Thierry Aartsen, Onno Aerden en de cultuur van de VVD

Voormalig kandidaat-kamerlid voor de VVD Onno Aerden heeft onderstaande tweet uitgewerkt in een column op zijn blog Inhoudelijke Zaken. Erin heeft hij kritiek op de scouting van kamerleden en zegt hij het volgende over het vandaag geïnstalleerde nieuwe kamerlid voor de VVD Thierry Aartsen: ‘En toen moest de schande nog plaatsvinden dat een de door het opstappen van minister Hennis vrijgekomen Kamerzetel toeviel aan een zekere Thierry Aartsen, in Breda bekend als ‘jouw maat in de raad’. Die had het bestaan om zich op Twitter niet alleen tactloos, crypto-racistisch en kleinzielig uit te drukken, maar verdedigde die acties vrolijk door te wijzen op wie hij ‘nu eenmaal’ was.’ en ‘Kennelijk heeft het zelfzuchtige gelijk van de macht het gewonnen van die geweldige, intensieve, creatieve, optimistische talentenjacht die mij destijds zo blij maakte.’

De ‘omhooggevallen kwast’ Thierry Aartsen heeft cultuur (o.a. Erfgoedinspectie, Bibliotheek en letterenbeleid, monumenten), Media, Arbeidsomstandigheden, Inspectie & toezicht in zijn portefeuille. Het is te hopen dat hij de cultuurparagraaf uit het programma aan het volk kan uitleggen en de elementen ervan logisch met elkaar kan verbinden. Want dat is geen makkelijke opgave. Zo staat er: ‘De makers van cultuur richten zich weer op hun publiek. Dat zijn de mensen die cultuur in stand houden. Als zij iets niet goed genoeg vinden, is er ook geen reden om subsidie te geven.’ Ofwel, het publiek houdt de cultuur in stand en als het publiek de cultuur niet goed vindt dan vervalt de reden om een cultuuruiting subsidie te geven. Dus volgens de VVD gaan niet de parlementsleden of de professionals over het toekennen van subsidie aan cultuur, maar is dat voorbehouden aan cultuurconsumenten. De VVD lijkt zo ook voorbij te gaan aan het belang van talentontwikkeling waarvan de Raad voor Cultuur constateert dat die op peil moet blijven om de toekomst van de kunst te garanderen.

Wat de VVD trouwens onder respectievelijk ‘cultuur’ of ‘kunst’ verstaat wordt uit de cultuurparagraaf niet duidelijk. Van een politieke partij die dat onderscheid niet maakt en beide begrippen door elkaar heen gebruikt valt te vrezen dat het niet begrijpt wat het verschil tussen kunst en cultuur is. Het kan ook dat de VVD vanwege politieke redenen bewust beide begrippen door elkaar heen gebruikt om verwarring te zaaien.

Cultuur is de weerslag van de samenleving. De waarde van kunst is dat het zich deels ontworsteld heeft aan de macht, weerstand biedt aan onderwerping en haaks op de samenleving staat. Het heeft voor kunstenaars die de kunst instromen een vrijplaats bevochten. Enigszins vergelijkbaar met religie die ook zo’n maatschappelijke rol wordt gegund. Kunstenaars staan niet zozeer op de schouders van een traditie zoals in de Renaissance over de Grieken werd gezegd, maar op de schouders van een toevallige bundeling van omstandigheden die lang geleden genoeg opgestart is om nu stand te kunnen houden. In rituelen. Dat tekent tevens de paradox van kunst. Kunst moet ver genoeg van politieke en maatschappelijke krachten blijven om er vrij en onbevreesd op te kunnen spiegelen, maar moet ook weer niet te veel afstand nemen om ‘voor eigen bestwil’ in een reservaat te eindigen. Kunst valt op te vatten als aanscherping en verbijzondering van cultuur.

Wat de VVD met kunst wil wordt uit deze beschrijving duidelijk. De VVD gunt het kunst niet om een vrijplaats te zijn. De VVD wil die vrijplaats afbreken. De VVD wil kunst maken tot weerslag van de samenleving, goochelt daarom met de begrippen kunst en cultuur, en zaait bewust verwarring. De VVD heeft in de cultuurparagraaf niet het lef om kunst frontaal aan te vallen, maar probeert de functies en doelen ervan slinks te smoren in begripsverwarring. Namelijk door kunst te vervangen door het bredere en met de samenleving samenvallende begrip cultuur. Zodat kunst van elke functie ontdaan wordt.  Het is een teken aan de wand van de huidige VVD dat het de ‘omhooggevallen kwast’ Thierry Aartsen heeft benoemd als een woordvoerder cultuur in de Tweede Kamer. Aartsen past in zijn tactloosheid, crypto-racisme en kleinzieligheid perfect bij de cultuur van de VVD.

Foto 1: Schermafbeelding van cultuurparagraaf ‘Cultuur; Cultuur is van en voor de samenleving van de VVD’.

Foto 2: Tweet van Onno Aerden, 11 september 2018.

Kamerlid Nijboer haalt het nieuws: schaf 500 eurobiljet af

Kamerleden profileren zich om gehoord te worden. Zeker in grote fracties. Voor wetenschappers geldt dat publiceren nodig is om niet te vergaan: ‘publish or perish‘. De variant voor politici is: ‘perform or perish‘. Het kamerlid moet optreden, toneelspelen, presteren of zich aanstellen. Van alle markten thuis zijn om gezag op te bouwen door optredens elders. Het vak van kamerlid is het continu spelen van een potje driebanden. De bal ketst tegen de publiciteit, krijgt oorverdovende echo in dezelfde publiciteit en komt thuis in de fractie.

Het stellen van kamervragen is voor kamerleden een uitgelezen middel om de media te halen. Even herkenbaar als het eigen beeld in de spiegel omdat het voornamelijk naar zichzelf verwijst. Doorgaans wordt aan de hand van een krantenartikel of televisienieuws een vraag gesteld door het kamerlid dat vervolgens alle aandacht krijgt in de krant of op het televisienieuws. Kamervragen beginnen vaak als volgt: ‘Kent u het bericht dat ..‘. Behaagzucht, gemakzucht, gebrek aan onderzoekstijd en assistentie leiden tot een karakterschets van het Nederlandse politieke systeem. In verwevenheid met de media zoekt het steeds weer de makkelijkste weg.

Nu is er het 29-jarige Groningse PvdA-kamerlid Henk Nijboer. Hij pleit er bij minister Dijsselbloem voor om het 500 eurobiljet af te schaffen. Want het wordt alleen door criminelen gebruikt. ‘Het 500 eurobiljet dreigt een internationale drugsvaluta te worden. Straks gebruiken ze het in Zuid-Amerika vaker dan in Nederland‘, zegt Nijboer in De Telegraaf. In zijn tweets toont-ie wat belangrijk is. Een interview in De Telegraaf en optredens op BNR Nieuwsradio en in RTLNieuws. Backbencher Nijboer beleeft zijn fijnste uur: aandacht.

Wat Nijboer voorstelt is verre van nieuw. Al jaren klinken geluiden dat niet zozeer de criminaliteit, maar een ondergrondse economie gebruikt maakt van 500 eurobiljetten. Zoals in Spanje. Het correcte antwoord is het aanpakken van de criminaliteit en die zwarte economie. Het  afschaffen van het 500 eurobiljet neemt de oorzaken niet weg. Hoewel de VS en Canada vanwege de criminaliteit of die zwarte economie grote coupures hebben afgeschaft, komt de waarde overeen met het 1000 guldenbiljet of 1000 Duitse Markenbiljet. Straks stelt Nijboer voor om Air Miles of Rolex-horloges te verbieden omdat criminelen ze als betaalmiddel gebruiken. Nijboer ondermijnt met zijn optredens het vertrouwen in de euro die toch al zo onder druk ligt.

Foto: 500 eurobiljet

Disselkoen, Hörchner, Polen en het Europese Aanhoudingsbevel

Hoe gaat het nu eigenlijk met Cor Disselkoen? Bent u het ook zo zat om elke dag weer in het nieuws met deze 65-jarige geconfronteerd te worden? Soms wordt het ons allemaal even te veel. Dan lijken hoofdzaken zoals Estelle Cruijff, Badr Hari, Wesley Sneijder, Rafael van der Vaart, Danny de Munk, Lance Armstrong of Linda de Mol te moeten wijken voor de bijzaak Disselkoen. De media zijn niet te volgen in de selectie van het nieuws.

Cor Disselkoen is een 65-jarige fruithandelaar en hartpatiënt die dagelijks 27 verschillende pillen slikt. Midden jaren ’90 had-ie een conservenfabriek in Polen. Toen is er iets misgegaan. Hij werd beschuldigd van belastingontduiking. Wat-ie stellig ontkent. Na enkele maanden voorarrest en een borgsom mocht-ie gaan. Hij vertrok spoorslags naar Nederland. Maar in 2010 wilden de Polen hem opnieuw hebben. Via een Europees Aanhoudingsbevel (EAB) werd-ie uitgeleverd aan Polen. Vrij Nederland tekende het verhaal op.

Volgens Fair Trials International zorgt Polen voor ongeveer een derde van de EAB’s. Da’s opvallend veel. Er zijn geen minimumeisen voor de lengte van procedures en de detentieomstandigheden. Zo hebben sommige Oost-Europese landen geen goede reputatie, Zweden evenmin als het om het voorarrest gaat. Gelukkig wist Disselkoen zich verzekerd van politieke steun. GroenLinks-europarlementariër Judith Sargentini stelde zich achter de zaak en woonde de rechtszaak bij. Na vier dagen en betaling van opnieuw duizenden euro’s borg mocht Disselkoen weer terugreizen naar Nederland. Eind goed, al goed, voor een vrijgesproken Disselkoen.

Maar niet voor anderen die via een EAB worden uitgeleverd. Waarbij rechters er blindelings op vertrouwen dat de aanklacht niet is gemanipuleerd en de detentieomstandigheden vergelijkbaar zijn met die in Nederland. Als de rechters al onpartijdig zijn. Maar misbruik van de EAB ligt op de loer. PvdA-kamerlid Jeroen Recourt werd vorig jaar overtuigd door de zaak Robert Hörchner. Op valse gronden vroeg Polen zijn uitlevering. Hoe gaat het nu eigenlijk met Robert Hörchner? Bent u het ook zo zat om elke dag weer in het nieuws met deze ….

Foto: Cor Disselkoen vertrekt in een Pools militair vrachtvliegtuig vanaf Schiphol. ‘Zo gaat dat maandelijks.’ Credits: Vrij Nederland. 

Oplossing voor Julian Assange wordt in de beeldvorming niet als oplossing aanvaard

Als antwoord op het doorsturen van de link naar m’n vorige posting over Julian Assange antwoordde een kamerlid van een regeringspartij me gisteren: ‘Daarnaast wordt de heer Assange verdacht van verkrachting in Zweden. Ook dat is een ernstige aanklacht. XX heeft daarmee begrip voor Britse opstelling om uitlevering aan Zweden na te streven. XX heeft geen twijfels over het functioneren van de Zweedse rechtsstaat’.

Daarop schreef ik het kamerlid: ‘Zoals u uit de feiten kunt weten is er in Zweden geen aanklacht tegen Julian Assange ingediend. Gesteggel is er over de aard en de plaats van het onderzoek dat eventueel tot een aanklacht kan leiden. Maar in een rechtsstaat is een verdachte nog niet veroordeeld. Ook daarom is de zogenaamde Red Notice melding van Interpol die Assange kreeg in de ogen van velen prematuur en ongepast. Zoals er veel meer opmerkelijk is aan de rechtsgang in landen als Zweden die zich een rechtsstaat noemen.’

Dit naar aanleiding van mijn suggestie om Nederland een rol te geven bij het oplossen van de kwestie Assange. Ik vervolgde: ‘Uitgaande van bovenstaande feiten en context verdient het wellicht toch de moeite om een poging te doen Nederland een rol in de oplossing te geven. Het gaat ook niet om de positie van Assage, maar om de positie van de betrokken landen. Zaak voor allen is om er zonder gezichtsverlies uit te komen. Hoewel alle landen iets op zullen moeten offeren vanwege de tegengestelde posities. Bij het vinden van deze oplossing zou een neutraal klein land als Nederland behulpzaam kunnen zijn. Zo was mijn idee, en hoop.‘

Assange is niet brandschoon en heeft fouten gemaakt door documenten naar buiten te brengen die informanten in Afghanistan in gevaar brachten. Dit gebeurde nadat WikiLeaks door toedoen van Amerikaanse betaalmaatschappijen als PayPal, en naar men vermoedt onder druk van de regering-Obama, in december 2010 afgesloten werd voor donateurs. Zodat WikiLeaks financieel aan de rand van de afgrond stond en de gewenste journalistieke zorgvuldigheid niet meer kon waarborgen. Medestanders van het eerste uur hebben hem daarom de rug gekeerd. David House zegt in een tweet van 31 juli: ‘Assange deviated from these core values. Either he must be replaced at #WikiLeaks, or WikiLeaks must be displaced within OpenGov movement‘.

Door de Zweedse aanklager Marianne Ny zijn fouten gemaakt. Zij ontloopt publieke verantwoording. Hier is een opsomming van onregelmatigheden. Zo stelde Ny eerst dat het haar wettelijk verboden was om Assange in Engeland te horen, maar nu geeft Karin Rosander namens de Zweedse aanklager toe dat het aan Ny persoonlijk is daarover te beslissen. Het kamerlid heeft geen twijfel over het functioneren van Zweden als rechtsstaat. Dat verbaast me omdat Zweden bij herhaling kritiek heeft gekregen van de Raad van Europa en het Committee for the Prevention of Torture voor de zogenaamde pre-trial detentie. Het regime waaraan ook Assange onderworpen zou worden. En als reden gezien wordt om hem via Zweden naar de VS uit te wijzen.

De standpunten van het kamerlid en mij tekenen werelden van verschil die lastig te overbruggen zijn. De kwestie Assange die op 20 augustus 2010 in Zweden begon loopt deze week precies 2 jaar. En is complex omdat het zich op het raakvlak van politiek en recht afspeelt in verschillende landen. Feiten zijn niet altijd wat ze lijken. Feiten worden soms verborgen gehouden of verdraaid. Media zijn het spoor al lang bijster en reageren doorgaans welwillend op de autoriteiten. Zodat iedereen voor duiding op zichzelf aangewezen is.

Foto: Zweedse aanklager Marianne Ny die de zaak Julian Assange behandelt

AVRO censureert programma met Allah. Waarom in Godsnaam?

De AVRO heeft een sketch met God en Allah in het satirische programma Neonletters geschrapt. De religieuze kopmannen van respectievelijk het Christendom en de Islam zouden tegen elkaar boksen. De match moest de rivaliteit en strijd  tussen beide monotheïstische godsdiensten voorstellen. De AVRO durfde het echter niet aan en verbood de sketch ‘na lang beraad’. Het argument was dat het moslims niet wilde kwetsen.

Toen bleek dat de AVRO censureerde pakte BNN het onderwerp op in De Week van Filemon. Door de korte voorbereiding is het onvoldoende uitgewerkt. Het wordt een vermenging van nieuws, religiekritiek, klucht en parodie. Maar het kamerlid van GroenLinks Tofik Dibi maakt veel goed met zijn opmerking dat Nederlandse moslims tegen een stootje kunnen en niet beschermd hoeven te worden door de AVRO. Ze zijn gewend aan satire en islamkritiek en reageren daar rustig op. De koudwatervrees van de leiding van de AVRO is daarom ongegrond. De publieke omroep moet met bravour en durf goede programma’s maken en niet zo bang doen.