat mag. Maar culturele identiteit kan nooit met reden exclusief geclaimd worden. Laten we beseffen wat dit debat aan het zicht onttrekt en wie daarvan profiteert. Het schuift een culturele schil voor problemen van sociaal-economische aard. Zodat iedereen het heeft over kleur, gender, religie, etniciteit of hegemonie en niet over belastingontwijking, eigendom, rijkdom, macht of inkomensongelijkheid. Conclusie is dat het debat over culturele toe-eigening op twee manieren invalide is.

Advertentie

Homosexueel op zondag: KNVB negeert homofobie

Update 19 juli: De KNVB zendt samen met omroep BNN op zaterdag 4 augustus 2012 een thema-avond uit over homoseksualiteit in het voetbal. De vraag waarom homo’s in de voetbalwereld nog steeds een taboe zijn staat dan centraal. Probeert de KNVB met de uitzending recht te zetten wat eerder in februari 2012 misging?

Twee kanten van een medaille komen niet elke dag langs. Het gebeurde gisteren. Online zocht ik een citaat van Gerard Reve en kwam in een interview met Jessurun d’Oliveira terecht. In ‘Scheppen riep hij gaat van Au‘. De bundel uit 1967 staat in mijn kast. De online datering 1977 is verkeerd en zet de lezer op het verkeerde been. Mijn oog bleef haken aan een passage over homosexualiteit met toen nog Gerard van het Reve.

JdO: Eén van de lijnen die er dus in jouw werk zitten is die van de latente homofilie naar de openbare homofilie.
GvhR: Vies woord is dat toch, homofilie, hè?
JdO: Wat zeg jij dan?
GvhR: Homoseksualiteit. Ik weet niet, het kan mij niet schelen hoor, maar ik vind altijd, nou ja het is nou gemeengoed geworden, maar ik vind altijd het woord homofiel voor homoseksueel net zoiets als Israëliet als men bedoelt rotjood. Vind je niet?
JdO: Het is wel op z’n zondags; door de week zeg ik altijd homoseksueel of flikker enz.
GvhR: Maar, als iemand bepaalde eigenschappen heeft, dan zullen die eigenschappen wel in zijn werk blijken. Ik weet niet wat me nou behalve gewone maatschappelijke schijterigheid weerhouden heeft om het eerder te berde te brengen, ook andere dingen natuurlijk, dat ik een geweldige hekel heb aan goedkope sentimentaliteit.

Tegelijkertijd rolde in mijn mailbox een oproep van change.org om de petitie ‘KNVB, spreek je uit tegen homofobie!‘ te tekenen. Komende zondag 19 februari is het ‘de internationale dag tegen homofobie in het voetbal.’ Ik wist niet dat er zo’n dag bestond. Nou heb ik niks met homofobie noch voetbal dus ik tekende.

Wat is er in de 45 jaar sinds 1967 gebeurd met de emancipatie van homosexuelen in Nederland? Is het maatschappelijke schijterigheid van de KNVB om openbare homosexualiteit niet te berde te brengen? De KNVB is een sportorganisatie bedoeld om diverse mensen te laten voetballen. Maar als Nederland wereldkampioen wil worden dan moet het alle talenten aanspreken. Welk ras, kleur, geaardheid of gezindheid ze ook hebben.

Foto: Schermafbeelding van de petitie op change.org ‘KNVB, spreek je uit tegen homofobie!’