GroenLinks laveert kleinmoedig weg na de beschuldiging van antisemitisme vanwege een resolutie over de BDS-beweging

Soms stem ik bij verkiezingen op GroenLinks. Uitsluitend vanwege het klimaatdebat. Dat ben ik op 20 maart ook weer van plan bij de verkiezingen voor de Provinciale Staten. Maar het is om twee redenen telkens weer een overwinning op mezelf om me ertoe te dwingen GroenLinks te steunen. In de kern bevat de partij veel anti-democratische, links-radicale elementen en tendenzen waar ik liever afstand van zou willen houden. En de marketing van partijleider Jesse Klaver is wel erg flinterdun en opgeklopt om geloofwaardig te zijn. Maar de spoeling in de Nederlandse politiek is erg dun. Het is bij het bepalen van een stem voor politieke partijen de keuze tussen slecht en nog slechter. Dan maar voor slecht gekozen. GroenLinks dus. Van harte gaat het niet.

Neem bovenstaande verklaring van oud-fractievoorzitter Bram van Ojik over de zogenaamde BDS-beweging. Daar stijgt een weeë geur uit op. Hier is over die beweging meer te lezen in een artikel van Nathan Thrall. De verklaring is tot stand gekomen na druk van rechtse organisaties, zoals Christenen voor Israel dat vandaag een demonstratie hield voor het hoofdkantoor van GroenLinks in Utrecht. Aanleiding was de steun voor een resolutie door GroenLinks over de BDS-beweging op het partijcongres van 16 februari. Zoals een demonstratie een recht is, is de steun van een politieke partij voor de BDS-beweging (die in feite gaat om het opkomen voor de rechten van Palestijnen) ook een recht. Uiteraard denkt het rechtse Christenen voor Israel hierover anders dan het linkse GroenLinks. Maar dat is begrijpelijk vanwege de andere uitgangspunten en politieke filosofie van de betrokkenen. Politieke standpunten verschillen nu eenmaal, want anders zijn het geen standpunten.

De verklaring is beneden de maat en ermee verloochent de partij zichzelf. Wat te denken van de zin: ‘We verzetten ons tegen het verbieden en strafbaarstellen van standpunten, los van de vraag of we het met die standpunten al of niet eens zijn’. Dat is onhandig en onnodig. GroenLinks is een deelnemer aan het politieke debat, geen ondersteuner ervan. GroenLinks is een politieke partij met standpunten, geen organisatie die de rechtsstaat bewaakt. In de media riep de verklaring dan ook terecht de reactie op dat GroenLinks door de bocht was gegaan. En wat te denken van de zin: ‘De motie is niet bedoeld als steun aan de doelen van BDS’? Hè? Maar de GroenLinks Europarlementariër Judith Sargentini schrijft in een tweet van 16 februari dat de BDS-beweging ‘een geoorloofd middel is om de Palestijnen in hun strijd voor rechtvaardigheid te helpen’. Dus GroenLinks steunt volgens GroenLinks tegelijk wel en niet de Palestijnen in hun strijd voor rechtvaardigheid.

GroenLinks heeft zwakke knieën. De beschuldiging van antisemitisme uit rechtse hoek lijkt een open zenuw te raken. Heeft de partij iets te verbergen? Wie ervan overtuigd is geen antisemiet te zijn en er niet naar handelt, hoeft daar in een verklaring toch niet op te reageren? Of dat komt door de links-radicalen in de partij die wel degelijk anti-democratische of antisemitische denkbeelden hebben is de vraag. Mogelijk is GroenLinks bang voor wat Labour overkomt dat door een debat over antisemitisme wordt verscheurd waar de partijleiding halfslachtig op reageert. De reactie op de beschuldiging van antisemitisme legt GroenLinks’ zwakte bloot.

Het reageert niet met een uitleg die zegt dat het vanwege het beleid over buitenlandse politiek een politiek standpunt inneemt dat daarmee in overeenstemming is, maar laat zich verleiden tot een nietszeggende verklaring die de resolutie over de BDS-beweging op het partijcongres afzweert. Het is de framing van rechts om kritiek op Israel te reduceren tot antisemitisme. Maar het is nogal wat als links er stilzwijgend in meegaat. De partij kan beter de antidemocraten in de eigen partij er nou eens definitief uitgooien, dan dat het zwicht voor de rare beschuldiging van antisemitisme en de suggestie dat de resolutie controversieel zou zijn. En ik had het al zo moeilijk om mezelf te dwingen GroenLinks te stemmen. Daar komt dit nog eens bovenop.

Foto 1: Schermafbeelding van verklaring ‘BDS (Boycott, Divestment, Sanctions)’ van GroenLinks, 8 maart 2019

Foto 2: Tweet van Judith Sargentini, 16 februari 2019.

Advertentie

Ronald van Raak (SP) stelt kamervragen over AIVD en Snowden

‘Waarom bent u niet bereid Snowden politiek asiel te verlenen en in Nederland in alle vrijheid zijn verhaal te laten doen?’ vraagt Ronald van Raak (SP) minister Ronald Plasterk van Binnenlandse Zaken in kamervragen. Niet de eerste keer dat hij dit het kabinet vraagt. Eigenlijk is de vraag ruimer: ‘Waarom neemt het kabinet het asielverzoek van Snowden niet in behandeling en informeert het Snowden noch de Tweede Kamer daarover?’ Het asiel van Snowden wordt door het kabinet doodgezwegen. Op 30 juni 2013 diende Sarah  Harrison namens Snowden in allerlei landen waaronder Nederland een asielverzoek in. Ze kreeg geen antwoord.

Het is goed dat Van Raak alert blijft en af en toe kamervragen over Snowden stelt. Zoals uit de andere vragen over de hechte samenwerking van Duitsland met de NSA blijkt zijn de gevestigde Nederlandse partijen niet  onafhankelijk van de VS om een besluit te nemen. Zolang de regering van de VS niet het groene licht geeft aan VVD en PvdA zal het kabinet Snowden geen asiel verlenen. Niet alleen Nederlandse burgers of Snowden, maar ook de Tweede Kamer wordt over dit onderwerp genegeerd. Nederland heeft het denken en handelen uitbesteed. Geoutsourced in turbotaal. Ermee geconfronteerd vlucht het kabinet zelfs voor de verantwoording om uit te leggen waarom het zich zo afhankelijk van anderen maakt. Ook in het Europarlement waren er pogingen om Snowden asiel te verlenen. GroenLinks-Europarlementariër Judith Sargentini was in maart 2014 een van de indieners van een voorstel om Snowden bescherming in de EU te bieden. Het mislukte.

Europese landen en de VS blokkeren eenzijdig de asielrechten van Snowden. Hij was eind juni 2013 in Moskou op doortocht van Hong Kong naar Latijns-Amerika toen de Amerikaanse regering eenzijdig zijn paspoort introk en hij strandde. Als een statenloze zonder rechten. Het is dus een misverstand om te veronderstellen dat Snowden voor de Russische Federatie koos. Dat deed hij niet, hij werd buiten zijn wil om tot Rusland veroordeeld door zijn eigen regering. De Amerikaanse regering veroordeelde Snowden door een speciale timing en afweging tot de grootste vijand van de VS. Vraag is hoe politiek en publicitair verstandig dat was.

De baas van de Nederlandse inlichtingendienst AIVD is niet positief over Snowden en kan diens kritiek dat zijn dienst een schoothondje van de NSA is niet hebben. In een interview met NRC van 1 mei 2015 zegt Rob Bertholee: ‘Wie biedt meneer Snowden nou echt tegenspel?’ met het stilzwijgende verwijt dat de journalistiek te weinig kritisch is. Wie weet. Maar dat valt makkelijk op te lossen door Edward Snowden asiel in Nederland te verlenen en hem vervolgens in het publieke debat te laten spreken en krachtig tegenspel te bieden. Zolang Nederland echter niet alleen weigert om Edward Snowden asiel te verlenen, maar zelfs om over de behandeling van zijn asielaanvraag bijzonderheden te geven klinken Bertholees woorden vrijblijvend en vals.

Foto: Edward Snowden via satellietverbinding. Credits: Christopher Lane/PA. 

Zie hier voor postings over Edward Snowden en zijn asielaanvragen.

Nieuwe poging om Snowden bescherming te bieden in EU

Het komt niet onverwachts dat Europese regeringen onder druk worden gezet door de VS om Edward Snowden geen asiel in Europa te verlenen. Immers klokkenluider Nummer 1. In antwoord op vragen uit het Europees Parlement aan Jan Philip Albrecht van de Groenen suggereerde Snowden: ‘Parliamentarians in the national governments have told me that the US, and I quote, “will not allow” EU partners to offer political asylum to me, which is why the previous resolution on asylum ran into such mysterious opposition.‘ Het zijn de Amerikanen die de bandbreedte van de Europese regeringen bepalen. In het geval van Snowden is die tot nu toe nul.

In juni 2013 wezen de kamerleden Ronald van Raak (SP), Liesbeth van Tongeren (GL) en Esther Ouwehand (PvdD) minister Ivo Opstelten op de mogelijkheid dat Nederland of de EU Edward Snowden asiel verleent. Van Tongeren: ‘Nu is Den Haag natuurlijk de stad van het internationale recht. Ik hoorde de minister zonet abusievelijk zeggen dat de Verenigde Staten asiel zouden moeten verlenen aan hun eigen onderdaan, maar zo werkt het natuurlijk niet. Zou Nederland niet bereid zijn om te overwegen om asiel te verlenen aan Snowden?’ Minister Opstelten reageerde niet inhoudelijk op de suggesties. In een stukje hierover zag ik een aanbod aan Snowden of zelfs een kamerdebat als ‘de lakmoesproef voor de vraag hoe echt onafhankelijk Nederland is. En hoe vrij Nederlandse bestuurders en politici durven denken.‘ Niet autonoom dus. De VS beslissen voor de EU.

Komende woensdag is er in het Europees Parlement een nieuw poging om Edward Snowden asiel te verlenen. GroenLinks-Europarlementariër Judith Sargentini is een van de indieners van een voorstel om Snowden bescherming in de EU te bieden. Het Europees Parlement stemt dan over een oproep aan de EU-landen om Edward Snowden bescherming te bieden op hun grondgebied. Op de site blamethegame kunnen Europese burgers de oproep uit het Europarlement via sociale media ondersteunen. Snowden zoekt asiel in een EU-land. Eerder stemden in een parlementscommissie conservatieven, christendemocraten en een deel van de sociaaldemocraten en liberalen tegen een voorstel om Snowden asiel te verlenen. Durven deze fracties deze keer wel onafhankelijk van de VS een besluit te nemen? Het valt te vrezen van niet. Maar elke poging telt.

Foto: Schermafbeelding van blamethegame, 10 maart 2014.

Schneier: NSA gebruikte DigiNotar. Worden Nederlandse politiek en journalistiek nu actief?

Beveiligingsexpert Bruce Schneier verwijst op z’n blog naar een screenshot van een trainingsprogramma van de NSA dat in het Braziliaanse programma ‘Fantastico‘ werd getoond. Dat ging over de economische spionage door de VS van het Braziliaanse oliebedrijf Petrobras. Dat niets met terrorismebestrijding van doen heeft. Erop staat de naam van de nu gesloten Nederlandse commerciële certificaatautoriteit DigiNotar dat in 2011 gehackt werd. Schneier vermoedt dat dit het werk van de NSA was of dat de NSA gebruik maakte van de hack met een man-in-the-middle aanval. Een onderschepping en eventuele aanpassing van communicatie tussen twee partijen zonder dat deze dat doorhebben. Zo zou ook communicatie van Petrobras onderschept zijn.

Zoals de NRC in een commentaar zegt krijgt het NSA-schandaal er ‘een onverwacht Nederlands tintje‘ door. Het zal tijd worden. Het NSA-schandaal barstte op 9 juni 2013, maar meer dan drie maanden later heeft het Nederland nog steeds niet echt bereikt. Nederlandse politiek en journalistiek zwijgen. De ministers Opstelten (Veiligheid) en Plasterk (Binnenlandse Zaken) ontkennen, vertragen en lichten niks toe. Nederlandse media hebben in drie maanden geen eigen onthulling gebracht of vanuit hun expertise van de Nederlandse situatie voorzien van commentaar. Voor hun geloofwaardigheid is het gewenst dat Nederlandse media zich nu eindelijk eens actief met het NSA-schandaal gaan bezighouden. In Frankrijk, Duitsland en het Verenigd Koninkrijk kwamen media met onthullingen en zeker in de laatste twee landen woedt een stevig publiek debat over de massale spionage die zich niet tegen terroristen maar tegen de eigen bevolking geeft gericht.

DigiNotar biedt de kans om het NSA-schandaal naar Nederland te halen, het kabinet ter verantwoording te roepen en niet meer weg te laten komen met een onderzoek door de CTIVD, vragen van SP’er Ronald van Raak of verwijzingen naar het Europarlement. In juli vroeg ik me af: ‘Nederlanders hebben nu antwoorden nodig. Wat weet de regering-Rutte? Hoe wordt er in het Nederlands belang samengewerkt met de VS? Weet de regering-Rutte hoe in de samenwerking met partners Nederlandse inlichtingen- en veiligheidsdiensten opereren? Maar premier Rutte of de ministers van Veiligheid en Justitie, Binnenlandse Zaken, Buitenlandse zaken of Defensie zwijgen. De oppositiepartijen zwijgen ook en geven evenmin de indruk zich zorgen te maken over de spionage van burgers en de schending van burgerrechten. (..) Hebben de Nederlandse politieke partijen onder elkaar geregeld dat ze collectief de burgerrechten uitverkopen? Onze burgerrechten wel te verstaan.’ De Nederlandse politiek en journalistiek wacht nu een nieuwe kans om eindelijk actief te worden.

Foto: Schermafbeelding van trainingsprogramma van NSA waarin DigiNotar wordt genoemd. Document onthuld door Edward Snowden en genoemd in het Braziliaanse programma ‘Fantastico‘. 14 september 2013.

Nederland zwijgt over onthullingen Snowden. Waarom?

Duitse oppositiepartijen en digitale burgerrechtenactivisten hebben kritiek op minister van Binnenlandse Zaken Hans-Peter Friedrich. Deze is naar hun idee met lege handen teruggekomen van een bezoek aan de VS naar aanleiding van de onthullingen dat de Amerikanen met hun grootschalige op Duitsland gerichte spionage dit land feitelijk als vijand beschouwen. Ze noemen z’n bezoek een ‘complete mislukking’, ‘een flop’, ‘een ramp’. Critici zien het als een bezoek dat nooit bedoeld was om werkelijk de confrontatie met de Amerikaanse regering te zoeken. Maar om als afleiding voor de bühne te suggereren dat de Duitse regering ongerust is.

Constanze Kurz van de Chaos Computer Club zegt dat het probleem is dat Duitsland zich in slaap laat wiegen door de ‘security onzin’, ‘een verwijzing naar beweringen dat bewakingsactiviteiten de NSA in hebben gesteld om terroristische aanslagen te voorkomen. Maar de IT-expert beargumenteert dat er niet voldoende bewijs voor deze claims is.’ En zegt ze ‘Minister van Binnenlandse Zaken Friedrich is niet van plan om iets te doen.’ Der Spiegel is een van de beeldbepalende media die de onthullingen van Snowden publiceren. Zodat vanuit de Duitse media het publieke debat aangezwengeld wordt. Deutsche Welle constateert echter dat dit in Duitsland weliswaar tot veel debat heeft geleid, maar nog niet tot massademonstraties over de Amerikaanse spionage.

In Nederland  volgen de media de onthullingen op afstand en proberen ze deze te duiden. Oppositiepartijen en digitale burgerrechtenbewegingen hebben zich de afgelopen maand nauwelijks geuit in het openbaar. Europarlementariër Sophie in ’t Veld sprak voor D66 op 7 juni en 3 juli . Europarlementariër Judith Sargentini sprak voor GroenLinks over digitale vrijheid. In Den Haag bleef het echter relatief stil. Het blijft bij een verzoek aan minister Plasterk om de rol van de AIVD en de MIVD te onderzoeken. GroenLinks, D66 en SP zoeken elkaar niet op om frontaal de ministers Plasterk of Opstelten aan te vallen. Zoals in Duitsland gebeurt. Ook de activisten van Bits of Freedom klimmen niet op de barricades. Zelfs de Piratenpartij volstaat met het uitspreken van haar afschuw over de grootschalige spionage en laat het bij het ondertekenen van een petitie.

In Nederland is de oppositie van politiek en maatschappelijke groeperingen tegen de massale spionage door de VS en de medewerking van de bondgenoten opvallend mat en ongeïnspireerd. Hoe komt dat? Op internet zijn de onthullingen van Glenn Greenwald in The Guardian goed te volgen. Ze laten aan duidelijkheid niets te wensen over. Nederland is gevangen in een Amerikaans web van medewerking, afhankelijkheid, politieke druk en economische chantage. De oppositie kan proberen daarover de bewustwording bij het publiek te vergroten. Door te schoppen, te vechten, te krabben en te schreeuwen. Maar dat gebeurt niet in Nederland. In Duitsland ontmoet minister Hans-Peter Friedrich felle oppositie. Nederland zwijgt beleefd en collectief. Raadselachtig. 

Foto: Geschiedenis van de spiegel.

Europa schrikt wakker uit American Dream van cyberspionage

De verontwaardiging van het College bescherming persoonsgegevens (CBP) over het onrechtmatig verzamelen van internetgegevens is opvallend. Professionele boosheid, want voor een langlopend programma van cyberspionage door de Amerikaanse overheid wordt al jaren gewaarschuwd. Het bereikte tot nu toe nauwelijks het grote publiek omdat de gevestigde media de signalen negeerden. Volgens de NOS vraagt voorzitter Jacob Kohnstamm van het CBP de Europese commissaris Reding in een brief om opheldering. Kohnstamm is voorzitter van het uitvoerend Comité van toezichthouders. Kohnstamm heeft nu voor het eerst zwart-op-wit gegevens in handen waarmee hij concrete vragen kan stellen die niet genegeerd kunnen worden.

Ook D66 en GroenLinks uiten in het openbaar nu hun zorgen over de aantasting van de privacy door de VS en de effecten die het heeft voor Europeanen. D66-Europarlementariër Sophie in ‘t Veld meent dat de Europese Unie zich niet langer de regels moet laten voorschrijven door de VS en dat de mogelijkheden van het spionageprogramma PRISM moeten worden ingeperkt. GroenLinks-Europarlementariër Judith Sargentini wil dat Europese bedrijven zich niet langer ondergeschikt maken aan Amerikaanse wetgeving die de privacy van Europese burgers aantast. Beide Europarlementariërs zijn van mening dat het absurd is dat Amerikaanse wetgeving over de Europese heen kan gaan. En het meest absurd is dat dit al sinds 2003 bij het aannemen van de Patriot Act aan de gang is en de Europese politiek pas 10 jaar later opschrikt. De Zweedse piraat Rick Falkvinge merkt op dat activisten en Piratenpartijen dit al jarenlang roepen. Aan dovemansoren gericht.

Onder president Obama zijn de privacy en de openbaarheid sterk aangetast. Omdat geheime programma’s ook na jaren niet openbaar worden gemaakt is een vergelijking lastig te maken. Worden de burgerrechten nu bijvoorbeeld meer ingeperkt dan onder president Bush? Het lijkt er wel op. De technische mogelijkheden zijn de laatste jaren toegenomen. En onder Obama worden meer klokkenluiders aangepakt (‘crack down’) dan onder alle andere presidenten  na de Tweede Wereldoorlog samen. Glenn Greenwald legt het uit.

Disselkoen, Hörchner, Polen en het Europese Aanhoudingsbevel

Hoe gaat het nu eigenlijk met Cor Disselkoen? Bent u het ook zo zat om elke dag weer in het nieuws met deze 65-jarige geconfronteerd te worden? Soms wordt het ons allemaal even te veel. Dan lijken hoofdzaken zoals Estelle Cruijff, Badr Hari, Wesley Sneijder, Rafael van der Vaart, Danny de Munk, Lance Armstrong of Linda de Mol te moeten wijken voor de bijzaak Disselkoen. De media zijn niet te volgen in de selectie van het nieuws.

Cor Disselkoen is een 65-jarige fruithandelaar en hartpatiënt die dagelijks 27 verschillende pillen slikt. Midden jaren ’90 had-ie een conservenfabriek in Polen. Toen is er iets misgegaan. Hij werd beschuldigd van belastingontduiking. Wat-ie stellig ontkent. Na enkele maanden voorarrest en een borgsom mocht-ie gaan. Hij vertrok spoorslags naar Nederland. Maar in 2010 wilden de Polen hem opnieuw hebben. Via een Europees Aanhoudingsbevel (EAB) werd-ie uitgeleverd aan Polen. Vrij Nederland tekende het verhaal op.

Volgens Fair Trials International zorgt Polen voor ongeveer een derde van de EAB’s. Da’s opvallend veel. Er zijn geen minimumeisen voor de lengte van procedures en de detentieomstandigheden. Zo hebben sommige Oost-Europese landen geen goede reputatie, Zweden evenmin als het om het voorarrest gaat. Gelukkig wist Disselkoen zich verzekerd van politieke steun. GroenLinks-europarlementariër Judith Sargentini stelde zich achter de zaak en woonde de rechtszaak bij. Na vier dagen en betaling van opnieuw duizenden euro’s borg mocht Disselkoen weer terugreizen naar Nederland. Eind goed, al goed, voor een vrijgesproken Disselkoen.

Maar niet voor anderen die via een EAB worden uitgeleverd. Waarbij rechters er blindelings op vertrouwen dat de aanklacht niet is gemanipuleerd en de detentieomstandigheden vergelijkbaar zijn met die in Nederland. Als de rechters al onpartijdig zijn. Maar misbruik van de EAB ligt op de loer. PvdA-kamerlid Jeroen Recourt werd vorig jaar overtuigd door de zaak Robert Hörchner. Op valse gronden vroeg Polen zijn uitlevering. Hoe gaat het nu eigenlijk met Robert Hörchner? Bent u het ook zo zat om elke dag weer in het nieuws met deze ….

Foto: Cor Disselkoen vertrekt in een Pools militair vrachtvliegtuig vanaf Schiphol. ‘Zo gaat dat maandelijks.’ Credits: Vrij Nederland.