CISPA dreigt controlestaat te realiseren. Kom in actie voor vrijheid

CISPA vergroot de staatsmacht, verkleint de burgerrechten en bevordert de samenwerking tussen overheid en bedrijfsleven. Critici zien er geen goede balans in tussen veiligheid en vrijheid. Burgers worden juridisch buitenspel gezet en uitgeleverd aan overheden, bedrijven en veiligheidsdiensten. Cenk Uygur van The Young Turks vergeleek in mei 2012 de samenwerking tussen overheid en bedrijfsleven met het fascisme. CISPA is op te vatten als een voortzetting van SOPA en PIPA. Met het verschil dat de overheid nu bedrijven als Facebook en Google binnenboord heeft. Politici die voorstemmen hebben zakelijke belangen bij de lucratieve contracten.

Op 18 april passeerde een CISPA-wetsvoorstel het door de Republikeinen gecontroleerde Huis. De Cyber Intelligence Sharing and Protection Act ondermijnt de privacy en het Witte Huis heeft gedreigd dat president Obama het blokkeert met zijn veto. Het moet nog de door de Democraten gecontroleerde Senaat passeren, daar is de weerstand groter. In februari 2012 werd een eerder voorstel er mede door de Republikein John McCain geblokkeerd. Maar zijn de Democraten te vertrouwen? In het Huis stemden 92 Democraten voor.

CISPA is ook voor Nederlanders belangrijk. Het maakt het de Amerikaanse regering mogelijk om uw en mijn internetverkeer in te zien als daarbij Amerikaanse bedrijven betrokken zijn. Met Facebook, Google, Instagram, WordPress, Twitter, Microsoft, Apple en vele Amerikaanse internetbedrijven is die kans voor Nederlandse internetgebruikers tamelijk reëel. Daarom is het onjuist om het als een binnenlands Amerikaans onderwerp te beschouwen. De invloed is verstrekkend. Als protest tegen CISPA heeft Anonymous 22 april uitgeroepen tot ‘Internet Blackout Day‘. Er wordt die dag verzocht om sites ‘op zwart’ te zetten met een toelichtende tekst.

Foto: Protesttekst Internet Blackout Day , 22 april 2013.

Advertentie

Europarlement wil macht Visa, MasterCard en PayPal inperken

WikiLeaks wordt sinds 7 december 2010 geblokkeerd door de Amerikaanse bedrijven Bank of America, VISA, MasterCard, PayPal en Western Union. Ze domineren de markt. WikiLeaks ziet de blokkade als een vergelding van de Amerikaanse politiek vanwege de publicaties van Amerikaanse overheidsdocumenten. Het vat het op als een onwettige en willekeurige blokkade. Volgens WikiLeaks zijn door de blokkade van nu al ruim 700 dagen de inkomsten met 95% gedaald. De paradox is dat de Amerikaanse regering zelf heeft toegegeven dat er geen wettelijke grond voor een blokkade door Amerikaanse bedrijven is, maar toch blijft het in stand.

De blokkade is een manier om een opposant economisch te wurgen. In een hearing voor het Amerikaanse congres legde Google’s Katherine Oyama een jaar geleden uit hoe overheden een politiek opponent uit kunnen schakelen zonder naar grove middelen te hoeven grijpen, zoals de inperking van de meningsuiting of de blokkade van het internet: ‘Kijk naar WikiLeaks. (..) Ik denk dat [auteursrecht inbreukmakende sites] bestaan omdat ze reclame kunnen verkopen of omdat ze betalingen krijgen van abonnees. Als je de hele industrie op een lijn krijgt en inkomsten uit reclame en donaties blokkeert, dan kun je ongelooflijk effectief zijn zonder de invoering van ongewenste neveneffecten op de vrije meningsuiting of de internet architectuur.’

Nu is er Christian Engström die namens de Zweedse piratenpartij in het Europarlement zit. Hij wil een einde aan de macht van Bank of America, VISA, MasterCard, PayPal en Western Union. In elk geval in Europa. Volgens Rick Falkvinge heeft Engström met een cruciale passage bijgedragen aan een wetsontwerp. Als het aangenomen wordt zijn  er voortaan harde en objectieve criteria vereist om een organisatie als WikiLeaks te blokkeren: ‘It is the opinion of the European Parliament that the amount of enterprises, whose operations are wholly dependent on the ability of receiving payment by credit card, is likely to increase. The Parliament therefore considers it to be in the public interest to establish firm and objective regulations that determine the circumstances and processes, by which a card payment program can unilaterally refuse service.’

In een persbericht geeft Christian Engström commentaar: ‘It is not reasonable that Visa, MasterCard, and PayPal can shut Swedish entrepreneurs out from trading online when they sell horror movies or sex toys, just because the payment providers are scared of American fundamentalist moralism. Another example is when Visa, MasterCard, and PayPal blocked donations to WikiLeaks. This happened without legal grounds and shall be regarded as the three companies collaborating in helping the American government to silence an inconvenient voice. It is unacceptable that private corporations has that kind of power over free speech.’ 

Foto: Logo’s van MasterCard, Visa en WikiLeaks

CISPA geeft het bedrijfsleven macht en wat doet de tegenmacht?

In het online nieuwsprogramma The Young Turks legt Cenk Uygur uit wat CISPA is. De Cyber Intelligence Sharing and Protection Act is een Amerikaans wetsvoorstel dat kritiek krijgt van de internetgemeenschap en de burgerrechtenbeweging. Het vergroot de staatsmacht, verkleint de burgerrechten en bevordert de samenwerking tussen overheid en bedrijfsleven. Burgers worden juridisch buitenspel gezet. Cenk vergelijkt de samenwerking tussen overheid en bedrijfsleven met het fascisme. CISPA is op te vatten als een voortzetting van SOPA en PIPA. Met het verschil dat de overheid nu bedrijven als Facebook en Google binnenboord heeft.

Hoe WikiLeaks volgens Google financieel gewurgd kan worden

De vrijheid van internet staat onder druk. In de VS staan twee wetten op de rails die de vrijheid van internet uit economische redenen inperken. De Protect IP act of 2011 en de ‘Stop Online Piracy Act‘ (SOPA).

Een hearing voor het Amerikaanse congres over de SOPA bevestigde gisteren 16 november dat er een scheidslijn bestaat tussen voor- en tegenstanders van de vrijheid van meningsuiting. Voorstanders als Disney, Viacom en Time Warner komen uit Hollywood en de mediaindustrie. Tegenstanders als Google, Yahoo, Facebook and AOL uit Silicon Valley. Het is het oude tegen het nieuwe amusement. De eersten hebben te winnen bij inperking van de vrijheid, de laatsten niet. Maar het eigenbelang staat voorop.

In de hearing sprak Google’s Katerine Oyama ernstige bezwaren uit tegen het SOPA-ontwerp in zijn huidige vorm. Onder de tegenstanders schaart ze de internetindustrie, geldschieters, de universitaire wereld, mensenrechtengroepen en internetbeveiligingsdeskundigen. Ze ziet als een voorwaarde voor nieuwe wetgeving dat intellectueel eigendom wordt beschermd ‘met behoud van de legitieme online activiteiten die de economische groei en de vrijheid van meningsuiting voeden’.

Als voorbeeld hoe een site kan worden verstikt noemde Oyama het economisch wurgen van WikiLeaks. ‘Kijk naar WikiLeaks. (..) Ik denk dat [auteursrecht inbreukmakende sites] bestaan omdat ze reclame kunnen verkopen of omdat ze betalingen krijgen van abonnees. Als je de hele industrie op een lijn krijgt en inkomsten uit reclame en donaties kunt blokkeert, dan kun je ongelooflijk effectief zijn zonder de invoering van ongewenste neveneffecten op de vrije meningsuiting of de internet architectuur.’

Hoewel Google zich het afgelopen jaar afzijdig heeft gehouden van de niet juridisch onderbouwde blokkade door Amerikaanse bedrijven van WikiLeaks en verwijzingen bleef doorgeven, tekent zich hier een onderscheid af. In de SOPA zijn voorzieningen opgenomen die kunnen uitpakken zoals WikiLeaks nu economisch wordt gewurgd. Google offert WikiLeaks graag op als het zelf vrij kan blijven opereren.

Volgens Trevor Timm, een juridische activist van de Electronic Frontier Foundation kent de SOPA nauwelijks rechterlijke toetsing. ‘Zelfs als websites onschuldig zijn, is dat moeilijk aan te vechten zonder te worden afgesneden, al is het maar voor kort. Dat plaatst energieke nieuwkomers in een moeilijke positie als ze niet over een advocaat beschikken die hier mee om kan gaan en geeft grote bedrijven een reusachtig voordeel.’

WikiLeaks heeft niets te verwachten van bedrijven die het auteursrecht boven de internetvrijheid plaatsen. Die hun eigen economische wettelijkheid belangrijker achten dan juridische principes. Toevallige steun van internetbedrijven kan ontstaan als belangen parallel lopen. Maar daarop valt niet op voorhand te rekenen. Ook zij onderschrijven de handelwijze dat betaalmaatschappijen en adverteerders websites mogen censureren.