Evangeliste Anne Graham Lotz zegt door God genezen te zijn van borstkanker

Mijn reactie bij een blogpost van de 70-jarige Amerikaanse evangeliste Anne Graham Lotz die na een behandeling voor kanker claimt door God genezen te zijn. Ze is de tweede dochter van de beroemde en invloedrijke evangelist Billy Graham. Lotz zei te voelen dat God haar na haar vijfde behandeling had genezen.

Volgens een bericht van The Christian Post werd in augustus 2018 borstkanker vastgesteld en begon de behandeling met chemotherapie in oktober 2018. In een controversiële uitspraak in een interview beweerde Lotz dat haar borstkanker mogelijk een waarschuwing was dat Israel gevaar liep om aangevallen te worden.

Het is het voorrecht van mensen die in de religieuze sector werkzaam zijn om zonder kans op tegenspraak en vanwege de vrijheid van godsdienst alles met alles te verbinden. Logica is nu eenmaal geen onderdeel van de leerstellingen van godsdienst. Lotz knoopt alles aan elkaar: kanker, Israël, ongeloof, God. Ik vind dat ze daarin te ver gaat en zichzelf er als ‘uitverkorene’ buiten had moeten houden. Hoe ethisch is het om de eigen ziekte in te zetten als middel tot zelfpromotie en religieuze propaganda? Daar spreek ik Lotz op aan in mijn reactie.

Foto 1: Schermafbeelding van deel blogpost ‘RAISING HALLELUJAH’ van Anne Graham Lotz op Annegrahamlotz.org, 4 februari 2019.

Foto 2: Eigen reactie van 9 februari 2019 bij blogpost ‘RAISING HALLELUJAH’ van Anne Graham Lotz

Facebook verwijdert iconische foto van 9-jarig napalmmeisje vanwege naaktheid. Machtsmisbruik of preutsheid?

Dit is de iconische foto van het ‘napalmmeisje’ in Vietnam. Een foto van Nick Ut met onder meer centraal in beeld de 9-jarige Phan Thị Kim Phúc met napalm op haar lichaam. Ze was naakt omdat haar kleren door de napalm waren verbrand. Haar dorp Trang Bang was op 8 juni 1972 gebombardeerd door de Zuid-Vietnamese luchtmacht omdat vermoed werd dat er strijders van de Vietcong aanwezig waren. Ut won er de World Press Photo en Pulitzerprijs mee. De foto hielp er aan mee om de publieke opinie te beïnvloeden en te doen kantelen. Vanaf 1973 trokken de Amerikaanse troepen zich geleidelijk terug uit Vietnam.

De foto is niet te zien op Facebook, zo bericht nu.nl in een bericht. Het napalmmeisje zou te naakt zijn en mogelijk zelfs kinderporno zijn. Aanleiding was de Noorse krant Aftenposten die de foto plaatste bij een artikel op Facebook, waarna het sociale netwerk die verwijderde. Nu’nl: ‘Facebook zegt vrijdag dat het bij beelden van naakte kinderen moeilijk is onderscheid te maken tussen geoorloofde nieuwsfoto’s en kinderporno.’ Opmerkelijk is dat niet het geweld van een oorlog, maar de naaktheid van een 9-jarig meisje door Facebook als reden voor verwijdering wordt aangevoerd. Ik plaats dit commentaar met foto op Facebook.

Wat gaat er verkeerd als een foto die in het historische geheugen van generaties is gegrift, prestigieuze prijzen won en eraan meehielp om de publieke opinie te beïnvloeden door Facebook wordt verwijderd? Is hier sprake van nieuwe truttigheid of machtsmisbruik van internetbedrijven die onder een hoedje met regeringen spelen? Kinderporno wordt door politici vaak aangevoerd om maatregelen te nemen die neerkomen op de inperking van de internetvrijheid. Pornografie als excuus voor staatscensuur. Het is absurd dat Facebook meent een historisch belangrijke foto te moeten censureren vanwege de naaktheid van een 9-jarig meisje. Ook nog eens ‘functioneel naakt’ omdat het de verbranding van haar kleren en lichaam accentueert.

Deze ingreep door Facebook zegt dat dit bedrijf te veel macht heeft en er niet weet mee om te gaan. Er is onderhand een catalogus van fouten van Facebook te maken over de bizarre en preutse omgang met naakt. Zoals kankerpatiënte Beth Whaanga, de activistische feministes van FEMEN die hun blote borsten gebruiken als politiek wapen of kunstenaars als Jans Muskee van wie een tekening leidde tot de tijdelijke afsluiting van zijn Facebook-account. Het is de hoogste tijd dat Facebook door de gebruikers tot de orde wordt geroepen.

Foto: Nick Ut, Napalm Girl. Vietnam, 1972.

Wat betekent Expositie 1001 Inventions voor positie musea?

Een tentoonstelling als een filmgala. Met sterren, glamour, internationalisering, globale amortisatie, Awards, A-locaties en marketing die de productiekosten overtreft. De tentoonstelling 1001 Inventions van het in het Verenigde Koninkrijk gevestigde 1001 Inventions wordt door vele landen overgenomen. Vanaf 29 augustus in het Post Kantoor Rotterdam. Een ander voorbeeld van een expositie die niet door een museum maar door een evenementenbedrijf wordt geassembleerd is ‘Da Vinci – The Joy of Understanding’. Straks te zien in een ander voormalig postkantoor op de Neude in Utrecht. Een overname door een Nederlandse partner van Grande Exhibitions dat eveneens exposities voor een breed publiek ontwikkelt en wereldwijd in de markt zet.

Makkelijk om er laatdunkend over te doen. Maar deze blockbusters brengen in museumland wel iets teweeg. Het nu stevig onder vuur liggende Rotterdamse Wereldmuseum met directeur Stanley Bremer krijgt een koekje van eigen deeg dat zoveel groter, beter gebakken en smakelijker is. Bremer die notabene de focus op Azië zei te willen leggen en nu tijdelijk In Rotterdam als concurrent een tentoonstelling over de islam krijgt die ook hengelt naar de gunst van een breed publiek. Geen typische bezoekers van kunstmusea, maar vriendenclubs of families die een belevenis ervaren. The Dungeon (‘Must See‘) is het format, kunstobjecten het materiaal.

De vraag is dus wat deze blockbusters met de positie van musea doen. In m’n achterhoofd zeurt de vergelijking met fake patiëntenorganisaties die zich op de goede doelen markt richten. Het zijn lookalikes die in vorm op de originele organisatie lijken, maar ze gaan enkel voor financieel gewin en niet het overwinnen van een ziekte, door bijvoorbeeld fondsen te werven voor onderzoek. Deze namaak organisaties snoepen geld weg van de gevestigde patiëntenorganisaties die strijden tegen kanker, alzheimer, diabetes, hart of Parkinson. Snoepen deze megatentoonstellingen die als een rondreizend circus de wereld overtrekken geld weg bij musea? Het antwoord is waarschijnlijk niet eenduidig te geven. Maar de vraag moeten musea zich stellen.

Facebook, Beth Whaanga, kanker, naaktheid en vriendschap

Facebook kent strenge regels over naakt. Zoals geen blote borsten. De activistes van FEMEN die hun lichaam inzetten om topless te protesteren kunnen zo op Facebook geen volledig verslag van hun acties doen. Verschillende pagina’s van nationale afdelingen werden vorig jaar zelfs tijdelijk afgesloten door Facebook. Onvrijwillig. Die sluiting leverde nieuw protest op als een eeuwig vliegwiel van tegenstand. Nu worden door Facebook de tepels van de feministes geblurd. Vaag gemaakt. Wat de vrouwen schimmiger maakt dan ze zijn.

Facebook neemt als commercieel bedrijf dat allerlei doelgroepen bedient het zekere voor het onzekere. Het maakt geen onderscheid tussen naakt als politiek protest, illustratie van een ziekte, kunst of pornografie. Facebook kenmerkt op voorhand elke naaktheid als pornografie. Toch kan het dat niet in alle gevallen volhouden, zoals het verhaal van de Australische Beth Whaanga verduidelijkt. De Vrouw Onder de Rode Jurk.

Beth Whaanga is kankerpatiënte, moeder van vier kinderen, heeft een FB-pagina, maatschappelijke steun en de behoefte om verslag van haar ziekte te doen. Door de littekens van de operaties te laten zien wil ze aantonen wat kanker kan aanrichten. Als een Sophie Ristelhueber-project dat het lichaam als oorlogstoneel toont. Met als doel om te laten zien hoe belangrijk preventie is en regelmatige lichaamscontrole noodzaak is.

Hoe moet Facebook daarmee omgaan? Het zou bot zijn om het oprechte verslag dat Beth Whaanga van haar lichaam geeft te blurren. Facebook heeft dat dan ook niet aangedurfd. Maar meer dan 100 ‘vrienden’ zeiden de vriendschap op, zo gaat het verhaal. De naaktheid zou te onthullend zijn. Wat Beths zus Emma Rayner tot de opmerking bracht dat deze vrienden geen ruggengraat hebben. Het roept de vraag op wat vrienden op Facebook waard zijn en hoe diep een vriendschap op Facebook gaat als vrienden zo gemakkelijk afhaken.

Foto: Beth Whaanga toont haar lichaam na operaties.

KWF stopt campagne. Onbehouwen humor wordt niet begrepen

‘We hebben geconstateerd dat de campagne ‘Aandacht a.u.b.’  op dit moment meer verwarring dan duidelijkheid schept en daarom haar doel voorbij dreigt te schieten. Daarom hebben we besloten de campagne stop te zetten. De campagne is zorgvuldig getest en in samenspraak met patiënten en zorgverleners ontwikkeld. Wij staan achter de intentie van de campagne, maar de huidige reacties maken dat wij dit besluit nemen.’ Aldus een verklaring van KWF die publieksreacties als reden voor mislukking aanvoert.

KWF zegt dat de campagne ‘zorgvuldig getest‘ is en ‘in samenspraak met patiënten en zorgverleners’ werd ontwikkeld. Producent is het Amsterdamse bedrijfje Shut up and Shoot Film. Opzet was een hilarische over the top behandeling om de vaak botte behandeling van kankerpatiënten aan de orde te stellen. Als het ware een homeopatische benadering door het middel met het middel te bestrijden. Maar dat werkt dus niet, en daarom is de campagne stopgezet. En zijn alle filmpjes teruggetrokken. Ergens in de productie is een inschattingsfout gemaakt. Humor en ironie, het blijft een lastige zaak. Niet in het minst als het over ziekte en dood gaat.

Wens burgemeester Eberhard van der Laan beterschap. Hij is ziek

Burgemeester Eberhard van der Laan (58) is ernstig ziek. Bij hem is prostaatkanker geconstateerd. Hij is onder behandeling en zal zoveel mogelijk zijn werkzaamheden voortzetten. Iedereen kan hem een berichtje sturen. Dit is de openheid die bij deze burgemeester van Amsterdam past. Onopvallend nadrukkelijk nam-ie afstand van beeldbepalende beleidsaspecten van zijn voorganger Job Cohen. Zoals het idee van ‘compenserende neutraliteit‘ waarmee Cohen en Ahmed Marcouch de scheiding van kerk en staat oprekten. Van der Laan kon dat doen omdat in 2010 de wind in de PvdA-fractie gedraaid was, maar ook omdat Van der Laan als praktisch jurist rechtsstatelijk denkt. Waar Cohen zich verloor in vergezichten. En zo mislukte als PvdA-partijleider.

Nu is uitgerekend de enige PvdA’er van wie ik me zou kunnen voorstellen daar ooit op te kunnen stemmen ziek. Dat betreur ik in dubbel opzicht. Vooral voor hem persoonlijk. Gezondheid gaat immers boven alles. Ik betreur het ook voor de PvdA. Van der Laan mag zich gelukkig prijzen dat-ie in de Republiek Amsterdam aan het roer staat en zich als minister niet in bochten hoeft te wringen in de coalitie met de VVD.  Waartoe de Amsterdamse belofte Lodewijk Asscher deze dagen wordt gedwongen. Ik wens Eberhard een spoedig herstel toe. Was het niet Konrad Adenauer die op 73-jarige leeftijd kanselier van Duitsland werd? En dat 14 jaar bleef.

Foto: Schermafbeelding van pagina om burgemeester Eberhard van der Laan beterschap te wensen. Mail hier.

Merry Xmas and Happy Smoking. If you’re lucky

Zangeres Dorothy Collins, vormgever Raymond Loewy, ‘clean‘ en ‘fresh‘ roken met Lucky Strike, de fifties en kerstmis komen samen in een commercial uit 1955. Schiet uit uw slof met een geschenkverpakking. Zucht.

Foto: Kerstverpakking slof Lucky Strike vormgeving Raymond Loewy, 1955.