Amerikaanse rechter bepaalt dat YouTube ‘Innocence of Muslims’ mag tonen

Herinnert u zich de film ‘Innocence of Muslims’ nog die in 2012 de voorpagina’s haalde? Een islamkritische of zelfs islamofobe film werd het genoemd. En dat was het ook. Het werd er pas ingewikkeld op toen president Obama die pal zou moeten staan voor de vrijheid van meningsuiting volgens het eerste amendement van de Amerikaanse grondwet er zich mee ging bemoeien en aan Google verzocht om te kijken of de trailer van ‘Innocence of Muslims’ in lijn was met de voorschriften van haar kanaal YouTube. Hoewel tegelijk het Witte Huis zei dat het de vrijheid van expressie niet zou onderdrukken. Een gemengd signaal dus. Het bleef nog lang onrustig in de landen die moeite hebben met de meningsuiting en islamkritiek willen onderdrukken.

Cindy Lee Garcia is de actrice die 5 seconden in beeld was in de film en naar wie in bovenstaand citaat wordt verwezen. Achteraf gaf ze aan niet geweten te hebben in welke film ze had meegespeeld. Via een rechtszaak dwong ze af dat Google de film van YouTube verwijderde omdat haar leven gevaar liep vanwege moslims die de film afkeurden en het op de medewerkers gemunt zouden kunnen hebben. De uitspraak constateerde dat de profeet Mohammed in de film als een moordenaar, pedofiel en homoseksueel werd afgebeeld. De uitspraak had grote consequenties voor de amusementsindustrie doordat het aan medewerkers als Cindy Lee Garcia een onafhankelijk auteursrecht gaf over hun eigen optreden. De gevolgen daarvan waren niet te overzien.

Op 18 mei is in hoger beroep bij het 9th U.S. Circuit Court of Appeals in San Francisco de zaak herroepen. De belangen van de amusements- en de internetindustrie waren ermee gemoeid. YouTube is niet langer verplicht om ‘Innocence of Muslims’ te blokkeren. Reuters geeft in een overzicht weer dat de uitspraak in hoger beroep een afweging maakt tussen persoonlijke bescherming van Garcia tegenover de grenzen van het auteursrecht en de meningsuiting: ‘In this case, a heartfelt plea for personal protection is juxtaposed with the limits of copyright law and fundamental principles of free speech’. Deze keer heeft de meningsuiting gewonnen.

Foto: Achterhaalde waarschuwing op YouTube voor het hoger beroep van afgelopen maandag 18 mei van het 9th U.S. Circuit Court of Appeals in San Francisco in de zaak van Cindy Lee Garcia versus Google over ‘Innocence of Muslims’. Nu hoeft Google deze film niet langer te blokkeren. 

Advertenties

The Innocent Prophet tijdelijk vertraagd vanwege dreiging België

‘Innocence of Muslims II’ komt eraan, getiteld ‘The Innocent Prophet’. Met als ondertitel: ‘Life of Muhammad from the point of view of an ex-muslim‘. De Amerikaanse koranverbrandende dominee Terry Jones verbindt er z’n naam aan. Drie maanden geleden zorgde ‘Innocence of Muslims‘ in de islamitische wereld voor onrust. Soms gemeend, soms aangewakkerd, soms gespeeld. In Hollywood is serializing een veilige formule. Vergeefs wacht Nederland op Fitna II (over homosexuelen) en Submission II of III. Wegens bedreigingen door moslims en veiligheidsredenen bleven de vervolgdelen angstvallig achterwege. Maar zo niet in Hollywood dat begrijpt wat marketing is en zich niet laat intimideren. En altijd op tijd levert, hoe slecht het produkt ook is.

De lancering van ‘The Innocent Prophet’ op vrijdag 14 december in Madrid wierp al schaduwen vooruit. In België heeft het Orgaan voor de Coördinatie en de Analyse van de Dreiging als voorzorgsmaatregel het dreigingsniveau verhoogd van niveau 2 naar 3, aldus De Morgen. Daarmee speelt het zoveel de filmmakers als de tegenstanders in de kaart. Ze kunnen zich opmaken voor een nieuw rondje boksen. Maker is de Pakistani en ex-moslim Imran Firasat die zegt dat-ie met de film het echte gezicht van de islam wil tonen. In antwoord op de Belgische actie heeft Firasat nu gezegd dat-ie de première tijdelijk uitstelt om de autoriteiten een voorvertoning te bieden, zodat ze zich ervan kunnen overtuigen dat zijn film volledig binnen de wet blijft. Maar overleg met de autoriteiten betekent niet dat-ie zal inbinden voor geweld van islamitische zijde.

Foto: Schermafbeelding uit de trailer van ‘The Innocent Prophet‘ met de tekst: ‘Europa, u betaalt, uw vernietiging komt eraan‘.

Publiek debat met moslims over open samenleving gewenst

De trailer van de film ‘Innocence of Muslims‘ blijft sommige gemoederen bezig houden. Gisteren was er een georganiseerd protest met meer dan 10.000 moslimmannen voor de kantoren van Google in Londen. Woordvoerders eisten dat de trailer van YouTube wordt verwijderd. YouTube is een onderdeel van Google.

Zo zei organisator Masoud Alam volgens The Telegraph dat het bij de trailer niet om vrijheid van expressie gaat omdat ‘de Profeet’ beledigd zou worden. Hij mag dat beweren, maar moet beseffen dat de vrijheid van expressie of meningsuiting pas volle betekenis krijgt als men andersdenkenden die vrijheid gunt. Dus Masoud Alam wil wel degelijk de meningsuiting inperken. Hij roept op tot censuur. En dwingt anderen tot zelfcensuur.

Een van de sprekers op het protest, sjeik Faiz Al-Aqtab Siddiqui zei zelfs dat Google verantwoordelijkheid voor beleefdheid moet nemen. De plaatsing van de trailer op internet ziet-ie als anarchie en niet als vrijheid van meningsuiting. Hij riep zelfs op tot een ethisch reveil -campaign for civility- samen met andere groepen. Zoals de Kerk van Engeland, Katholieken, Joodse groepen, Vakbonden en zelfs Conservatieven.

Een woordvoerder van Google liet desgevraagd weten dat de trailer gewoon online blijft. Want wat in het ene land prima is, kan in een ander land problemen geven. De trailer valt binnen de voorwaarden van YouTube.

Protesterende moslims lijken niet te begrijpen wat pluriformiteit en vrijheid van meningsuiting inhouden. Het is gewenst als daarover een publiek debat ontstaat. Zodat door voorlichting toegelicht kan worden wat een open samenleving met zich meebrengt. Uiteraard kunnen de moslims met hun protesten doorgaan zolang ze willen. Het versterkt hun identiteit als geloofgemeenschap, maar ze moeten beseffen dat verregaande eisen het beeld afzwakt dat ze zich voegen in de nationale rechtsstaat. Andersdenkenden hun wil en religieuze denkbeelden opleggen is in de pluriformiteit onwerkbaar. En waar gaat het over? Een trailer op internet die opgezocht moet worden om gewist (en gemist) te worden. Trailer en de reactie erop zijn tamelijk infantiel.

Foto: Protest op Buckingham Palace Road, Londen voor het kantoor van Google, 14 oktober 2012. Credits Geoff Pugh

Salman Rushdie opnieuw in brandpunt van islamitische fascinatie

Wie dacht dat moslims Salman Rushdie vergeven hebben onderschat het ijzeren geheugen en de werking van religie. De Iraanse religieuze stichting 15 Khordad heeft de beloning op het hoofd van de Brits-Indiase schrijver verhoogd met $500.000. Wie hem doodt krijgt nu $3.3 miljoen, ruim 2,5 miljoen euro. De logica achter de verhoging is dat als Salman Rushdie niet gestraft worden de beledigingen tegen de islam doorgaan. Tegen de schrijver is in 1989 door toenmalig Iraans leider ayatollah Ruhollah Khomeini een fatwa uitgeroepen wegens de roman ‘De Duivelsverzen‘ die een belediging voor de profeet zou zijn. Omdat Khomeini kort daarna overleed kan de fatwa niet herroepen worden. In 1998 nam de Iraanse overheid er echter afstand van.

Het is onaantoonbaar dat zonder Rushdie de film ‘Innocence of Muslims‘ niet gemaakt zou zijn. De film wordt nu in allerlei moslimnaties op allerlei manieren aangegrepen om allerlei rekeningen te vereffenen. De verwijzing naar Rushdie als de wortel van al het kwaad geeft de schrijver te veel eer. Zo’n beschuldiging probeert de angel uit de islamkritiek te halen door het te verpersoonlijken tot de kwade genius Rushdie. Paradox is dat de leidende manier van vertellen van Hollywood precies het terugbrengen van zaken tot personen is. Moslims hebben in de westerse moderniteit hun lesje geleerd en doen er hun voordeel mee.

Rushdie meent dat nu ‘De Duivelsverzen‘ door de intimidatie van de moslims niet meer gepubliceerd zou kunnen worden. Hij stelt dat sommigen die in 1989 tegen de roman protesteerden later toegaven fout te zitten. ‘Some of them seemed to accept the free speech argument and understood if they had the right to say what they felt, it was wrong to prevent people who felt differently from having their say.’ Alleen jammer dat het idee van een publiek debat waarin standpunten worden uitgewisseld niet doordringt tot de meer strijdbare en machtige afdelingen van de islam. ‘Innocence of Muslims‘ doet Rushdie af als een ‘boosaardig stuk vuil‘.

Foto: Protest in Teheran in 1989 na het uitroepen van de fatwa door leider Khomeini tegen ‘De Duivelsverzen’ van Salman Rushdie. Holly Koran!

Religies laten zich bij Mohammed-film niet van hun beste kant zien

Religies stellen zich strijdbaar op. De film ‘Innocence of Muslims‘ is gefilmd in Hollywood en geproduceerd door Media for Christ, met als missie to ‘glow Jesus’ light’ to the world. En branden doet het. De Amerikaanse ambassadeur in Libië  Christopher Stevens kan het niet navertellen. De film schildert Mohammed af als een sexueel geobsedeerde met sadistische trekken. Naar nu blijkt is Alan Roberts de regisseur ook maker van sexfilms. Voorzitter van Media for Christ is de uit Egypte afkomstige kopt Joseph Abdelmasih, ook wel genaamd Joseph Nassrallah. Hij heeft in het openbaar inmiddels afstand genomen van de film, hoewel-ie de opdracht ertoe gaf. Nassrallah is ook voorzitter van The Way TV, een koptische satellietzender in California.

Moslims houden zich in hun reacties niet in. De film wordt als aanleiding gebruikt om tegen het westen in actie te komen. Felle moslims trekken meer gematigde moslims in een ideologische strijd. De film had ook een cartoon of roman kunnen zijn. Of een miss-verkiezing, een schoolboek of een bekeerde moslim ergens ter wereld. Het maakt niet uit. Daarom slaat de analyse dat de makers van de film verantwoordelijk zijn de plank mis. De film is het excuus om het sowieso tegen de gevestigde macht op te nemen. Religies weten heftig als niets anders de verschillen met andersdenkenden te accentueren. Volgens de mensenrechten is een verbod van religie niet mogelijk, maar het taboe om het ter discussie te stellen is aan een doorbraak toe.

Foto: Jos Collignon voor de Volkskrant, De gesel der godsdiensten, 2009